Ie erfeois van
No. 55
Zaterdag 14 October 1911.
27e Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. OIELEMAA,
Buitenhuid.
FEUILLETON.
Oil KAM.
DU blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrydagarond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke ,Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
AUVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
De Italiaansch-Turksche oorlog.
»Daar de Turken Tripoli voor de aan
komst van het expeditie-leger wilden
heroveren, hebben zij, nadat ze reeds
Zondag een schuchtere poging hadden
gewaagd, in den nacht van Dinsdag op
Woensdag een gevecht geleverd met de
voorposten. Van weerskanten werd er
hevig met geweren gevuurd. De pantser
schepen steunden de Italiaansche matro
zen aan den wal. Het kanonvuur hield
aan tot bij het aanbreken van den dag.
De Turken zijn met verliezen terugge
trokken.
Dank zij de behendigheid, waarmede
de aanvoerder der landingsdivisie mauoeu
vreerde, hadden de Italianen geen enkele
doode. Maar zij hebben groote ver
moeienissen te doorstaan gehad.
Een proclamatie van den bevelhebber
van de landingsdivisie, die door de Ara
bieren met belangstelling gelezen wordt,
luidt als volgt»Italië heeft tengevolge
van de fouten van Turkije Tripoli moe
ten beschieten, maar vervolgens getracht
de stad, aan welke het een regeering
van vrijheid en gerechtigheid brengt,
niet te beschadigen.*
Daar de Turksche officieren, die zich
uitgaven voor officieren van gezondheid,
in het hospitaal te Tripoli waren achter
gebleven, was dat hospitaal een middel
punt van bespieding geworden, dat in
verbinding stond met de gevluchte Turk
sche troepen. Daarom heeft de bevel
hebber de verbanning van alle genees-
heeren gelast.
58)
XXVII.
En nu zat Dodo met gloeiende wangen
over een brief uit Berlijn. Zij zat en
las en eensklaps snikte zij luide.
Signe stond bij de toilet-tafel. Ver
schrikt keerde zij om en riep »Wat is
er Dodo
Haar zuster sprak niet.
Opeens sloeg zij hare armen om Signe
en lei het hoofd tegen haar borst.
Weer verliepen eenige oogenblikken,
waarin Signe zacht hare hand over het
donkere hoofd liet glijden, teeder en
telkens weer.
Nu en dan snikte Dodo, en telkens
omklemde zij hare zuster vaster.
Signe vroeg niet meer. Zij voelde
Dodo zal wel spreken, als de eerste smart
heeft uitgewoed.
Zij bracht haar zuster bij de kleine
sofa, zette haar naast zich en nam haai
beide handen.
En toen sprak Dodo werkel:,k. Slechts
drie woorden: „Hij is doodziek
En dan treurig, hopeloos »Lees zelf
maar Je mag het lezen
Signe las de opgewonden regels. Vader
en moeder zijn vandaag naar Bochum
Te Tobroek aan de kust van Barka
tegenover Kreta, blijkt, volgens een mee-
deeling van het officieuze agentschap
Stefanie, wel een gedeelte van het voor
Tripoli bestemde expeditie-leger aan
land geweest te zijn, maar niet om er
te blijven. De troepen waren Dinsdag
geland »om de haven in staat van ver
dediging te brengen en er een bezetting
achter te laten*. De troepen zijn daar
na weer aan boord gegaan.
Waarheen de reis verder ging, ver
zwijgt het telegram. Misschien hadden
de Italianen in de stad Tripoli laten
weten, dat z\j dringend hulp noodig
hadden.
De Napolitaansche Matino vertelt over
het bezetten van Tobroek. De stad werd
eerst beschoten met Italiaansche scheeps-
kanonnen van het grootste kaliber, waar
bij de matrozen dadelijk landden om
onder dekking van het geschut met ge
velde bajonetten snel voorwaarts te stor
men.
Het Turksche garnizoen vuurde op hen
doch tevergeefs, want de Italianen waren
snel tot aan den voet der muren gena
derd, waar zij door een bres binnen
drongen en spoedig daarop de Italiaansche
vlag heschen.
De Turken vluchtten maar vuurden
van nabij gelegen hoogten op de Italianen.
Een geregeld, goedgemikt vuur der Itali
anen antwoordde hierop en bracht het
Turksche geweervuur tot zwijgen.
De stad gaf zich aanstonds over en
werd bezet. De bevelhebber der lan
dingstroepen gaf last den vrouwen geen
overlast te doen en de godsdienstige ge
voelens der Turken te eerbiedigen.
gereisd. Frits is erg, heel erg ziek. We
hebben alleen bericht door meneer von
Kalteneg. Het is plotseling gekomen.
De dokters weten nog niet wat het
eigenlijk is*.
Lieve, arme Dodo*.
Het was zoo moeilijk ze te troosten.
Het was onmogelijk. Singne kon niets
anders, dan een beetje verstandig praten:
dat de geneeskunde toch machtig was,
dat zulke berichten in de verte altijd
erger klinken, dat Frits nu toch ook z'n
ouders bij zich had, dat zij Signe
morgen, neen vandaag, aan Elly zou
telegrafeeren om nader bericht.
Lang, lang hielpen woorden noch
teederheid.
Tot eindelijk Dodo met door tranen
omsluierde oogen opkeek. Tegelijk echter
drukte zij weer het gloeiend gelaat tegen
de wang harer zuster, en zij fluisterde
»Je bent nu zoo lief Signe, omdat je nu
zelf weet wat liefde is
Niets had Signe geantwoord.
Eerst na een poosje maakte zij zich
langzaam van hare zuster los, scheidde,
schreef een telegram aan Elly Neuman,
gaf het den kellner, dwong Dodo toen
met zacht geweld een beetje te gaan
liggen en bleef bij haar bed zitten.
En terwijl Dodo, telkens onder nieuwe
trauen, gehoor gevend aaD de behoefte
die haar groote smart had om zich te
uiten, fluisterde telkens hetzelfde,
telkens met andere woorden»hoe het
Daarna werd de stad voor het politie
toezicht in vieren gesplitst, en werden
de huizen doorzocht om alle wapenen
en den schietvoorraad in beslag te
némen.
De moskeeën en de grootste winkels
werden des nachts bewaakt door ma
trozen, die nu en dan hebben moeten
vuren op rooverbenden, die in de stad
poogden te plunderen.
De tusschenkomst der Mogendheden:
De Koostantinopolitaansche berichtge
ver van de Temps verneemt uit goede
bron, dat Engeland en Rusland op het
nieuwe verzoek om tusschenkomst een
antwoord hebben gegeven, dat overeen
komt met hetgeen Frankrijk reeds heeft
verklaard. Derhalve hebben ook deze
landen te kennen gegeven, dat zij in
beginsel bereid zijn, de rol van be
middelaar in het Italiaansch-Turksch
conflict te spelen, doch dat zij moeten
weteu, onder welke voorwaarden deze
tusschenkomst mogelijk zou zijn.
Daarbij bevestigt men, dat de Verheven
Porte geen ander overleg mogelijk acht
dan op den grondslag eener erkenning
van de suzereiniteit van Turkije.
PORTUGAL.
De tegen-omwenteling der monar
chisten. De Times maakt een brief
openbaar van sir Alfred Sharpe, die tot
voor korten tijd bestierder was van
Britsch Centraal-Afrika en zoo pas van
een ïeis door Noord-Portugal te Londen
teruggekeerd is.
»Met groote verwondering en eenig
vermaak,* zoo schrijft hij, »las ik de
alarmeerende berichten in de pers over
dadelijk gebeurd was, bijna op het eerste
oogen blik, hoe lief zij hem had,
hoe zij elkaar nog maar drie vier
maal hadden gezien, hoe er nog geen
woord van liefde tusschen hen was ge
wisseld, en hoe zij toch wist en voelde
dat terwijl Dodo telkens weer
hare handen vastgreep »hy zal sterven,
hij zal sterven*, bleet in Signe's ziel
alleen dat woord naklinken Omdat je
nu zelf weet wat liefde is.«
Dat geloofde haar zuster dus. Dat ge
loofden zeker ook haar ouders. En dat
geloofde hij misschien zelf ook.
Eensklaps zag Signe klaar en duidelijk
zij had zichzelve slechts bedrogen en
zonder het te weten ook hem. Waar was
haar helder verstand gebleven Zij had
immers moeten begrijpen. Braunstein
zou komen, morgen of overmorgen of
later, en het zou gaan zooals het altijd
ging
Zij beet zich de lippen te bloeden.
Er was iets in haar dat voor Braun
stein sprak. Zij mocht hem gaarne.
Maar liefde liefde
Zij peinsde en peinsde. Een goeden
kameraad had zij hem soms in stilte
genoemd. Een kameraad in niet gewo
nen zin.
Maar hoe meer zij dacht, des te meer
begon hij haar verre te staan. Er was
een muur tusschen hen, dien zij niet
kon wegdenken: zijn ouderhuis. Ze voelde
duidelijk, dat zij zich nooit in dit milieu
invallen van monarchisten, oproeren van
royalisten, bezetting van steden door
legers en kolonnes, enz.
»Toen ik Woensdag jl. de provincie
Minho verliet, was het in geheel noord
(en zuid-) Portugal volkomen rustig,
zooals het trouwens het geheele jaar 1911
geweest is, met uitzondering van enkele
weinig beteekenende plaatselijke woelin
gen in Oporto. De dwaze vrybuiters-be-
tooging in Portugal's noord-oosthoek ge
durende de laatste dagen der vorige
week is opzettelijk waarschijnlijk met
politieke oogmerken zeer overdreven
en er is een aandacht aan geschonken
die ze zeker niet waard is.«
Verder schrijft Sir Alfred nog o. m.
dit
»De boeren bevolking van Portugal is
arm en moet hard werken. Ze heeft
met haar eigen zaken al genoeg te doen,
zoodat ze zich met politieke kwesties
niet inlaat. Maar haar inzichten zijn
in elk geval meer ten gunste van een
republiek dan van een monarchistische
regeering.*
Sharpe zegt dan verder te betreuren,
dat de Engelsche pers al die dware be
richten van invallen en opstanden, die
welhaast allen grond missen, zoo maar
plaatst.
>De tegenwoordige republikeinsche
regeering van Portugal,* zoo zegt hij
ten slotte, »doet eerlijk wel haar best
voor het land. Laat de Engelsche pers
de regeering gelegenheid geven haar
werk te doen en zich niet laten gebrui
ken door hen, die er voor alles op uit
zijn de bestaande regeering in miskre*
diet te brengen.*
zou kunnen thuisvoelen. En een man
kan men niet losmaken van den kring,
waarin hij opgroeide. Nooit geheel. Het
meisje maakt zich los uit het ouderlijk
huis, als zij huwt, de man is zóó
ingeleefd in zijn familie, dat hij daartoe
nooit in staat is. Hij is geworteld in
geslacht op geslacht. Een brug was er
niet.
Of er liet zich slechts dan een brug
bouwen, als er een sterke, warme liefde
was. Een liefde, die niet slechts sterk
is, maar ook deemoedig en geduldig. Eu
Signe wistdeze liefde zou nooit in
haar ontwaken.
Maar zij voelde ook weer de groote
leegte in zich. Haar hart was arm, en
zij had haar zuster kunnen benijden om
haar droefheid en haar tranen.
Daar lag nu Dodo, de slaap had haar
overmeesterd. Zij ademde rustig. Aan
hare wimpers glinsterden nog tranen,
maar om haar lippen speelde een zoete
glimlach. Zij droomde
's Morgens bracht de kellner een tele
gram en een brief.
Signe scheurde het telegram open.
Betere berichten over Frits.*
Haar zuster sliep nog. Zachtkens stak
Signe het papier haar in de hand en
wekte haar.
Haar eerste blik viel op het telegram.
Zij gaf eeu kreet en juichte haif-onder-
drukt»Betere berichten van Frits....*
Wordt vervolgd).