No. 2,
Zaterdag 10 April 1015.
31e »-aars.
LAATSTE LIEFDE.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeen w sh - Vlaanderen.
F. DIELEMAX,
FEUILLETON.
e? ra j
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Cent; franco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
A X E L.
AÜVERTENTIEN 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 nt. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekendPlaat-sing 3/2 maal.
Advertentiën word franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagmiddag TWEE uren.
AXEL, 9 April 1915.
Maandag en Dinsdag was in de open
bare school alhier weer tentoongesteld
het werk van de leerlingen der Avond-
vakteekenschool, dat gedurende den
afgeloopen winter is gemaakt. Van at
het eerste leerjaar waren de teekeningen
opgehangen, en van ieder cursusjaar,
klasse zullen we het maar noemen,
waren ook de teekeningen gesorteerd
alnaar ze tot het vakteekenen ot hand-
teekenen behoorden. Alzoo kreeg men
een duidelijk overzicht en kon men
beseffen, hoe met het eenvoudige be
gonnen, gaandeweg moeilijker werk
wordt opgedragen en de leerlingen van
het 4e cursus-jaar teekeningen maken,
die met hetgeen in ambachtsscholen
gemaakt wordt, best kunnen concur-
reeren wat afwerking betreft. Het was
bepaald te zien, dat bij vorige tentoon
stellingen vergeleken, „Ambachtsbe-
lang" vooruitgaat en de vereeniging
kan met tevredenheid neerzien op het
resultaat, dat in het afgeloopen cursus
jaar is bereikt. Ook den leerlingen
komt een pluimpje toe, waar uit ver
scheidene teekeningen blijkt, dat lief
hebberij en ijver hebben samengewerkt
om een stukje werk af te leveren, dat
jaren lang als souvenir kan dienen aan
school en leeraren.
Ter opluistering waren nog een paar
bewijzen van huisvlijt aanwezig van
een tweetal leerlingen.
De eene, P. Esselbrugge Az. had
eenige ruwe stukjes koper zoodanig
bewerkt, dat ze bij elkaar gepast het
miniatuur-beeld vormden van een traaie
Roman van Geórge Ohnet.
Nadruk verboden.)
De markies keek zijn vriendin scherp
aan, doch hij zag dat zij geheel en al
kalm was.
Zoolang ik leef zal ik alles doen om
i Armand het leven zoo gemakkelijk zoo
^gelukkig mogelijk te maken doch als ik
er niet meer zijn zal
Mijn beste, gij hebt nog een twintig
jaar levens voor u,«
Als ik er niet meer zijn zal,» hernam
de gravin krachtig, zonder op de woorden
van den markies te letten en haar ge-
dachtenloop vervolgende: »Wie zal mij
dan naast hem vervangen Hij is Diet
in staat alleen te leven. Ik heb hem
gekoesterd, verwend, misschien wat te
veel 1 Doch wie zal hem die teederheid
dan toonen, waaraan ik hem gewoon had
doen worden
Zij greep den arm van den markies,
drukte dien krachtig en voegde er bij
Het lijden ondermijnt mijn leven; ik
heb zedelijkerwijze sedert eenige maan
den veel geleden, ik lijd ook lichamelijke
veel, zonder het te zeggen. Ik kan, ik
weet het, spoedig reeds heengaan...»
regulateurklok, waarin zelfs het uur
werk niet ontbrak.
De andere, A. Butler Az. had zijn
timmermansgaven getoond in het maken
van een wenteltrap op kleine schaal.
In ware grootte getimmerd zou die trap
ongetwijfeld een sieraad vormen, zoodat
ook dit werkstukje van smaak getuigde.
Over het bezoek viel, het ongunstige
weer in aanmerking genomen, niet te
klagen. Verscheidene belangstellenden
drukten met kenuis van zaken hunne
voldoening uit over het tentoongestelde.
De prijzen waren toegekend als
volgt
a. Lijnteekenen
ie leerjaar, E. van Rijn le Drys, H.
van Cruijuingen 2e prijs, P. Knieriem
3e prijs, P. J. van Wiemeerseh eervolle
vermelding.
b. Vakteekenen
2e leerjaar, H. van den Berg 2e prijs.
3e leerjaar, A. van Hoeve le prijs,
Joh. van Driel, eervolle vermelding.
4 leerjaar, P, Esselbrugge Ie prijs,
B. Knieriem 2 prijs, J. Wieles en A. J.
Butler, eerv. verm.
c. Handteekenen
le leerjaar, E. van Rijn le prijs, H.
van Cruijuingen 2e prijs, H. Knieriem
3e prijs, P. J. van Wiemeerseh eerv.
verm.
3e leerjaar, A. van Hoeve le prijs,
G. Jansen van Rosendaal eerv verm.
4e leerjaar, A. J. Butler le prijs, B.
Knieriem 2e prijs, R. van den Berg 3e
prijs.
Ook voor de vakken Ned. Taal,
schrijven, rekenen, algebra en meet
kunde waren prijzen uitgeloofd.
De markies wilde hier iets tegen in
brengen, doch met een gebiedende be
weging deed zij hem zwijgen en ver
volgde
Ik praat niet in 't wilde weg. Ik
vrees den dood niet. voor mij zelve, ik
vrees hem voor dengene, dien ik achter
laat. Welnu 1 verneem dan wat mijn
uiterste wil is, voer dien wil uit en doe
hem kenuen als het Doodig is. Ik wensch
dat Armand juffrouw Andrimont tro'uwt:
den dag, dat gij hem wanhopig zult zien
zult ge het hem zeggen. Hij zal begrijpen
dat ik hem gebied te leven, en tevens,
hoe groot de liefje was, die ik hem
wijdde.»
Verschrikt, in Mina's geest gedachten
lezende, die hij daarin niet had gedacht,
wilde de markies een nadere verklaring
vragen, haar vrees zien te verdrijven,
over haar besluit spreken, een weinig
licht werpen in dien gapenden afgrond,
dien zij voor hem geopend had, maar
op eens veranderde zij van toon eu zeide
vroolijk
Maar wij zijn veel te ernstig geweest
en wel te lang reeds. Gij hebt mij
zwaarmoedig gestemd.Wat gezegd is,
blijft gezegd, doch ik wil er niet meer
aan deuken."
Zij leidde hem terug naar het kasteel
en in tegenwoordigheid van Armand kou
hij het gesprek niet weder opvatten. Hij
bleef tot den avond onder een droevigen
indruk, niettegenstaande de gravin alles
De prijzen bestonden in luxe voor
werpen, leermiddelen en gereedschap
pen.
Maandagmiddag Speelde een elftal
van de voetbal vereeniging „Wilhel-
mina" alhier een wedstrijd tegen haar
zustervereeniging „S. E. O. L. T. O."
uit Hulst. De. match werd begunstigd
door goed weer, wat er toe zal hebben
bijgedragen, dat er vrij wat publiek was.
Opmerkelijk is, dat deze beide elf
tallen reeds tweemaal gelijk spel lever
den met 3—3. En ook thans had het
er veel van, dat die stand, die bij de
rust 0—0 was, zou bestendigd blijven.
Toch was het niet zoo. Seolto wist een
goed houdbarè bal door Axels doel te
scoren, welke werd gevolgd door een
goed schot door het doel van HiMst.
Seolto, dat iu sterkte en samenspel
Wilhelmiua vóór was (deze had boven
dien nog 1 invaller), bleef nu meer en
meer op de helft van Axel dringen en
het was te zien, dat Se Wilhelmina-
mannen, die zich tot nu toe met over
moed geweerd hadden, begonnen te
verflauwen en niet konden voorkomen,
dat nyg twee punten door Hulst werden
gemaakt, zoodat het spel eindigde met
3 1 ten gunste van Seolto.
Tot de verschillende ontspan
ningen, welke hier met Paschen plaats
hadden, behoorde ook nog eau boog-
schieting op de gaaipers nabij de Kath.
kerk. Er waren 59 schutters.
De hoogvogel werd geschoten door
Jos. de Moor van Zuiddorpe, de zij
vogels door Ach. Devree vau Temsche
en Eug. van Acker van Axel.
deed om zich zoo bemiulijk mogelijk te
betoonen eu op bewonderenswaardige
wijze het gesprek over verschillende
onderwerpen levendig wist te houden.
Na het diner zette zij zich aan de piano
en begon te zingen, zooals zij weleer
gezongeD had. Zij zong de stanzas van
Sapho, op het oogenblik dat hij zich zal
storten in deu afgrond. Zij legde een
zoo hartverscheurend, een zoo wegslee-
pend gevoel van smaig in die woorden,
dat haar toehoorders de tranen in de
oogen kwamen. Toen zij na het einde
van het stuk bleven zwijgen, keerde
zij zich om en hen beiden ontroerd ziende,
bespotte zij hen daarover en sloeg, om
hun gevoel te veranderen, een wals van
Strauss aan. Toen wist zij hen even
opgeruimd te krijgen, als zij straks ge
roerd, getroffen waren geweest.
Tegen tien uur, toen de thee werd
gediend, bracht een lakei op eeu zilveren
blad eeu telegram voor de gravin, dat
met expresse bestelling van het naburige
station kwam.
Mina scheurde het open, las het, ver
bleekte een weinig, doch op het z-lfde
oogenblik kwam eeu glimlach, om haar
lippen. Dat was de vroolijke en tevens
weemoedige indruk van eeu zonnestraal
tijdens eeu onweersbui.
Haar bleekheid verdween, slechts de
glimlach bleef over.
Wat is er?" vroeg Armand, die reeds
ongerust begon te worden.
- Door de afdeeling Axel van
itrimonium" werd Maandagavond in
gebouw (Kerkdreef) van de Geref.
'k alhier eene openbare vergadering
fouden.
Ifschoon het uur van aanvang op 5
r was bepaald, werd zooals altijd bij
•gaderingen hier ter plaatse gebruike-
is, een kwartiertje gewacht om het
;of niet traag opkomend publiek den
l te geven zich nog wat aan te
llen. Dezen keer - echter was het
.chten op publiek eu spreker beiden,
bericht kwam, dat laatstbedoelde
it vóór 6 uur zou kunnen arriveeren.
Daar het getal toehoorders ook niet
ier toenam, besloot men de vergade-
ig te openen eu werd de tijd gekort
or het zingen van een Psalmvers,
■wijl ook nog de Christelijke zang-
reeniging „Asaf", die haar wel wil-
ade medewerking tot deze samen-
■mst had toegezegd, enkele liederen
n beste gaf.
Als inleiding gaf de voorzitter, G.
;n Deurwaarder eene verklaring van
j beteekenis van het woord „Patri-
onium" en besprak in het kort doel
i werken van deze vereeniging.
Ongeveer 6 uur kwam dhr. Smeenk
an Arnhem het kerkgebouw biunen
i begon een rede over „De teekenen
er tijden".
Als hoofdoorzaak vau den oorlog
oemde spreker het navolgen en uit-
■erken door Duitschlands tegenwoor-
ige Regeering \ran de theorie van
iisraarek. Verschillende politieke en
jconomische factoren hebben vervol-
ens nog samengewerkt tot de ont-
Niets bijzonders, Mijn moiiste zit
ver een'kleinigheid in de war en vraagt
nij telegrafisch om rtad. Dat ziju van die
elegrammen die de Beurs niet doen
laleu
En steeds vroolijk, lachend, bevallig
Heef zij tot elf uur in hun gezelschap,
Toen liet zij zich door beide heeren
:ot haar kam w geleiden. Daar wenschte
;ij hen goeden nacht. G$en aandoening
in haar blik, geen beving in haar .stern
deden den markies uoch Armand iets
vermoeden. Zij drukte den grijsaard de
haud, omhelsde haar man. Met vroolijk
gelaat geleidde zij hen tot de deur en
zeide hartelijk »Tot morgen
Maar nauwelijks was zij alleen en had
zij haar kamenier weggezonden, of zij
liet zich vermoeid doog de vreeselijke rol,
dien zij gespeeld had iu een fauteuil
vallen en barstte in tranen uit. Zij be
hoefde thans niet meer te veinzen, zij
was alleeu en alles was voorbij.
Zij had haar doodvonnis ontvangen dit
blauwe telegram dat zij brutaalweg las
onder de oogeu van haar man en den
markies en dat zij thans woedend ver
frommelde tusscheu haar saamgetrokken
vingers. Zij opende het echter nog eens
en herlas het, om zeker te zijn dat geen
vergissing mogelijk was. Het bevatte
deze woorden »Ik ben te Parijs aange
komen en zal morgen tegen elf uur op
Cravaut zijn. -. Lucie.»
Slot volgt.)