Ie erfenis van oom Reinha
Vo. 58.
ff oensdag 25 October 1911.
27e Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. MELEMAA',
Buitenland.
FEUILLETON.
ANT.
D't blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
A BONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
De Italiaansch-Turksche oorlog.
Cino Beri bericht aan de Corriere
della Sera over het bombardement van
Derna, dat 16 Oct. heeft plaats gehad
en dat hij aan boord vau de postboot
Siava heeft bijgewoond, de volgende
bijzonderhedenDe postboot Giava
verliet Tripoli in den avond van den
13den dezer. Den volgenden morgen
twam Misrata in het gezicht. Tusschen
de palmen zag men ongeveer 200 Turk-
sche soldaten. In den ochtend van den
15den kwam het schip voor Bengazi.
In de stad heerschte diepe stiltevan
de gebouwen woei de Turksche vlag.
De Giava heesch de witte vlag, maar
niemand kwam van het land nader.
Vanuit zee kwam echter een visschers
boot. Vijf Griek8che visschers, half
dood van honger, smeekten om brood.
De Turken hadden ze in zee terugge
dreven met het zeggen, dat geen Euro
peanen meer hun grondgebied mochten
betreden. Den 16den in de vroegte
kwam de Giava voor Derna.
Italiaansche oorlogsschepen kruisten
voor de stad. In de verte verscheen
het met troepen beladen transportschip
Pavignata, beschermd door eenige tor
pedo-jagers. De commandant van de
Giava ging aan boord van den kruiser
t, welks commandant hem de over
gave van Derna tegen 5 uur des mid
dags aankondigde. De oorlogsschepen
lagen sedert den vorigen dag voor
Derna. De onderhandelingen waren
onmiddellijk begonnen en waren op
»Een goed geheugen hoorde zij naast
zich en zij hoorde in die stem den
lerendigen toon. »Herinnert u u nog
ons laatste gesprek bij u thuis
»Hoe zou ik, niet, Hoogheid?» Zij
boog zich voorover zoodat haar voorhoofd
rustte tegen de koele ruit. En zij dacht
bij zichzelveBinnen weinige minuten
zult gij verloofd zijn. Lieve hemel, ja
Waarom verlangt gij eigenlijk zoo vurig
naar het andere, het hoogste wat
de menschen liefde noemen Die
toch niet voor je weggelegd. Neem
daarvoor iets anders in ruil. Ieder kan
niet alles hebben. Stel je tevreden met
wat minder. Eens was het een zaligheid
voor je geweest om op het tooneel te
«chitteren nu wordt je prinses. Je
zult genoeg benijd woiden. Dwaas, dat
je nog aarzelt. Kijk hem toch aan
>Ik heb trouw gehouden wat ik toen
beloofde, niet waar Ik ben u nooit
lastig gevallen. Ik was al blij als ik u
zien mocht, als ik een paar vriendelijke
woorden van u mocht ontvangen
Hij wachtte. Maar zij sprak niet. Zij
had de oogen gesloten. Zij dacht»Toen
kwam op het laatste oogenblik het inzicht:
het mag niet zijn. Toen wachtte je nog
moeilijkheden gestuit. Den 16den des
morgens werden zij voortgezet.
De hoofden van de Arabieren waren
bereid zich onder de gewone voorwaar
den over te geven, maar de Turken
waren er beslist tegen. Het grootste
deel van hun troepen trok uit de stad.
Slechts 100 man infanterie en artillerie
bleven ter verdediging achter. Kort na
halt twaalf werd op de Pisa het sein
voor het bombardement gegeven. Om
half een hield het bombardement op en
een sloep van de Pisa ging naar de
stad. Aan het uiterste einde bij den
vuurtoren, op ongeveer 150 meter van
den wal aangekomen, werd zij hevig
met geweervuur beschoten en moest
haastig terugkeeren, naar beweerd
wordt, zonder verliezen geleden te
hebben, daar de verschansing van de
boot met zakken zand versterkt was.
Toen begon het bombardement op
nieuw. In het huis van een maraboot
werd de groene vlag, het teeken van
den Heiligen Oorlog, geheschen. Van
het land werd met kanonschoten ge
antwoord. Alle schepen namen thans
aan het bombardement deel. Het ge
luid van de schoten en de echo van
de tusschen de heuvels ontploffende
granaten was verschrikkelijk, de stad
was gehuld in vuur en rook. Van tijd
tot tijd kon men even tusschen de rook
wolken door zien, welke vreeselijke
verwoestingen het bombardement had
aangericht. Ook het Italiaansche con
sulaat was verdwenen.
De kruiser San Marco richtte zijn
vuur op het palmbosch, van waaruit
de Turken nog steeds met geweervuur
antwoorden. Om 2 uur werd het vuren
gestaakt.
De landingsmanoeuvre begon nu.
Vijfhonderd matrozen in sloepen onder
bescherming van de drie torpedo-jagers
Lanciere, Euro en Lampo naderen de
kust, maar de hooge zee maakt een
landing onmogelijk. De Turken schieten
op de sloepen, doch de torpedo's be
antwoorden het vuur. Door deze ge
dekt keeren de sloepen naar de oorlogs
schepen terugde manschappen gaan
weer aan boord. Het vuur uit de
groote scheepskanonnen wordt nog
heviger als tevoren weder begonnen.
De stad is één vuurzeeniettegen
staande dat gaan de Turksciïe soldaten
met schieten voort. Hun verdediging
is goed voorbereid, slechts zelden is een
soldaat of een Arabier te zien. Zy
blijven achter hun verschansingen en
in hun loopgraven. Een groote stapel
plaats van petroleum gaat in vlammen
op. Om half vier 's middags zwijgen de
scheepskanonnen. De schepen maken
zich gereed voor de nachtrust.
Den 18den October is dan, de landing
gelukt.
Uit Rome wordt aan de Lokal-An-
zeiger geseind Nadat de bezetting van
Bengazi den eisch van den Italiaan-
schen vlootvoogd, om zich over te geven,
had afgeslagen, begon het bombarde
ment, terwijl tegelijkertijd troepen wer
den geland, die onder hevigen tegen
stand van de met Turken vereenigde
Arabieren in een gevecht van 12 uur
voorwaarts drongen. De kazerne en
straat voor straat van het dorp Sidi
Hoessein werd stormenderhand geno
op een groote bevrijdende gebeurtenis
in je zelf? Waarom nu niet meer?
Er zijn nog geen drie maanden sinds
dien dag voorbijgegaan wat zijn drie
maanden Je bent immers nog jong
Elke dag kan het brengen. Ja als
ik niet was die ik ben Mij zal geen
enkele dag de liefde brengen. Waarop
zou ik eigenlijk nog wachten Daarop,
dat nog een arme Horfeck om mij bijna
zijn verstand verliest Dat nog een
Braunstein ongelukkig wordt? Zoo
slecht ben je toch niet. Zie hem toch
aan
Maar hare oogen bleven gesloten, en
haar voorhoofd bleef tegen de koele
vensterruit rusten.
ik heb daarom de hoop niet
opgegeven,» hoorde zij weder naast zich.
»Tk ben wel geen scherp opmerker, maar
ik zag toch dat niemand uwe bijzondere
belangstelling wekte. U wordt bewon
derd en zeker ook bemind, maar u ging
door de wereld alsof dat alles u niets
schelen kon.»
>Moet het dan bepaald liefde zijn, als
men trouwt?» dacht zij. »Hoe zelden
worden er misschien huwelijken uit liefde
gesloten, en daarom zijn ze toch niet
ongelukkig. Hoe dikwijls worden de
huwelijken ongelukkig, die de hartstocht
tot stand brachtMaar moet ik hem
dan, als ik eerlijk wil zyn, ten minste
niet zeggen Liefde kan ik je niet geven.
Maar als ik het zeg, bouw ik ons huwelijk
men, waarna de Italiaansche vlag werd
geheschen.
Volgens de Messagero, werden aaD
beide zyden aanmerkelijke verliezen
geleden. Misschien zal men in het
vervolg van den oorlog niet meer zulk
een hevigen stryd moeten doorstaan.
De Arabieren waren door de Turken
gewapend. Zij waren zeer talrijk. Toen
echter de scheepskanonnen begonnen
te spelen, namen zij de vlucht. De
Turken vochten uitstekend en werden
met de bajonet uit de verschillende
stellingen verdreven. De Italianen
maakten 12 Turksche kanonnen buit.
De vlootvoogd is niet tot een beslis
send bombardement overgegaau, omdat
een ontploffing van het kolossale kruit
magazijn de heele stad Bengazi in ge
vaar zou hebben gebracht.
CHINA.
Er is aanleiding om te gelooven, dat
er te Peking ernstiger tijdingen uit
Hankou ontvangen zijn dan die omtrent
het zich terugtrekken van de regee-
ringstroepen.
Hardnekkige geruchten zyn in om
loop, dat het vlaggeschip van admiraal
Sat3jenping in den grond geboord is of
door de opstandelingen genomen.
Ook wordt beweerd, dat de opstande
lingen meester zijn in Wangtsjou, Its-
j jang en den spoorweg bij Kwangsjoe.
De uitslag van het gevecht bij Hankou
heeft in Peking het algemeene gevoelen
doen ontstaan, dat de toestand nu kri
tiek geworden is.
Blijkens een bericht uit Tsjangtsja
was de val van die plaats aanstaande.
van te voren op een wankelen grondslag.
En zwijg ik, dan lieg ik. Maar wat is
waarheid Ik kon toen openhartig zijn.
Nu niet meer.»
al de weken dat ik u niet zag,
heb ik alleen aan u gedacht. Ik kou
het niet meer uithouden. Daarom ben
ik hier. Ik zou ook nu gezwegen, ge
wacht, gehoopt hebben Toen kwam
het gelukkige toeval. Het scheen mij
een goed voorteeken dat ik u hier aantrof.
Signe, gun mij één enkelen blik
Toen keerde zij zich om en zag hem aan.
>Signe 1»
Hij greep hare hand, zij liet het kozijn
los. »Signe mag ik hopen
Zij glimlachte. Zij kon werkelijk
glimlachen en verbaasde er zich over.
En toen boog zij het hoofd>Ik zal
trachten een goede vrouw voor je te zijn.»
Hij lachte. >0 jou dwaas meisje'
Dwaas kind lieve Signe
Hij wilde haar aan zijn borst drukken.
Maar hij voelde den zachten tegenstand
van haar lichaam.
En hij bracht haar hand naar zijn lippen.
De ouders hadden gaarne het verblijf
in Italië wat verkort, en ook Dodo ver
langde naar nuis. Maar Signe wilde
nog naar Zuid-Italië en Signe's wensclien
waren nu meer dan ooit voor vader en
moeder een wet.
Zij wilde niet iu Rome blijven, maar
toch ook niet terugkeeren. Spoedig zou
het huwelijk voltrokken worden reeds
in midden van Juni. Hierover was zij
het met Hoburg dadelijk eens geweest.
Maar Signe verklaarde dat het voldoende
was, als zij tegen het einde van Mei
weer in Berlijn waren.
Signe was nu volmaakt rustig. Rustig
en opgewekt. Zij had haar verbaasde
ouders haar verloving zonder eenig teeken
van innerlijke ontroering meegedeeld, zij
had den ironischen gelukwensch der
prinses glimlachend aangenomen. Slechts
een enkele maal dreigde hare stemming
te wankelen, toen Dodo haar met groote,
vragende oogen aanzag. Duidelijk stond
daariu geschreven: Wat heb je gedaan
Signe, je hebt hem niet lief!» Maar ook
hierover kwam zij heen. Zy drukte
hare zuster aan haar borst en sloot haar
de lippen met een kus.
Eu zelfs Dodo begon te gelooven dat
Signe gelukkig was. Ook haar moest
nu wel opvallen de harmonie, de gelijk
matige kalmte die Signe nu kenmerkten.
Hoburg was vol attenties voor zijn
aanstaande vrouw. Het lag niet in zijn
aard om wat er in hem omging uiterlijk
te toonen, maar moeder zag toch niet
verkeerd, als zij vond dat er »een stil
geluk uit zijn oogen straalde. Vader
vond naar zijn smaak het verloofde paar
wei wat weinig teeder met elkaar. Maar
dan dacht hij weer: »Die drommelsche
iieks houdt hem wat kort.» Iets pijnlijks
uad echter de verloving der dochter toch
voor de ouders. Hoburg was ook tegen-
