No. 2, Zaterdag 10 April 1015. 31e »-aars. LAATSTE LIEFDE. Nieuws- en Advertentieblad voor Zeen w sh - Vlaanderen. F. DIELEMAX, FEUILLETON. e? ra j Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 Maanden 50 Cent; franco per post 60 Cent. Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER—UITGEVER A X E L. AÜVERTENTIEN 1 tot 4 regels 25 Cent; voor eiken regel meer 5 nt. Groote letters worden naar plaatsruimte berekendPlaat-sing 3/2 maal. Advertentiën word franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagmiddag TWEE uren. AXEL, 9 April 1915. Maandag en Dinsdag was in de open bare school alhier weer tentoongesteld het werk van de leerlingen der Avond- vakteekenschool, dat gedurende den afgeloopen winter is gemaakt. Van at het eerste leerjaar waren de teekeningen opgehangen, en van ieder cursusjaar, klasse zullen we het maar noemen, waren ook de teekeningen gesorteerd alnaar ze tot het vakteekenen ot hand- teekenen behoorden. Alzoo kreeg men een duidelijk overzicht en kon men beseffen, hoe met het eenvoudige be gonnen, gaandeweg moeilijker werk wordt opgedragen en de leerlingen van het 4e cursus-jaar teekeningen maken, die met hetgeen in ambachtsscholen gemaakt wordt, best kunnen concur- reeren wat afwerking betreft. Het was bepaald te zien, dat bij vorige tentoon stellingen vergeleken, „Ambachtsbe- lang" vooruitgaat en de vereeniging kan met tevredenheid neerzien op het resultaat, dat in het afgeloopen cursus jaar is bereikt. Ook den leerlingen komt een pluimpje toe, waar uit ver scheidene teekeningen blijkt, dat lief hebberij en ijver hebben samengewerkt om een stukje werk af te leveren, dat jaren lang als souvenir kan dienen aan school en leeraren. Ter opluistering waren nog een paar bewijzen van huisvlijt aanwezig van een tweetal leerlingen. De eene, P. Esselbrugge Az. had eenige ruwe stukjes koper zoodanig bewerkt, dat ze bij elkaar gepast het miniatuur-beeld vormden van een traaie Roman van Geórge Ohnet. Nadruk verboden.) De markies keek zijn vriendin scherp aan, doch hij zag dat zij geheel en al kalm was. Zoolang ik leef zal ik alles doen om i Armand het leven zoo gemakkelijk zoo ^gelukkig mogelijk te maken doch als ik er niet meer zijn zal Mijn beste, gij hebt nog een twintig jaar levens voor u,« Als ik er niet meer zijn zal,» hernam de gravin krachtig, zonder op de woorden van den markies te letten en haar ge- dachtenloop vervolgende: »Wie zal mij dan naast hem vervangen Hij is Diet in staat alleen te leven. Ik heb hem gekoesterd, verwend, misschien wat te veel 1 Doch wie zal hem die teederheid dan toonen, waaraan ik hem gewoon had doen worden Zij greep den arm van den markies, drukte dien krachtig en voegde er bij Het lijden ondermijnt mijn leven; ik heb zedelijkerwijze sedert eenige maan den veel geleden, ik lijd ook lichamelijke veel, zonder het te zeggen. Ik kan, ik weet het, spoedig reeds heengaan...» regulateurklok, waarin zelfs het uur werk niet ontbrak. De andere, A. Butler Az. had zijn timmermansgaven getoond in het maken van een wenteltrap op kleine schaal. In ware grootte getimmerd zou die trap ongetwijfeld een sieraad vormen, zoodat ook dit werkstukje van smaak getuigde. Over het bezoek viel, het ongunstige weer in aanmerking genomen, niet te klagen. Verscheidene belangstellenden drukten met kenuis van zaken hunne voldoening uit over het tentoongestelde. De prijzen waren toegekend als volgt a. Lijnteekenen ie leerjaar, E. van Rijn le Drys, H. van Cruijuingen 2e prijs, P. Knieriem 3e prijs, P. J. van Wiemeerseh eervolle vermelding. b. Vakteekenen 2e leerjaar, H. van den Berg 2e prijs. 3e leerjaar, A. van Hoeve le prijs, Joh. van Driel, eervolle vermelding. 4 leerjaar, P, Esselbrugge Ie prijs, B. Knieriem 2 prijs, J. Wieles en A. J. Butler, eerv. verm. c. Handteekenen le leerjaar, E. van Rijn le prijs, H. van Cruijuingen 2e prijs, H. Knieriem 3e prijs, P. J. van Wiemeerseh eerv. verm. 3e leerjaar, A. van Hoeve le prijs, G. Jansen van Rosendaal eerv verm. 4e leerjaar, A. J. Butler le prijs, B. Knieriem 2e prijs, R. van den Berg 3e prijs. Ook voor de vakken Ned. Taal, schrijven, rekenen, algebra en meet kunde waren prijzen uitgeloofd. De markies wilde hier iets tegen in brengen, doch met een gebiedende be weging deed zij hem zwijgen en ver volgde Ik praat niet in 't wilde weg. Ik vrees den dood niet. voor mij zelve, ik vrees hem voor dengene, dien ik achter laat. Welnu 1 verneem dan wat mijn uiterste wil is, voer dien wil uit en doe hem kenuen als het Doodig is. Ik wensch dat Armand juffrouw Andrimont tro'uwt: den dag, dat gij hem wanhopig zult zien zult ge het hem zeggen. Hij zal begrijpen dat ik hem gebied te leven, en tevens, hoe groot de liefje was, die ik hem wijdde.» Verschrikt, in Mina's geest gedachten lezende, die hij daarin niet had gedacht, wilde de markies een nadere verklaring vragen, haar vrees zien te verdrijven, over haar besluit spreken, een weinig licht werpen in dien gapenden afgrond, dien zij voor hem geopend had, maar op eens veranderde zij van toon eu zeide vroolijk Maar wij zijn veel te ernstig geweest en wel te lang reeds. Gij hebt mij zwaarmoedig gestemd.Wat gezegd is, blijft gezegd, doch ik wil er niet meer aan deuken." Zij leidde hem terug naar het kasteel en in tegenwoordigheid van Armand kou hij het gesprek niet weder opvatten. Hij bleef tot den avond onder een droevigen indruk, niettegenstaande de gravin alles De prijzen bestonden in luxe voor werpen, leermiddelen en gereedschap pen. Maandagmiddag Speelde een elftal van de voetbal vereeniging „Wilhel- mina" alhier een wedstrijd tegen haar zustervereeniging „S. E. O. L. T. O." uit Hulst. De. match werd begunstigd door goed weer, wat er toe zal hebben bijgedragen, dat er vrij wat publiek was. Opmerkelijk is, dat deze beide elf tallen reeds tweemaal gelijk spel lever den met 3—3. En ook thans had het er veel van, dat die stand, die bij de rust 0—0 was, zou bestendigd blijven. Toch was het niet zoo. Seolto wist een goed houdbarè bal door Axels doel te scoren, welke werd gevolgd door een goed schot door het doel van HiMst. Seolto, dat iu sterkte en samenspel Wilhelmiua vóór was (deze had boven dien nog 1 invaller), bleef nu meer en meer op de helft van Axel dringen en het was te zien, dat Se Wilhelmina- mannen, die zich tot nu toe met over moed geweerd hadden, begonnen te verflauwen en niet konden voorkomen, dat nyg twee punten door Hulst werden gemaakt, zoodat het spel eindigde met 3 1 ten gunste van Seolto. Tot de verschillende ontspan ningen, welke hier met Paschen plaats hadden, behoorde ook nog eau boog- schieting op de gaaipers nabij de Kath. kerk. Er waren 59 schutters. De hoogvogel werd geschoten door Jos. de Moor van Zuiddorpe, de zij vogels door Ach. Devree vau Temsche en Eug. van Acker van Axel. deed om zich zoo bemiulijk mogelijk te betoonen eu op bewonderenswaardige wijze het gesprek over verschillende onderwerpen levendig wist te houden. Na het diner zette zij zich aan de piano en begon te zingen, zooals zij weleer gezongeD had. Zij zong de stanzas van Sapho, op het oogenblik dat hij zich zal storten in deu afgrond. Zij legde een zoo hartverscheurend, een zoo wegslee- pend gevoel van smaig in die woorden, dat haar toehoorders de tranen in de oogen kwamen. Toen zij na het einde van het stuk bleven zwijgen, keerde zij zich om en hen beiden ontroerd ziende, bespotte zij hen daarover en sloeg, om hun gevoel te veranderen, een wals van Strauss aan. Toen wist zij hen even opgeruimd te krijgen, als zij straks ge roerd, getroffen waren geweest. Tegen tien uur, toen de thee werd gediend, bracht een lakei op eeu zilveren blad eeu telegram voor de gravin, dat met expresse bestelling van het naburige station kwam. Mina scheurde het open, las het, ver bleekte een weinig, doch op het z-lfde oogenblik kwam eeu glimlach, om haar lippen. Dat was de vroolijke en tevens weemoedige indruk van eeu zonnestraal tijdens eeu onweersbui. Haar bleekheid verdween, slechts de glimlach bleef over. Wat is er?" vroeg Armand, die reeds ongerust begon te worden. - Door de afdeeling Axel van itrimonium" werd Maandagavond in gebouw (Kerkdreef) van de Geref. 'k alhier eene openbare vergadering fouden. Ifschoon het uur van aanvang op 5 r was bepaald, werd zooals altijd bij •gaderingen hier ter plaatse gebruike- is, een kwartiertje gewacht om het ;of niet traag opkomend publiek den l te geven zich nog wat aan te llen. Dezen keer - echter was het .chten op publiek eu spreker beiden, bericht kwam, dat laatstbedoelde it vóór 6 uur zou kunnen arriveeren. Daar het getal toehoorders ook niet ier toenam, besloot men de vergade- ig te openen eu werd de tijd gekort or het zingen van een Psalmvers, ■wijl ook nog de Christelijke zang- reeniging „Asaf", die haar wel wil- ade medewerking tot deze samen- ■mst had toegezegd, enkele liederen n beste gaf. Als inleiding gaf de voorzitter, G. ;n Deurwaarder eene verklaring van j beteekenis van het woord „Patri- onium" en besprak in het kort doel i werken van deze vereeniging. Ongeveer 6 uur kwam dhr. Smeenk an Arnhem het kerkgebouw biunen i begon een rede over „De teekenen er tijden". Als hoofdoorzaak vau den oorlog oemde spreker het navolgen en uit- ■erken door Duitschlands tegenwoor- ige Regeering \ran de theorie van iisraarek. Verschillende politieke en jconomische factoren hebben vervol- ens nog samengewerkt tot de ont- Niets bijzonders, Mijn moiiste zit ver een'kleinigheid in de war en vraagt nij telegrafisch om rtad. Dat ziju van die elegrammen die de Beurs niet doen laleu En steeds vroolijk, lachend, bevallig Heef zij tot elf uur in hun gezelschap, Toen liet zij zich door beide heeren :ot haar kam w geleiden. Daar wenschte ;ij hen goeden nacht. G$en aandoening in haar blik, geen beving in haar .stern deden den markies uoch Armand iets vermoeden. Zij drukte den grijsaard de haud, omhelsde haar man. Met vroolijk gelaat geleidde zij hen tot de deur en zeide hartelijk »Tot morgen Maar nauwelijks was zij alleen en had zij haar kamenier weggezonden, of zij liet zich vermoeid doog de vreeselijke rol, dien zij gespeeld had iu een fauteuil vallen en barstte in tranen uit. Zij be hoefde thans niet meer te veinzen, zij was alleeu en alles was voorbij. Zij had haar doodvonnis ontvangen dit blauwe telegram dat zij brutaalweg las onder de oogeu van haar man en den markies en dat zij thans woedend ver frommelde tusscheu haar saamgetrokken vingers. Zij opende het echter nog eens en herlas het, om zeker te zijn dat geen vergissing mogelijk was. Het bevatte deze woorden »Ik ben te Parijs aange komen en zal morgen tegen elf uur op Cravaut zijn. -. Lucie.» Slot volgt.)

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1915 | | pagina 1