Ie erfenis van oen Reiohard.
No. 68.
Woensdag 29 November 1911.
27e Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F» D1ELEMA&
Buitenland.
FEUILLETON.
Binnenland.
AX
D't blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrij dagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Yoor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
AOVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiön worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Yrydagnamiddag TWEE uren.
De Italiaansch-Turksche oorlog.
Een kolonne van 2000 Italianen is
op een half uur van Bengazi door de
Arabieren aangevallen. De Italianen
zijn met verlies van dooden en van tal
van gekwetsten teruggetrokken.
Te Rigdaline hebben de Turksche
troepen in den nacht van 15 op 16
dezer, gebruik makende van een ver-
ichrikkelijken storm, waarbij het water
ia stroomen neerviel, de Italiaansche
[voorposten aangevallen, die zij naar
den kant van Boemiliana terug hebben
gedreven. Zij zijn vervolgens naar
hunne schansen teruggekeerd, waarheen
zij vijf veroverde snelvuurkanonnen
met schietvoorraad meebrachten.
Volgens de Neue Politische Corres-
ipondenz, wordt het bericht dat Italië
te Petersburg en Weenen het voor
nemen om de Dardanellen te blok-
keeren formeel heeft aangekondigd, in
politieke kringen met twijfel opgenomen.
De Romeinsche correspondent van de
Lokal Anzeiger seint, dat in politieke
[kringen te Rome beweerd wordt, dat
Italië een dergelijke mededeeling noch
vertrouwelijk noch officieel gedaan heeft,
zoodat men mag aannemen dat dit plan,
dat wrijvingen met verschillende mo
gendheden zou ten gevolge hebben,
niet uitgevoerd zal worden.
Volgens den Konstantinopelschen cor
respondent van het Tageblatt zou de
Turksche Regeering niets liever wen-
schen dan een aanval op de Dardanellen.
Toen deelde zij een en ander mee. De
Hoburg's deden een reis om de wereld.
De laatste brieven waren uit Colombo,
i Het ging hun goed.
»Ik wensch uw zuster een groot, een
volkomen geluk,» zei hij zachtkens, met
zijn omsluierde stem, zonder haar aan te
zien.
Het klonk droevig. Maar Dodo voelde
dat het zonder bitterheid gezegd was
het kwam uit het hart. En zij voelde
toch tegelijk deze man zou met Signe
I doodongelukkig geworden zijn. Hij was
van een te zachten aard. Wonderlijk, dat
I hij juist in deze familie thuishoorde, wier
geheele doen en laten volkomen in strijd
was met zijn aard, wier leden zoo geheel
en al streefden naar het zich uitleven der
persoonlijkheid, in levensgenot en arbeid.
Neen bij hem paste Friedel beter,
I Friedel met zijn egoïsme en zijn beslist
1 toegrijpen.
»Het gaat hun goed had Dodo ge
zegd.
Zij had niets anders kunnen berichten,
ook al was zij over alle conventioneele
vormen heengestapt.
Signe schreef dikwijls en meestal ook
uitvoerig. In geen enkelen regel hoorde
Mochtdeze de a.s. week de plaats vinden,
dan zou die week daardoor de belang
rijkste vau den oorlog worden.
Volgens den Weenschencorrespondent
van de Vossische wordt het tractaat
van Londen thans in alle kabinetten
ijverig bestudeerd; in Rusland vooral
zou de stemming zeer geprikkeld zijn,
omdat een afsluiting van de Dardanellen
niet alleen den Zuid Russischen koren-
handel ernstig schaden zou, maar ook
een hoogst ongunstige werking zou
hebben op den binnenlandschen poli-
tieken toestand.
De Weensche correspondent van de
Deutsche Tageszeitung seintDe Keizer
heeft den militairen hoofdinspecteur
voor Galicië, den minister van buiten-
landsche zaken, den Oostenrijkschen
gezant te Petersburg en den honved-
minister in gehoor ontvangen. Dit staat
in verband met Russische troepenver-
schujvingen aan de grens.
In ambtelijke Turksche kringen moet
men ongeduldig en ontevreden worden
over de houding der mogendheden.
Men had gehoopt dat de groote mo
gendheden, althans enkele, openlijk ten
gunste van Turkije zouden stelling
nemen. Nu dit niet geschied is, wekt
het teleurstelling. Turkije is, zooals
een berichtgever het zeer juist uit
drukte, niet in staat zijn militair succes
in een diplomatiek succes om te zetten.
Er ontstaat allengs een zeker wan
trouwen tegen de mogendheden en zoo
begint zich in eenige gezaghebbende
kringen een behoefte aan vrede te doen
gevoelen.
men een wanklank, zelfs wie tusschen de
regels had trachten te lezen, zou niets
gevonden hebben dan kalme tevreden
heid. En toch voelde Dodo een leegte in
deze brieven. Sigue schreef bijna alleen
over uiterlijke indrukken, uiterlijke-
ervaringen. Zij schreef reisbrieven, reis
berichten, menigmaal van verrassend
plastische aanschouwelijkheid, dikwijls
rijk aan oorspronkelijke wendingen.
Over zichzelf, over haar man bijna altijd
slechts: »het gaat ons goed.* Soms kon
Dodo het onaangename gevoel niet van
zich afzetten dat Signe schreef als iemand
die bij de champagne dorst heeft naar
een teug frisch water uit de bron. Twee
driemaal had Dodo ook kaarten en korte
briefjes van haar zwager ontvangen. Zij
waren altijd op een goeden voet met haar
geweest. Al die berichten gaven haar ten
minste éen troost: Hoburg vergoodde
zijn vrouw. »Signe is een engel*
schreef hij eens »Signe is hier, als
overal waar zij komt, het bewonderde
middelpunt van het gezelschap.* Maar
overigens waren deze goed bedoelde kaar
ten en briefjes van eeu oppervlakkigheid
en onbeduidendheid, die Dodo tegelijker
tijd vermaakte en verschrikte.
Voor haar ouders verzweeg zij haar
gedachten.
Hare ouders hadden genoeg te dragen.
Het droevigste eenter washet leed
verbond de oudei-3 nietzij droegen het
niet gemeenschappelijk. Het scheidde
Dat die vrede een voor Turkije eer
volle zou moeten zijn, spreektintusschen
van zelf. Nog pas heeft men van
Turksche zijde laten blijken, dat de
Porte op werkelijke sou vereine rechten
in Tripoli blijft staan. Hoe dit te
rijmen zou zijn met Italië's inlijvings-
besluit, dat onherroepelijk genoemd is,
is niet duidelijk. De eischen van beide
partijen schijnen nog te ver uiteen te
loopen om een spoadigen vrede mogelijk
te maken.
BELGIIE.
De staking is Zaterdagochtend uit
gebroken bij de zeelieden op al de
schepen van reederijen behoorende tot
de CJnion des Armateurs Beiges. Bur
gemeester de Vos van Antwerpen had
ontboden en heeft in zijn kabinet ont
vangen Gerling, vertegenwoordiger der
Belgische Raedersvereeniging en Mahl-
man, secretaris van den bond der zee
lieden. Deze laatste gat als aanleiding
tot de staking aan, dat de overeenkomst
in Juni 1.1. met de Belgische reederij-
vereeniging aangegaan, waarbij de
Hamburgsche loonen voor gewone uren
en overuren werden aangenomen, door
de reeders niet is nagekomin. Klachten
hebben geen gehoor gevonden, vandaar
staking. Schriftelijk heeft Mahlman de
eischen der zeelieden gedeponeerd bij
den burgemeester.
Van zijn kant heeft Gerling ver
klaard, dat de reeders de zaak zullen
onderzoeken.
CHINA.
De Daily Telegraph verneemt uit
Peking, dat het gerucht gaat, dat er
hen en vervreemdde hen van elkaar. Zij
deden elkaar van weerszijden verwijten
dat zij hun zoon niet op den goeden weg
hadden gehouden.
Het was een eenzame, droeve tijd voor
de familie Gudareza.
Dodo was weer begonnen met haar
werk. Zij was zeer ijverig, maar haar
hart was er niet bij.
Haar verlangend hart
Mevrouw Neumann en Elly waren
sedert eenige maanden op reis met Fritz
in het hooggebergte. Elly hield haar
tamelijk nauwgezet op de hoogte, maar
ook hier bespeurde Dodo weer telkens
welk een armzalig ding een brief is. Eu
Elly had nu ook haar eigen belangen,
haar eigen geluk. In den naherfst zou
zij trouwen.
fn den beginne was Dodo dikwijls naar
de Breitenscrasse getogen. Zoolang de
kinderen daar waren. Nu waren die ook
met hun vader naar Zwitserland gereisd.
»Groeten aan allen aan allen had
zij hun bij het afscheid opgedragen, en
bij die »allenc toch alleen aan hém ge
dacht.
Soms was het Dodo of het in haar
schreeuwde hij heeft je met meer lief 1
Begraaf je hoop toch. Hij heeft je eeu
beetje het hof gemaakt, misschien mocht
hij je ook wel gra ig. Maar je ueüt elkaar
zoo weinig gezien en eigenlijk zelfs
uauweiyks leeren kennen. vVat wil je
dan eigenlijk
geheime besprekingen gaande zijn tus
schen de Chineesche regeering en Japan.
Het doel van Japan zou wezen, van
China de opdracht te erlangen om zelf
standig in China op te treden, dus
zonder dat de buitenlandsche mogend
heden daarin gekend worden.
Nog anderegeheimeonderhandelingen
zijn, naar het heet, gaande, en wel
tusschen Rusland en Japan. Die onder
handelingen hebben betrekking op
Mantsjoerije en Mongolië.
H. M. de Koningin is Zaterdag te
8 u. 35 min. per koninklijken trein
van het perron bij het Paleis Het Loo
naar Den Haag vertrokken. H. M. was
vergezeld van freule Six, jhr. Van Geen,
jhr. Stoop, baron Taets van Amerongen
en baron Van Asbeck.
Te 10 u. 36 min. kwam de trein in
de residentie aan. H. M. werd daar
ontvangen door Haar opperstalmeester,
baron Bentinck, en reed dadelijk naar
het Koninkljjk Paleis.
Zoowel op het stationsperron als in
de Rijnstraat werd aan H. M. door
ettelijke belangstellenden een eerbiedige
groet gebracht.
In den loop van den dag heeft de
Koningin achtereenvolgens de ministers
van oorlog, van binnenlandsche zaken
en van waterstaat ter conferentie ont
vangen.
H. M. de Koningin, die weer te 3 u.
15 min. per S.S. naar Het Loo terug
keerde, verliet vrij geruimen tijd voor
het uur van vertrek het paleis, om zich
Soms werd ze door een verterend on
geduld aangegrepen. Zij smeet haar
boekeü door elkaar, sprong op, zocht zich
te verdooven in dolle vroolijkheid, zong
en floot. Totdat moeder wel eens in
haar kamer kwam »Maar wat heb je
toch, kind Dan zei zij »Och, dat
was maar zoo'n bni, het is al weer
voorbij*. Soms rende zij in stormpas
door de straten tot voor [het huis der
Neumann's, staarde naar de neergelaten
gordijnen, een geruimen tijd, en ging dan
langzaam, heel langzaam weer naar huis.
Met zware schreden en zware gedachten.
Van tijd tot tijd was het haar weer
alsof zij haar hart bij vader en moeder
moest uitstorten. Ja, maar wat moest
zij dan eigenlijk zeggen? Dat een man
in haar leven was gekomen? Wist zij
wel of die man haar liefhad.
Eo toen kwam bij het eene groote
verlangen het andere, dat naar Signe.
O, als zij nog maar eens kon uitschreien
aan haar hart
De tijd vlood de wilde wingerd om
de veranda kleurde zich reeds rood.
Toen kwam er plotseling een brief
van Elly: »Wij komen de volgende
week. Hartelijke groeten van allen.
Ook van Viktor, die een paar dagen bij
ons kon zijn.* Het jubelde in haar. Zij
Uad de armen naar den hemel kunnen
uitstrekken: Eindelijk eindelijk!
Wordt vervolgd).
