No. 37.
Zaterdag Augustus 1910.
iO' Jaai'ir.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEMAN,
Buitenland.
FEUILLETON.
Het vermiste kleinood.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrydagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
AUVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
BELGIE.
Dinsdagochtend heelt Hubert, de mi
nister van koophandel, met het ten-
toonstellingsbestuur en de commissa
rissen der verschillende landen de 1500
prijsrechters geïnstalleerd, die de jury
der wereldtentoonstelling vormen. Zij
zouden huu werk Woensdag beginnen.
Men verwacht, dat zij een maand zullen
noodig hebben en de bekroningen pas
half September bekend gemaakt zullen
worden.
Het verbond van vereenigingen tot
bescherming van dieren heeft aan den
minister van justitie een verzoekschrift
gericht, hem vragende om de op 21,
25 en 28 Augustus te Namen te houden
stierengevechten te verbieden.
Het verbond brengt in herinnering,
dat in 1895 en 1905 dergelijke „zede-
looze en bloeddorstige vertooningen"
ook van overheidswege in België zijn
verboden.
In een proces tusschen den staat en
het brouwersgilde is het oude Water
huis te Antwerpen staatseigendom ver
klaard. Het is een gebouw van his-
i torische beteekenis, vooral bekend om
zijne mooie zg. Brouwerskamer. Omtrent
de geschiedenis van het Waterhuis
lezen wij in de Vlaamsche Gazet
„Dit Waterhuis werd in 1553tezelfder
tijd als 24 brouwerijen door Gillebert
van Schoonbeke gebouwd, op degronden
in de Nieuw-Stad. Om de brouwerijen
zoet water te verschaffen, liet hij eene
22)
XII.
Het maal was eene opeenvolging van
culinarische genietingen geweest. De
Markwitzer kok had zijne veelbewonderde
kunst nog overtroffen. Nu zat men bij
de koffie in het salon der gastvrouw,
terwijl in de kamer van den graaf de
heeren zich te goed deden aan eene
geurige Havana. Dit was, zooals gewoon
lijk, het uur waarop de menschen waren
uitgepraat en begonnen zich te vervelen,
zoodat er iets moest worden geproduceerd
otn hun den slaap uit de oogen te houden.
Er moest dus worden gemusiceerd
daartoe is immers muziek nog altoos
goed genoeg, en de jouge baronesse
Gravitz, die wel een niet onaardig
stemmetje had, liet zich na de gebruike
lijke weigeringen en uitvluchtjes over
halen.
In de muziekkamer, waar de vleugel
reeds was opengeslagen, nam de dames
wereld de zitplaatsen in, toen Rentte
door eene zijdeur binnentrad. Verrast
keken allen om. De gravin trad haar
minzaam tegemoet en reikte haar de hand.
»Heel vriendelijk van u, juffrouw
Mildner. Kom, ik zal u maar dadelijk
aan de baronesse voorstellen
onderaardsche buis leggen tot aan het
Schijn, doch daar dit water slecht was,
werd de buis jaren later verlengd tot
aan de Heerenthalsche vaart.
Het oprichten dezer talrijke brouwe
rijen deed een opstand ontstaan tusschen
de in de Kammerstraat gevestigde
brouwers.
Vijf jaren na Van Schoonbeke's over
lijden werden die brouwerijen en het
Waterhuis openbaar verkocht en toege
wezen aan het stadsbestuur.
Het Waterhuis is bijna nog als meer
dan drie honderd jaren geleden en in
de Brouwerskamer bevinden zich nog
al de meubelen van dien tijd.
'tls eene der merkwaardigheden
onzer stad, doch die zeer weinig
gekend is".
DUITSCHLAND.
Toen Maandagavond een stoomboot
vol reizigers uit Sassnitz de badplaats
Heringsdorf aan de Oostzee voorbij voer,
sloeg een granaat uit de stukken van
de strand batterij en nog geen 200 M.
voor den boeg van de boot in zee en
ontplofte daar, zoodat een groote water
zuil opspatte.
De stoomboot had vergunning ge
kregen, om tijdens de schietoefeningen
voorbij te varen. Men begrijpt niet,
dat de artillerie niettemin is blijven
doorschieten.
In Priedenau bij Berlijn is Woensdag
ochtend een vermetele aanslag op den
koster van de kerk van den Goeden
Herder gepleegd. Hij was bezig de
offerblokken in een geldtrommel te
leegen, toen er aan zijne deur gebeld
Renate had zwijgend gebogen. Even
schoot haar het bloed naar de slapen en
kleurde hare wangen. Zij ging achter
de gravin naar den vleugel, waar de
baronesse reeds in de muziekbladen
woelde en van agitatie nauwelijks tijd
vond om naar de begeleidster om te zien.
»Kunt u dit spelen, juffrouw Maar
in het tempo Én zonder haperen
Als u het niet kunt, zeg u het dan
liever ineens. Het is mij zoo ontzettend,
als de begeleiding niet vlot gaat.*
Renate zeide niets. Zij schoof den
stoel aan en uam plaats.
»Och hemel, juffrouw, u doet zoo zeker
van uwe zaak Nu, ik wil hopen dat
't gaat. Ik ben aan eene zoo uitstekende
begeleiding gewoon, weet u
Renate zeide weder niets. Zij zette
den bundel van Schumann voor zich en
liet hare handen preludeerend over de
toetseD glijden. Volle, ronde arpeggio's,
die de aandacht der toehoorders wekten.
»U moet mij met de begeleiding
v o 1 g e n,« zeide de baronesse, zich naast
den vleugel in postuur zettend. »Ik moet
in mijne voordracht geheel vrij en zelf
standig zijn Zoo. Nu kunt u be
ginnen.*
Renate antwoordde ten derden male
niets. Onder hare vingers begon het te
fluisteren en te suizelen, alsof de lente
wind heenstreek langs de wilgentakjes
aan eene beek. En de baronesse hief
werd en twee opgeschoten jongens zich
aanmeldden, die beweerden als lid van
de protestantsche jongelingsvereeniging
ingeschreven te willen worden. De
koster verzocht hen, hem in zijne
kamer te volgen. Terwijl hij nog met
hen sprak, kreeg hij van een van de
twee een slag met een wandelstok.
Die wandelstok was in werkelijkheid
een ijzeren stang, die met een houtkleur
beschilderd was. Met een bloedende
wonde zakte de koster in elkaar en
schreeuwde om hulp. Voorbijgangers
schoten toe en konden de twee ban
dieten vasthouden tot de politie kwam.
Het bleken twee jonge werklieden te
zijn, die het blijkbaar op den inhoud
der offerblokken voorzien hadden.
Uit het Germaansche Museum was
twee jaar geleden een kostbaar boek
gestolen, dat tot titel droeg Des Dodes
Danz, Lubeck 1489, en een waarde
van tusschen de 30.000 en 40.000 mk.
had. Men heeft dit nu gevonden in
het boeltje van een man uit Neuren
berg, die wegens diefstal tot zeven jaar
zware kerkerstraf was veroordeeld.
De man had ook verschillende sieraden
uit dat museum gestolen en was gevat
toen hij die te gelde trachtte te maken.
FRANKRIJK.
De koning en de koningin van Spanje
hebben op hun doorreis naar Engeland
te Rambouillet een ontmoeting gehad
met president Fallières. De heer en
mevrouw Fallières wachtten de hooge
gasten af op het station, waar de bur
gemeester een bloemstu kaan de koningin
aanbood. De koning en de koningin
lUeberm Garten durch die Lfifte
Hör' ich Wandervögel ziehn*
»Mijn waarde heer,* riep graaf Hef
ten bach in de rookkamer den luitenant
toe »u wilt toch niet deserteeren
Geloof mij, die zingery klinkt 't best op
een eerbiedigen afstand.*
»Ik moet toch om een kort verlof ver
zoeken, mijnheer de graaf,* antwoordde
Saldorf. »Ik moet eens even probeeren
hoe 't van dichtbij op mijne ooren werkt
Hij stapte vlug door het middensalon
naar de muziekkamer, waar de stem
der barones zong van al die liefelijke
geluiden in een gepoëtizeerden lente
nacht. Maar verrast bleef hij op deu
drempel staan. De verschijning aan het
venster, gisterenavond, was hij reeds
lang vergeten. Nu echter zag hij het
zelfde schoone gelaat, in profiel, daar
aan den vleugel, terwijl de baronesse,
met aanwending van al hare longen
kracht maan en sterren en nachtegalen
als getuigen aanriep van hare dichterlijke
sentimenten.
Saldorf hoorde niets. Hij zag slechts
dat gelaat, de reiue schoonheid dezer
trekken, die zoo wonderbaar hem de
idealen zijner jonkheid te binnen riep....
Wie was zij Waar kwam zij zoo
plotseling vandaan
Het lied was uit. Ook het fluisteren
en suizelen over de toetsen verstomde.
Onder het losbrekende applaus stond
Renate op, om de kamer te verlaten.
begaven zich, geëscorteerd door dra
gonders, naar het kasteel, waar hun
door den heer en mevrouw Fallières
een maaltijd werd aangeboden, waar
ook Briand en Pichon aanzaten. Na
tafel onderhield de koning zich langen
tijd met de beide ministers.
Dinsdag zyn de koning en de ko
ningin te ongeveer 4 uur te Parijs
aangekomen.
De minister van Marine heeft orders
gegeven voor den aanbouw van twee
nieuwe pantserschepen. Een zal in
Brest en het andere in Lorient gebouwd
worden. De schepen moeten binnen
3 jaren gereed zijn.
Er zyn mogelijk weer moeilijke dagen
op til voor Frankrijk in Marokko. Uit
Casablanca wordt nl. gemeld dat Ma
el Ainin, die zich in de buurt van
Marakesj bevindt, gezworen heeft de
nederlaag te wreken, die zijn aanhan
gers bij Tadla geleden hebben. Daar
Moelai Hafid weigert hem middelen te
zenden, heeft de invloedrijke maraboet
al zyn kameelen te gelde gemaakt om
zich voor te bereiden op den heiligen
kryg tegen Frankrijk.
ENGELAND.
Het groote publiek voelt meer voor
den dapperen soldaat of officier, die
het eerst in de bres van een vijande
lijke sterkte staat, of in het algemeen
voor moed, beleid en trouw, op het
slagveld getoond, dan voor de helden
uit het burgerlijke leven. Maar bij
storm op zee en aan de kust, bij mijn
rampen en andere ongevallen worden
Maar zoo was het niet bedoeld.
Baronesse Vou Gravitz wilde, eenmaal
begonnen, nog vele andere liederen
zingen. Eerst maar een weinig uitrusten.
Minzaam kwam de gastvrouw naar
Renate toe.
»Ik hoor zooeven van gravin Stadel-
burg, dat u ook aan zingen doet. Och,
zou u niet even een stukje willen voor
dragen om de kleine pauze neg aan
te vullen, weet u
Renate klemde hare lippen op elkaar.
Maar zij beheerschte zich. Zij mocht
niet laten blijken wat er in haar omging.
»Eene kleinigheid maar, Fraulein.*
Renate sloeg hare oogen niet op.
»Ik zal doen wat ik kan,* zeide zij.
Middelerwijl waren er ettelijke heeren
naar de deuropening gekomen. Saldorf
stond daar niet meer alleen. Ed dit was
hem aangenaam, want zoo kon hij onge
merkt zijne oogen vestigen op het
schoone gelaat, dat hem zoo interesseerde.
Renate, aan den vleugel, sloeg het
blad om en daar zette hare stem in
>Es war, als hatte der Himmel
Die Erde still geküst*
Er kwam over de aanwezigen eene
stilte, alsof er een engel voorbijging...
Natuurlijk klapte men na zulk een lied
niet in de handen, als na de kunsten
van een circusrijder. Zoo barbaarsch
was men niet. Maar de stilte was wel
sprekender dan het kletterendste geraas.
De baronesse Gravitz verklaarde plot-
