84.
ïfoensdag 27 Januari 19! 5.
30e Jaar«'.
LUISTE LIEFDE.
a Ja
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEMAN,
Buitenland.
F EU I L L ET O N.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor Bklgië 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letter» worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franm ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
DE OORLOG.
Zooals gewoonlijk, stemmeu de Fran-
sche en de Duitsche officieele berichten
op de meeste punten overeen.
Het thema is weer slecht weder en
geen verandering ran beteekenis.
Het krijgsbedrijf bij het gewichtige
punt Berry au Bac heeft zich uiet verder
ontwikkeld, maar is beperkt gebleven
tot het verlies en de herovering van
een loopgraaf voor de Franschen.
Bij Apremont, ten Zuidoosten van St.
Mihiel, zijn de Franschen weer op hun
oude stellingen teruggetrokken. Hun
aanval in die streek is niet voortgezet.
Aangaande den tegenaanval der Duit
schers in het Bois le Prêtre, ten Noord
westen van Pont k Mousson, spreken
de Franschen niet meer spottend van
20 meter op een loopgraaf van 500
meter heroverddie uitdrukking is
veranderd in „een deel" van de loop
graven, door de Franschen op den
20sten bezet, zooals de Duitschers ook
reed3 hadden gezegd. In alle geval
kan men in hel krijgsbedrijf ten Noord
westen van Pont a Mousson, zooals het
nu staat, evenmin het begin van een
opmarsch der Franschen naar Metz
zien (gepaard met het wegnemen van
de bedreiging van Verdun) als in het
krijgsbedrijf bij Berry au Bac den aan
vang van het schoonvegen van den
heelen rechteroever van de Aisne door
de Duitschers.
De Duitschers hebben gemeld, dat
zij de Franschen hebben verdreven van
Roman van Georgk Ohnbt.
Nadruk verboden.)
De prins Schwarzburg was door ouder
dom gestorven, moest zij, nog in de kracht
haar» levens, thans ook van net tooneel
verdwijnen
Zij kwam op tegen die gedachte en
«tiet die met kracht van zich. Zij deed
een wanhopige poging en verjoeg dit
dreigende plan uit haar geest. Thans
wg zij zich weer in Lucie's kamer, alleen
met het jonge meisje. Zij begieep uit
daar blik den angst, dien zij haar had
Teroorzaakt door haar langdurige, smarte
lijke overpeinzing en met groote kalmte,
hernam zij
»Zooals gij hebt besloten, zult gij
morgen vertrekkendat heengaan is
'srstandig van u en goed voor ons Maar
daar het niet den schijn moet hebben,
dat gij ons vijandiggezind verlaat, zal
'k u zelf wegbrengen. Ziet men ons
i&tnen, dan zal niemand er iets achter
toeken.c
»Hoe goed zijt gij mompelde Lucie.
Mevrouw de Fontenay schudde het
hoofd:
»Neen, ik ben rechtvaardig en doe
„de heuvels van" Hartmannsweiler Kopf
dus, naar men mag veronderstellen, nog
niet van den Kopf zelf, en dit komt wel
overeen met de berichten van Fransche
znde, dat de gevechten daar nog voort
duren. In die uitdrukking hebben wij
immers geleerd te lezen het gaat niet
al te best, maar we vechten door en
we hopen ten slotte de beslissing te
onzen gunste uit te doen vallen.
Van het Oostelijk gevechtsterrein
geen nieuws. De berichten uit den
Kaukasus, zoowel van Russische als
van Turksche zijde, verdienen o. i. met
groote voorzichtigheid te worden aan
vaard. De Russische berichten wilden
den indruk vestigen, dat de Russische
strijdkrachten in den Kaukasus maar
legercorps op legercoi ps vernietigden
alsof ze aan het noten kraken waren.
Maar dan hoorde men weer dat de
„overblijfselen" van die vernietigde
legercorpsen nog hardnekkigen weer
stand boden, ja zelfs het offensief her
vatten. De algemeene indruk blijft,
dat de Turken in den Kaukasus de
Russische strijdkrachten op zijn minst
genoeg bezigheid verschaffen, om ze
daar vast te houden.
Het valsche gerucht over een nieuwen
aanval van Duitsche luchtschepen op
de kust van Norfolk is een bewijs, dat
de Duitschers met hun vorigen tocht
volkomen hebben bereikt, wat zij er
waarschijnlijk mee hebben beoogd, den
Engelschen het gevoel van zekerheid,
niet anders dan ik moet doen. Denk
niet dat ik, omdat gij mij aldus ziet
handelen, minder lijd. Mijn hart is ver
scheurd, want ik heb mijn echtgenoot
lief met geheel mijn ziel an het denkbeeld
dat zijn liefde mij niet langer toebehoort
vergiftigt mijn leven, Gij zijt ongelukkig
omdat gij vertrekkeo moet, maar ben ik
niet ongelukkiger, ik, die blijf en
gedwongen zal zijn hem te zien lijden,
zonder hem te kunnen troosten Want
hij moet niet vermoeden dat ik zijn
geheim ontdekt heb. Bij zijn verdriet
wil ik niet de schande voegen dat hij
voor mij zal moeten blozen. Gij begrijpt
mij vrouwen voelen zoo iets. Dat ik
duizendmaal meer gemarteld worde, mits
ik hem tot dien prijs eenig leed kan
sparen.*
Die gedachte was zóó wreed, dat me
vrouw de Fontenay haar kalmte niet
langer kon bewaren. Haar oogen, waar
aan, zoolang zij met Lucie samen was,
tgeen traan was ontvallen, werden rood,
zwollen op en tranen rolden thans langs
haar wangen, terwijl diepe zuchten ont
snapten aan dë borst. Lucie wierp
zich aan de voeten der arme martelares
kuste haar de handen, smeekte haar en
bood haar haar leven. Zij was in zulk
een toestand van geestverrukking, dat
zij niet terug zou zijn getreden voor wat
ook, om die smart te kunnen lenigen,
een smart bijna goddelijk door teederlieid I
en gelatenheid. Eu de beide minnares- j
van onkwetsbaarheid als bewoners van
een eilandenrijk, dat de zee beheerscht,
te ontnemen, een gevoel dat hen tot
nog toe, ook in oorlogstijd nooit heeft
verlaten. Gelijk Engeland tegen Duitsch-
land de macht ter zee, waarover het
eenmaal beschikt, ook aanwendt, zoo
maakt ook Duitschland, in het element,
waarin het het sterkst is, de lucht, van
zijn macht tegen zijn vijand gebruik.
Engeland fnuikt den Duitschen handel,
sluit het zooveel mogelijk allen toevoer
af, Duitschland jaagt met zijn lucht
schepen de Britsche eilandbewoners den
schrik op het lijf.
Geen van beide strydmethoden maken
op den buitenstaander een sympathieken
indruk, maar dat is van secundair be
lang. Die schrik, dat gevoel van on
gerustheid, waar we van spraken, mag
in verhouding tot het fnuiken vau den
Duitschen handel en het afsnijden van
den Duitschen toevoer al een poover
resultaat lijken, een resultaat is het
niettemin. Dat gevoel van zekerheid
op hun eilanden, terwijl, hun vloot de
zee beheerscht, is wel degelijk een van
de elementen van de kracht van de
Britten in oorlog. Als de Duitschers
dit element van kracht vernietigen,
hebben zij iets bereikt, wat misschien
niet veel is, maar waarvan toch niemand
de waarde precies kan peilen.
Want de kranten schrijven wel, dat
die overvallen uit de lucht niet anders
uitwerken, dan dat het Engelsche volk
nog maar vastberadener wordt, maar
wij hebben hier zelf menschen ontmoet,
wien het aan vastberadenheid overigens
niet schortte, die in Antwerpen de
sen weendeD, beider leed en wrok neder-
leggende in een volmaakt vergeten van
zich zelve.
Toen zij haar kalmte een weinig
hadden terug gekregen stond de gravin
treurig gestemd, doch vast besloten, op.
»Wij moeten scheiden, Lucie*, sprak
zij. »W,j zouden slechts nutteloos de
smart van dit oogenblik verlengen.
Morgen zullen wij niet meer alleen zijn
zullen wij op onze woorden en ons gelaat
moeten letten, laat ons dus hier afscheid
nemen. Ik zou gewenscht hebben, dat
ik u als een eigen kind had mogen lief
hebben, u steeds bij mij had kunnen
houden, u had kunnen zien trouwen en
gelukkig zijn. Het noodlot heeft zulks
niet gewild.
Vloek mij niet, omdat ik eea hinderpaal
ban tusscden u en hem, dien gij bemint
wees toegeeflijk voor mijn zwakheid en
tracht niet in ij le vergeten. De tijd
verandert veel en soms ten goede. -
Laat mij steeds weten waar gij zijt,
verstaat gij ,J Ik moet u kannen
roepen, zeer spoedig, als ik u noodig
heb -*
Zij had die laatste woorden geuit op
zulk een zonderlingen toon, dat Lucie
vragend de oogen tot haar opsloeg. Zij
zag de graviü recht op voor zich staan,
een ernstige uitdrukking op het gelaat,
met bewolkt voorhoofd, als nam zij een
beslisseod besluit. Het jonge meisje wilde
meer vragen, maar de gravin viel haar
Zeppelin aanvallen hadden bijgewoond
en van een geheel andere uitwerking
getuigden, dan van een dergelijke uit
werking, als nu met de Paniek te
Norfolk aan den dag is getreden.
N. R. Crt.
Verschillende berichten.
Thans heeft ook Edison zijn meening
gezegd over den oorlog. Hij vindt dat
de oorlog van 1914 de-zwaarste slag
is geweest, die d^ beschaving ooit heeft
getroffen. Voor het overige voorspelde
hij voor 1915, wat de Vereenigde Staten
betreft, een der voorspoedigste jaren
in de geschiedenis. Zeer spoedig nadat
de oorlog gedaan zal zijn, zal de be
schaving zich herstellen van den haar
toegebrachten slag.
Ondervraagd, antwoordde Edison, dat
de oorlog z. i. een jaar of twee zal
duren. De onderzeeboot heeft de nood
zakelijkheid vaft 't gebruik van slag
schepen niet weggenomen, vrel de waar
de dier reuzenschepen verminderd.
Echter meent Edison, dat de thans
in Engeland gebouwde oorlogschepen
zoo zullen zijn ontworpen, dat zij eenigs-
zins beschermd zijn tegen de torpedo's
van onderzeeërs. Dit kan zeide de
uitvinder geschieden door den in-
wendigen bouw van de slagschepen te
wijzigen.
Volgens Edison is het thans voor de
Amerikanen het goede oogenblik om
nieuwe zaken te ondernemen en zich
voor te bereiden op de levering, die
z. i. zekerlijk na den oorlog te wachten
staat. R. R. crt.
door een wenk in de rede en nogmaals
zeide zij dringend
»Dat ik steeds wece waar gij u bevindt
en als ik u roep, beloof mij dadelijk te
zullen komen.*
»Ik beloof het u.«
»'tls goed. Thans ben ik kalmer.
Tot morgen.
Zij omhelsde het meisje met moeder
lijke teederheid eu ging heen. Haar
lichte stap was nauwelijks hoorbaar op
de trap en Lucie was alleen.
HOOFDSTUK IX.
Toen den volgenden ochtend de gasten
der villa voor het tweede ontbijt benedeu
kwamen, hoorden zij tot hun verbazing,
dat juffrouw Andrimont naar Parijs was
vertrokken. De gravin was juist terug
gekeerd van het station, waarheen zij
haar had gebracht. Toen baron Trésorier
bet waagde te vrageu, wat de reden was
van dit plotseling vertrek, antwoordde
de gravin de Fontenay met volkomeu
kalmte, dat Lucie, die haar eigen vermo
gen bestuurde, verplicht was te doen,
wat andere vrouwen overlaten aan hun
voogd of echtgenoot, en voor enkele dagen
was heengegaan.
't Zal bovendien niet noodig zijn, dat
zij te Dcauville terugkeert,» voegde zij
er bij. »Het aeizoeu loopt ten einde,
wij gaan ons gereed makeu om naar
Cravant te gaan voor de jacht en daar
zal zij zich weer bij ons voegen.*
AXEL
COURANT.
