No. 84.
Zaterdag 27 Januari 1917
32e Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
a
E. DIÉLEMAft,
1de.
Buitenland.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 60 Cent; franco per post 70 Cent.
Voor België 80 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
AdvertentiëD worden franc* ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag EEN ure.
uitingen
lijks:
;ot 12,15,
1 Neuzen
ins later
ater dan
gemist.
ag-.
3,45 7,00
4,15 7,30
5,45 8,30
i,58 8,48
ie.
m. 6.30
8.05
8.30
8.48
8,— uur,
AKE.
de boot
;rek van
DE OORLOG.
Men meldt uit IJ muiden aan de N.
R. Crt.Aan den steiger voor de kleine
sluis ligt de zwaar gehavende Duitsche
torpedoboot (niet torpedojager) V 69.
Niet slechts de steiger, maar ook de
hooge wal doorvoor is door onze soldaten
afgezet. Niemand wordt doorgelaten.
Reeds op het eerste gezicht 2$gt men,
dat het slanke grijze schip, groot naar
schatting 1200 ton, op verscheidene
plaatsen geducht is beschadigd. De
grootste der twee schoorsteenen ligt
omver. Men zegt, dat een Engelsche
torpedojager hier bovenop is geloopen.
De brug bij den andereu schoorsteen
hangt aan flarden neer. Aan stuur
boordzijde is in de met ijs bedekte
flank een deuk veroorzaakt, wellicht
door dezelfde aanvaring of door een
schampschot, een z.g, .aanslag", zooals
het in marinetaai heet, maar de grootste
verwoesting vertoont het achterdek
bakboord achteruit. Daar is alles kort
en klein geslagen. Men leidt hieruit
af, dat de V 69 al vluchtende getroffen
is. Op het voorschip bij een klein kanon
ligt als het ware achteloos een hoop
vlaggen van bonte kleuren op dek. Zij
zijn uitgespreid over een groote plas
bloed, vast gevroren aan het dek. De
manschappen, voor zoover niet dood ol
gewond, loopen stil en zwijgend heen
en weer tusschen de brokstukken. De
gezichten zwart van kruitdamp, hard
van kou en strijd. Beneden liggen de
dooden acht in getal, waaronder de
flotille-commandant korvet-kapitein
Schultz. Wij meldden ons aan bij den
schildwacht, een stoere jongeman, maar
hij heeft strenge orders, niemand aan
boord te laten en wil ook niets vertellen
omtrent den vreeselijken strijd, waaraan
hij heelt deelgenomen. Ook een der
officieren, dien hij daarna laat waar
schuwen, weigert hardnekkig inlichtin
gen. Van andere zijde vernemen wij
echter, dat de Duitsche torpedo-flotille
bestond uit 12 vaartuigen, maar hoe
laat en door welke strijdkrachten men
is aangevallen in het holst van den
nacht weet niemand te vertellen ol
houdt men geheim. Het is niet onmoge
lijk, dat het op de hoogte van Schouweu-
bank is geweest. Dan gaan wij even
kijken in het gebouw van het Roode
Kruis in de Kanaalstraat, waarheen de
gewonden zijn vervoerd. In de kleine
zaal, waar tegen de kale steenen wan
den de portretten hangen van het
Koninklijke Echtpaar eu Prinses Juliana
is het doodstil. In de ijzeren ledikanten
ter weerszijden liggen de gewonden,
waaronder verscheidene zwaar gekwet
sten, stokers, matrozen en een stuurman.
Een is er al bediend. Dr. v. d. Horst,
voorzitter van de afdeeling IJmuiden
van het Roode Kruis, heelt hier de
leiding met den heer Knaap, secretaris
dier aldeeling. Geruischloos gaan de
pleegzusters langs de bedden, waarin
men op het witte linnen de donkere
van pijn vertrokken gezichten ziet af
steken. Men heeft den lijders de eerste
hulp toegediend en laat ze nu voor
loopig. rusten om eerst wat op krachten
te komen voor men tot de verdere
behandeling van de vreeselijke verwon
dingen overgaat. Een der gewonden
is een been kwijt. Vlak bij het hospi
taal hangt van het huis van den Duit-
schen vice-consul Bakker de vlag met
de zwarte adelaar halfstok, ter eere
van de dooden. Er loopen te IJmuiden
allerlei geruchten. Van de flotille van
12 Duitsche torpedo-booten zouden er
gedurende den strijd 10 gezonken zgu.
Een zou vandaag voor Egmoud aan
Zee zijn opgepikt. Die zou men nog
beden te IJmuiden kunnen verwachten.
De V 69 is driemaal getroffen. De
hevige vorst was oorzaak dat de lijken
later uit het ijs moesten worden losge-
hakt. Vreeselijk moeten de gewonden
geleden hebben, ook tijdens het vervoer
met de Eems naar IJmuiden. Men deed
daar voor de arme kerels wat men kon,
maar alleen de ergst gewonden konden
in het vooronder geborgen worden. De
anderen bleven in de snerpende koude
aan het dek zoo goed mogelijk toegedekt
met zeilen en dekens.
De flotieljecommandant Schultz, wien
beide beenen waren afgeschoten, leefde
nog toen hij te IJmuiden was binnen
gebracbt, waar bij overleed. ,De beide
andere gedoode officieren, de luitenants
ter zee Faust en Hannover, schijnen
reeds bij den eersten treffer gedood te
zijn. Ook moet toen dadelijk de be
diening van het kanon gesneuveld zijn.
Ongedeerd zijn de gezagvoerder van de
V 69 Böbm en de officieren Jordan en
Helmich. Het staat nog- niet vast, of
de V 69 zoo spoedig gerepareerd kan
worden dat zij binnen den voorgeschre
ven tijd weer zee kan kiezen.
Toen wij IJmuiden verlieten hing nog
altijd van den vlaggestok bij het half
op zijde gezakte zoeklicht de kleine
Duitsche oorlogsvlag. Aan boord van
de V 69 zijn nog 47 man. Met de 15
gewonden en de 8 dooden vormt dat
dus een totaal van 70 man bemanning
De lijken der gedoode zeelieden zullen
aan wal worden ondergebracht en waar
schijnlijk Donderdag te IJmuiden ter
aarde worden besteld.
Een deskundige dien wij spraken
meende uit de aangerichte schade de
conclusie te mogen trekken, dat het
hier een treffen van lichte strijdkrachten
is geweest, waarschijnlijk van twee
flotieljes van torpedojagers.
Men meldt nog uit IJmuiden:
Toen we Dinsdagavond laat nog een
bezoek brachten aan de Roode Kruis-
inrichting,' waar 15 Duitsche zeelieden
zijn opgenomen vonden wij den toestand
van acht zeer ernstig, van twee levens'
gevaarlijk en vau vijl zeer geruststel
lend. De door de Roode KruisvereeDi-
ging aan Amsterdam gevraagde hulp
was onmiddellijk verleend. Ten spoe
digste waren drie gediplomeerde ver
pleegsters ter assistentie aangekomen.
Des avonds werd deze hulp vervangen
door hulp, gezonden door het hoofd
bestuur uit 's-Gravenhage. De drie
door het hoofdbestuur gezonden gediplo
meerde verpleegsters vervangen de
Amsterdamscbe en zullen de nacht en
dagverpleging tezamen verrichten, bij
gestaan door groepen van vier en zes
hulphëlpsters van de Roode Kruis-af-
deeling IJmuiden.
De Roode Kruisinrichting aldaar heett
getoond in ernstige gevallen als dit
voorbereid te zijn en onder leiding van
den voorzitter, den heer dr. A. van der
Horst en zijn volijverig bestuur hebben
de helpsters en helpers getoond voor
hun taak berekend te zijn. De ver
zorging, verbinding en de hulp aan tien
ernstig gewonde mannen liep zoo goed
en regelmatig snel, dat na korten tijd
allen de zoo noodige rust konden ge
nieten. Er waren onder de zwaar ge
wonden, die zes-en dertig uur achtereen
in touw geweest waren, waarbij geen
tijd gevonden kon worden voor een
behoorlijk middagmaal. Volgens het
aantal overgeblevenen, gevoegd bij het
aaDtal dooden en gewonden moet de
equipage van de V 69 uit 70 man be
staan hebben.
De Engelsche admiraliteit deelt mede
Dinsdagnacht ontmoette een marine
patroelje een divisie vijandelijke torpe
dojagers nabij de Nederlandsche kust.
Een kort gevecht volgde. Een vijande
lijke torpedojager is in den grond
geboord, de overige zijn verstrooid, na
aanmerkelijk gehavend te zijn.
Door de duisternis konden de uitkom
sten van het gevecht niet goed worden
waargenomen.
Denzelfden nacht is in de nabijheid
van de Schouwenbank een kort, scherp
gevecht geleverd tusschen vijandelijke
torpedojagers en Engelsche torpedo
jagers. Een onzer torpedojagers is door
een torpedo getroffen, waarvan de ont
ploffing 3 officieren en 44 man doodde,
De torpedojager is later door onze eigen
schepen tot zinken gebracht. Onze
schepen hebben geen andere verliezen
geleden. N. R. crt
Een officieel bericht uit Berlijn luidt
Bij een onderneming van gedeelten
onzer torpedobootstrijdkrachten is het
Dinsdagochtend vroèg in de Hoofden tot
een botsing met Engelsche lichte strijd
krachten gekomen Hierbij is een vijan
delijke torpedojager in den strijd ver
nietigd, een tweede na het gevecht door
onze vliegtuigen in zinkenden toestand
gezien.
Vau onze torpedobooten is er een ten
gevolge van de opgeloopen averij in
zeenood geraakt. Volgens binnengeko
men berichten is ze de Nederlandsche
haven IJmuiden binneugeloopen. Onze
andere booten zijn zonder uitzondering
met geringe verliezen teruggekeerd
Fontaine, afgevaardigde uit het
Noorder departement, die sedert het
begin van den oorlog te Maubeuge was
gebleven, is oulangs met andere gere
patrieerden in Frankrijk teruggekeerd
en verhaalt in de Petit Parisien eenige
voorvallen, die zich voordeden bij den
inval eu de bezetting van de Duitschers.
Hij schrijft: Onder de krankzinnige
episoden, waarvan het land getuige was,
is er misschien geen tragischer geweest
dan die van Recquignies. Dit dorp
grenst aan een kam aan een vrij dicht
bosch, dat op een geweerschot afstands
at ligt van de brug, die het gros van
de vijandelijke troepen over moest
trekken. Een geheelen dag en nacht
hield een handvol mariniers een Sak
sisch regiment tegen en belette het over
de brug te gaan. De verdienstelijke
schutters namen ieder, die zich op de
brug waagde, onder schot en deze was
dan een doode man. De mariniers
hielden stand tot het geschut kwam,
toen trokken zij terne. De Stksers
trokken de brug over. De woede van
de officieren was onbeschrijflijk. Zij
verklaarden hun kameraden onmiddel
lijk te zullen wreken en wilden niets
toegeven en niets hooren. Daar het
bosch op het gebied van Recquignies
ligt, moest ook dit dorp den bloedtol
betalen. De bewoners kregen bevel
om zich voor het stadhuis te verzamelen.
Zij begaven er zich allen heen, met
uitzondering van eenige zwakke ouden
van dagen en vrouwen, die het niet
noodig oordeelden aan de oproeping
gevolg te geven. Zy werden echter
gedwongen te gehoorzamen. Op goed
geluk koos men dertien mannen, waar
van de jongste 17, de oudste over de
50 was en fusilleerde hen.
Om dezen moord te rechtvaardigen
beweerden de Duitschers, dat de mannen
die geschoten hadden, franctireurs ziju
geweest, aan wie het dorp onderkomen
had verschaft. Dit was niet waar en
zij wisten het bovendien zeer goed. Zij
waren met de dertien dooden nog niet
voldaan en besloten dat Recquignies
verbrand moest worden. Met de revol
ver op de slaap dwongen zij eiken be
woner in zijn huis den brand te steken.
Te Beaufort, eeD gemeente die hun
verdacht leek, stichtten zij zeiven brand
met zware pastiljes die zij bij zich
hadden, zonder dat er een reden voor
bleek te bestaan.
Elesnes onderging hetzelfde lot. Een
gedeelte van de inwoners werd in de
gevangenis geworpen,-een ander weg
gevoerd.
Thans nu het aangezicht van den
toestand veranderd is en de Duitschers
het uur van afrekening voelen naderen
blijkt eruit hun woorden een ongerust
heid, die zij vergeefs trachten te ver
bergen. Zij bekennen, dat zij een ver
gissing begaan hebben en zijn bereid
hun leedwezen over hun zoogenaamde
vergissing te betuigen. N. R. crt.
In de Vossische Zeitung schrijft kapi
tein von Salzmann, de militaire mede
werker van het blad, over de plaunen
van de ententemogendheden. Hij ge
looft, dat het in het voorjaar hunnerzijds
werkelijk tot eeu geweldigen aanval
aan het Westelijke front zal komen.
Uit artikelen vau militaire schrijvers in
het vijandelijke kamp maakt hij op dat
de Frauscheu het zwaarste werk zullen
krijgen. En hij besluit: „Dezen keer,
dat weten wij, moet en zal de beslissing
vallen. Dezen keer zal het de eindstrijd
zijn. Ons vertrouwen is onwrikbaar
en, daarom, omdat het einde van het,
AXELSCHE
COERANT.
in.
