No. i8. Woensdag 11 September 1910. ^0 Jaarg. Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen. F. DIELEMAN, Buitenland. FEUILLETON. Hst vsrmiste klsinood. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABON NEMENTSPRIJS: Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER—UITGEVER AXEL. ADVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor elkeD regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal. Advertentiên worden franco ingewacht, uiterlijk tol Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren. DUITSCHLAND. Dè vleeschschaarschte blijft in de pers aan de orde van den dag. Het Berl. Tageblatt betoogt, dat het maar frazes zij n, om te zeggen, dat de kunstmatig veroorzaakte schaarschte eu duurte van het vleesch niet te ver helpen zou zgn. Men behoeft slechts vee uit Denemarken, Nederland en frankrijk toe te laten en den invoer invoer van vleesch uit Argentinië toe te staan, om de Duitsche markt van nóodige vleesch te voorzien. Men daarbij voldoende maatregelen tegen het binnendringen van veeziekten nemen. Maar wel zou men op moeten houden met het gechicaneer aan de grens en door goedkoope spoorwegta rieven het vervoer van vleesch en vee naar de groote steden mogelgk moeten maken. In een vergadering van den gemeen teraad te Frankfort a/d Main, heeft een lid van het dagelijksch bestuur mede gedeeld, dat dit college zich tot den Bondsraad, den rijkskanselier en den minister van landbouw had gewend, met een memorie, die op de ontstemming ouder de bevolking over de vleesch- ichaarste de aandacht vestigt en om middelen tot verbetering van den toe- otand vraagt. Aan het Pruisische ministerie van landbouw houdt men zich echter doof voor alle vertoogen. Op een vraag, wat men dacht te doen, is het volgende antwoord gekomenDe regeering let Terwijl zij tusschen de zware boom itammen wandelden, waar mos en eiloof een groen tapijt weefden over den bodem, begon Saldorf te spreken over lijne bevordering en verplaatsing, met al de beslommeringen die daaraan ver bonden waren. >Men slaat zich toch er doorheen en komt eindelgk op orde,* zeide Renate, aandachtig toeluisterend. >Ja zeker, dat doet men. Maar in huiselijke dingen zijn de meeste mannen tamelijk onbeholpen en staan hun de handen verkeerd. Daarin weten de viouwen zich beter te redden. Ik hoop echter binnenkort eene verbetering van mijn vrijgezellenlot te vinden in de huiselijkheid van mijn broeder.* »Zoo? Werkelijk? Dat doet mij genoegen, majoor.* Hij zag nog de warme uitdrukking in hare oogen, terwijl zij deze woorden sprak, en eene al sterker wordende op welling drong hem, dit meisje onder zijne bescherming te nemen, zoo mogelijk ,U stelt zoo vriendelijk belang in mijn wedervaren,* zeide hij, een steen i <Üe op den weg lag, wegschuivend. »Dus moet u mij nu ook veroorloven, iets scherp op hetgeen er op de Duitsche vleeschmarkt voorvalt. Zij is tot de overtuiging gekomen, dat men op het oogenblik van gebrek aan vee niet kan spreken. De stijging van den prijs van het vleesch is maar gering, wat blijkt, indien men de tegenwoordige prijzen met de overeenkomstige van verleden jaar vergelijkt. De stijging van den prijs is te verklaren uit de geheele oeconomische conjunetuur. Zy doet zich ook voor andere artikelen als steenkolen, ijzer en zink gelden. De geheele levensstandaard en met hem de loonen van de arbeiders zijn gestegen, en zoodoende is het te be grijpen, dat de algemeene duurte zich ook tot de vleeschmarkt uitstrekt. Men verkeert in het onzekere aan gaande de wijze, waarop de Hamburg- sche schipper, die aan Aziatische cho lera lijdt, de besmetting heeft opgedaan. De man heeft zich eenige dagen, voor hij ziek werd, in de haven van Hamburg opgehouden. Of hg de besmetting te Freiburg dan wel te Hamburg, tusschen welke bei'de plaatsen hij met zijn ewer, een platboomd vaartuig, heen en weer pleegt te varen, heeft opgedaan, is nog niet uit te maken. In Freiburg moeten Russische werklui gebruikt worden, maar in Hamburg heeft hij naast een boot, die uit Petersburg aangekomen was, gelegen. Die boot is intusschen weer in zee gestoken. De bemanning van de boot was gezond bevonden. In de haven van Hamburg zyn overigens geene verdachte ziektegevallen voor Bij een verpleegster, die de cholera- patiënten te Spandau had opgepast, heeft men vibrionen gevonden. Zij maakt het met dat al redely k. FRANKRIJK. De groote manoeuvres worden van 12 tot 18 dezer in Picardië gehouden, tusschen Rouaan en Amiens. Generaal Michel zal de leiding hebben. Aan de manoeuvres nemen deel het tweede legerkorps onder bevel van generaal Meuniervoorts een brigade koloniale infanterie, een brigade samengesteld uit zouaven en jagers te voet en nog twee afdeelingen cavalerie, in het geheel ongeveer 60,000 man. Bovendien zullen er vier bestuurbare luchtschepen en en veertien vliegmachines aan de legeroefeningen deelnemen. Ingevolge de wet, waarbij het wapen der artillerie gewijzigd is, is het aantal kanonnen per legerkorps op hondertwintig ge bracht. President Fallières zal streng incognito een gedeelte der manoeuvres bijwonen. Hg neemt zijn intrek in de prefectuur van het departement der Oise. Den 16den van deze maand gaat de president naar St. Nazaire en vandaar met een der oorlogsschepen naar Bordeaux. OOSTENRIJK HONGARIJE. Het gemeentebestuur te Boedapest is van plan, krachtige maatregelen te nemen tegen de duurte van het vleesch. Ouder toezicht van gemeente-ambtena ren zijn als proefneming een aantal slagerijen ingericht, terwijl ook de ge meente voor den verkoop van het wederkeerig8 te doen. Dat mag een man van mijn leeftijd toch ook wel van u verlangen, niet waar Ik vind u zoo ernstig ja, om het maar bij den naam te noemen, zoo zwaarmoedig en zoo levensmoede. Dat vind ik treurig in een jong meisje, en de oorzaak er van welke die dan ook zij, wekt mijn deel neming. U zult mij daarom toch niet voor bemoeiziek of nieuwsgierig houden? »Hoe kunt u zoo iets van mij den ken, majoor?* Zij had het gezegd zooals het haar uit het hart welde, snel en warm. Maar nu het er uit was, kleurde een blos hare wangen. »Ik dank u voor die vraag,* zeide hij hartelijk. »Staat u alleen op de wereld Zij knikte. »Hebt u dus niemand, wien u eens uw vertrouwen schenken kunt »Niemand.« »Dat is wel zeer treurig. »Ja In 't eerst meende ik ook er onder te zullen bezwijken Hoe ik 't verdragen heb, dat weet ik zelf niet.* Het was haar of in haar hart een ge- slotene kamer opensprong en het diepst verborgene daaruit te voorschijn schoot tot hare onuitsprekelijke verlichting. Beter zou het zijn geweest, als ik een einde er aan had gemaakt,* voer zij voort. Maar het aandenken van mijne moeder hield mij daarvan terug. En zoo is het gekomen, dat ik nog leef en nu hier ben »Eene moeder te verliezen, is op uw leeftijd wel zeer, zeer hard,* zeide Saldorf, zelf wel voelende hoe banaal het was. »En toch zijn sommige andere dingen nog harder. Want de dodü bedroeft, maar laat niet zonder troost. Andere dingen echter Zij bleef steken. Zij beet zich op de lip. Wat ging zij daar zeggen Saldorf vroeg naar niets. Hij bleef staan en zeide vol diepen ernst Juffrouw Mildner wilt u mij wel de hand geven, ten teeken dat u gelooft aan mijne innigste sympathie?* Zij zeide niets, maar legde hare hand in de zijne. En daarbij schoot in haar de herinnering op, hoe zij de eerste maal hare hand had gegeven aau Richard Lepsius en zij voelde als eeö messteek in haar hart. XVIH. Een oogenblik stonden de majoor en Renate zoo zwijgend tegenover elkander. Toen wandelden zij weer voort. »De eene vertrouwelijkheid is de andere waard,* zeide Saldorf, terwijl zij uit het woud, langs een kalen rotswand, in den zonneschijn traden. »Het is mij niet aangenaam over mijzelf te spreken maar - ook ik ben gean gunsteling geweest van het geluk. Als ik u dat vleesch op de een of andere manier door de slagers zeiven in de hand wordt gewerkt, dan zullen onverwijld op groote schaal gemeente-slagerijen wor den opgericht. De gemeenteraad heeft besloten, bij de regeering op het toelaten van Argen- tijnsch vleesch aan te dringen. Het gebrek aan vee en de vleeschnood stggen steeds en daarmee de prijzen. Vanwege het Hongaarsche ministerie van binnenlandsche zaken wordt bekend gemaakt, dat in Hongarije tot dusver vijf gevallen van Aziatische cholera zijn voorgekomen. De gevallen hebben zich, onafhankelijk van elkaar, voor gedaan in verschillende plaatsen langs den Donau. Het zijn op zichzelf staande gevallen gebleven. Met 't oog op het gevaar voor cholera, is een kerkelijke plechtigheid in Maria- pocs verboden. AMERIKA. In of bij Chicago is een gruwelijk automobielongeluk gebeurd. Een auto, waarin waren gezeten het echtpaar Lester House en mevrouw Hunt, kwam in botsing met een trein van de Wis consin Steel Cy., bestaande uit wagens, waarin bakken met gesmolten slakken- materiaal (het afvalproduct bij het hoogovenbedrijf) worden vervoerd. Een der bakken kantelde en de menschen in de auto werden onder de gloeiende brij bedolven en levend verbrand. Wellicht zal men zich nog herinneren, dat eenige weken geleden een Ameri- kaansch hoogleeraar, prof. James, is zoo zeg, dan wilt u mij toch wel ge- looven Zij knikte. »Als ik u zoo alles vertellen wou nu ja, dan zou ik u met mijn egöisme eenvoudig vervelen, zonder mijzelven eenig goeds'er mee te doen. Misschien zelfs zou ik de gedruktheid van uw ge moed nog er door verzwaren. Maarzoo- veel wil ik u verzekeren, dat mijn ver leden meer geleken heeft op eene barre woestijn, dan op een hof van rozen. Ik ben in het leven zoo eenzaam geweest, als slechts weinigen en zoo hopeloos.* »Dat is het ergste!* »Het ergste, ja. Want hopen och, hopen is, wel beschouwd, toch nog het beste van alles beter dan hebben. Maar als men in het leren zoo heel niets meer verwacht als men zoo nergens nog een groen blaadje ziet spruiten »Niet waar? Wat wordt het voort leven dan een last!* »Een last. Ja.< »En toch hebt u nog een broeder Ik heb niemand.* »Ja ik heb nog een broeder. En daaraan bemerk ik, dat ik toch niet tot de eigenlijke verschoppelingen van het geluk behoor. Want er bestaat tusschen mijn broeder en mij eene zeldzame broederlijke verhouding, die ons beiden zeer dierbaar is. Mij althans zouden weinige dingen zoo hard kunnen treffen, als een wanklank in deze harmonie.*

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1910 | | pagina 1