Ie erfeois van No. 55 Zaterdag 14 October 1911. 27e Jaarg. Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen. F. OIELEMAA, Buitenhuid. FEUILLETON. Oil KAM. DU blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrydagarond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent. Voor België 70 Cent. Afzonderlijke ,Nos. 5 Cent. DRUKKER—UITGEVER AXEL. AUVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren. De Italiaansch-Turksche oorlog. »Daar de Turken Tripoli voor de aan komst van het expeditie-leger wilden heroveren, hebben zij, nadat ze reeds Zondag een schuchtere poging hadden gewaagd, in den nacht van Dinsdag op Woensdag een gevecht geleverd met de voorposten. Van weerskanten werd er hevig met geweren gevuurd. De pantser schepen steunden de Italiaansche matro zen aan den wal. Het kanonvuur hield aan tot bij het aanbreken van den dag. De Turken zijn met verliezen terugge trokken. Dank zij de behendigheid, waarmede de aanvoerder der landingsdivisie mauoeu vreerde, hadden de Italianen geen enkele doode. Maar zij hebben groote ver moeienissen te doorstaan gehad. Een proclamatie van den bevelhebber van de landingsdivisie, die door de Ara bieren met belangstelling gelezen wordt, luidt als volgt»Italië heeft tengevolge van de fouten van Turkije Tripoli moe ten beschieten, maar vervolgens getracht de stad, aan welke het een regeering van vrijheid en gerechtigheid brengt, niet te beschadigen.* Daar de Turksche officieren, die zich uitgaven voor officieren van gezondheid, in het hospitaal te Tripoli waren achter gebleven, was dat hospitaal een middel punt van bespieding geworden, dat in verbinding stond met de gevluchte Turk sche troepen. Daarom heeft de bevel hebber de verbanning van alle genees- heeren gelast. 58) XXVII. En nu zat Dodo met gloeiende wangen over een brief uit Berlijn. Zij zat en las en eensklaps snikte zij luide. Signe stond bij de toilet-tafel. Ver schrikt keerde zij om en riep »Wat is er Dodo Haar zuster sprak niet. Opeens sloeg zij hare armen om Signe en lei het hoofd tegen haar borst. Weer verliepen eenige oogenblikken, waarin Signe zacht hare hand over het donkere hoofd liet glijden, teeder en telkens weer. Nu en dan snikte Dodo, en telkens omklemde zij hare zuster vaster. Signe vroeg niet meer. Zij voelde Dodo zal wel spreken, als de eerste smart heeft uitgewoed. Zij bracht haar zuster bij de kleine sofa, zette haar naast zich en nam haai beide handen. En toen sprak Dodo werkel:,k. Slechts drie woorden: „Hij is doodziek En dan treurig, hopeloos »Lees zelf maar Je mag het lezen Signe las de opgewonden regels. Vader en moeder zijn vandaag naar Bochum Te Tobroek aan de kust van Barka tegenover Kreta, blijkt, volgens een mee- deeling van het officieuze agentschap Stefanie, wel een gedeelte van het voor Tripoli bestemde expeditie-leger aan land geweest te zijn, maar niet om er te blijven. De troepen waren Dinsdag geland »om de haven in staat van ver dediging te brengen en er een bezetting achter te laten*. De troepen zijn daar na weer aan boord gegaan. Waarheen de reis verder ging, ver zwijgt het telegram. Misschien hadden de Italianen in de stad Tripoli laten weten, dat z\j dringend hulp noodig hadden. De Napolitaansche Matino vertelt over het bezetten van Tobroek. De stad werd eerst beschoten met Italiaansche scheeps- kanonnen van het grootste kaliber, waar bij de matrozen dadelijk landden om onder dekking van het geschut met ge velde bajonetten snel voorwaarts te stor men. Het Turksche garnizoen vuurde op hen doch tevergeefs, want de Italianen waren snel tot aan den voet der muren gena derd, waar zij door een bres binnen drongen en spoedig daarop de Italiaansche vlag heschen. De Turken vluchtten maar vuurden van nabij gelegen hoogten op de Italianen. Een geregeld, goedgemikt vuur der Itali anen antwoordde hierop en bracht het Turksche geweervuur tot zwijgen. De stad gaf zich aanstonds over en werd bezet. De bevelhebber der lan dingstroepen gaf last den vrouwen geen overlast te doen en de godsdienstige ge voelens der Turken te eerbiedigen. gereisd. Frits is erg, heel erg ziek. We hebben alleen bericht door meneer von Kalteneg. Het is plotseling gekomen. De dokters weten nog niet wat het eigenlijk is*. Lieve, arme Dodo*. Het was zoo moeilijk ze te troosten. Het was onmogelijk. Singne kon niets anders, dan een beetje verstandig praten: dat de geneeskunde toch machtig was, dat zulke berichten in de verte altijd erger klinken, dat Frits nu toch ook z'n ouders bij zich had, dat zij Signe morgen, neen vandaag, aan Elly zou telegrafeeren om nader bericht. Lang, lang hielpen woorden noch teederheid. Tot eindelijk Dodo met door tranen omsluierde oogen opkeek. Tegelijk echter drukte zij weer het gloeiend gelaat tegen de wang harer zuster, en zij fluisterde »Je bent nu zoo lief Signe, omdat je nu zelf weet wat liefde is Niets had Signe geantwoord. Eerst na een poosje maakte zij zich langzaam van hare zuster los, scheidde, schreef een telegram aan Elly Neuman, gaf het den kellner, dwong Dodo toen met zacht geweld een beetje te gaan liggen en bleef bij haar bed zitten. En terwijl Dodo, telkens onder nieuwe trauen, gehoor gevend aaD de behoefte die haar groote smart had om zich te uiten, fluisterde telkens hetzelfde, telkens met andere woorden»hoe het Daarna werd de stad voor het politie toezicht in vieren gesplitst, en werden de huizen doorzocht om alle wapenen en den schietvoorraad in beslag te némen. De moskeeën en de grootste winkels werden des nachts bewaakt door ma trozen, die nu en dan hebben moeten vuren op rooverbenden, die in de stad poogden te plunderen. De tusschenkomst der Mogendheden: De Koostantinopolitaansche berichtge ver van de Temps verneemt uit goede bron, dat Engeland en Rusland op het nieuwe verzoek om tusschenkomst een antwoord hebben gegeven, dat overeen komt met hetgeen Frankrijk reeds heeft verklaard. Derhalve hebben ook deze landen te kennen gegeven, dat zij in beginsel bereid zijn, de rol van be middelaar in het Italiaansch-Turksch conflict te spelen, doch dat zij moeten weteu, onder welke voorwaarden deze tusschenkomst mogelijk zou zijn. Daarbij bevestigt men, dat de Verheven Porte geen ander overleg mogelijk acht dan op den grondslag eener erkenning van de suzereiniteit van Turkije. PORTUGAL. De tegen-omwenteling der monar chisten. De Times maakt een brief openbaar van sir Alfred Sharpe, die tot voor korten tijd bestierder was van Britsch Centraal-Afrika en zoo pas van een ïeis door Noord-Portugal te Londen teruggekeerd is. »Met groote verwondering en eenig vermaak,* zoo schrijft hij, »las ik de alarmeerende berichten in de pers over dadelijk gebeurd was, bijna op het eerste oogen blik, hoe lief zij hem had, hoe zij elkaar nog maar drie vier maal hadden gezien, hoe er nog geen woord van liefde tusschen hen was ge wisseld, en hoe zij toch wist en voelde dat terwijl Dodo telkens weer hare handen vastgreep »hy zal sterven, hij zal sterven*, bleet in Signe's ziel alleen dat woord naklinken Omdat je nu zelf weet wat liefde is.« Dat geloofde haar zuster dus. Dat ge loofden zeker ook haar ouders. En dat geloofde hij misschien zelf ook. Eensklaps zag Signe klaar en duidelijk zij had zichzelve slechts bedrogen en zonder het te weten ook hem. Waar was haar helder verstand gebleven Zij had immers moeten begrijpen. Braunstein zou komen, morgen of overmorgen of later, en het zou gaan zooals het altijd ging Zij beet zich de lippen te bloeden. Er was iets in haar dat voor Braun stein sprak. Zij mocht hem gaarne. Maar liefde liefde Zij peinsde en peinsde. Een goeden kameraad had zij hem soms in stilte genoemd. Een kameraad in niet gewo nen zin. Maar hoe meer zij dacht, des te meer begon hij haar verre te staan. Er was een muur tusschen hen, dien zij niet kon wegdenken: zijn ouderhuis. Ze voelde duidelijk, dat zij zich nooit in dit milieu invallen van monarchisten, oproeren van royalisten, bezetting van steden door legers en kolonnes, enz. »Toen ik Woensdag jl. de provincie Minho verliet, was het in geheel noord (en zuid-) Portugal volkomen rustig, zooals het trouwens het geheele jaar 1911 geweest is, met uitzondering van enkele weinig beteekenende plaatselijke woelin gen in Oporto. De dwaze vrybuiters-be- tooging in Portugal's noord-oosthoek ge durende de laatste dagen der vorige week is opzettelijk waarschijnlijk met politieke oogmerken zeer overdreven en er is een aandacht aan geschonken die ze zeker niet waard is.« Verder schrijft Sir Alfred nog o. m. dit »De boeren bevolking van Portugal is arm en moet hard werken. Ze heeft met haar eigen zaken al genoeg te doen, zoodat ze zich met politieke kwesties niet inlaat. Maar haar inzichten zijn in elk geval meer ten gunste van een republiek dan van een monarchistische regeering.* Sharpe zegt dan verder te betreuren, dat de Engelsche pers al die dware be richten van invallen en opstanden, die welhaast allen grond missen, zoo maar plaatst. >De tegenwoordige republikeinsche regeering van Portugal,* zoo zegt hij ten slotte, »doet eerlijk wel haar best voor het land. Laat de Engelsche pers de regeering gelegenheid geven haar werk te doen en zich niet laten gebrui ken door hen, die er voor alles op uit zijn de bestaande regeering in miskre* diet te brengen.* zou kunnen thuisvoelen. En een man kan men niet losmaken van den kring, waarin hij opgroeide. Nooit geheel. Het meisje maakt zich los uit het ouderlijk huis, als zij huwt, de man is zóó ingeleefd in zijn familie, dat hij daartoe nooit in staat is. Hij is geworteld in geslacht op geslacht. Een brug was er niet. Of er liet zich slechts dan een brug bouwen, als er een sterke, warme liefde was. Een liefde, die niet slechts sterk is, maar ook deemoedig en geduldig. Eu Signe wistdeze liefde zou nooit in haar ontwaken. Maar zij voelde ook weer de groote leegte in zich. Haar hart was arm, en zij had haar zuster kunnen benijden om haar droefheid en haar tranen. Daar lag nu Dodo, de slaap had haar overmeesterd. Zij ademde rustig. Aan hare wimpers glinsterden nog tranen, maar om haar lippen speelde een zoete glimlach. Zij droomde 's Morgens bracht de kellner een tele gram en een brief. Signe scheurde het telegram open. Betere berichten over Frits.* Haar zuster sliep nog. Zachtkens stak Signe het papier haar in de hand en wekte haar. Haar eerste blik viel op het telegram. Zij gaf eeu kreet en juichte haif-onder- drukt»Betere berichten van Frits....* Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1911 | | pagina 1