No. 89
Woensdag 8 Februari 1911.
26e Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEMAJï,
Buitenland.
FEUILLETON.
Het vermiste kleinood.
ten
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
AÜVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
ENGELAND.
Er wordt in Engeland en andere
landen ijverig gezocht naar Pieter den
Schilder, den Rus die in de Hounds-
Üitch-geschiedenis de hand moet hebben
gehad. Een, reeds onjuist gebleken,
gerucht sprak ervan, dat hij te Napels
is gepakt. Men zocht hem ook te
Marseille. Bij Cambridge vond men
kortelings in een hooimijt een vagebond,
die er als een vreemdeling uitzag en
dien men spoedig voor Pieter den
Schilder uitmaakte. Hijzelf gaf op geen
vragen antwoord. Eindelijk kreeg men
hem, in het armhuis, tot spreken door
hem een schok met een galvanische
batterij te geven, met de bedreiging
dat er meer zouden volgen, als hij niet
zei wie hy was. Toen kwam er uit,
dat liy wel een Let uit Londen was
en er uit gevlucht zei hij omdat
soldaten en politie vreemdelingen neer
schieten, maar hij was niet de gezochte
Pieter. Een blad vraagt of dit eer
waardige gebruik van bekentenissen
met folteringen af te persen weer in
eere komt.
Op den Noordooster spoorweg is
Zaterdag is plotseling weer een groote
staking uitgebroken, even plotseling als
verleden jaar. Zij is nu echter in Huil
ontstaan, waar een aantal beambten,
belast met het behandelen van visch-
zendingen,, weigerden hun werk te doen,
tenzij hunne grieven onmiddellijk weg
genomen werden. De spoorwegmaat
schappij heeft zich daartoe onbekwaam
»Je hadt mij immers iets willen ver
tellen zeide de majoor, van dit onder
werp afspringend. »Of heb ik dat ver
keerd begrepen ?c
»Neen neen Richard aarzelde
niet omdat hij, gelijk Renate, het begin
niet vinden kou, maar omdat de wrevel
hem pakte. »lk vertel en jij luistert
zeide hij met scherpe stem eu met een
gevoel alsof hij nu zijn binnenste naar
buiten ging keeren. »Ik zal je vertellen
hoe en waarom wij elkaar lang reeds
hebben bedrogen jij mij en ik jou -
jij mij onwetens, en ik jou wetens.
Wat ik daaronder geleden heb, vertel
ik je niet. Dat is doelloos c
Hij sprong weer op en naderde Jürgen.
»Ik heb je mijne eer in mijn eigen
huis laten bevlekken ik heb mij
zwijgend door je laten beschimpen
ueen, laat mij uitspreken hoor wat
ik te zeggen hebIk heb mij in
mijne schuld teruggetrokken als in een
pantser, datondoordringbaarheeten moest.
Maar eiken houw en stoot, dien je uit
deelde, heb ik gevoeld tot in mijn merg.
Ik heb volhard in mijn zwijgen, eveuals
jy in je aanklagen. Ik wilde niet als
een reptiel tusschen jullie springen en
verklaard, zoolang de pas in 1913 af-
loopende overeenkomst met het verbond
van spoorwegpersoneel, volgens welke
alle kwesties over werktijd en loon aan
een scheidsgerecht voorgelegd moeten
worden, van kracht is.
De Hullsche kruiers legden niettemin,
tegen den raad van hetverbond en
van hunne eigen voormannen, het werk
neer, en evenmin hebben dezen kunnen
beletten, dat de staking zich snel in
andere richtingen uitbreidde, daar de
andere beambten den stakers hun
sympathie wilden toonen. Tweeduizend
beambten, die Vrijdagnacht te Huil
vergaderd hebben, besloten tot onmid
dellijke staking en afgevaardigden naar
de voornaamste plaatsen te zenden, ten
einde overal steun te krijgen.
De dienst zou vermoedelijk Zaterdag
al op vele plaatsen ontredderd zijn.
De spoorwegbeambten te Newcastle
en Gateshead hebben ook reeds verga
derd, maar besloten Zondagavond op
nieuw te vergaderen. Vermoedelijk
zullen zij zich dan bij de staking aan
sluiten.
RUSLAND.
De Vrijdag onder voorzitterschap van
den gouVerneur-goneraal van Irkoetsk
bijeengekomen pest-conferentie heeft
het wenschelijk verklaard dat de over
tocht over den Amoer aan Chineezen
slechts vergund zal worden op zekere
punten, waar contróle geoefend wordt.
Personen, die uit Mantsjoerije naar
Russische steden gaan, moeten aan een
geneeskundig onderzoek worden onder
worpen en vijf dagen onder observatie
je geluk vergiftigen. Maar nu is het
uit nu kan het niet langer zoo duren.
Ik wil tabula rasa schoon schip
maken, zooals je mij geraden hebt
Zijne oogen flitsten door het schemer
licht, strak op zijn broeders gelaat ge
richt. En rauw klonk zijne stem, toen
hij voortvoer
»Ken je den man, dien je indertijd
een ellendeling, een eerloozen lafaard
noemdet Een gewetenloozb schavuit
Mocht je hem vergeten zijn, denk dan
aan Renate's eerste liefde c
>Wie Jürgen balde zijne
handen en drukte zijne nagels in het
vleesch, om de weldaad van lichamelijke
smart te voelen tegenover het zieleleed,
dat hem doorbrandde.
>Die ellendeling, die eerlooze lafaard
en gewetenlooze schavuit ben ik!«
Bliksemsnel sprong Jürgen op. Dicht
tegenover elkaar stonden de broeders en
staarden elkaar aan tot een bitter
lachen van Richard het zwijgen verbrak.
»En nu,c riep hij »ga nu weg uit
het huis, waar je eer niets meer te
zoeken heeft! Laat haar niet door mijne
handen bevlekken Hadt je mij mijn
naam gelaten, mij den jouwen niet op
gedrongen dan zou ik nu zoo niet
voor je staan Ik zou nooit Ulla's man
en Renate zou nooit je vrouw zijn
geworden.*
»En dat verwijt je mij riep de ma
joor, diep verontwaardigd.
worden gesteld. De lijken van Chi
neezen moeten verbrand worden en de
in de rivieren drij vende lijken moeten op-
gevischt en eveneens verbrand worden.
Het aantal doodvonnissen en terecht
stellingen in Rusland is in den loop
van het jaar 1910 belangrijk verminderd,
vergeleken bij vroegere jaren. In 1909
werden 1449 doodvonnissen uitgespro
ken en 537 voltrokken. In 1910 werden
1155 doodvonnissen uitgesproken en
129 voltrokken.
Voor het uiterlijk heerscht er rust
in de studentenwereld, maar het gist
er op bedenkelijke wijze en men ver
wacht spoedig een uitbarsting. De ver
banningen van studenten houden aan.
Men zegt dat vele liberale professoren
over aftreden denken.
De te Odessa gearresteerde studenten
volharden bij hun hongerstaking. Zij
hebben aan Stolypin een protest ge-
zenden tegen hun arrestatie.
CHINA.
De pest schrijdt voorwaarts en volgt
op haar weg de spoorlijn. Zij woedt
ook al langs de baan van den Sjang-
toeng-spoorweg. Het verkeer van
tweede- en derde-klasse passagiers op
deze lijn is tusschen Tsjingtau en Tsi-
nan-foe verboden.
AMERIKA.
Het zal met de vreeselyke dynamiet-
ontploffing in Jersey City natuurlijk
niet maar zoo afioopen. De autoriteiten
hebben bevelen tot inhechtenisneming
uitgevaardigd tegen negen personen.
»Ik verwijt je niets. Ik geef je de
genegenheid terug, die je aan een ver
keerd adres verspild hebt. Ik kan er
niets meer mee doen. Ik wil mij los
maken van alles wat mij bezwaart en
wat ik niet waard ben.... Ga nuGa
nul Je behoort niet meer in mjjn
huis, nu je alles weetWy hebben
elkaar nu niets meer te zeggen. Mijne
schuld en je oordeel zijn muren, die ous
scheiden. Ik bid je, ga heen En zeg
aan Renate, dat zij gewroken is.*
Jürgen Saldorf, zonder hem aan te
zien, ademde diep. Verontwaardigd, ver
pletterd, en toch niet zonder medelijden,
zeide hij langzaam »Ik ben nu niet
in staal, te doen wat ik moest.*
Hij ging naar de deur. Driemaal
zocht zijne hand den knop, voor hij naar
buiten trad.
Nacht en nevel waren ineengevloeid
over de daken, over het klamme pla
veisel. De vochtige mist beparelde des
majoors baard en wangen, terwijl hy
langs de glibberige straten voortschreed.
En met hem, naast hem, ging de ont
hulde waarheid. Een kleinood in zijn
binnenste, zijne broederliefde, was ge
barsten, gebrokeu, en in zyn hart was
eene wonde geslagen, die hem smartte,
nu vlijmend, dan dof. Hij was niet de
man er naar, met zijne gevoelens te
transigeeren. Altoos ging zijn oordeel
recht door zee. Zijn oordeel was geveld,
en daarvan kou hij niets terugnemen.
En vermoedelijk zullen nog verscheiden
andere personen in voorloopige hechte
nis worden gesteld.
Ook wordt de vraag overwogen, op
wien of wie de veroorzaakte schade
zal zijn te verhalen. Zoowel de Dupont
Powder Company als de New Jersey
Central Railroad zullen in rechten
worden aangesproken. Men weet, dat
het station van deze spoorwegmaat
schappij bij de ontploffing bijna totaal
vernield is. En bij de explosie schijnt
ook de boekhouding met de facturen,
cognossementen enz. in het ongereede
te zijn geraakt. Dan kan dus heel
wat moeilijkheden geven.
Carnegie is een optimist (veel men-
schen met een inkomen als dat van
Carnegie zouden optimisten zijn) en
daarvan getuigt hy gaarne. Zoo ook
dezer dagen weer, toen hij door een
dagbladman geinterviewd werd.
Carnegie geeft zooveel weg naar
hij verklaarde omdat hij er een eer
in stelt, de wereld wat beter achter te
laten dan hij haar had gevonden.
Indien hij er een wapenschild op na
hield, zou zijn zinspreuk moeten luiden
„Alles is goed, want alles wordt beter."
Het is zijn theorie, dat er niets in de
wereld is, dat niet vooruitgaat, en dat
er geen grens is gesteld aan de vol
making, waartoe de mensch het kan
brengen. Hij is gelukkig over de
resultaten^ die hij met zijn verschillende
stichtingen tot dusver heeft bereikt
en het heerlijkste vindt Carnegie nog,
dat elke nieuwe stichting of schenking
hem met nieuwe nobele menschen in
De daad bleef en haat offer. Daar
aan veranderde een naam niets.
Aan dit offer ketenden zich zijne ge
dachten. Renate stond voor hem in
hare verlegenheid, in den tweestrijd
tusschen hare liefde en haren schroom.
En tevens zag hij haar hoog verheven
boven alle verdenking zooals op dien
dag in den tuin aan het Briënzer meer,
toen zij hem de teleurstelling harer jeugd
vertelde, vrij en open, toen zij hem
beloofde, den broeder te zullen laten
wat des broeders was.... En dit had zij
nu gedaan.
Jürgen von Saldorf vèrsnelde zyne
schreden. Het trok hem naar huis, om
Renate den angst van het gemoed te
nemen, om de schaduw te verdrijven,
die er tusschen haar en hem gevallen was.
Renate zat zoo verdiept in hare ge
dachten, dat zij zijn thuiskomen niet
hoorde. Maar toen zij hem zag binnen
treden, ried zij wat er voorgevallen was.
Geen geluid kwam over hare lippen.
Schaamte en vrees sloegen haar om
het hart.
Jürgen vergat een oogen blik wat hem
als een knotsslag had getroffen. Hij trad
naar haar toe, en teeder vroeg hij
»Wat is er dan, Renate? Wat vrees
je van mijne liefde, kind?*
Langzaam rees zij op en stak hem
hare handen toe. Maar toen hij haar
aan zich drukte, ging er als een vuur
stroom door hare ziel. Zij sloeg hare