uur
No. 88.
tf oensdag 13 Februari 1918.
33e Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwse h -Vlaanderen.
J. C. VINK - Axel.
Buitenland.
FEUILLETON.
De Arabier en zijn paard.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 60 Centfranco per post 70 Cent.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
Bureau Weststr. D 11.
■-
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels 50 Cent; voor
eiken regel meer 10 Cent. Gröote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagmiddag TWAALF ure.
Nog 5 jaar oorlog
Zaterdag bracht de telegraaf de
nieuwstijding dat Duitschland en zijn
bondgenooten vrede had gesloten met
de Ukraine, d. w. z. het territoriaal
gebied in Rusland.
Klonk dit bericht niet als een ant
woord op het bericht uit Amerikaansche
bron. dat men nog 5 jaar oorlog te
voeren had, eer men het Duitsche Rijk
.eronder" had
Ja lezers het lijkt ongelooflijk maar
toch stond het er„Iedere stap en
iedere handeling welke wordt gedaan,
moet geschieden uit het oogpunt, dat
de geweldige oorlog op zijn minst nog
5 jaren moet worden voortgezet". Dit
was de conclusie van de „North
American Revieuw" na een beschouwing
over den toestand, waarin op 't oogen-
blik de Entente zich tegenover de
Centralen bevindt.
Maar, zoo vragen wij ons afis dat
wel mogelijk Zullen de volkeren dit
toelaten, aangenomen dat zij het vol
konden houden De neutralen hebben
natuurlijk slechts lijdelijk toe te zien
en ten opzichte van hen kan het groote
Amerika natuurlijk onverschillig blijven
te meer waar het bezig is hierover
raken zoo stilletjes aan allen het eens
om geheel Europa uit te putten en
af te matten. Maar zullen ook de
Europeesche bondgenooten van Amerika
op den duur stom en dom blijven
Zij worden zooveel mogelijk dom
gehouden doclnalle censoren bij elkaar
zijn niet bij machte om het volk niet
3)
El-Siloh hinnekte, want het ruischte
in het bosch twee manoen, de eene met
een gerimpeld gelaat, een grijs hoofd en
een witten tot over de borst neerhangen
den baard, de andere, een, naar zijn
kleeding te oordeelen, prachtlievende
jongeling traden te voorschijn en bleven
verwonderd staan, op het gezicht der
geliefden. De oogen van den jongen
Arabier fonkelden van toorn.
»Abu, zoon van Ewi-el-Mensch U riep
de oude in drift, »wie heeft u toegestaan
Saida, de bruid van Ampor, te om
helzen ?c
III.
Met een gil wikkelde zich het meisje
uit Ahu's armen los, en verdween in
bet dichte bosch gelijk een gejaagde ree.
Abu's bruin gelaat scheen te verbleeken,
maar hij herstelde zich ras, en den
rechterarm op El-Siloh's rug leggende,
wachtte hij den Scheikh en Ampor deszelfs
toekomstigen schoonzoon, af.
De Scheikh staarde hem eerst met
sombere blikken aan, en sprak toen
»Ik wil uwe onwetendheid ten goede
houden, Abudat gij mijn kind verstrikken
wilt - - blijf ver van Saida, gelijk net
te doen beseffen, als er weer een zoon,
broeder, verloofde is gesneuveld jf
deerlijk verminkt, als er, door inperking
van den toevoer en het misbruiken der
werfkrachten op d,e gevechtsterreinen,
geen voedingsmiddelen zijn en er steeds
nijpender tekort komt aan de dingen
van de meest dagelijkSche behoette,
dat er een einde moet komen aan dezen
oorlog, die niets is en niets zal blijken
te zijn dan een groote misrekening.
Het blijkt thans reeds, naar we in
de „Avp." lezen, dat de pers ook in de
oorlogvoerende landen niet nalaat, de
oogen te openen van hen, die ze met
alle geweld gesloten houden en daardoor
struisvogel-politiek in haar meest gevaar
lijken vorm voeren.
De „Daily News", welk blad een
vrede door overeenstemming voorstaat,
heeft een oplaag van ruim 1 millioen
exemplaren en liet doet goed, juist in
dat blad een vermaning te vinden, die
wel geheel anders luidt dan de krijgs
trompet, welke uit de welverwarmde
en bomvrije redactie-kamers van zoo
menig ander blad wordt gestoken en
heel iets anders is dan het zaaien van
haat en logen en laster door bij tijden
kostbaar gegalloneerden, die wel zorgen
buiten schot te blijven.
Gardiner dan schrijft in de „Daily
News"De wereld jaagt met een
kracht, welke met den dag en het uur
toeneemt, den Niagara-val tegemoet.
Indien menschelijke nuchterheid con
trole oefent op de gebeurtenissen en
een onmetelijke ramp wil verhoeden,
dan moet zij nu handelend optreden.
Het is thans ten hoogste tyd, dat de
water van het vijandige element des
vuurs; zij is niet vrij als de vogel, die
in de wolken opstijgt; mijn woord heeft
haar aan Ampor gebonden
Abu verbeet zijn spijt, en antwoordde
»Veracht mij niet om mijn armoede,
Heer! mijn bloed is niet slechter dan
het bloed, dat in uwe aderen vloeitik
bemin Saida met al den gloed van een
trouw hart, en Saida hangt aan mij als
de straal aan de zon.c
Ampor's gelaat vertrok zich. tot een
honenden grimlach, en sprak tot den
Scheikh: »Kunt gij meer verlangen,
Jokkef? ik moet wel trotsch zijn op den
roem, dat Saida, mijDe bruid, door allen
bemind wordt,c
»Laster niet, Ampor riep Abu, »mijne
liefde is niet minder dan de uwe, al
ruischt uw gewaad van zijde, en al
flonkert uw dolk van edelgesteenten.*
»Maak een einde aan deze zaak riep
Ampor ongeduldig, »ik wil den tijd niet
verkwisten met onzinnige woordenwisse
lingen.*
De Scheikh sprak op ernstigen toon
»Abu, uw hoofd is niet beneveld, hoor
uaar mijne waarschuwing: wend uwe
oogen af van Saida, zoek haar spoor niet
meer, bij den profeetmijn sabel zoude
kennis maken met uwen nek, en uw
bloedend hoofd Ampor's brnidgeschenk
worden. Neem deze waarschuwiug ter
harte, zoon van Ewi-el-Mensch de ver
antwoording ruste op u alleen
Staatslieden de ware beteekenis van
den loop der gebeurtenissen begrijpen
en controleeren eer het te laat is. Om
dit te kunnen doen, behooren zy te
weten wat zij willen en wat bereik
baar is.
Wat willen zij dan? Er zijn inden
loop van den oorlog tal van antwoorden
gegeven op die vraag, o.a. de militaire
nederlaag van Duitschland, de politieke
nederlaag van Duitschland, de econo
mische verlamming van Duitschland,
de verbrokkeling der Donau-monarchie,"
het onvoorwaardelijk herstel van Elzas-
Lotharingen, het terugdringen van
Duitschland over den Rijn, de zege
vierende intocht te Berlijn, het afstaan
van dit gebied aan gene mogendheid, enz.
Doch beschouw de naakte feiten,
vraagt Gardiner en hij vervolgtGelooft
nog iemand, dat deze „doeleinden"
kunnen worden bereikt, laat ons aan
nemen in dit jaar, of in het volgende
jaar
Wij begonnen 1917 met den wapen
kreet „Sla ze neer 1" Dat gescherm
met den knockout-blow had misschien
zjjn oorsprong in den toenmaligen mili
tairen toestand. De vijand bevond zich
toen in een oorlog op twee fronten
ons overwicht was toen onbetwisteaar
en bevond zich op zijn hoogtepunt
Duitschland's economische toestand ging
met den dag meer achteruit. Waarom
zouden we toen ter tijde onze oorlogs
doeleinden hebben moeten meedeelen
Wij heetten immers in staat te zijn, de
uiteindelijke overwinning te behalen
en onze overwinningsvoor waarden te
dicteeren 1
Na deze woorden wenkte hij Ampor,
en beiden sloegen het pad in naar het
bosch, waarin Saida gevlucht was. Terwijl
Ampor voorbij Abu ging, zag hij hem
met een verachting aan, die dezen het
bloed van toorn deed zieden, en hem het
oog op zijn sabel deed slaan.
Toen Abu zich alleen bevond, en de
opwelling van toorn voor liefdesmart
week, mat hij de diepte der Jordaan met
zijne blikken, en de gedachte, om een
spoedig einde aan de zaak te maken,
rees in zijn geest op. Hij legde den
teugel |Op den hals van den trouwen El
Siloh, klopte hem op de borst, waaraan
(naar ArabisGh gebruik) een amulet aan
een eenvoudig bandje hing, en trad
langzaan naar den oever der Jordaan.
El-Siloh, als vermoedde hij het voor
nemen zijns meesters, liet het hoofd
treurig hangen; zijne donkerblauwe oogen
namen een weemoedige uitdrukking aan
zóó bleef hij staan, in afwachting dat
zijn meester hem roepen mocht.
Dicht bij den oever bleet Abu plotseling
stilstaan.
»De dood in de golven is eerloos,*
sprak hij in zichzelvön, »want geen steen
dekt het lijk, het is de speelbal van
den stroom. Wat zeide mij Saida >Allah
is grootHij kan ons helpen 1*
Hij peinsde eene (wijl, en keerde lang
zaam naar zijn paard terug, dat vroolijk
den kop weder ophief, en met een zacht
gehinnik hem in blijde sprongen te ge
Maar onze berekening bleek te falen.
Wij deelden den knockout-blow niet uit
en wij moeten ons thans afvragen of
wij in 1918 of 1919 of in een ander
jaar waarin Duitschland strijdt op slechts
één front, zullen bereiken hetgeen wij
in 1917 niet hebben vermocht. Zoo
ni^t, hoe lang het dan wel zal duren
eer we dit doel bereiken en hoe de
toestand der wereld zal zijn indien
werkelijk het doel eenmaal is bereikt.
En zoo de doeleinden, .welke we ons
voor 1917 hebben gesteld, nog niet in
't gezicht zijn, beteekent dit dan, dat er
niets kan worden bereikt? Ik meen
van niet. Ik geloof dat het beteekent,
dat wij alle verkeerde oorlogsdoeleinden
opzy moeten schuiven en behooren door
te dringen tot de kern der zaken.
Wat is de overwinning, welke de
wereld werkelijk noodig heeft? Het is
de zegepraal op het militairisme en op
het geheele ellendige evangelie van
den oorlog. Ik geloof, dat deze over
winning op handen is en zelfs binnen
enkele weken zou kunnen worden be
haald, als de volkeren zelf maar willen
en de militaire tyrannie afschudden.
Zóó spreekt een waschechte Engelsch-
man en de censor laat door de „Daily
News" deze gedachten van Gardiner
komen onder de oogen van millioenen,
die hun lijf-orgaan meelezen.
En hoe zou het in wezenlijkheid zijn
gesteld in de andere landen, om 't even
of zij al dan niet rechtstreeks dan wel
middellyk zuchten onder de lasten van
dezen oorlog Kunnen en zullen de vol
keren toelaten, dat deze alles verwoes
tende strijd'nog 5 jaar wordt voortgezet
moet danste. »Saida zoude mij moeten
vefachten,* vervolgde Abu, iwanneer ik
mij kleingeestig betoonde. Ik wil hare
liefde waardig zyn dulden is de grootste
strijdAllah is grootHij kan ons
helpen
Hij wierp zich iü het zadel, El-Siloh
steigerde, volgens zijne gewoonte, en
licht als een vogel ruischte het voorwaarts.
Het stof der woestijn dwarrelde in kleine
wolkjes achter de hoeven van het ros,
hetwelk zijn meester, die zich geheel
aan het trouwe dier had overgegeven,
tegen den avond in de legerplaats terug
voerde.
In de tent van Jokkef heerschte een
diepe stiltede gordijnen waren dicht
geschoven, als verborgen zij een slapende
en toch sliep de persoon niet, die op een
geitenvel, met de voeten over elkander
geslagen, daar nederzat Hare groote
heldere oogen waren angstig op den
ingang gericht zij scheen iemand te
verwachten. Het gonzend gedruisch in
de legerplaats drong tot in hare ooren
doormaar het vreemde manueukoor,
door het luide gehinnik *^ler paarden
dikwijls afgebroken het gelach van
voorbijgaande meisjes de tonen van
het herdersfluitje, gepaard met het ge
klingel vap den triangel en het dof ge
rommel van de kleine Arabische trom
niets maakte ëeuigen indruk op Saida,
wier blik apgst en verwachting teekende.
Wordt vervolgd.)
