No. 97.
Zaterdag 13 Maart 1913.
30e Jaarg.
LUISTE LIEFDE.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F« ÜIELEMAX
Buitenland.
FEUILLETON.
imie
Dit biad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
AüVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden framo ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
DE OORLOG.
De Duitsehers in België.
Men schryft vau de Zeeuwsche
grens
Niet lang geleden lazen wij, dat in
Engeland de algemeene verwachting
eeft, dat bij het naderen van de lente
en dus bij gunstig weer, de strijd aan
den Yser in oude hevigheid zal los
barsten. Het is daar voor de bondge-
nooten een gevaarlijke hoek maar niet
minder voor het Duitsche leger. Van
daar verdreven te worden beteekent
voor hen het gemis aan eenige kans
tot verovering van Duinkerken en Calais
en een groote kans te hebben verdreven
te worden uit het westelijk deel van
België, zoo niet verder.
Het Duitsche leger schyDt bovenge
noemde verwachting te deelen. Telkens
bereiken ons berichten van versterkin
gen aan het Ipersche front.
Zoo zijn er jl. Zondag versche troepen
te Brugge gearriveerd met bestemming
naar het front aan den Yser. En wat
nog sterker spreekt is dit, dat van
Knocke en andere grensplaatsen de
meeste troepen zijn weggenomen, naar
alle waarschijnlijkheid voor hetzelfde
doel. Overal treft men drukke bewe
ging aan van oostelijke in westelijke
richting, en meer dan te voren komen
er transporten bij het front aan. Alles
wijst op versterking van het IJserfront
en dit gedeelte van het gevechtsterrein
zal nog steeds blijken een der belang
rijkste te zijn, en naar alle verwachting
Roman van George Ohnet.
{Nadruk verboden.)
Dat droevig lot, dat mij reeds twee
maanden kwelt zal voortduren, tot het
op een goeden dag zal eindigen in een
slot dat mij angst aanjaagt, dat ik van
mij stoot, met al de kracht die in mij is
uw dood O gij kunt niet weten wat
het beteekent een wezen, dat men lief
heeft, te zien lijden, zonder het te kunnen
genezen. Dat is de vreeselijke smart,
die de moeders verduren, welke gebogen
liggen over de wieg van haar lijdend
kind Zij zouden dan haar bloed, het
merg uit haar beenderen willen geven
om het kind dat lijdt, op te beuren,
kracht te geven, en het is dan onmogelijk
Men kan zich slechts weenend in de
armen bijten en dan nog niet eens te
zeer in de nabijheid van den lijder, om
hem geen angst aan te jagen, om hem
de gedachte te laten dat men niet weet
dat nij in zijn laatste uur is. O als ik
die smart moet zied voortduren, die u
zoo wreed het hart in de borst verscheurt,
die u verdooft en u knakt, ik zal dat
uiet kunnen dragen, ik vraag als genade
daarvoor te worden gespaard.*
het tooneel worden van vernieuwden
strijd.
In de laatste weken was het er kalm.
Dat wil niet zeggen, dat er in het geheel
niet meer gestreden werd. Want dat
houdt geen enkelen dag op nu en dan
kan men van hieruit nog steeds het
zeegeschut van de Eugelsche oorlogs
schepen hooren, Maar 't was den laat
sten tijd toch beslist kalmer, al komen
er dan ook nog steeds te Brugge
gewonden aan.
Vliegtuigen worden er weinig meer
gezien boven 't N.O. deel van de Bel
gische zeekust. Sedert 18 Februari is
dit vrijwel opgehouden: al zal dit niet
alleen liggen aan den kabelballon, die
telkens boven Zeebrugge uitstaat.
Nog altijd gaat men door met de
versterkingen van de kust. De duinen
reeks is nu schier één doorloopeud fort
geworden en als mieren ziet men af
en toe de Duitsche soldaten, geholpen
door Belgische, maar ook Duitsche bur
gers in de duinen graven.
Merkwaardiger nog is de ijver, waar
mede men langs de Nederlandscbe grens
bezig is. In de onmiddellijke nabijheid
der grens ziet men loopgraven maken
en prikkeldra dversperringen aanleggen
waarby men zich afvraagt, wat het doel
hiervan wel mag zijn. Ook gaan de
Duitsehers voort met de herstelling van
de bruggen over het Leopoldskanaal,
hetwelk evenwijdig aan de greus van
Z. Vlaanderen loopt. Deze bruggen zijn
alle in November door hen opgeblazen
maar nu zijn er een drietal stevig
hersteld.
Er werd zelf een, die bij Stroobrugge
Een droevige glimlach kwam om zijn
lippen
»Helaas! Mina,* zeide hij, »ik kan
beloven mij niet te zullen doodeu, maar
het is mij niet geoorloofd te beloven dat
ik niet langer zal lijden. Ik schaam mij
over mijn smart, maar ik zal die niet
weten te overwinnen, noch die kunnen
doen ophouden. Dat gaat boven mijn
kracht en ik ben slechts een speelbal
in een machtige, geheimzinnige hand.
Ik behoef u niet te zeggeu welke de oor
zaak van mijn zedelijken ondergang is,
gij kent die genoeg. Zij is, vrees ik,
diep en ongeneeslijk. Al wat ik in
't vervolg zal kunnen doeu is mijn leed
dragen zonder mij te beklagen. Gij zijt
daareven edelmoedig geweest tot waan
zinnig worden toe; niet alleen dat gij u
zelf uw gevoelens gering hebt geschat,
tnaar ook mij en mijn geweten. Gij hebt
mij aangeboden tot Lucie te gaau, doch
gij weet wel dat dit het eenige is wat
ik niet kan of wil doeo Sterven dat
zou eenvoudig zijn. U verlaten dat is
onmogelijk.*
Waarom? Omdat gij niet vrij zijt,
omdat gij dan te kort zoudt doeo aan
uw beloften jegens mij gedaan'? Miar
er zijn toch middelen om u uw vrijheid
terug te geven, u van uw beloften te
ontslaan. De wet heeft ons vereenigd,
zij zal dp baodeu, die ons binden, weer
verbreken. De echtscheiding -«
»De echtscheiding'?* zeide Armand
lusschen Aardenburg en Maldeghem,
met zware lasten en vrachtwagens ge
probeerd.
Zou de vrees voor een mogelijken
aanval der Eugelschen door Zeeuwsch-
Vlaanderen heen, hier achter zitten?
Wie weet het! De Duitsche soldaten
zeiven schijnen niet te weten, waarom
zij dit doen.
In ieder geval wijst ook dit op eene
verlevendigde actie.
Men wil op alle gebeurlijkheden voor
bereid zijnen de verwachtingen zijn
gespannen.
Intusschen keeren vele burgers, u^t
Brugge geweken, daarheen terug. Dit
niet met het oog op de befaamde be
lasting, die vertiendubbeld zou worden
want in iedere geval geldt deze niet
voor W. Vlaanderenmaar het duurt
zoo lang Weliswaar is Brugge nog
uiet een veilige plaats te noemen, zoo
dicht achter het front en de zeekust,
maar men waagt het er op.
De laatste berichten van Brugge lui
den dan ook vrij gunstig. Het is er
rustig; te rustig natuurlijk er heerscht
een doodsche stilte in de straten, die
niet door de Duitsche soldaten worden
gebruikt. Er is voldoende voedselzelfs
meer en beter dan een paar maanden
geleden. Maar het getal hulpbehoeven
den en ondersteunden neemt van dag
tot dag in het anders toch reeds zoo
arme Brugge toe. Gelukkig, dat er
voldoende geholpen wordt en kan wor
den; het Groene Kruis verricht nog
steeds zijn gezegend werk.
Te Brugge is de oeconomischetoestand
gunstiger dan aan de kust, vooral te
>Zijt gij het die zoo spreekt, Mi Da, gij,
een zoo vrome, vurige katholieke?*
»\Vat gaat mij mijn godsdienst aan,
als het u geldt? Wat beteekent mijD
vroomheid, als zij kampt tegen mijn
liefde .Begrijp dus wat ik zeg. Ik ben
gekomen tot zulk een staat van wanhoop
door u ongelukkig te zien, dat niets meer
geldt dan wat u betreft of in uw belang
is. Mijn God zijt gij en ik ben gereed
aan u op te offeren meer dan mijn ge
moedsbezwaren, meer dan mijn meeniu
gen de vreugde met u te leven verstaat
gij dat mijn eenig genot op aarde was.
Ik zal mij van u scheiden, gij zult gaan
en ik zal blijven gij zult het recht hebben
een andere vrouw te nemen en ik zal
leven, ik zal weten dat gij haar bezit, ik
zal u kinderen van haar zien krijgen,
en ik zal slechts van het feit, dat gij mij
hebt toebehoord, de zoete herinnering
bewaren en de wreede gedachte, dat het
niet meer zoo is.«
Hij schudde het hoofd en zeide ernstig
»Ik neem uw offer uiet aan. De banden
die ons binden, zijn eeuwig.*
Waarom heeft God dan onze liefde
niet onveranderlijk gemaakt? O! Ar
mand, denk goed na! Ik ben in eeu
toestand van vervoering, waarin ik alles
kan aannemen Vat mijn woorden
letterlijk op, aarzel uiet, haast u thans
Waut wat ik beloofd heb, zou ik houdeu
al moest ik er mijn eeuwige zaligheid
voor verliezenDoch gij zult mij
Ostende. Daar kost het heel wat hoofd
breken aan de plaatselijke autoriteiten,
om voldoende voedsel voor de bevolking
te verkrijgen. De aanvoer gaat ontzag
lijk langzaam, omdat de beschikbare
vervoermiddelen grootendeels gebruikt
worden voor Duitsche transporten.
Toch komt het noodige binnen. Ook
hier is het 't AmerikaanschSpaansche
Comité, hetwelk voor de proviaudeering
der bevolking aan de kust goeddeels
zorg draagt.
Te Rijsel werden, een paar weken
geleden, enkele Fransche en Indische
soldaten als krijgsgevangenen onder
Duitsch geleide, door de straten der
stad naar de Citadel gebracht, waar ze
thans opgesloten zijn. Onderweg juichte
de bevolking hen toe. Vrouwen wuifden
met de Fransche kleuren. Hun tocht
ging, bij de volkssympathie weldra meer
een glorielijke intrede gelijken dan den
vernederenden weg van overwonnenen.
De Duitsche overheid heeft de bevol
king voor haar betooging van vader
landsliefde gestraft. Aan de stad Rijsel
is een geldboete van trs. 500,000, vóór
20 Maart te betalen, opgelegd en het
is voortaan verboden vóór zeven uur
's morgens, en nè, vijf uur 's avonds,
buitenshuis te komen.
N. R. Crt.
De strijd ter zee.
De Engelsche admiraliteit deelt het
volgende mede
Dinsdagmorgen zijn de volgende En
gelsche stoomschepen getorpedeerd de
Tangistan bij Scarborough van de
bemanning van 38 koppen werd slechts
1 man gered de Blackwood bij Hastings
misschien nooit meer genegen vinden
tot een dergelijke opoffering mijner kost
baarste en heiligste rechten. Armand
pas op! Laat ik er niet over denken
Zij beet zich in den arm, terwijl zij
smeekte, hartstochtelijk als zij was hem
te overtuigen en toch sidderend bij de
gedachte, dat hij zou kunnen toestemmen.
Maar hij was weder geheel zichzelf ge
worden en sprak
»Neen Mina, noch thans noch op eenigen
anderen tijd, zal ik het voorstel aannemen
dat gij mij daar doet. Meent gij dat ik
ver van u bij een ander gelukkiger zou
zijn Dat zou slechts de smart veran
deren. Ik koester voor u een vurige
genegenheid, twijfel daaraan niet en ik
wijs mijn vrijheid af, die u tranen zou
kosten. De echtscheiding is misschien
een nuttig middel'voor degenen, die niet
beminnen, Het is de breuk van twee,
die elkaar onverschillig zijn of de bevrij
ding van twee, die elkaar ontrouw waren
maar zij is uiet voor ons. Zij regelt uiets
dan het maatschappelijke, doch verandert
de gevoelens niet en dus kan zij ons uiet
helpen.*
Oatmoedigd hoorde Mina hem aan.
In haar ontvoering had zij eeu oogenblik
den hemel zich zien openen om den mar
telaar te huldigen.
Wordt vervolgd.)
AXELSCHEM COURANT.
