\o. 55.
Zaterdag 8 October IHIÖ.
2Ge Jaiir^.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. Dl EL EM AN,
Ie,
Buitenland.
FEUILLETON
Hst vermiste kleinood.
COURANT.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
elkeD regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiön worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
DUITSCHLAND.
Er is dus nog hoop, dat de groote
uitsluiting in de metaalnijverheid te
Termijden zal zijn, daar de onderhan
delingen, in strijd met de eerste be
richten, hervat blijken te zijn. De
ooderhandelingen worden te Hamburg
gevoerd tusschen een commissie uit de
metaalfabrikanten en vertegenwoordi-
jrs van de werklieden.
Van bevoegde zyde heeft de Ham-
burgsche correspondent van de Köln.
Ztg. het volgende vernomenDe be
wering van sociaal-democratische kran
ten, dat de uitsluiting in de metaal
nijverheid onvermijdelijk is, is over
dreven. In waarheid heeft de commissie
voor de onderhandelingen de twee
partijen dichter tot elkaar gebracht en
in beginsel belangrijke tegemoetkomin
gen Voor de arbeiders op de scheeps-
bouwwerven verkregen.
Het is er nu nog om te doen, dat de
arbeiders onvervulbare eischen opgeven
en genoegen nemen met wat by den
legenwoordigen toestand van den
acheepsbouw aangeboden kan worden.
ITALIË.
In de laatstverloopen 24 uren, zoo
meldt een bericht van Dinsdag 'uit
Rome, zijn te Napels 10 gevallen van
cholera en 3 sterfgevallen vastgesteld.
In de provincie Napels deden zich 17
Ziektegevallen en 6 sterfgevallen voor.
In Apulië één sterfgeval.
In eenige dorpen op Sicilië heeft de
bygeloovige vrees van het volk tot
bedenkelijke dingen geleid. Het volk
gelooft dat de cholera opzettelijk door
de hoogere klassen verbreid wordt.
Vele grondbezitters worden met den
dood bedreigd in geval de cholera zich
in de buurt van hun bezittingen mocht
voordoen. In een dorp zijn de namen
der zoogenaamde choleraverbreiders in
aanplakbiljetten bekend gemaakt, opdat
het volk wete wie gestraft moeten
worden in geval een epidemie uitbreekt.
In andere dorpen klinken 's nachts
voortdurend schoten, om de hoogere
klassen schrik aan te jagen. Vele
menschen durven hun huizen niet
meer uit.
Oproep in Portugal.
Woensdag verspreidde zich door ge
heel Europa het bericht, dat er in
Portugal oproer was uitgebroken.
Het koninklyk paleis werd gebom
bardeerd door oorlogsschepen en de
koning gevangen genomen door de
opstandelingen. De verbinding met
Lissabon is verbroken. De republi
keinen pleegden met succes een aanslag.
Leger en vloot maakten gemeene zaak
met de revolutionnairen.
De revolutionnaire vlag werd op het
koninklijk paleis geheschen.
Later melden telegrammen nog het
volgende
De revolutie is in handen van de
marine, doch men gelooft dat een deel
van het leger den koning zal trouw
blijven.
Het paleis is omsingeld, twee oor-
Haar adem, eerst stokkend, stiet nu
gejaagd de woorden uit. Slechts dit ééne
wiel haar te zwaar om het over de lippen
te brengen de omstandigheid van het
portret, de naam van Richard Lepsius.
Wat had ook de naam van dien onwaar
dige, die haar verraden had, met hare
biecht te maken
»Er was een ellendeling,* stamelde
rij, »die mij, trouw had beloofd en mij
du als een lafaard verliet. Zijn portret
bad ik dien avond in mijn zak maar
nog had ik geen recht het openlijk te
rertoonen. DóArom was 't, dat ik wei
gerde den inhoud van mijn zak op de
tafel te leggen. Maar mijne verlegenheid,
mijn schrik kon ik niet verbergen. En
toen ik bemerkte dat men mij nu met
achterdochtige blikken aangluurde, toen
rees mijn trots in mij. Die gaf mij de
kracht om ze allen te tarten, om te
cwijgen De diamant was weg, is weg.
En de vrouw die hem verloor, die heeft
mijne moeder in het graf gejaagd,
mij en mij
Zij bleef steken, luide snikkend. Toen
roer zij voort
»Zij stuurde de politie in ons huis
om huiszoeking te houden. En toen
bij het graf van mijne moeder was het
mij onverschillig wat er verdei1 nog ge
beurde. Toen ik daarna het portret van
den ellendeling die mij verliet, tot asch
verbrandde Maar genoeg over hem
Wat ik nu nog te zeggen heb, is het
volgende: De man van de justitie,
dien ik opzocht, om te weten wat mij
te wachten stond, die is nu hier. Wij
ontmoetten hem vanmiddag bij den
waterval en wat ik in mijn geluk
een oogenblik had kunnen vergeten
in mijne groote, groote liefde
Hare tranen braken nu eindelijk los,
Zij sloeg de handen voor haar gelaat en
weende weende onstilbaar.
Zonder woord of beweging had Saldorf
haar laten uitspreken. Hoe verder zij
kwam met hare biecht, des te verlichter
ademde hij. Het had erger kunnen
wezen véél erger. Wat zij door een
onwaardige onschuldige geleden had, was
gebiecht. De naam van dien ellendige,
dien hij verachtte, bekommerde hem niet.
«Renate*, zeide hij, met een blik vol
innige deelneming »ik dank je voor
je vertrouwen Dit is alles wat ik
te antwoorden heb Kom, leun tegen
mij aan en ween bij my uit. Dan is
alles zooals het was en altoos wezen zal.*
Zijne kalme en toch diep bewogen
stem ontroerde haar nog meer. Zij vatte
zijne hand en kuste ze, drukte ze aan
haar hart en kuste ze nogmaals.
»0, je bent edeler edeler dan allen.
logsschepen, de marinekazerne en een
vesting aan den linkeroever, zijn door
de republikeinen ingenomen. Men
vecht om het paleisaan weerszijden
vallen dooden. Een deel van het leger
de artillerie en de geheele marine be-
hooren tot de opstandelingen.
De Lissabousche correspondent van
de Berliner Zeiting am Mittag seint aan
zijn bladDezer dagen heerschte er
een buitengewone opwinding tegen de
regeering. Door het vermoorden van
den beminden anti-clericalen afgevaar
digde Bombarda door een krankzinnigen
officier kwam het tot een uitbarsting.
Men geloofde niet dat het de daad van
een krankzinnige was, maar een cleri-
cale wraakneming, doch voordat Öins-
dag de eerste schoten gevallen waren,
toonde het aanzien der straten wat er
te wachten stond. Telegrafeeren ging
niet, want de republikeinsche partij
had om de tusschenkomst van het
platteland te verhinderen, voordat het
werk in de hoofdstad volbracht was,
alle verbindingen met de buitenwereld
afgesneden. Ook de spoor liep niet
meer. De correspondent ging naar de
haven, om weg te komen, maar hy kon
eerst geen boot krygen, omdat overal
barkassen met matrozen patrouilleerden.
Ten slotte kwam hij toch aan boord
van een stoomboot, die hem naar Santa
Maria bracht, waar hy draadloos kon
seinen.
Verder is een particulier telegram
van de Lokal Anzeiger uitvoeriger.
Het meldt: Een groot deel van het
leger, vooral de artillerie, en de heele
marine zijn in opstand gekomen tegen
het koningshuis. De oorlogsschepen en
de forten hebben de republikeinsche
vlaggen geheschen. Om twee uur
's middags begonnen de oorlogsschepen
het paleis te beschieten. Aan boord
van het schip, waarop de correspondent
zich bevond kon men het bombardement
van het paleis zien, dat op vele plaatsen
getroffen was. De uitslag van den strijd
was nog twijfelachtig, daar men niets
wist van de houding van het land.
Om een uur 's nachts begon een
hevig vuurgevecht in de straten. De
berichten, of de koning al dan niet ge
vangen is, loopen uiteen.
Er gaan de tegenstrydigste geruchten
rond. Zoo heet het, dat de opstande
lingen na het koninklijk paleis te
Lissabon, van den mond van de Taag
af, beschoten t» hebben, den koning
gevangen hebben genomen. Volgens
een ander gerucht is de koning gevlucht,
maar niets valt er te bevestigen, daar
de draadgemeenschap verbroken is.
By het invallen van1 den avond moet
een Braziliaansch oorlogsschip een
stoombarkas voor het koninklijk paleis
hebben aangelegd. Na eenig tegen
stribbelen stemden koning Manuel en
zijn moeder toe, te vluohten en begaven
zich dóór de gelederen van de trouw
gebleven troepen in de stoombarkas en
vervolgens aan boord van het oorlogs
vaartuig.
Het heet, dat de revolutionnaire
comité's van deze vlucht weten en er
stilzwijgend in hebben toegestemd.
Ook volgens de laatste berichteü uit
Londen, is de Koning in veiligheid aati
boord van een oorlogsschip.
Hij drukte hare wang tegen de zijne.
»Ik heb,« zeide hij, »die geschiedenis
van den verloren diamant reeds gehoord
van eene mevrouw vou Testarp. Ik
behoef je niet te verzekeren, dat ik de
booze macht van laster niet te gering
schat. Maar de bewering, dat jij dien
diamant zoudt verduisterd hebben, is toch
kl te krankzinnigHoe heet die
vrouw, die den steen verloor en je in
het ongeluk stiet? Ik zal haar het
ding vergoeden.*
«Charlotte Kleber,* zeide Renate.
«Kleber riep hij heel verrast. «Char
lotte Kleber Groot, grof gebouwd
en onbeschrijfelijk vulgair Hij lachte
bitter. «Dan behoeft je niets te ver
wonderen, RenateDie vrouw
«Je kent haar dus vroeg Renate
verschrikt.
«Of ik haar ken Zij is de zuster
van mijne overledene viouw, op wie zij
overigens absoluut niet gelijkt. Niets
zou haar zoo gelukkig maken, dan my
in jou een leed te kunnen aandoen, omdat
ik haar niet tot de opvolgster van de
overledene hebben willen maken.*
Renate leunde nog steeds in zelfver-
getene zaligheid tegen hem aan en luis
terde naar den klank zijner stem, die
balsem goot in hare hartewonde.
«En dat je om en door dat wijf zooveel
hebt moeten lijden 1* zeide hij dof. «Ooi
een vod, dat zij in haar oor droeg
een vod, dat ik met een paar duizend
mark kan betalen En die mevrouw
Von Testarp heeft het óók geloofd
Zij wilde mij zelfs dwingen, dat haar
te bekennen,* snikte het meisje, en hare
tranen vloeiden opnieuw.
«Als ik in jouw plaats was geweest,
Renate,* zeide hij, «dan zou ik die
mevrouw Yon Testarp wegens laster en
eerroof hebben aangeklaagd. Je waart
te angstig, kind. Je hadt, evenals je
moeder, het hoofd verloren.*
«Ik weet 't niet meer,* fluisterde
Renate, ondanks hare tranen toch zoo
heerlijk verlicht. «Wij waren als ver
pletterd
«De zaak is nu uit,* zeide hy vast
beraden.
«Dat is zij. Ja Zij kromp ineen,
terwijl zij zich langzaam uit zijne armen
losmaakte, en opstond. «Je weet nu
alles. Het uur, waarvan ik meende dat
ik het niet overleven kon, zal nu in mijne
herinnering het gelukkigste wezen. Laat
mij je nog éénmaal danken.*
Zij schoof naar hem toe, sloeg hare
armen om zijn hals en kuste hem met tril
lende lippen. Dan, aan zijne handen
ontsnappend, week zij haastig terug.
«Jij hebt aan mij geloofdDat
kan mij levenslang niemand ontnemen.*
Wordt vervolgd).
