foto. 57.
RONA
Zaterdag 18 October 1915.
29® Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEMAN,
Binnenland.
FEUILLETON.
Ds dochter van dsn Spion.
Als
BINNENKOMT
HET HUISGEZIN.
AXELSCHE
COEBAXT
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Cent; franco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
AUVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Op de af deeling Waterstaat van de
itaatsbegrootiug voor 1914 zyn onder
de posten, die betrekking hebben op
de Waterstaatswerken in Zeeland, ook
uitgetrokken een post voor:
verbetering van den Rijksweg door
West-Zeeuwsch-Vlaanderen
aanlegplaatsen voor diepgaande zee
schepen te Ter Neuzen
en verlenging van den kaaimuur aan
het einde van het zy kanaal naar de
Axelsche Sassing.
Blykens de Midd. Crt. vermeldt de
Memorie van Toelichting over die wer
ken woordelijk het volgende
a. Verbetering van den Rijksweg
door West-Zeeuwsch-Vlaanderen. De
Rijksweg door West-Zeeuwsch-Vlaan-
deren, loopende van Breskens tot aan
de Belgische grens over eene lengte
van 23.924 K.M., is de hootdverkeersweg
in die streek. Hij dient voor het plaat
selijk en intercommunale verkeer van
de verschillende gedeelten van West-
Zeeuwsch-Vlaanderen, voor het verkeer
met Walcheren en het overige deel
van Nederland en eindelijk voor dat
met België.
De weg, met inbegrip van de kant-
lagen, breed 5 M., is in het begin der
19e eeuw met keien verhard en sedert
dien heelt er nooit eenige belangrijke
verbetering plaats gehad, doch zijn
slechts, tot gewoon onderhoud, jaarlijks
600 a 800 M2 nieuwe keien verwerkt
en is eenige herstrating uitgevoerd,
terwijl verder in de jaren 19011904
Roman van E. von WaldZedwitz.
(Nadruk verboden
59) -
Hessenstein sliep nog steeds voorzich
tig begaf Petrovac zich nu en dan naar
de deur zyner kamer en luisterde. Had
hij zich overtuigd, dat zijne diensten nog
niet verlangd werden, dan nam hij zijne
plaats bij den uitgang van het hotel weder
in cd keek met het meeste genot naar de
ichoone dochteren van Cattaro. Eindelijk
werd er gescheld hij wist dat zijn heer
dit deed. Zacht, op zijn teenen loopende,
kwam hij de kamer binnen. Eer hij Frans
ag, lag het heerlijk riekende bouquet
op diens bed. Hij knikte vriendelijk.
»Ik dank je, Petrovac!»
»Niet« te danken, Nazi niets van
mij
«Ei van wie dan8»
»0, van bella, bellissima Signora 1
»Ei, ei, heeft Nazi weer een vrijstertje P
«Nazi geen vrijstertje --- Signora aan
gehaald, niet Petrovac!»
«Niet jou
Frans was gewoon, dat Nazi hem steeds
onverbloemd de waarheid zeide, maar
de geloofwaardigheid van diens laatste
woorden schenen hem toch een beetje
twijfelachtig. Petrovac brandde los, zijne
JUICHT
HEEL
een eenvoudig rijwielpad is tot stand
gebracht. Waar de te onderhouden
oppervlakte keibeatrating 113.900 M2
bedraagt, zou, indien op dezelfde wijze
werd voortgegaan met vernieuwing van
versleten bestrating, eerst ongeveer 160
jaren na den aanleg eene geheele ver
nieuwing van den weg hebben plaats
gehad.
De verharding van de in België ge
legen voortzetting van dezen weg, alsook
wulpsche lippen vloeiden over van den
lof der schoonheid en goedheid der bella
Signora, Marie Esther von Similpff, die
hy dadelijk herkend had.
«Als een kus aan den overwinnaar van
Cattaro, zendt de Signora dat.» Hij wees,
dit zeggende, op de bloemen.
«Als kus vroeg Hessenstein ver
wonderd.
«Geen kus meent als groet.»
Frans keek langen tijd naar de bloe
men hoe meer hij dit deed, des te som
berder werd de uitdrukking zijner oogen.
Nazi begreep niet, dat hij de bloemen
niet kuste, dat zijn meester niet van
vreugde boven de wolken was. Hoofd
schuddend verliet hij de kamer, ten einde
7oor het ontbijt van zijnen luitenant te
zorgen had hij gezien hoe treurig Frans
thans de bloemen aan zijne lippen drukte,
dan had hij zijnen beminden meester wel
begrepen. Frans was spoedig aangekleed,
in volle uniform, iels hetgeen hij steeds
deed na te zijn opgestaan hij ontbeet,
de bloemen stonden in frisch water voor
hem op de tafel en wel zóó, dat hij die
geen seconde uit het oog verloor; een
der geraniums had hy in een knoopsgat
van zijn rok bevestigd. Er werd getikt.
«Binnen 1»
Miss Alice Harley kwam lachend de
kamer binnen.
«Is het geoorloofd, mijnheer von Hes
senstein vroeg zij, hare welluidende
stem zóó buigende, dat deze hoogst
die van de provinciale keiwegen in
Zeeuwsch-Vlaanderen bevinden zich iD
veel beteren toestand.
Mede in verband met de toeneming
van het verkeer wordt mitsdien eene
meer afdoende verbetering, over een
veel korter tijdvak verdeeld, noodig
geacht.
De kosten daarvan zijn geraamd op
pl. m. 670.000 en zouden, om eene
rationeele behandeling mogelijk tfe ma
aangenaam klonk. Frans stond op, hij
was te zeer verrast om in het eerste
oogenblik de juiste woorden voor een
gepasten groet te vinden eenige malen
buigende, wees hy zwiigend op een stoel.
Alice nam zonder eenigen omslag plaats
met de handen gevouwen op de tafel,
zag zij den tegenover haar zittenden
luitenant lachend aan.
«Laat u niet storen, het eten en drin
ken zijn te gerechtvaardigde en daarbij
te aangename bezigheden, dan dat men
deze in tegenwoordigheid eener dame
niet zou kunnen uitvoeren. Het zou
integendeel gelijken op het plegen van
een onrecht aan zich zelf, indien men
zich daarin sloren liet.»
«Indien u mij dit veroorlooft, miss
Harley, maak ik gaarne van uw goed
gunstig verlof gebruik,» antwoordde de
officier, innerlijk blijde een voorwendsel
te hebben 'twelk zijne van minuut tot
minuut toenemende verlegenheid een
weinig verborg. Daar de dame zweeg,
vervolgde hij «Ik doe dit te eer, daar
mijn tijd beperkt is en ik onmiddellijk
na afloop van het ontbijt dienstzaken te
verrichten heb.»
«Zoo, dat is jammer; ik had gehoopt
straks nog gezamelijk een uitstapje te
maken. Gij ziet, de lust naar avonturen
is mijn trouwe metgezel; na het voorge
vallene van gisteren kunnen wij zeker
zijn, dat alles in de buurt rustig is.»
Hessenstein dankte den hemel dat hij
ken, over 25 jaar zijn te verdeelen.
In verband hiermede zal jaarlijks
15.000 a 20.000 voor dezen weg
zijn te bestemmen boven het thans reeds
in het aitikel voor onderhoud en ver
nieuwing begrepen bedrag, ad ƒ7200.
Voor het jaar 1914 wordt een bedrag
van 20.000 als eerste termijn uitge
trokken.
b. Aanlegplaatsen voor diepgaande
zeeschepen te Ter Neuzen. In aan
sluiting aan hetgeen omtrent de los- en
laadplaatsen voor diepgaande schepen
te Ter Neuzen bij de ontwerp-begrooting
voor 1912 en 1913 is medegedeeld kan
thans het voorstel worden gedaan om
met de uitvoering van het opgemaakte
plan aan te vangen.
Dit plan beoogt het maken van een
havenemplacement waarin twee haven
bassins, in de gemeente Ter Neuzen,
gelegen tusschen het stationsemplace
ment aldaar eü de staalfabriek, aan de
oostzijde van het kanaal.
De havenbassins staan met het kanaal
in open gemeenschap.
Zy verkrygen een bodemsbreedte van
60 meter. De lengte der bassins, in de
as gemeten, bedraagt bij het zuidelijke
bassin ongeveer 275 meter, en by het
noordelijke ongeveer 225 meter.
De bodem ligt bij het zuidelijke bas
sin op de diepte van 8,75 meter onder
kanaalpeil, overeenkomende met die
van den kanaalbodem by het noordelijke
bassin op de diepte van 7 meter onder
dat peil.
Langs het zuidelijke boord van het
zuidelijke bassin zal een kaaimuur wor
den gebouwd, lang 250 meter, waar-
dienst hadgelaten antwoordde hij
«Gij legt grooten moed aan den dag, miss
Harley, maar wezenlijk, men kan aanne
men, dat vanda.ag de naaste omstreken
van Cattaro gezuiverd zijn onze patrouil
les doorzoeken het geheele terrein.»
Hij zou gaarne gevraagd hebben, of
Marie Esther ook deel zou nemen aan
het uitstapje, maar hij deed het niet.
Alice scheen wel zoo iets verwacht te
hebben.
Ik vind, dat intermezzo's als die van
gisteren een aangename afwisseling zijn
in het eentonige dagelijksche leven, vooral
als zij zoo goed afloupen.»
Zij moest het gesprek op Maria Esther
brengen.
«Mijne lieve vriendin Marie Esther is
het echter niet zoo goed bekomen; het
heeft haar zeer aangepakt wij moesten
dus hier overnachten, waar wij eerst
volstrekt geen plan op hadden.»
Hessenstein keek op het hooren van
den geliefden naam dieper in zijn kopje.
Alice bemerkte dit, en zijn lichte blos
was haar evenmin ontgaan. Miss Harley
trommelde met hare fraaie, witte handen
op de tafel.
«Och, dat spijt mij zeer antwoordde
hij verstrooid.
«Wat prachtige bloemen! Mag ik?»
riep Alice uit en greep tegelijkertijd naar
den bouquet, die op de tafel stond.
Hessenstein's gelaat was als met bloed
overgoten, onwillekeurig strekte hij zijne
