No. 39.
Zaterdag 13 Augustus 1910.
26e Jaar&.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. Dl EL EM AN,
Buitenland.
FEUILLETON.
Hst vsrmists Marnood.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
AUVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 8/2 maal.
AdvertentiSn worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
BELGIE.
Naar vei luidt, zal senator Berryer de
portefeuille van binnenlandsche zaken
en de afgevaardigde de Brocqueville die
van openbare werken voor zijne rekening
nemen. Hun benoeming zal pas in
September na den terugkeer van den
Koning uit Beieren haar beslag krijgen.
In de Vlaamsche Gazet lezen wij de
volgende bijzonderheden over de ver
plaatsing van een kerktoren
Bocholt heeft in de afgeloopen week
het bezoek ontvangen van duizenden
vreemdelingen, van heinde en verre ge
komen om de hoogst belangwekkende
werken der ver daatsing van den kerk
toren bq te wonen.
De kerk van Bocholt is een schoon
gebouw, dagteekenend uit de 14e eeuw,
gerangschikt in de derde reeks der te
behouden monumenten.
De provincieraad van Limburg, verge
zeld van volksvertegenwoordigers, sena
tors, hooge ambteren en andere notabili-
teiten der provincie, is verleden Maandag
de werken gaan bezichtigen. Na eene
ontvangst ten stadhuize van het lieve
stadje Bree, vertrokken de overheden
met auto's en rijtuigen naar Bocholt,
welke gemeente een uur meer Noord
waarts gelegen is. Het weder was
prachtig en de reis heel aangenaam.
Te Bocholt waren al de huizen en zelfs
de kerk bevlagd.
Vreugdeschoten weergalmden terwijl
de klokken luidden uit al hunne macht.
De schoolkinderen zongen de Brabanqonne
XIII.
Mevrouw Gersten berg mocht zich de
handen wrijven. De algemeene repetitie
in het Casino liep glad van stapel, en
uit het schuchtere Heidebloempje had
zich een allerliefst persoontje ontwikkeld,
dat met gratie het aardige rolletje speelde
en voor niemand liever, dan voor
Richard Lepsius.
Soms, wanneer hem de wrevel over
de steeds nog zoo afwijzende houding
der familie Rittweg in den krop zat,
bekroop hem de verzoeking om tot deze
smachtende blondine toenadering te
zoeken. Maar zoodra hij weder Ulla zag,
vervloog deze gedachte iu damp, en hij
vond het Heidebloempje onuitsprekelijk
kinderachtig en onbeduidend.
Op den morgen voor de opvoering,
toen mevrouw Rittweg aan haar naai-
tafelfje bezig was, nam Ulla hare rol en
smeet ze gemelijk tegen den grond.
»Ik wou dat ik dien vervelenden onzin
nu achter den rug had !c
«Zoo?* zeide hare moeder, zonder op
te kijken »ik dacht dat je er plezier
in hadtPt
«Een mooi plezierantwoordde Ulïa
schamper. »Dit grapje loopt natuurlijk
en aan den voet van den toren, op de
plaats zelve waar hij weldra zal komen te
staan, werden redevoeringen uitgesproken.
De toren werd voorlaatsten Maandag
twee centimeter opgeheven en letterlijk
van zijne grondvesten gerukt, bij middel
van 300 kattekoppen De horizontale
beweging is Donderdag begpnnen. Zij
werd insgelijks voortgebracht bij middel
van kattekoppen, vastgemaakt in dikke
eiken balken, die de beweging aan den
toren overbrengen. Deze laatste glijdt
op stalen rollen, geplaatst op vier dub
bele banen van vijf aaneengesloten spo
ren. Zoo dikwijls de toezichter fluit,
laten de werklieden, bij middel van een
hefboom, den kattekop het vierde van
een draai maken en de ontzaggelijke
massa gaat dan 2lj2 millimeter vooruit.
Den volgenden Donderdag werd de toren
0.10 m. vooruitgeschoven. Vrijdag 0 m.
4 i en Zaterdag 1 m. 03. Verleden Maan
dag nu, in bijwezen der provinciale
raadsleden, was de voortgang 0. m. 17.
De verplaatsing werd Vrijdag vol
trokken. Zij is zonder incident afge
loopen. Men had er reeds Donderdag
kunnen mee gedaan krijgen, maar d i
pastoor, die het vernuftig gedacht op
vatte een inkomgeld te eischen van al
de bezoekers, alsook de inwoners der
gemeente voor dewelke dit heen- en
weergaan van vreemdelingen eene zeld
zame gelegenheid om geld te winnen
bood, wenschte dat de werken niet te
spoedig een einde namen.
ENGELAND.
Dinsdag is te Londen op een onder-
grondschen spoorweg een brutale moord-
weer uit op eene bruiloft, waarbij myn
persoon, voor de twintigste maal', de edele
rol van bruidsjuffer of slippendraagster
zal mogen vervullen
»Die eeuwige spijtigheid van je ver
veelt mij !c zeide mevrouw Rittweg
scherp. Waarom ben je dan niet me
vrouw Lepsius geworden ?c
Waarom? Waarom? Wat moetik
daarop autwoorden ?c
Wanneer je, naar 't schijnt, je zoo
sterk voor hem interesseert
«Dan behoef ik hem toch nog niet zoo
maar dadelijk te trouwen,* riep Ulla,
nerveus opspringend. »Hoeveel jonge
meisjes laten zich niet een beetje het
hof maken U
»Niet door een man, die ernstige be
doelingen heeft, waarin zij hem toch
niet willen aanmoedigen. Dat gaat te
ver, mijn kindIk wou dat die Lep
sius hier nooit een voet had gezet. Hij
heeft je met zijn knappe uiterlijk heele-
maal het hoofd in de war gebracht
«Nu en al zou ik op hem verliefd
zijn, wat dan nog riep Ulla met tril
lende neusvleugels. »Moet ik mij daarom
voor levenslang aan hem laten binden
Wie trouwt er tegenwoordig nog uit
bliude liefde Men doet een partij
en daarmee uit. Wat zou ik bij voor
beeld met een man zonder vermogen
Onzin! Als Lepsius rijk was
»Nu ja het is altoos hetzelfde
praatje. Wij, je vader en ik, wenschen
aanslag gepleegd. Om 2.15 nam de heer
W. Frost uit Ruislip aan het station
Baker-street een trein van den Metropo
li taanschen spoorweg naar Aylesbury.
Hij kwam alleen in een eerste-klas-coupé
te zitten. Net voor de trein wegreed
trad een jong man binnen, kort van
stuk, gezet en donker van uiterlijk,
een vreemdeling, dacht Frost. Zoodra
de trein, even buiten het station, de
tunnel inreed, sprong de kerel op Frost.
Deze, een stevig heer van een vyftig
jaar, weerde zich en er volgde een wor
steling. Vergeefs trachtte Frost de nood
rem te bereiken. Toen de bandiet zijn
tegenstander niet meester kon worden,
haalde hij een revolver uit den zak en
schoot op hem de kogel drong onder
de kin het hoofd binnen.
De trein zou eerst te Harrow stil
houden, maar de seinwacbter bij Swiss
Cottage zag een deur openstaan en liet
den trein stoppen, juist voor hij de tun
nel zou ingaan. Een reiziger, die uit
het raam keek, zag een man uit den
trein springen en de tunnel inloopen.
In de coupé vond men Frost bloedend
op den grond liggen. Zijn kleeren waren
hem hier en daar van 'tiyf gescheurd,
ten bewijze dat de worsteling hevig was
geweest. De bandiet had zijn hoed
een groene Trilby laten liggen.
Frost werd naar een ziekenhuis ge
bracht, waar men zijn toestand ernstig
vond. De kogel had zijn kaak verbrij
zeld. Hij kon nog eenige inlichtingen
geven. Intusschen had men aan de
andere zijde van den tunnel, bij het
station Marlborough-road een man gevon
den, die waarschijnlijk de gezochte was.
een adellij ken schoon zoonGaan j e eigen
wenschen in een andere richting, waarom
kom je er dan niet roDdweg voor uit?
Dan zou er over hebben kunnen ge
sproken zijn, in elk geval.*
Ulla beet zich op de lip. »U beiden
hebt hem toch op alle manieren af
geschrikt 1*
«Dat zou voor jou geen reden zijn
geweest om hem ook af te schrikken,
als je 't niet had gewild. Ik wensch
dus nu beslist van je te hooren, of je
mevrouw Lepsius wprden wilt, of niet.*
»Met zijne vooruitzichten
«NatuurlijkDie kunnen wij niet
veranderen. Jij krijgt een matig uitzet
en verder Je antwoord dus, als ik je
verzoeken magEn dan wordt dit
kapittel gesloten en komt nooit weer op
het tapijt.*
Ulla boog nerveus hare vingers en
staarde naar buiten in den grauwen
Novemberdag, die met sneeuw dreigend
over de daken ging.
Van hier weg in zoo bekrompene, ja
nog bekrompener omstandigheden
De vrouw van den assessor Lepsius
Er kon toch nog een betere toekomst
voor haar dagen zoo niet morgen of
overmorgen, dan later misschien
De deur ging open. De president trad
binnen.
»Ik wou jullie even mededeeling doen
van een bezoek, dat ik zooeven heb ge-
had,« zeide hij. «Lepsius was bij mij.*
Het leek ook een vreemdeling. Hij was
wat versuft of half simpel Hij werd
aan de politie overgeleverd. Men vond
een aantal bedelbrieven bij hem.
OOSTENRIJK HONGARIJE.
De sociaal-democratische bladen beves
tigen dat de vermoorde Rybak, de Maan
dagmiddag op straat doodgeschoten amb
tenaar bij het departement van onder
wijs in Krakau de rol van een Poolschen
Azef gespeeld heeft en dat hij betaald
werd door de Russische geheime politie.
De dader Trubnofski houdt vol, dat
hij van zijn partijgenooten, een arbeiders
genootschap te Warschau, schriftelijk de
-opdracht gekregen, had om den spion
Rybak, die reeds hondorden menschen-
levens op zijn geweten had, te dooden.
Hij was dadelijk daartoe bereid geweest
en had Rybak overal in Krakau gezocht,
tot bij hem eindelijk Maandagmiddag
aantrof en door twee schoten neervelde.
De arbeider Sadofski uit Warschau is
in hechtenis genomen, onder verdenking
van medeplichtigheid aan den moord.
Volgens een bericht uit Krakau heeft
de politie nog geen bewijzon, dat Rybak
werkelijk een spion was. De politie-
overheid vindt het vreemd, dat Trub
nofski, die nauwelijks lezen en schrijven
kan, toch in de nationaal-Poolsche orga
nisatie zulk een gewichtige rol kon spelen.
AMERIKA.
Er is Dinsdag, naar uit New-Tork ge
seind wordt, aan boord van het stoom
schip Kaiser Wilhelm der Grosse' ge
schoten op Gaynor, den burgemeester
van New-York, die op weg was naar
«Werkelijk?* riep mevrouw en keek
veelzeggend hare dochter aan.
«Ja. Hij bracht mij een verrassend
nieuwtje.*
«Is hij verplaatst
«Neen. Hij is bij koninklijk besluit
in den adelstand verheven en voert van
nu af den naam van zijnen stiefbroeder
Von Saldorf.*
«Is 't werkelijk riep mevrouw, weer
met een blik naar hare zichtbaar ont
hutste dochter. «Zijn stiefbroeder, zegje
«Eerste luitenant Von Saldorf. Ik
heb bij deze gelegenheid eens naar zijne
relaties gevraagd. Zijne moeder was in
eerste huwelijk getrouwd met een advo-
kaat von Saldorf, en in tweede hu welijk
met den officier van justitie Lepsius.*
«Aha Vandaar dus die stiefbroeder
«Van dezeu Saldorf, wiens overledene
vrouw, in het voorbijgaan gezegd, mil
lionaire was, is het verlangen uitgegaan,
dat Lepsius den anders uitstervenden
naam Saldorf zou aannemen.*
«Van een millioen spreek je? En
hij is weduwnaar?*
«Ja, al lang. Het is verwonderlyk,
hoe royaal hij den stiefbroeder ouder-
steunt. Ik moat zeggen vorstelijk.*
«En dus,* viel mevrouw Rittweg
levendig in «als er geen nadere erf
genaam toe is, zou en moest Saldorf s
vermogen eventueel aan Lepsius komen?*
«Natuurlijk. Juist omdat de luitenant-
weduwnaar van een tweede huwelijk
