No. 95.
Zaterdag 8 Maart 1913.
28e Jaartf.
RONA Cacao
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen
De dochter van den Spion.
Van houten's
F. DIELEMAX,
Buitenland.
FEUILLETON.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 8/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
DE BALKAN-OORLOG.
Over het algemeen wordt toegegeven,
dat er een neiging tot vrede bestaat. In
ambtelijke kringen is men zeer terug
houdend.
De chauvinisten vaD het Comité en
kranten als de Tanin praten nog van
alles op het spel zetten om Adrianopel
te ontzetten.
In kringen, die zich van hun verant
woordelijkheid bewust zijn, erkent men
dat het dringend noodig is, om vrede te
sluiten en dat het Turkije onmogelijk is
zijn eisch tot behoud van Adrianopel te
handhaven. De kwestie is er daarom
niet langer een van beginsel, maar een
van vergoeding. De regeering zal ver
moedelijk trachten een in haar voordeel
gewijzigde grenslijn te krijgen en ook
het opgeven van alle aanspraken op een
oorlogsvergoeding door de boudgenooten.
Middelerwijl blijft de binnenlandsche
toestand verward.
In de laatste dagen is er niets van
belang gebeurd, ten deele als gevolg van
een hevigen sneeuwstorm, die sedert
Zaterdag woedt. N. R. Crt.
BELGIË.
Volgens berichten van de Belgisch-
Duitsche grens, is bekend gemaakt, dat
tijdens de aanstaande algemeene staking
de kinderen van de Belgische stakers
naar Nederland, Üuitschland en Frankrijk
gezonden zullen worden, waar zij volgens
afspraken met de leiders daar een gast
vrije ontvangst zullen vinden.
N. R. Crt.
Nadruk verboden.)
Roman van E. von Wald Zjsdwitz.
1.0)
»Allons, papa, nu moet u komen, het
eten wordt anders smakeloos.*
Als gebiedend klonken hare woorden,
die op den baron de gewenschte uit
werking hadden, daar hij zijne papieren
ter zijde sGnoof en die zeer zorgvuldig
in zijn schrijflessenaar sloot.
»Zoo, nu kan je over mij beschikken
De baron omarmde zijne dochter op
de hartelijkste wijzealle ontevredenheid
en eigenzinnigheid was uit haar liet
gezichtje verdwenen, liefde, niets dan
reine liefde straalde als 't ware uit hare
oogen. Similoff, die een hoofd grooter
was dan Marie Esther, boog zich over
zijne dochter en drukte een langen kus
op haar maagdelijk voorhoofd.
Wat hebt u toch altijd voor zaken?*
De baron gaf zijne dochter een ont
wijkend antwoord.
»U houdt mij voor een onmondig kind,
papa wanneer ik u daarnaar vraag, kom
ik nooit het rechte te wetenik zie het
u aan, dat ge door zorgen gekweld wordt,
maak mij daarmee bekend, laat mij liet
en leed met u deelen.*
zijn de vleeschvormende bestanddeelen in
de juiste verhouding verbonden aan de
vetvormende stoffen. Daarom is dit een
ideaal voedingsmiddel. Tevens is het een
aangenaam genotmiddel. Geen wonder dat
het algemeen als de volksdrank bij uit
nemendheid wordt aanbevolen.
AMERIKA.
De inhuldiging van Woodrow Wilson
is zeer indrukwekkend geweest. De
Democraten, die sinds Cleveland's twee
den ambtstermijn niet meer aan het be
wind waren geweest, wilden hun terug
keer tot de macht door een grootsche
demonstratie vieren.
Reeds Maandagavond was aan Wilson
hulde gebracht door studenten en oud
studenten van de Priucetou-universiteit.
Dinsdagmorgen half elf begaven de nieuwe
president en Marshall, de vice-president,
zich naar het Witte Huis, waar zij door
Taft werden ontvangen. Onmiddellijk
De baron trok zijne dochter naar zich
toe. »Mijn allerliefst kind, heden ken
ik geen zorgeu, kom, miju eugel, mijn
schat
Zij hing aau den arm van haren vader
eu begaf zich met hem naar de eetzaal.
Het middagmaal was opgedischt, al de
lekkernijen, die in een plaats als Castel-
nuovo te vinden zijn, stonden op de tafel
van den Rus. Gebakken barboni, (een
zeer smakelijke visch) versche zeekreeften
en olijveu in olie, daarmede begon men
en dit werd gevolgd door nog een keur
van spijzen en de heerlijkste vruchten.
Baron Similoff at met smaak eu de meest
mogelijke kalmte; trouwens bedaardheid
was hem in de noogste mate eigen bij
al zijne handelingen. Niets scheen te
kuuueu geschiedeu buiten zijn wil, het
toeval was hem onbekend, hij wilde dit
althans niet erkennen. Nooit dronk hij
wijn zonder daaraan water te hebben
toegevoegd, uiet omdat deze hem dan
beter smaakte, neen alleen uit vrees,
dat ziju denkvermogeneenigszins beneveld
had kunnen worden en de gewone kalmte
hem begeven zou.
»Gaan wij na den eteu een beetje
spelevaren of zullen wij eene wandeling
maken'?* vroeg hij, zien tot zijne dochter
wendende, toen zij op het balcou de
heerlijke Mokka koffie gebruikten, terwijl
de baron een havaunah rookte en Marie
Esther een sigarette tusscheu de roode
lippen gekneld hield.
daarop begat men zich naar het Kapitool.
De troepen van de provincie Essex in
den staat New-Yersey traden daarbij op
als eerewacht voor Wilson, terwijl de
Zwarte Ruiters van den staat Indiana
den vice president escorteerden. Nadat
de zitting van den aftredenden Senaat
was verdaagd legde vice president Mars
hall den eed af in handen van den Senaats
president. Hierop werden door Marshall
nadat deze zijn intreerede had uitge
sproken de nieuwgekozen leden van
den Senaat beëedigd. Men begaf zich
nu naar de tribune, waar Woodrow Wilson
den eed aflegde in handen van den
hoofdrechter in het Opperste Gerechtshof,
White. Thans las de nieuwe president
sim inaugureele rede voor. Slechts wei
nigen konden van deze voorlezing iets
verstaaD maar het schouwspel was in
drukwekkend, overal heerschten dezwarte
jassen en werden er slechts betrekkelijk
weinig militaire en diplomatieke uni
formen opgemerkt. Toen de beëedigings-
plechtigheid was afgeloopen, reden Taft
en Woodrow Wilson naar het Witte Huis
terug, waar snel een tweede ontbijt ge
nuttigd werd. Thans begon de groote
parade van troepen, corpoiaties, depu
taties, studentencorpsen enz. die, komende
van het Kapitool, naar het Witte Huis
trokken en daar langs den nieuw opge
treden President defileerden. Het stu
denten-element was sterk vertegenwoor
digd. Niet minder dan 20 universiteiten
en »colleges« marcheerden mee in den
stoet, waarin ook cadetten, adelborsten,
oud-strijders en politieke deputaties ver
tegenwoordigd waren. Zelts afdeeliugen
Indianen en cowboys, in huu schilder
achtige dracht, ontbraken niet.
's Avonds vond, tot teleurstelling van
niet weinigen, geen inauguratie-bal
plaats. Dat pleegt de clou te zijn van
de presidentieele inauguratie-leesten
maar Woodrow Wilson heeft met de
oude traditie gebroken en geen inaugu
ratie-bal willen toestaan.
De allengs in de feeststemming ge
komen menigte werd echter voldoende
schadeloos gesteld door de prachtige
illuminatie der stad en een schitterend
7uurwerk.
N. R. Ct.
Het meisje kwam door deze vraag
eenigszins in verlegenheid. Aan den eenen
kant wilde zij haren vader, die zich zelden
zooveel tijd gunde om een geheelen avond
voor zijne dochter op te offeren, geen
ontwijkend antwoord geven, aan deu
anderen kant had zij gaarne voor hem
verzwegen, dat zij voornemens was me
vrouw Hessenstein reeds hedenavond een
bezoek te gaan brengen.
Similoff wist wel, dat zijne dochter met
mevrouw Hessenstein verkeeide, daar de
goede dame reeds dikwerf genoeg in zijne
woning te gast was geweest, maar dat
Marie Esther haar deu eersten dag na
hare aankomst te Castelnuovo, na eene
zoo lange afwezigheid, reeds dadelijk een
bezoek wilde brengen, zou tot vermoedens
kunnen voeren, waartoe het meisje geen
aanleiding wilde geven. Geen mensch
moest kunnen denken hetgeen in haar
hart omging; de zoete gedachten die zij
koesterde warea immers nog te verge
lijken bij vormlooze nevelgestalten, die
de opkomende zou kon doen verdwijnen,
lentespruitjes, die één nachtvorstje voor
goed zou kunnen vernietigen. Niemand
zou iets van hare liefde weten, dan zij
zelve en God.
Marie Esther boog het hoofd een weinig
voorover. Zij was nog niet diplomatiek
genoeg, het viel haar zoo zwaar tusschen
twee klippen door te zeilen, rechtuit was
steeds naar weg geweest, maar 't moest nu,
zij wilde 'teene doen en'tandere niet laten,
»Wij hebben thaos van de watertochtjes
genoeg genoten, papa, ik zou liever eene
wandeling maken,* antwoordde zij
eindelijk.
Baron Similoff knikte toestemmend.
»Goed zoo, mijn kind, maak je dan
maar gereed.*
De baron stond op. Zijne gestalte ver
toonde zich, nu hij zich gekleed had, in
het gunstigste licht. Al zijne ledematen
waren lenig. Het kleine hoofd, met het
kort gesneden, grijze haar, zat vrij en
bewoog zich gemakkelijk op de ietwat
smalle schouders. Het voorhoofd kwam
sprekend uit; borstelige, in kleur opval
lende, donkere wenkbrauwen welfden
zich over een lichtgrijs oogenpaar, dat
iemand doordringend kon aanzien. De
neus was scherp gebogenom schoon
genoemd te worden was hij te dun het
zelfde kon men van de lippen zeggen,
die steeds vastgesloten en kleurloos op
elkander lagenzelfs bij het spreken
verwijderden zich dezen niet meer van
elkander dan noodig was, terwijl zij door
geen knevel overschaduwd werden, welk
gebrek de spits toeloopende, buiten
gewoon lange bakkebaard nog meer deed
uitkomen.
Hij verwijderde zich even en verscheen
daarna in den tuin, geheel tot uitgaan
gekleed.
Wordt vervolgd.)
AXELSCHEII COURANT.
