X;>. 68
Woensdag 23 November 1910.
26e Jaar^.
Hst vermists klsinood.
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
Nieuws- en Advertentieblad
F. IHELEH V\
Provinciale Staten van
Zeeland.
FEUILLETON.
COURANT.
ADVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
elkeD regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en VrHdagnamiddag TWEE uren.
D't blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
Zooals we meldden is in de Vrijdag
gehouden zitting tot lid der Eerste
Kamer gekozen de heer mr. C. Lucasse,
oud-lid der Tweede Kamer te Goes,
tevens lid der Provinciale Staten.
De heer Lucasse a.-r. verkreeg 27
stemmen tegen 14 voor den heer J. H.
C. Heijse, lib., eveneens Statenlid.
Er ontstaat dus voor het district
Goes weder een vacature.
Na deze verkiezing werd overgegaan
tot de behandeling van het voorstel
van Gedeputeerde Staten tot oprichting
Van een waterschap tot instandhouding
van den oever voor de polders Noord,
Ser Lippens en Nieuw Othene.
Te dezer dagen is nog een adres
ingekomen van de afdeeling Axel der
Zeeuwsche landbouwmaatschappij, hou
dende verzoek het voorstel niet aan te
nemen.
Blijkens het algemeen verslag der
aldeelingen verklaarden zich in eeue
afdeeling onderscheidene leden tegen
het voorstel van Ged. Staten. Deze
leden vonden het voorstel hoogst on
billijk tegenover de achterliggende
poldersdeze polders toch, die enkel
belang hebben bij de uitwatering door
het rijksafwateringskanaal in de polders
Noord en Ser Lippens zijn bereid en
hebben zich daartoe bij contract ver
bonden, om de dijken van de eerste
linie der aangrenzende polders in zee-
werenden staat te brengen, waardoor,
mochten onverhoopt de polders Nieuw
Othene en Ser Lippens inloopen, hunne
belangen verzekerd zijn.
Een lid, dat overigens verklaarde
wel iets te gevoelen voor het voorstel
van Ged. Staten, wees er met nadruk
op, dat de bijdrage in de.kosten der
voorliggende polders, gesteld op het
dubbele van de achterliggende, zijns
inziens veel te gering was.
Twee leden in die afdeeling ver
klaarden zich voor het voorstel van
Ged. Staten.
In een andere afdeeling verklaarde
zich een lid in gelijken zin.
In stemming gebracht verklaarden
zich zeven leden tegen, drie voor het
voorstel van Ged. Staten, terwijl vier
zich hun stem voorbehielden.
In een andere afdeeling gaf het
voorstel mede aanleiding tot uitvoerige
discussies2 leden verklaarden zich
ervoor, 6 daartégen, terwijl 5 zich hun
stem voorbehielden.
In een andere afdeeling verklaarden
zich vele leden tegen het voorstel van
Ged. Staten. Een viertal leden ver
klaarden zich met de hoofdgedachte
van het voorstel van Ged. Staten wel
te kunnen vereenigen, doch wenschten
zich alsnog hunne stem voor te be
houden 9 leden verklaarden zich tegen
het voorstel van Ged. Staten schrijft
de verslaggever van de Midd. Crt.
Blijkens mededeeling van den voor
zitter vinden Ged. Staten in dit verslag
geen aanleiding om wijziging té brengen
in hun voorstel.
De heer Ysebaert wijst er op dat
eenige jaren geleden groote ontroering
ontstond toen bekend werd dat Ged.
Staten voornemens waren dit voorstel
te doen.
Die ontroering is niet verminderd
nu na zeven jaren het voorstel is gedaan.
Noch het bijzonder belang van Neder
land, noch dat van de provincie is er
bij betrokken en spreker zal dan ook
zijn stem er niet aan geven.
De achterliggende polders zijn bereid
hun dijken in zeewerenden staat te
Is het gevaar zoo groot en de nood
ter voorziening zoo dringend Dat zal
spreker als leek niet beantwoorden,
maar wel kon hij zeggen dat de toestand
van deh vooroever weinig vooruit
gaande is.
De heer Vorsterman van Oyen begint
met den tegenwoordigen toestand te
consulteeren.
Er bestaat reden tot bezorgdheid
maar geen dadelijk gevaar.
Mochten mettertijd de dijken van
Ser Lippens en Nieuw Othene bezwijken
dan zouden de achterliggende polders
vloeien.
Het voorstel berust op medelijden
met de achterliggende polders, die
echter calamiteus verklaard kunnen
worden.
Dat medelijden wordt door de achter
liggende polders niet gedeeld.
Zij zijn bereid een zeewerenden dijk
te maken en dien desnoods met steen
glooiing te bezetten, wat indertijd door
Ged. Staten is goedgekeurd.
De vereenigde polders wenschten
dat wanneer zij hun dijken maakten
het rijk ook het rijksafwateringskanaal
De terugweg naar zijne woning was
voor majoor Jiirgen als eene lente-
Vandeling, hoewel de sneeuw onder zijne
Voeten kraakte en de oostenwind hem
snijdend in het gezicht blies. Van blijde
spanning kon hij dien nacht niet slapen.
Den volgenden, morgen vroeg hij een
dtiédaagsch verlof aan, en om twee uur
't middags stapte hij in den sneltrein
naar Dresden. Het gevoel van ongeduld,
hem anders zoo vreemd, liet hem ook
in den trein nauwelijks tot adem komen.
Te Dresden uitgestapt, spoedde hij zich
naar het Victoria-hotel, bestelde daar
eene kamer, sprong in de eerste de
beste droschke en reed, een gelukkige
man, naar Litta von Stadelburg's winter
kwartier.
Met veerkrachtige schreden snelde hij
de trap op naar de eerste verdieping.
Hij schelde wachtte luisterde aan
de deur en eindelijk naderde een
lichte tred, dien hij terstond herkende,
naderde Renate.
»Wie is daar?» vroeg zij, zonder den
veiligheidsketting van de deur te nemen.
»Ik zeide hij lachend en zachter
liet hij er op volgen: »Jiirgen Saldorf U
Zij schreeuwde niet van verrassing en
geluk; maar haar hart, na een oogen-
blik te hebben stilgestaan, bonsde zoo,
dat zij hare handen tegen hare borbt
moest drukken.
»Renateriep hij, binnentredende,
en hij nam hare hand in de zijne. Zij
onttrok ze hem en bedekte hare oogen.
»Ben je vergetenc
>Niets En allerminst jou L
»De gravin is nog niet thuis.»
»Maar ik mag toch wel hier blijven
Hij legde haren arm in den zijnen en
leidde haar de kamer in. »Ben je
dan bang voor mij, Renate vroeg hij,
hare hand aan zijne lippen drukkend.
Zij schudde haar hoofd. Hare oogen
stonden vol tranen.
»Je vraagt niet eens waarom ik ge
komen ben,» zeide hij, haar gebogene
hoofd oprichtend en haar in de oogen
blikkend.... Renate, er is nu niets meer,
dat ons scheiden kan. Al wat er tus-
schen ons stond, is leugen en onzin
gebleken. De oorknop is gevonden
voor mijn eigene oogen, en voor de
oogen van haar, die je zoo schandelijk
verdacht en belasterd hebben.»
Zij stond daar met gevouwen handen
en staarde hem aan. De jubelboodschap
kwam te snel, te plotseling. Zij vatte
pe niet terstond. Maar eindelijk brak
er een kreet uit haar binnenste, een
kreet van vreugde en van leed en van
liefde tegelijk: »Mijne moeder! Mijne
moeder
Hij drukte haar tegen zich aan en
kuste haar de tranen van de wimpers.
»Niet schreien nu, Renate,» fluisterde
hij. »Je moogt nu aan niets anders
denken, dan aan mijne liefde. Hebben
wij onder die ellendige vergissing niet
genoeg al geleden
Zij knikte, maar luisterde niet eens.
Plotseling begonnen hare oogen te schit
teren. »Gevonden, zeg je En
je hebt 't gezien En de anderen
ook Welke anderen? Zij allen
hebben 't gezien, allen opeens, dat mijn
geweten en mijne handen rein zijn
Is 't werkelijk waar? Ik kan 't haast
niet geloovenHet is tnij als een
sprookje I Als ik jou niet zag je
lieve, lieve gezicht
Zij drukte zijne handen aan hare
wangen, aan hare lippen. Wat een
gezegend oogenblik was dit!....
»Ik kan 't nog maar niet gelooven
riep zij. »Het is toch wel de goede
steen geweest Het is toch geen ver
gissing? O, ik zou hem na honderd
jaar nog herkennen Eu je zegt dat
die vrouw, aan wie hij toebehoorde, er
bij aanwezig was?.... »Spreek toch 1
Vertel toch!.... Ik ben je weet niet
hoe gelukkig ik beo
Een zalige glimlach gleed over haar
gelaat. Eu samen zaten zij op de sofa,
hand in hand, na lange scheiding weer
vereenigd.
En Saldarf vertelde, terwijl Renate
zou verdedigen. Dit is evenwel door
Minister Kraus geweigerd.
Spreker meent dat het rijk daartoe
verplicht is op grond van een tractaat
met België.
Wanneer de Staten niet meegaan
met het voorstel van Ged. Staten en
de achterliggende polders beginnen
spoedig hun dijken te versterken, dan
zal een gedeelte van Ser Lippens be
schermd zijn.
Spreker wijst op de financieele ge
volgen van calamiteus-verklaring der
polders NoordSer Lippens en Nieuw
Othene. Die zullen niet van dien aard
zyn dat de belangen der eigenaars
geschaad worden.
Naar het inzien van spreker dreigt
Ser Lippens en Nieuw Othene in den
eersten tijd geen gevaar, daarom kan
het voorstel van Gedeputeerde Staten
gei ust worden verworpen, mits de zee-
werende dyken worden verdedigd.
Wordt de toestand dreigender dan
zullen de ingelanden liever calamiteus-
verklaring aanvragen dan hunne eigen
dommen te zien verloren gaan.
Bij calamiteusverklaring zullen de op
te leggen lasten een drietal eigenaren
zwaar drukken.
Maar zou in het reglement daarin
niet kunnen worden voorzien
Om tot een zuiveren toestand te
komen, dient het voorstel thans ver
worpen te worden.
De heer Dieleman brengt hulde aan
Ged. Staten, die sedert jaren getracht
hebben den toestand te verbeteren en
daardoor bewezen hebben wakker en
op hun post te zyu.
met gloeiende wangen luisterde. Vluchtig
raakte hij het mislukte huwelijk zijns
broeders aan, en den omgang van Ulla
met Lotte Kleber. Hy vertelde ook van
het diner en schilderde het kleed van
mevrouw Grützig.
»Ik zie het voor mij riep Renate
met vliegenden adem. »Ik stond naast
haar toen eerst de oorknop en daarna
de broche mij gegeven werd. Ik gaf
beide aan haar door. Zij greep er naar
en daarbij moet zij wel den oorknop
hebben laten vallen. Anders is het niet
mogelijk. Hij moet door een scheurtje
tusschen stof en voering zijn geraakt en
daar al dien tyd zijn blijven zitten. En
ik en mijne moeder
»Stil, stilDat nu nietAnders kan
ik niet verder vertellen.»
»Neen neen Ik ben zoo zalig,» fluis
terde zij, het hoofd op zijn schouder
leggend. »Meer dan ik zeggen kan
Eu ik dank je, ik dank je voor je goede
geloof in mij. Dat zal levenslang mijn
hoogste goed, mijn heerlijkste trots
blijven, waardoor alleen ik mij jou
waardig voel. Anders wie en wat
ben ik, dat je mij zoo lief hebt
»Je bent de verwezenlijking van mijne
jongelingsdroomen,» zeide Jiirgen diep
bewogen. »Je bent de vergoeding, de
schadeloosstelling, op welke ik niet meer
durfde hopen. Je bent het ideaal van
datgene, wat ik in eene vrouw liefheb
en vereer.»
