f^NA Cacao
Van Houten'5
DeVf^ouw
IN l9l3
No. 53.
Zaterdag 4 October 1913.
29(> Jaarg.
De dochtsr van dsn Spion.
"wr ~W~ A^i A^ts. "■"T A A im T FW1
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEMAN,
Buitenland.
DRINKT ALLEEN
FEUILLETON
iXELSCHE
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en VrJJdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Cent; franco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
AUVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 8/2 maal.
Advertentiên worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
DE BALKAN.
Een aantal Albaneesche notabelen
hebben het volgende manifest aan de
beschaafde natiën gepubliceerd
Bet Albaneesche volk, dat sedert
eeuwen zyn bloed voor zijn vrijheid
heeft vergoten en den weg heeft gebaand
voor het succes van de Balkanstaten,
heeft nog steeds geen gerechtigheid
kunnen vinden.
In Zuidelijk Albanië versmachten
honderden van onze broeders in Griek-
sche gevangenissen. Zelfs de nationale
haardracht is der overheid een aanlei
ding tot vervolging. De derwisjen worden
lamgeslagen of gedood. Te Koritsa en
Delvino, plaatsen, die Albanië zijn
beloofd, heerscht volslagen anarchie.
In Noordelyk Albanië zetten de Ser-
riërs hun werk van verwoesting voort.
De vermoording van heele families is
aan de orde van den dag. Dezer dagen
sjja Albaneesche herders opgehangen,
hun lyken werden verminkt.
De Serviërs verbranden dekindereD
levend.
De onmenschelyke daden, bedreven
door hen,, die ons volk willen uitroeieD,
hebben de Albaneezen tot vertwijfeling
gebracht.
Daar zy niets meer te verliezen hebben
eu hun geduld is uitgeput, hebben onze
broeders hun toevlucht genomen tot
het eenige middel, dat hun restte hun
leven zoo duur mogelijk te verkoopen
en de eer van hun gezin te reddeD.
De ellende, die men hen heeft laten
lijden, heeft hen gedwongen, verlossing
door den dood op het slagveld te zoeken.
In naam der menschelijkheid doen
wij een beroep op de beschaafde naties,
om invloed bij de groote mogendheden
te oefenen, dat niet worde toegelaten,
dat ons volk, dat trots eeuwen van
vervolging zyn nationaliteit heeft be
waard, op deze wijze door de Serviërs
en de Grieken worde vernietigd.
N. R. Crt.
FRANKRIJK.
Baudin, de minister van marine, is
Dinsdag te St. Nazaire tegenwoordig
Roman van E. von Wald Zbdwitz.
Nadruk verboden
De baron vermocht niets meer te zeggen,
tensklaps scheen hij vele jaren jonger
geworden te zijn. Similoff beminde zoo
vurig als hij nog nimmer bemind had.
Alice, de hemel daalt op aarde neder,
wij zullen onbeschrijfelijk gelukkig zijn
»Moge aan dat geluk nimmer een
einde komen
Het was bijna donker geworden en
reker mocht dit uitstekend heeten. Voor
den baron Similoff verborg de schemering
een gelaat, waarvan de kalme, ja bijna
koude trekken in treffende tegenspraak
waren met de verliefde woorden, die de
mond der schoone vrouw in het oor van
den baron fluisterden. Hij, de reeds
bejaarde man bijna een grijsaard
met een als lava gloeiend hart en zij,
bet jonge tot beminnen als 't ware ge-
«ehapen meisje, koel als het graf.
'Laat mij gaan, geliefde, laat mij gaan!»
Dof deed zich in de verte een salvo
booren, de vensterruiten rinkelden, een
'reeielijke angst maakte zich van Similoff
meeiter, hij beefde en wiat dan ook maar
>1 te goed, dat dit salvo het teeken was,
dat Stojan Karovachewitch den laatsten
adem zou uitblazenook gevoelde hij
tevens niet geheel en al onschuldig te
zijn aan Karovachewitch's dood. Maar
bovendien doorkruisten ook nog andere
min aangename gedachten zijn brein. Het
knallen der schoten had voor hem iets
onrustbarends, hij gevoelde bij het hooren
daarvan hoe onvast de bodem onder zijn
eigen voeten was.
Alice bemerkte dit laatste. Zij wist
schertsend zijne zorgen te verdrijven, iets
waarin zij maar al te gemakkelijk slaagde.
Similoff werd dientengevolge al meer en
meer opgewonden.
Alice schelde, men bracht, hoezeer de
heer Similoff het ook betreurde, op haar
bevel, licht. Zij lachte hem droefgeestig
toe, zoo ongeveer als een kind lacht,
waarvan het mooiste stuk speelgoed
breekt. Eu nu grijpt zij zijne handen,
diukt die vast in de hare, staat midden
in de kamer recht voor hem, de groote
kamer die slechts daar verlicht is waar
het lamplicht zijne stralen werpt. In de
hoeken van het vertrek is 't donker,
onheilspellend donker, evenals in geheel
het oude hotel, waarvan dit vertrek
slechts een deel uitmaakt.
»Wij waren kinderen, Similoff, ofschoon
ook voor een oogenblik gelukkige kin
deren, wij verbeeldden ons te deelen in
een geluk, dat als een onbereikbaar ideaal
ons voor de oogen zweeft.*
Alice Alice - - hoe kunt gij zoo
spreken
geweest bij het te water laten van het
pantserschip Lorraine. Aan den teeste-
lijken maaltijd, die op het te water laten
van den oorlogsbodem volgde, heeft de
minister zijn groote tevredenheid uit
gesproken over de snelheid, waarmee
het nieuwe schip gebouwd is. Aan het
einde van 1916, zeide hij, zullen onze
actieve eskaders, de Dantou-typen daar
in begrepen, uit 17 pantserschepen be
staan, die een strijdmacht vormen, welke
in staat is zich met den meest geduchten
vijand te meten. Misschien kan dat
cijfer zelfs wel op 18 gebracht worden,
wanneer het op stapel zetten van een
Zij maakt de beide handen los en legt
die op den mond van den baron. Hij
kust die en neemt ze beide daarna weder
hartelijk in de zijnen, 't Was in het
vertrek een weinig benauwd geworden,
zij verlangden beide naar lucht, verlieten
het hotel en wandelden in de richting
van de haven. De zeelucht werkte ver
frisschend, de baron en Alice wandelden
al verder en verder. Eindelijk nam laatst
genoemde het gesprek weder op.
»Hoe zoudt ge een jonge vrouw in
uwe woning kunnen brengen, waar nog
de dochter vertoeft, die slechts weinige
jaren jonger is dan ik. Gelooft u, dat
Marie Esther daarmede tevreden zou zijn
Similoff zuchtte.
»Zij zal dat enzij moet het!*
Alice deed een stap terug.
»Ei ei zij zal het, en zij inoet
hetDat wilt gij zelf niet, gij booze
man, en ik nog miuaèrL
»Gij brengt mij tot razernij, Alice!*
»Kalmte, vriend, kalmte, dan komt
misschien alles nog goed terecht. Marie
Esther bemint, zij wordt bemind, wij
hebben ons daarvan overtuigdzal ik
het nu op mij nemen beide gelukkig te
maken Geeft gij mij daartoe vry spel
'Waarom zou ik dat niet8 Doe wat
u goeddunkt.*
Hij sloot haar vast in zijne armen,
drukte haar krachtig tegen zijne borst;
zij hoorden niet, dat er iemand achter
hen aankwam, zij waren doof voor de
uw pantserschip van het vlootpro-
gram vervroegd wordt tot or 1 Januari.
ENGELAND.
Te Devonport is Dinsdag het eerste
oorlogsschip van een nieuw type te
water gelaten. Het is de Aurora, een
jaagkruiser zouden wy het kunnen
noemen, want het is een kruiser, die
evenals torpedojagers op de jacht naar
andere oorlogsschepen uitgaan, maar
juist op de torpedojagers, die op hun
beurt jacht maken op torpedobooten.
Straks krijgen wij misschien jaag linie-
kruisers, die op jacht gaan omdejaag-
kruisers te vernietigen. De Aurora heeft
een waterverplaatsing van 3500 tonen
zal, met een machine van 30.000 P.K.,
ruim 30 zeemijlen loopen. Deze bodems
er "kijn er acht in aanbouw, eh dau
komen er nog eens acht zullen aan
de smaldeelen linieschepen worden toe-
roegd. De Engelsche marine noemt
ze fregatten.
Minister Ure heeft, Dinsdagavond in
Chiswick sprekende, gezegd, dat hij op
het hoogste gezag kon zeggen, da ter in
Ulster geen burgeroorlog zou komen.
Hij stak den draak met het plan van
het tijdelijke bewind van Ulster. Hij
noemde het een groot bedrog, een hope-
looze onmogelijkheid. Het eerste gevolg
van zoo'n bestuur zou zyn algeheele
stilstand van zaken en een financieele
paniek, gevolgd door oproer van hon
gerige en onrustige .scharen.
Ten slotte zei Ure, dat er geen con-,
ferentie over Home Rule mogelyk is,
tenzij op den grondslag van den eisch
van zelfbestuur, dien de Ieren stellen.
zware ademhaling van den knaap, die
hen snel naderde. Op eens staat deze
stil, de stem komt hem bekend voor, hij
moest die reeds eenmaal gehoord hebben
zijn oor is geoefend, 't is aan afluisteren
gewend. Hoort hij niet duidelijk, ofschoon
op verren afstand, dat keizerlijke troepen
of bevriende opstandelingen naderen
Hij trad terug tot bij den vestingmuur;
een duivenpaar, uit zijn zoete liefde-
sluimer opgeschrikt, vliegt klapwiekend
op. Similoff kijkt om zich en wordt, in
de schaduw van den muur, een gestalte
gewaar.
»Wie daar?* riëp hij, terwijl de maan
door de wolken brak eu een lichtstraal
scherp op het gelaat van den knaap viel.
»Ju8u klonk het van Alice's lippen
het was echter te laat, het hielp niet
meer dat zij de tanden op elkander
klemde, zij had zich verraden, het gold
nu alleen slim te zijn om zoo weinig
mogelijk verdenking op te wekken.
»Hoe komt ge hierheen, klein schepsel?*
liep Similoff toornig. Alice legde haar
hand, als om den baron tot kalmte aan
te manen, op diens arm.
»0, neen,* zeide zij. »U moet mijn
kleinen reismakker niet zoo hard beje
genen Kom Jusu, gaat naar de herberg.
Zijt ge moede, hebt ge honger Natuur
lijk, dat begrijp ik wel, zulk klein volk
kan altijd eten
(Wordt vervolgd.)
