27e Jaarg.
Is erfenis van oom Reinhard.
to. Ofï
Woensdag 22 November 1911.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwseh- Vlaanderen.
F. DIELEMAN,
Buitenland.
FEUILLETON.
ANT.
D>t blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
AUVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
De Italiaansch-Turksche oorlog.
Uit Tripoli wordt aan de Lokal Anz.
geseind Den kilometer terrein, dien
de Italianen onlangs aan den linker
vleugel hebben gewonnen, is Zondag
middag na een hevig gevecht door de
Arabieren heroverd, omdat de Italianen
daar bij den opmarsch een opening van
300 meter hadden gelaten. Hiervan
hadden de Arabieren gebruikgemaakt.
Zij waren door de Italiaansche linie
heengedrongen en hadden zich daar
vastgenesteld. Van achter de water
putten, boomen en tuinmuren beschoten
zij de Italiaansche stelling in den rug.
De afgevaardigde van Fezzan, kapitein
Boesjad bei, organiseert den Turkscheu
trein. Maandag en Dinsdag heerschte
er rust, Beide partijen zijn overver
moeid. Het neerstroomen van den
regen verhindert de krijgsverrichtingen.
De cholera is na het omslaan van het
veer geluwd.
De Agence Ottomane maakt een
telegram openbaar, dat haar Tripoli-
taansche correspondent den 16den dezer
des ochtends om 5 uur te Dehebat in
Tunis heeft afgezonden.
Eiken dag wordt, zoo meldt hij, aau
het' Zuidoostelijke front van de Italianen
gestreden, omdat onze troepen hen
onophoudelijk bestoken. Dinsdag en
Woensdag hebben onze troepen een
aanval op de moskeeën van Fesjloem
gedaan. De Italianen leden zware ver
liezen vier kanonnen en een aanmer
kelijke hoeveelheid schietvoorraad wer-
Beneden in de zaal was het huwelijks
altaar opgericht tusschen een overvloed
van groen. Een breede trans van donker-
roode rozen slingerde zich om het altaar,
guirlandes van rozen bekransten de
wanden, reikten van de hoeken naar
de lichtkroon, en bedekten die geheel.
Dat had vader zoo geregeld.
De rozen geurden. Eenige leden van
het Domkoor zongen.
En toen was het f?igne of alles in een
droom geschiedde.
Als van uit de verte klonken haar
de woorden van den hofprediker in de
ooren. Slechts éen enkele maal, toen
hij het Hooglied aanhaalde: »Vele
wateren kunnen de liefde niet uit-
blusschen, stroomen haar niet weg
spoelen* huiverde zij. Maar toen
rees toch weer, als uit den ondergrond
van haar bewustzijn, een schemering
van hoop, en haar »ja« klonk helder en
duidelijk door het vertrek.
En zoo was het dan geschied.
Moeder schreide, toen zij haar kind
»au haar hart drukte. Ook vader had
een traan in het oog. De weimge
bruiloftsgasten verdrongen zich om haar
den op den vijand veroverd. Het getal
onzer strijders groeit weer aan, omdat
voortdurend krijgslieden van de stam
men in het binnenland aankomen.
De Italianen zijn door de cholera
gedecimeerd. Zij wagen het niet om
een stap buiten de stad te doen, of
schoon het onze taktiek is, hen naar
buiten te lokken, om een slag te leveren.
De Italiaansche generale staf gebruikt
de aanvullingstroepen om ze op de
voorposten te plaatsen en voor verken
ningsdiensten, omdat de soldaten, die
reeds langer in Tripoli zijn, na eenige
ontmoetingen met de Turken weigeren
vooruit te gaan. De.Italianen probeeren
thans den Turkschen troepen schade
toe te brengen door het proviandeerén
te verhinderen, maar, naar al onze
officieren verzekeren, kan deze taktiek
niet slagen, omdat onze verbindingslijnen
gewaarborgd zijn.
In het Turksche kamp blijft men
overtuigd, dat de overwinning ten slotte
aan onze zijde zal zijn,
Uit Konstantinopel wordt aan de
Lokal Anzeiger geseindDe mogend
heden hebben aan de Purte de ver
zekering gegeven, dat de Italiaansche
vloot alleen in den Archipel en voor
Tripoli zal optreden en geen havens
van het vaste land zal beschieten.
FRANKRIJK.
Het Petit Journal ontving een telegram
uit Toulon, meldende, dat er daar
zeven verdachte ziektegevallen, die
cholera zouden zijn, waargenomen zijn.
Alle voorzorgsmaatregelen zijn ge-
CHINA.
De Times verneemt uit Peking, dat
Joeansjikai generaal Toeantsjitsjoean
heeft benoemd tot onderkoning van
Hoenan en Hoepe en hem heeft opge
dragen, de regeeringstroepen aan te
voeren, teneinde de opstandelingen bij
Hankou te onderwerpen. De opstande
lingen weigeren nl. elk vergelijk met
de regeering en blijven aandringen op
wegjaging van de Mantsjoedynastie.
De Daily Mail verneemt uit Peking
dat de positie van Joeansjikai hachelijk
is geworden en dat er in den boezem
van het nieuwe kabinet oneenigheden
zijn uitgebroken.
De onderhandelingen tusschen de
leiders der regeeringstroepen en de
opstandelingen bij Hankou hebben vol
komen schipbreuk geleden. De toestand
van de regeeringstroepen voor Hankou
is hachelijk. Vele soldaten weigeren
te vechten of loopen over naar de
rebellen, tal van officieren plegen zelf
moord.
Uit Tsjinkiang wordt aan de New
York Herald geseind, dat admiraal
Satsjenping te Kioekiang door de re
bellen als gijzelaar wordt gevangen
gehouden.
De opstandelingen hebben de macht
op de Jangste in handen en beletten
alle scheepvaart van de Chineezen op
de rivier.
Naar de Daily Telegraph uit Peking
verneemt, gaat daar het gerucht, dat
Japan met Engeland en Rusland onder
handelt over een gemeenschappelijke
gewapende inmenging in China.
heen met hun wenschen. »Geluk en
zegen* fluisterde Dodo haar met een
van ontroering trillende stem in het oor.
»Mag ik Uwe Hoogheid ook mijn harte
lijkste gelukwenschen aanbieden c
hoorde zij de klankvolle stem van den
geestelijke en daarmee voor de eerste
maal de openlijke bevestiging van haar
verhooging in stand. Zij lette er niet
op. Maar zij naderde haar man weer
en drukte hem vast de hand. Het was
haar als een gelofte die zij zich zelve
deedWat er ook moge gebeuren, wij
gaan nu eenzelfden weg.
Er kon geen jubeling van geluk in
haar zijn, zij was niet eens ontroerd.
Maar zij was dien morgen met zich
zelve tot klaarheid gekomen, en een
kalme rust was uu in haar teruggekeerd.
Toch kwam er toen nog een oogen-
blik dat haar de tranen in de oogen
deed springen, zonder dat zij zelf wist
waar zij vandaan kwamen.
Bij de deur stonden haar twee lieve
lingen, de kleine Neumanu'etjes. Dat
was Dodo's werk. In feesttooi stonden
de kinderen daar, en hun oogen straalden
van feestelijken glans. Ieder had een
klein ruikertje vergeet-mij-nietjes in de
hand. Die reikten zij Signe toe.
Eerst in het laatste oogenblk bespeurde
zij de kinderen, eerst toen zij aan den
arm van haar man over den drempel
Daar de hal wilde gaan. Toen zeide zij
Vergeef mg liet hem los en knielde
neer. Zij trok hen naar zich toe, zij
kuste hen, zij luisterde naar hun zacht,
verlegen stamelen en eensklaps schoten
haar de oogen vol trauen.
Hoburg stond er verbaasd, eenigszins
gekrenkt, naast. Eindelijk maande hij
fluisterend: »Lieve Signet.... Zg richtte
zich terstond op. En zij was zoo schoon
in dit oogenblik, met de glinsterende
tranen aan de wimpers en den zachten,
blijden glimlach om den mond, dat hij
haar als betooverd aanzag, alsof hij iets
geheel nieuws, wonderbaars in haar
gelaat ontdekt had.
Een uur later had prinses Signe
Hoburg het ouderlijk huis verlaten.
Toen het rijtuig wegreed, stonden zij
met hun drieën aan het venster: de
ouders en Dodo. Alle drie evenzeer
ontroerd, alle drie met dezelfde wenschen
in het hart. Maar de gedachten die in
hen omgingen waren geheel verschillend.
Voor moeder beteekende de dag zoo
ongeveer de bekroning van vele wen
schenzij zag slechts licht en geen
schaduw. Vader had wel bezorgdheid,
maar hij dacht toch»Ouze Sigue zal
haar weg wel vinden.* Het zusterharf
beefde. De herinnering aan dien morgen,
aan Signe's gesnik zonder traneu, aan
de gloeiende kussen daarna, aan haar
droef-8meekend Blijf van mij houden
Blijf vau mij houden L die herinne
ring was haar nog te versch in het
geheugen. Maar de dag had ook het
Joeansjikai heeft laten bekend maken,
dat de opstandelingen te Hankou een
aanval hebben uitgevoerd in den rug
der regeeringstroepen. Er ontstond een
hevig gevecht. De opstandelingen wer
den met aanzienlijke verliezen terug-
Blijkens een te San Francisco ont
vangen telegram wordt de Amerikaan-
sche oorlogsvloot in den Stillen Oceaan
gemobiliseerd, waarschijnlijk om naar
China te worden gezonden.
Naar luid van een telegram uit
Tientsin heeft de Amerikaansche gezant
te Peking den Amerikaanschen burgers
in het binnenland van China bevolen,
hun plaatsen van vestiging te verlaten
en zich naar de tractaathavens te
MEXICO.
Uit New York wordt dd. 17 dezer
aan het Berliner Tageblatt geseind
De gouverneur van Texas bericht,
dat de wacht aan de Mexicaansche
grens in de Noordelijke Staten van
Mexico Tamaulipas en Nuevo Leon
beweging heeft opgemerkt. Een ge
wapende revolutie onder aanvoering
van Reyes staat voor de deur.
De gouverneur heeft strenge maat
regelen bevolen, om te zorgen, dat er
geen toebereidselen op het grondgebied
van Texas worden getroffen. In Mexico
City is een Spanjaard gevat, die door
vrienden van generaal Reyes gehuurd
was, om Madero te vermoorden. De
gevangenissen zijn vol met politieke
gevangenen, juist als in den tgd van
president Diaz.
eigen verlangen in haar gewekt. Het
liefst zou zij nu, juist nu vader en
moeder omarmd en hun toegefluisterd
hebben »U moet alles wetenTk heb
hem lief, ik heb hem lief....*
Toen zei vader droevig: »Nu zal het
stilletjes bij ons worden. Gelukkig dat
wij jou nog hebben, Dodo*
En het woord bestierf haar op de lippen.
Het werd werkelijk zeer eenzaam in
het huis Gudareza. Eenzaam en stil.
In Juli moest vader naar Karlsbad.
Toen hij, lichamelijk veel aangesterkt,
terugkwam, had het huwelijk vau Friedel
plaats, met vrij wat meer praal, een
gebeurtenis voor »tout Berlin*, voor zoo
ver het niet op reis was. Op het inner
lijk leven van zijn ouders en van Dodo
maakte het hoegenaamd geen indruk.
Bij dit huwelijk ontmoette Dodo voor
de eerste maal weer Hartwig Brauustein.
Bij het schitterend diner was hij zelfs
haar tafelbuur. Geen onderhoudende
stiller nog, meer in zich zelf gekeerd
dan vroeger, vooral wanneer men het
vergeleek met den tijd in Rome, toen
blijde hoop hem vervuld had en opge
wekter had gemaakt. Er was bijna iets
schuws over hem. Alleeu als hij sprak
van zijn werk, waarin hij geheel scheen
op te gaan, werd hij leveodigeft
Dodo dorst niet spreken over Signe.
En hij aarzelde lang. Eerst bijna tegen
het einde van het diner vroeg hij hoe het
de prinses ging. Wordt vervolgd).