EjVo. 82. Zaterdag 1Januari 1911. 26e rs Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen. F. ÜIIXEMA\, Buitenland. FEUILLETON. Hst vsrmists kleinood- AUIMIII COURANT. D't blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent. Voor België 70 Cent Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER—UITGEVER AXEL. ADVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor elkeD regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal. Advertentiön worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren. FRANKRIJK. Te Rijsel is Woensdag Favier, die, wals men zich herinneren zal, ver- iden jaar een kantoorlooper vermoord eett, onthoofd. In het schoone Bretagne ligt een lein plaatsje, Plougastel geheeten, waar steeds een oude, aardige gewoonte zwang gebleven is. Het plaatsje is laar klein, telt slechts even zeven- aizend inwoners en hoewel Brest er Huwelijks enkele kilometers van ver- rijderd is, heeft het zijn oude ge- ruiken heel zuinig weten te bewaren. der aardigste is de huwelijksin- ïgening in de eerste dagen van Januari ran al de paren, die zich in het afge lopen jaar verloofd hebben. De jongelui leeden zich zorgvuldig in de mooie Iretonsche dracht en de priester zegent aet één gebaar alle verbintenissen, als I den tijd, waarin de jongemannen roor jaren aaneen ter vischvangst of oorlog togen. Maandag heeft te Plougastel de algemeene huwelijksin- legening plaats gehad er waren zeven- m dertig paren. Met de genoodigden waren er driehonderd menschen, in hun kleurige kleederdrachten in iptocht naar het oude Christusbeeld jetrokkeu zyn, dat reeds in 1P98 is ipgericht uit dankbaarheid voor het iphouden van de pest, die gansch Bretagne geteisterd had. Gewoonlijk i de bruiloftspret, die na de in- legening volgt, in de open lucht plaats. het slechte weer was ditmaal het leest binnenshuis. 54) XXXIV. Het was een onstuimige voorjaarsdag, toen mevrouw de weduwe Vou Rittweg tegenover hare dochter zat in de avond- Khemering. Bleek en ingevallen stond t. De slag, die haar beroofde fan haren echtgenoot, had haar diep ge troffen en hare gezondheid geknakt. Ik heb mijn besluit genomen,* sprak Êj zacht. »Als ik aan Felix eene maan- delijksche toelage uitkeeren moet, dan ik geen huishouding meer bekosti- Ik ben ook lichamelijk niet meer n staat. Ik moest wat rust hebben.* Rustriep Ulla, zonder hare donkere oogen van hare moeder af te wenden >Rust is het laatste dat men noodig heelt te vergeten. Bezigheid, werk moet men zoeken. En waar ook zou u die rust vinden »In een pension. Tn den Harz mis- tohien of in eene voorstad van Ber lijn. De meubels en al het ontbeerlijke 'erkoop ik.« »Ed ik? Waar moet ik dan blijven De weduwe legde sussend hare hand op Ulla's knie. Jij gaat naar je man terug.* ENGELAND. Onder den indruk van den moord u Houndsditch eu het gevecht iu Sidney-street, alsook van den moord op Leon Beron, een Russischen Jood van afkomst en, naar men vermoedt, door een landgenoot vermoord, is de haat tegen den vreemdeling fel opge vlamd onder het Engelsche volk. En aangezien een groot deel van Londen's vreemdelingenbevolking Joden uit Rus land zijn heeft het antisemitisme er voedsel door gekregen. De unionisten trachten ook politieke munt uit de op winding te slaan en verwijten de liberale regeering, dat zij de vreemdelingenwet niet behoorlijk heeft toegepast. Was die Honndsditch-geschiedenis maar vóór de verkiezing voorgevallen schrijft iemand in een unionistisch blad we hadden er een veertig zetels door kunnen winnen Misschien heeft de man zoo'n ongelijk niet, hoewel veertig allicht overdreven is. Uit allerlei teekenen blijkt, dat de gebeurtenissen der laatste weken het Engelsche volk zeer prikkelbaar ten opzichte van de vreemdelingen hebben gemaakt. Woensdag zei een rechter te Londen, toen hij het geval behan delde van een jongen Spanjaard, die een diefstal had gepleegdwij willen dergelijke vreemdelingen niet meer in ons land hebben. Begrijpelijk, maar was 't noodig dat te zeggen Van eiken misdadiger kan de rechter wel getuigenwij verlangen dergelijke menschen niet in ons land te hebben. Te Liverpool is een beweging gaande tegen de godsdienstige propaganda van de Mormonen. Er zijn van de week op een avond twee talrijke openbare bijeenkomsten gehouden, waarin be sloten werd den minister van binnen- landsche zaken te verzoeken er paal en perk aan te stellen. De bisschop van Liverpool en vele andere Angli- kaansche geestelijken doen ijverig aan de bestrijding van de Mormonen mede. In een brief, op een der vergaderingen voorgelezen, noemde de bisschop de Mormoonsche propaganda een be driegerij. Een ander Anglikaansch geestelijke, een aartsdeken, zei op de vergadering, dat als men optreedt tegen vreemdelingen, die politieagenten doo- den, ook de (deze godsdienstige vreem delingen buiten de gemeenschap van een zedelijk en Christelijk volk gesloten moeten worden. Na zulke taal doet het goed kennis te nemen van een rede van den aarts bisschop van York, die in een vereeni- ging van Anglikanen sprekende, heeft gezegd: Vrienden, wees niet zoo dwaas te denken, dat de vreemdelingenbe volking in Oost-Londen van hetzelfde slag is als de twee mannen, die in de Sidney-straat om het leven zijn gekomen. Ik ken geen bedaarder, fatsoenlijker, naastiger volk dan de Joodsche vreem delingen in Oost-Londen. De eigenaar van het verbrande huis in de Sidney-straat gaat de regeering om schadevergoeding aanspreken, als de brandassurancie niet alle schade dekt. De kleermaker Fleischman, de huurder van het huis, heett naar wij lezen een klant, die zijn rekening Nooit!* riep Ulla heftig. >Nooit weer onder dat juk, in die slavernij terug Zooveel trots moest u toch ook nog heb ben, om dat niet van mij te vergen.* Waarvan wil je dan leven, kind? Dat is toch de hoofdvraag, waarvoor alles wijken moet.* >Eer spring ik in het water, voor ik doe wat u wiltWanneer zij komt misschien i s zij er reeds de dienst bare geest van tante Litta, die zich aan matigt onze gelijke te zijn, als zy komt en my dwingt haar in hare betere positie te erkennen, misschien door ge huichelde bescheidenheid mij dubbel te krenken. »Ik begrijp je, mijn arme kind,* zeide mevrouw Von Rittweg droevig »maar veranderen kan ik het niet. De paar duizend mark levensverzekering en mijn weduwepensioen zijn al wat ik heb. De begrafeniskosten waren zeer hoog. Er zijn ook nog rekeningen te betalen. Wat dus kan ik je geven Ulla drukte hare handen tegen hare oogen. >0, hoe wreed is het noodlot Hoe wreed en hoe valsch »Je hebt toch je man wel liefgehad, vergoelijkte de moeder. »Jawel maar niet als een nuchter kalf. Met voorbehoud en inzicht, als een denkend menschMama, wat u vergeten schijnt te hebben, dat heb ik niet vergeten. Ik ben nog niet vergeten hoe wij hem eerst hebben versmaad, en naderhand, na zijne verheffing in den adelstand, weer hebben aangehaald. Ja, aangehaald dat heb ik hem En hij was laf en zwak genoeg om zich te laten vangen I Niet hij heeft mij, maar ik heb hem gevraagd! Nu weet u 'tl Destijds had hij trots genoeg moeten bezitten om mij af te wijzen. Nu lach ik wat om zijne gepretendeerde waar digheid.* Mevrouw Von Rittweg wrong hare handen. »0, had ik dat kunnen gissenIk was zoo blij zoo blij voor jou »Lieg uzelf niets voor, mama!* viel Ulla heftig in. >Dat zegt u nu. Maar destijds had u beter kunnen weten. U denkt toch niet dat ik aan een gebroken hart zou gestorven zijn Pah Wat heeft men van liefde en trouw eu dulden en al die mooie dingen Wat hebt u zelf van uwe trouw en uwe liefde? Verdriet, teleurstelling en een schamel weduwpensioentjeNu kunt u metal uwe huislijke deugden in een hofje trekken of op eene gemeubileerde kamer gaan zitten, in uw vijf-en-veertigste jaar, terwijl de wereld u nog volop leven en genot zou hebben kunnen bieden.* »Je bezondigt je, Ulla!* Bezondigen O, mama, hoe kan het hunkeren naar het leven zonde wezen riep de jonge vrouw met gloeiende wangen. »Wij hebben toch niets beters dan datAls u mij dat weigerde te betalen, er op rekenende dat Fleisehman's boeken verbrand waren, voor den rechter gedaagd. Deze veroordeelde den man tot tien dagen gevangenisstrat. PORTUGAL. Het lijkt meer en meer, dat de toestand op Madeira voor het voorloopige bewind verre van gunstig is. Niet alleen dat de cholera daar hevig en steeds heviger blijft woeden, maar ook de anti-repu- blikeinsche onlusten nemen dag aan dag toe. Eenige weken geleden vertrok het oorlogsschip Almirante Reis daarheen en zette troepen aan land, maar het blijkt nu, dat deze niet voldoende zijn. Daarom zyn vertrokken per stoomschip Peninsular 300 kisten met 140,000 ge weerpatronen en 80,000 patronen voor mitrailleuses. Binnen enkele dagen vertrekken tevens 700 man troepen met 4 mitrail leuses naar Funchal. Indertijd heette het dat de Almirante Reis vertrok met smettingsmiddelen, en in plaats daarvan ontscheepte het troepen. De vier mi trailleuses en 220,000 patronen zullen dus vermoedelijk ook wel dienen ter beschieting van de ehplera Met dat pl schijnt het op Madeira verre van rustig te zijn; maar de voor loopige regeering laat geen veront rustende berichten door. AMERIKA. De schatters van de belastingen te New York hebben als het resultaat van hun werkzaamheid bekend gemaakt, verbieden wilt, dan won ik dat u mij nooit het leven hadt gegeven.... Neen neen L zoo onderbrak zij zichzelf, aan hare moeders voeten knielend en haar de van tranen vochtige handen drukkend, »geloof het niet mama Ik dank u er voor van harte dank ik u I Want ik heb het leven lief boven alles en ik wil leven volop, volop leven Zie mij toch aan Ben ik tot verdriet en zorg geschapen Tot sloven en zwoe' gen in eene huishouding Tot sparen en knibbelen Ach, mama,* riep zij, in hare opwinding stralend van schoon heid »nog beh ik jong nog bloeien voor mij de rozen Ondanks al hare zórgen blikte me vrouw Von Rittweg met moederlijken trots hare dochter aan. »Als je met het weinigje dat ik je bieden kan tevreden wilt zijn, blijf dan,* zeide zij. »Ik ben bereid, m(ju armoedje met je te deelen. Maar laat mij later geen verwij tingen hooren -- want dat zou ik niet verdragen.* »Goed Goed 1 Los van hem I Los van het huwelijksjuk, dat mij verplettert! Dat is 'teerste!* riep Ulla, zich rekkend. »A1 het andere is mij bijzaak. Ik heb hem gevangen ik laat hem weer vrij. Ik heru niet hij mij. Nu mag zij triomfeeren, die glorieuse Renate'! Maar ik zal haar niet welkom LiCC^sA I »Dat kan ik met je voelen,* zeide de moeder.

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1911 | | pagina 1