No. 59. Zaterdag 22 October 1910. 20e Jaar^. Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen. F. DIELEMAfl, Buitenland. FEUILLETON. Het vermiste kleinood. Binnenland. IXEUSfMs® COURANT. DU blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER—ÜITG EVER AXEL. ADVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor elkeD regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren. FRANKRIJK. Vrees voor de ernstige gevolgen van een langer voortzetten van het avontuur heeft het stakingscomité doen besluiten, de staking een einde te maken het valt niet te betwijfelen dat de spoorwegbeambten misschien wel met heimelijke vreugde aan het bevel van het comité zullen gehoor zamen. Reeds de eerste dagen der ng waren er teekenen, dat dé staking niet zoo algemeen was als de leiders hun volgelingen en het publiek wilden wijs maken. Maar die leiders, beter wisten, zaten eenmaal in het van wal geduwde schuitje en moesten meevaren, de onbekende toe komst tegemoet. Met niet genoeg at te keuren hardnekkigheid sterkten de socialistische bladen de stakers in hun opzetzij stelden de staking voor als volkomen geslaagd, wellicht vréezend voor het verlies van eigen gezag bij het proletariaat, als zij de zaak te spoedig gewonnen gaven. Maar de Regeering toonde zich voor geen ge ruchtje vervaard, zij nam haar maat- regelen om den dienst nog zooveel mogelijk te verzekeren en zorgde door uitgebreide maatregelen voor het be waren der orde. In hoeverre de staking het personeel voordeel heeft gebracht, staat nog te bezien. ENGELAND. Het geding tegen Crippen, beklaagd van moord op zyn verdwenen vrouw >Nu, en die arme Kleber», hernam de opperhoutvestersvrouw die werd bij slot van rekening totaal geboycot. Op hare uitnoodigingen kreeg zij van nu af geregeld bedankjes. Eindelijk hield zij het zoo niet meer uit, verkocht hare villa eo ging er van door. En nu slaat zij hare tent op onder hetzelfde dak met u mijnheer Von Saldorf! Ja ja, 't kan wonderlijk loopen in de wereld U »Nu«, zeide Ulla, mede opstaande het zal wel interessant zijn, die mevronw Kleber te leeren kennen.» Richard dacht aan zijnen gang naar de villa Kleber, dien zijn wankelend rechtsgevoel hem had doen ondernemen aan de grenzenlooze ruwheid, waarmede die vrouw smaad en schande had gehoopt op Renate; aan hare gemeene uitingen over Jiirgen, en eene walging rees in hem op. Eene walging tegen het scherpe stemgeluid van de opperhout vestersvrouw. Eene walging ook tegen het plan van Ulla om mevrouw Kleber uit te vragen. >Ik ben 't volkomen met u ééns, me vrouw kwekte mevrouw Grützig, Ulla de hand drukkend. »Zóó iets mag men niet over den kant laten gaan. 't Dinsdag te Londen begonnen voor een gezworenen-rechtbank. Er was veel belangstelling, vooral van dames. Het grootste deel van de eerste zit ting werd, nadat Crippen op de vraag van den president had verklaard niet schuldig te pleiten, ingenomen door de uiteenzetting van de aanklacht door Muir, den advocaat van de Kroon, die de gezworenen bijna 2 uur lang toe sprak. Hij ging den levensloop van Crippen en diens vermoorde vrouw zorgvuldig na en kwam tot de slotsom, dat de in Hilldrop Crescent in een kelder verborgen en ontdekte over blijfselen, zonder eenigen twijfel van Belle Elmore waren. Muir betoogde, dat Crippen haar eerst met hyoscine Vergiftigde en daarna aan stukken sneed, zooals alleen een heelmeester, als Crippen is gebleken te zijn, dat vermag. Na het betoog van Muir zijn de eerste getuigen gehoord, waaronder Bruce Miller, die uit Amerika was overge komen. Hij wraakte Crippen's be we ring, dat Belle Elmore met hem (get.) weggeloopen zou zijn. Hij zeide eerst haar nooit gezien te hebben, maar er kende later met haar gecoquetteerd te hebben, zonder evenwel ooit haar min naar te zijn geweest. Nog een rechtszaak, die te Londen voorkwam, werpt licht op huiswerk, waarvan men misschien niet had ge dacht, dat het zoo slecht betaald wordt. Een firma, die prentbriefkaarten in den handel brengt, stelde een eisch van f 68 schadevergoeding in tegen een vrouw, die zich artiest noemt en het misschien is, wegens het verknoeien van 6300 prentbriefkaarten gezichten uit Londen die haar ter kleuring waren toevertrouwd. Zy eischte daar entegen 37.80 wegens geleverd werk op die kaarten. De firma had allerlei klachten. Op een kaart was het water van de Theems niet natuurlijk gekleurd, op een ander had het gerechtshof een geel dak ge kregen, op een derde waren de jassen van een rij soldaten met één penseel streek scharlaken gekleurd ze hadden een voor een behandeld moeten worden LZ. De tegen-eisch van de artieste was overeenkomstig de bedongen voorwaar den. Het kleuren werd betaald met 6 voor de duizend kaarten, d. i. zes cent voor de tienEen vakman ver klaarde, dat hij heel,wat slechter prent kaarten had gezien dan deze. Hy vond ze voor het geld best. Een ander getuige zei, dat men met dit kleuren, als men heel hard werkte, 1.80 daags kon verdienen. De rechter wees den eisch der firma af, en kende de artieste 33.60 voor haar werk toe. waarachtig ook geen kleinigheid, zoo maar ineens voor eene waarde van acht duizend mark te verliezen. En u zult zieu dat Charlotte Kleber toch wel eene interessante dame is ofschoon zij na tuurlijk hare gebreken heeft, zooals wij allemaal.... Nu, adieu, mijnheer Von Saldorf. Het is ons een waar genoegen geweest, u weêr te zien en ook uwe charmante echtgenoote te hebben mogen leeren kennen.» Het ontzettende vrouwspersoon, dat letterlijk aan man en dochter het woord niet liet, blies eindelijk den aftocht. Toen de deur in het slot viel, wendde Ulla zich eensklaps tot Richard met de vraag: »Heb je die Kleber dan nooit gezien Het kookte in hem maar hij bedwong zich Wat viel er nog te verzwijgen Hij dacht aan Jiirgen en de zekerheid rees in hem op, dat die vrouw hierheen gekomen was om een laatsten aanslag op zijnen broeder te doen. >Je bent,* zeide hij, Ulla scherp aan kijkend, »je bent daar door die boos aardige kletskous geïnteresseerd geworden voor eene persoon, die voor Jiirgen en mij reeds lang heeft opgehouden te bestaan.» Het hinderde hem ontzettend, dat hij in Ulla's liefde niet genoeg vertrouwen had om open kaart met haar te spelen en haar rondweg te zeggen welke de aanleiding tot zijn bezoek was geweest, TWEEDE KAMER. In de Dinsdag gehouden zitting werd goedgekeurd de suppletoire marinebe grooting voor toekenning van voeding- geld aan gehuwde onderofficieren met den rang van sergeant en hooger. »Alweer Jiirgen!» riep Ulla spottend. Men kan zoowaar geen vinger in de asch steken, of Jürgen moet er bij worden gehaald! 't Is ongeloofelijk Richard deed alsof hij dezen uitval niet hoorde, hoewel hij diep er door werd gekrenkt. »Die Kleber,» zeide hij snel, »is de zuster van miin broers overledene vrouw een schepsel van het vulgairste slag, en dus dóarom alleen reeds geen omgang voor jou. Maar wat de zaak nog on mogelijker maakt, is de verhouding in welke zij sinds getracht heeft te treden tot Jürgen. Zij heeft hem letterlijk ver volgd. Dit moet je genoeg wezen. Ulla, om je van die vrouw zoo ver mogelijk op een afstand te houden.» »Dat weet ik nog niet,» antwoordde zij, met het voorheen door hem zoozeer bewonderde flikkeren in hare oogen. »Zoo apodictisch, mijn beste, laat ik mij toch niet voorschrijven mat wie ik al dan niet zal mogen omgaan. Ik behoef mij toch voor Jürgen niet partij te stellen. »Ik zeg je, Ulla,» riep Richard driftig »ik zeg je dat je die vrouvr niet kunt aanhalen zonder Jürgen uit ons huis te jagen. Het dunkt mij reeds zéér de vraag, of hij nog een voet over onzen drempel zal zetten, wanneer hij weet dat die vrouw onder ons woont. ,Jij kent de verhouding uiet je weet niet hoe zij hem jheeft vervolgd. Laat dus je vingers er af, Ulla! Je kunt Jürgen Daarna werd behandeld de supple toire oorlogsbegrooting voor verschil lende onderwerpen. De heer Duymaer van Twist opperde bedenking tegen 's Ministers voorstel ten opzichte der militaire muziek korpsen. Hij wilde dat bij het leger volstaan werd met eenvoudige fanfarekorpsen, gevormd uit tamboers en hoornblazers. De heer Ter Laan besprak de on waardige concurrentie door militaire musici den burgercorpsen aangedaan. De Minister, zijn voorstel verdedi gende, was tegen de omzetting der muziekkorpsen in fanfarekorpsen. Met 39 tegen 23 stemmen werd aan genomen een motie van den heer Mar- chant, het oordeel uitsprekende dat de militaire muziek behoort te bestaan uit fanfarekorpsen op eenvoudigen voet. In de voortgezette behandeling van Woensdag bestreed de heer Duijs de voorgestelde uitbreiding van het korps marechaussees en vooral de stationee ring eener groote brigade te Apeldoorn, daar deze volgens spr. slechts diende als een escorte voor H. M. de Koningin. Minister Cool verdedigde de voor stellen. Met 41 tegen 32 stemmen verwierp de Kamer het regeeringsvoorstel tot instelling van een hootdadministratie bij de marechaussee. Met 65 tegen 7 stemmen werd de voorgestelde uitbreiding van het korps marechaussee aangenomen. Donderdag behandelde de Kamer de Bakkerswet en een ontwerp tot instelling van bakkersraden. niet verder van je vervreemden dan door toenadering tot die vrouw.» »Ik heb nooit gedacht,» gaf zij met vlammende oogen ten antwoord, »dat ik bij mijn huwelijk met jou zou komen te staan onder de voogdijschap van je broer 1 En wat het andere betreft, je broêr zou misschien aan die vrouw nog zoo'n slechte partij niet doen. De eene zuster is zoo goed als de andere en zeker is haar geld toch goed. Jouw erfdeel zou des te grooter er door worden.» Zij Was zóó woedend over het haar geweigerde diner, dat zij haar tempera ment niet kon bedwingen. Anders zon zij zeker wat beter op haar woorden hebben gepast. Op Richard echter bleef de uitwerking dezelfde. »Ik geef je mijn woord», zeide hij met nadruk, »dat die vrouw geen voet in onze woning zal zetten, en dat ik zoo spoedig mogelijk het huurcontract zal ontbinden en eene andere woning be trekken, om Jürgen de onaangenaamheid te besparen van voorbij hare deur te moeten, misschien haar tegen het lijf te loopen. Wij zullen ons wat bekrimpen, om hem dit offer te kunnen brengen. En nu weet je dus, Ulla, wat je hebt te doen en te laten.» »JawelDank je. Verder nog iets van je orders riep zij, nerveus lac i 1, hoewel bleek en trillend van woede. Hij verliet zonder een woord nog de kamer.

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1910 | | pagina 1