No. 89 Woensdag 8 Februari 1911. 26e Jaarg. Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen. F. DIELEMAJï, Buitenland. FEUILLETON. Het vermiste kleinood. ten Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent. Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER—UITGEVER AXEL. AÜVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren. ENGELAND. Er wordt in Engeland en andere landen ijverig gezocht naar Pieter den Schilder, den Rus die in de Hounds- Üitch-geschiedenis de hand moet hebben gehad. Een, reeds onjuist gebleken, gerucht sprak ervan, dat hij te Napels is gepakt. Men zocht hem ook te Marseille. Bij Cambridge vond men kortelings in een hooimijt een vagebond, die er als een vreemdeling uitzag en dien men spoedig voor Pieter den Schilder uitmaakte. Hijzelf gaf op geen vragen antwoord. Eindelijk kreeg men hem, in het armhuis, tot spreken door hem een schok met een galvanische batterij te geven, met de bedreiging dat er meer zouden volgen, als hij niet zei wie hy was. Toen kwam er uit, dat liy wel een Let uit Londen was en er uit gevlucht zei hij omdat soldaten en politie vreemdelingen neer schieten, maar hij was niet de gezochte Pieter. Een blad vraagt of dit eer waardige gebruik van bekentenissen met folteringen af te persen weer in eere komt. Op den Noordooster spoorweg is Zaterdag is plotseling weer een groote staking uitgebroken, even plotseling als verleden jaar. Zij is nu echter in Huil ontstaan, waar een aantal beambten, belast met het behandelen van visch- zendingen,, weigerden hun werk te doen, tenzij hunne grieven onmiddellijk weg genomen werden. De spoorwegmaat schappij heeft zich daartoe onbekwaam »Je hadt mij immers iets willen ver tellen zeide de majoor, van dit onder werp afspringend. »Of heb ik dat ver keerd begrepen ?c »Neen neen Richard aarzelde niet omdat hij, gelijk Renate, het begin niet vinden kou, maar omdat de wrevel hem pakte. »lk vertel en jij luistert zeide hij met scherpe stem eu met een gevoel alsof hij nu zijn binnenste naar buiten ging keeren. »Ik zal je vertellen hoe en waarom wij elkaar lang reeds hebben bedrogen jij mij en ik jou - jij mij onwetens, en ik jou wetens. Wat ik daaronder geleden heb, vertel ik je niet. Dat is doelloos c Hij sprong weer op en naderde Jürgen. »Ik heb je mijne eer in mijn eigen huis laten bevlekken ik heb mij zwijgend door je laten beschimpen ueen, laat mij uitspreken hoor wat ik te zeggen hebIk heb mij in mijne schuld teruggetrokken als in een pantser, datondoordringbaarheeten moest. Maar eiken houw en stoot, dien je uit deelde, heb ik gevoeld tot in mijn merg. Ik heb volhard in mijn zwijgen, eveuals jy in je aanklagen. Ik wilde niet als een reptiel tusschen jullie springen en verklaard, zoolang de pas in 1913 af- loopende overeenkomst met het verbond van spoorwegpersoneel, volgens welke alle kwesties over werktijd en loon aan een scheidsgerecht voorgelegd moeten worden, van kracht is. De Hullsche kruiers legden niettemin, tegen den raad van hetverbond en van hunne eigen voormannen, het werk neer, en evenmin hebben dezen kunnen beletten, dat de staking zich snel in andere richtingen uitbreidde, daar de andere beambten den stakers hun sympathie wilden toonen. Tweeduizend beambten, die Vrijdagnacht te Huil vergaderd hebben, besloten tot onmid dellijke staking en afgevaardigden naar de voornaamste plaatsen te zenden, ten einde overal steun te krijgen. De dienst zou vermoedelijk Zaterdag al op vele plaatsen ontredderd zijn. De spoorwegbeambten te Newcastle en Gateshead hebben ook reeds verga derd, maar besloten Zondagavond op nieuw te vergaderen. Vermoedelijk zullen zij zich dan bij de staking aan sluiten. RUSLAND. De Vrijdag onder voorzitterschap van den gouVerneur-goneraal van Irkoetsk bijeengekomen pest-conferentie heeft het wenschelijk verklaard dat de over tocht over den Amoer aan Chineezen slechts vergund zal worden op zekere punten, waar contróle geoefend wordt. Personen, die uit Mantsjoerije naar Russische steden gaan, moeten aan een geneeskundig onderzoek worden onder worpen en vijf dagen onder observatie je geluk vergiftigen. Maar nu is het uit nu kan het niet langer zoo duren. Ik wil tabula rasa schoon schip maken, zooals je mij geraden hebt Zijne oogen flitsten door het schemer licht, strak op zijn broeders gelaat ge richt. En rauw klonk zijne stem, toen hij voortvoer »Ken je den man, dien je indertijd een ellendeling, een eerloozen lafaard noemdet Een gewetenloozb schavuit Mocht je hem vergeten zijn, denk dan aan Renate's eerste liefde c >Wie Jürgen balde zijne handen en drukte zijne nagels in het vleesch, om de weldaad van lichamelijke smart te voelen tegenover het zieleleed, dat hem doorbrandde. >Die ellendeling, die eerlooze lafaard en gewetenlooze schavuit ben ik!« Bliksemsnel sprong Jürgen op. Dicht tegenover elkaar stonden de broeders en staarden elkaar aan tot een bitter lachen van Richard het zwijgen verbrak. »En nu,c riep hij »ga nu weg uit het huis, waar je eer niets meer te zoeken heeft! Laat haar niet door mijne handen bevlekken Hadt je mij mijn naam gelaten, mij den jouwen niet op gedrongen dan zou ik nu zoo niet voor je staan Ik zou nooit Ulla's man en Renate zou nooit je vrouw zijn geworden.* »En dat verwijt je mij riep de ma joor, diep verontwaardigd. worden gesteld. De lijken van Chi neezen moeten verbrand worden en de in de rivieren drij vende lijken moeten op- gevischt en eveneens verbrand worden. Het aantal doodvonnissen en terecht stellingen in Rusland is in den loop van het jaar 1910 belangrijk verminderd, vergeleken bij vroegere jaren. In 1909 werden 1449 doodvonnissen uitgespro ken en 537 voltrokken. In 1910 werden 1155 doodvonnissen uitgesproken en 129 voltrokken. Voor het uiterlijk heerscht er rust in de studentenwereld, maar het gist er op bedenkelijke wijze en men ver wacht spoedig een uitbarsting. De ver banningen van studenten houden aan. Men zegt dat vele liberale professoren over aftreden denken. De te Odessa gearresteerde studenten volharden bij hun hongerstaking. Zij hebben aan Stolypin een protest ge- zenden tegen hun arrestatie. CHINA. De pest schrijdt voorwaarts en volgt op haar weg de spoorlijn. Zij woedt ook al langs de baan van den Sjang- toeng-spoorweg. Het verkeer van tweede- en derde-klasse passagiers op deze lijn is tusschen Tsjingtau en Tsi- nan-foe verboden. AMERIKA. Het zal met de vreeselyke dynamiet- ontploffing in Jersey City natuurlijk niet maar zoo afioopen. De autoriteiten hebben bevelen tot inhechtenisneming uitgevaardigd tegen negen personen. »Ik verwijt je niets. Ik geef je de genegenheid terug, die je aan een ver keerd adres verspild hebt. Ik kan er niets meer mee doen. Ik wil mij los maken van alles wat mij bezwaart en wat ik niet waard ben.... Ga nuGa nul Je behoort niet meer in mjjn huis, nu je alles weetWy hebben elkaar nu niets meer te zeggen. Mijne schuld en je oordeel zijn muren, die ous scheiden. Ik bid je, ga heen En zeg aan Renate, dat zij gewroken is.* Jürgen Saldorf, zonder hem aan te zien, ademde diep. Verontwaardigd, ver pletterd, en toch niet zonder medelijden, zeide hij langzaam »Ik ben nu niet in staal, te doen wat ik moest.* Hij ging naar de deur. Driemaal zocht zijne hand den knop, voor hij naar buiten trad. Nacht en nevel waren ineengevloeid over de daken, over het klamme pla veisel. De vochtige mist beparelde des majoors baard en wangen, terwijl hy langs de glibberige straten voortschreed. En met hem, naast hem, ging de ont hulde waarheid. Een kleinood in zijn binnenste, zijne broederliefde, was ge barsten, gebrokeu, en in zyn hart was eene wonde geslagen, die hem smartte, nu vlijmend, dan dof. Hij was niet de man er naar, met zijne gevoelens te transigeeren. Altoos ging zijn oordeel recht door zee. Zijn oordeel was geveld, en daarvan kou hij niets terugnemen. En vermoedelijk zullen nog verscheiden andere personen in voorloopige hechte nis worden gesteld. Ook wordt de vraag overwogen, op wien of wie de veroorzaakte schade zal zijn te verhalen. Zoowel de Dupont Powder Company als de New Jersey Central Railroad zullen in rechten worden aangesproken. Men weet, dat het station van deze spoorwegmaat schappij bij de ontploffing bijna totaal vernield is. En bij de explosie schijnt ook de boekhouding met de facturen, cognossementen enz. in het ongereede te zijn geraakt. Dan kan dus heel wat moeilijkheden geven. Carnegie is een optimist (veel men- schen met een inkomen als dat van Carnegie zouden optimisten zijn) en daarvan getuigt hy gaarne. Zoo ook dezer dagen weer, toen hij door een dagbladman geinterviewd werd. Carnegie geeft zooveel weg naar hij verklaarde omdat hij er een eer in stelt, de wereld wat beter achter te laten dan hij haar had gevonden. Indien hij er een wapenschild op na hield, zou zijn zinspreuk moeten luiden „Alles is goed, want alles wordt beter." Het is zijn theorie, dat er niets in de wereld is, dat niet vooruitgaat, en dat er geen grens is gesteld aan de vol making, waartoe de mensch het kan brengen. Hij is gelukkig over de resultaten^ die hij met zijn verschillende stichtingen tot dusver heeft bereikt en het heerlijkste vindt Carnegie nog, dat elke nieuwe stichting of schenking hem met nieuwe nobele menschen in De daad bleef en haat offer. Daar aan veranderde een naam niets. Aan dit offer ketenden zich zijne ge dachten. Renate stond voor hem in hare verlegenheid, in den tweestrijd tusschen hare liefde en haren schroom. En tevens zag hij haar hoog verheven boven alle verdenking zooals op dien dag in den tuin aan het Briënzer meer, toen zij hem de teleurstelling harer jeugd vertelde, vrij en open, toen zij hem beloofde, den broeder te zullen laten wat des broeders was.... En dit had zij nu gedaan. Jürgen von Saldorf vèrsnelde zyne schreden. Het trok hem naar huis, om Renate den angst van het gemoed te nemen, om de schaduw te verdrijven, die er tusschen haar en hem gevallen was. Renate zat zoo verdiept in hare ge dachten, dat zij zijn thuiskomen niet hoorde. Maar toen zij hem zag binnen treden, ried zij wat er voorgevallen was. Geen geluid kwam over hare lippen. Schaamte en vrees sloegen haar om het hart. Jürgen vergat een oogen blik wat hem als een knotsslag had getroffen. Hij trad naar haar toe, en teeder vroeg hij »Wat is er dan, Renate? Wat vrees je van mijne liefde, kind?* Langzaam rees zij op en stak hem hare handen toe. Maar toen hij haar aan zich drukte, ging er als een vuur stroom door hare ziel. Zij sloeg hare

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1911 | | pagina 1