No. 34. 26e Jaar Woensdag 27 Juli 1910. Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch- Vlaanderen. F, ÜIFLFHW Nieuwe Plannen. FEUILLETON. Het vermiste kleinood. WKI.SCIIK 5COURANT. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent. Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER—UITGEVER AXEL. ADVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor elkeD regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren. Met zekerheid kan worden geconsta teerd, dat van uit Zeeuwsch-Vlaanderen hoe langer hoe meer actie uitgaat om België in het fokken van zijn zwaar paardenras op zij te streven. En het doet ons genoegen, dat wij als voor naamste deelnemers aan die actie de paardenfokkers uit onze eigen omgeving leeren kennen. Noemen we voorop enkele ouderen van jaren (die het onuitstaanbaar vonden zoo ver ten achter te moeten staan bij de zoo naburige Belgen) en daarom als het ware uit instinct reeds lang voor de bres stonden, om daarin verandering te brengen. Niet alleen dwong hun arbeid en volharding ons aller achting af, maar weldra vond die ook navolging en gordden ook jongeren het zwaard aan tot den strijd. Gesteund in hun streven door land bouwonderwijs en paardencursussen, die steeds tot eigen initiatief aanspoor den, volgde men het goede voorbeeld der voormannen en gaf ook de groote concurrentiegeest van den tegenwoor- digen tijd den doorslag tot het optreden met eigen kracht. Men werd wakker en begon te werken. En niet tevergeefs is gearbeid Behalve dat vereenigingen als Voor uitgang is ons streven en Hippos van zich laten spreken, kan ook de Oost.-Zeeuwsch- VI. Concours- Hippique-vereeniging, hoe jong ook, reeds wijzen op eigen arbeid en vruchten, terwijl ten slotte ook particuliere fokkers (we behoeven geen Den volgenden avond ontving mevrouw Gerstenberg iD hare artistiek ingerichte salons, waar verbazend veel schilder stukken, portretten en photographiën aan hare voormalige kunstenaarsloopbaan her innerden, met en benevens een aantal verdroogde lauwerkransen met prachtige linten, sprekende getuigen van de ver gankelijkheid aller wereldsche heerlijk heid. Wat echter hare eigene persoon betrof, zoo droeg zij eene soort van gloriekrans door de omstandigheid, dat zij eens de hand had afgeslagen van een prins, die trouwens veel meer schulden dan, inkomsten meebracht. Toen mevrouw Gerstenberg, destijds Mina Buschmann, bij haar afscheid van het tooneel ook de meerderheid harer toiletten opruimde, behield zij toch de beste stukken voor zichzelf. Dienten gevolge verscheen zij vaak met staatsie- sleepen k la Elisabeth van Engeland, in het co8tuum van Arienne Lecouvreur, ook wel eens in een klassiek gewaad k la Iphigeuia. Heden, nu hare salons zich met jeugd vulden, verscheen zij naast hare beval lige dochter, haar heidebloempje*, in den stijl van Maria Theresia, heel namen te noemen) allerwege naam maken. Of heeft het geen beteekenis lezer, dat alleen om de aanwezigheid op het groot internationaal concours te Den Haag van enkele pracht-exemplaren hengsten uit ons goede land van Axel, niemand minder dan Z. K. H. de Prins der .Nederlanden het Bestuur der Conc.- Hipp.-ver. aldaar wenschte te spreken en in haar de geheele vereeniging zijn hulde bracht, als zijude daarin vertegen woordigd de geheele rij van fokkers uit onze omgeving Voorzeker, evenals het feit, dat de voorzitter der afd. Axel, van de Z. L. M. benoemd werd tot lid van het uitvoerend comité, afd. paarden, voor de in 1913 te houden nationale en internationale tentoonstelling, uitgaande van de Ko ninklijke Nederlandsche Landbouwvereeniging onder bescherming van Prins Hendrik. Voorwaar de zomermaanden van 1910 hebben voor de paardenfokkerij een rijken oogst gegeven en zullen een blijvend lichtpunt vormen in hare historie. Vermeldden de Hollaudsche bladen in Juni den roem van Axels landbouw tentoonstelling, opnieuw klonk in Juli de naam van dat nederige stadje, ge legen in een uithoek van Nederland toen daar in de residentie gekruist- Belgische paarden uit Axel met de hoogste prijzen werden bekroond. Nieuwe Rotterdammer, Nieuws van den Dag, Avondpost, enz., droegen als om strijd de lijst der overwinningen (veelal vergezeld van een „pluimpje" voorde Zeeuwen) door het gansche land van knap nog, heel ree en spraakzaam. Toen Lepsius binnentrad, rammelde reeds het theegerei, en een fijne bloemen geur stroomde hem tegen. Ginds bij den grooten spiegel stond Ulla Von Rittweg, terwijl hare moeder natuurlijk de eereplaats aan de rechter zijde van de middelste sofa innam. Beiden tegelijk keken zij naar hem, toen hij in de deurlijst verscheen met dit verschil alleen, dat Ulla nerveus met de oogleden knipte, terwijl hare mama de wenkbrauwen in de hoogte trok. Hij begroette het tweetal met eene zwijgende buiging. Meteen kwam het heidebloempje aangetippeld, meteen naïef: »0, mijnheer Lepsius, wij moeten samen spelen Ik ben al zoo bang van u !c Ulla's voorhoofd fronste zich. Zij had dit blonde deerntje wel de oogen willen uitkrabben. »Bang voor mij?* vroeg Lepsius lachend. »En denkt u dan dat ik niet bang ben van u Ik stel voor, dat wij in onzen angst allebei naar uwe mama vluchten.* »Ach ja! Mama -- die weet 't!c lispelde Heidebloempje, vol stille bewon dering opkijkend. >Ik voel mijzelf als een sidderend lammetje »Tegen deze vergelijking, hoe poëtisch zij ook wezen moge, moet ik beslist protestperen,* zeide Lepsius, haar het ledige kopje uit de hand nemend. »Pas u maar eens op, hoe goed wij allebei ons zaakje zullen klaarspelen Oost naar West, van Zuid naar Noord. En wat had zulks reeds ten gevolge Dat enkele Belgische en Duitsche koop lieden onze paardenmarkten bezoeken dat bij een bezoek aan de paardenten- toonstelling te Rozendaal bleek, dat de goede naam van het Axelsche paard (zoo werd het daar genoemd) op aller lippen was en eindelyk, dat, naar we uit vertrouwde bron vernemen, de secretaris van de Z.-Vl. Conc.-Hipp.-ver., de heer F. Zonnevijlle alhier nog pas geleden een schrijven ontving van de gemeente reinigingsdienst uit Arnhem, waarin werd gevraagd of men in Axel kon koopen drie paarden, 1.60 M. stokmaat met goede beenen en mak in behandeling. Maar dit is slechts een begin van succes heeren fokkers. Gij moet nog verder. Men behoeft niet te moeten zoeken, niet te vragenneen, het gaasche land en het buitenland moet weten, dat in deze streek paarden zijn, die met de Belgische kunnen concur- reeren. Dit moet een algemeene bekendheid worden. De kracht, die hier schuilt moet tot ontwikkeling komen, moet zich uiten, opdat men in de residentie daden ziet, welke kunnen beantwoorden aan de gespannen verwachting, die daar op het oogenblik heerscht. Ook de Regeering moet overtuigd zijn dat er in Zeeuwsch-Vlaanderen O. D. mannen wonen, die hun vak meester zijn, opdat zy den handel in paarden steune, ook in het Buitenland steune door middel van voorlichting met woord en daad, haren consulairen dienst en Daar klonk de stem van mevrouw Gerstenberg >Willen de dames en heeren, die in het eerste stuk meespelen,.nu wel zoo vriendelijk zijn aan de tafel plaats te nemen De rollen liggen tot het voor lezen gereed.* Ulla maakte eene snelle beweging, die haar een oogeublik aan Richard's zijde bracht. »U bent mij dus ontrouw geworden,* fluisterde zij haastig in het voorbijgaan. »Ik wensch u veel genoegen.* Met eene korte buiging trad hij ter- zyde en liet haar passeeren. Nu kookte 'tin haar spijt en trots en een gloeiend verlangen om dat koude maangezicht te verduisteren, zoodat hij het nooit meer aanlachen zou. En onder dezen prikkel las zij zoo goed en zoo pikant, legde zij zooveel humor in hare rol, dat een daverend applaus haar loonde. Mevrouw Gerstenberg kon niet nalaten, mevrouw Rittweg met dit succes te feli- citeeren. »Uitstekend Onverbeterlijk Ik maak u mijn compliment Lepsius had van uit zijn hoekje geen blik van de lezende afgewend. Scherp tegen het waaierpalmblad naast haar hoofd teekende zich haar fijne profiel af, het capricieuse voorhoofd met de fijne adertjes, het gebogene neusje met de beweeglijke vleugels, de t'risch roode lippen, die verlokkelijk konden glim- desnoods door uit te voeren wetten en besluiten. En dat de medewerking der autori teiten op het gebied van landbouw en veeteelt verzekerd is bewijst wel het volgende feit Bij het laatste bezoek aan den Haag genoten de voorzitter en secretaris van de Z.-Vl conc.-hipp.-ver. ook de hooge eer bij den Directeur-Generaal van den Landbouw toegelaten te worden, ten einde daar te confereeren over eene belangrijke wijziging in de wet op de paardenfokkerij. Bereidwillig stond mr. Van den Hoek hun te woord en verwees hun naar den Inspecteur van den land bouw, wien hij zelf telefonisch vroeg of hij de Axelsche heeren kon af wachten. Bij dezen hoogwaardigheids- bekleeder gekomen, bleek men juist ter geschikter tijd te zijn, daar binnen enkele dagen een herziening van boven genoemde wet zou plaats hebben. De heeren maakten hunne wenschen kenbaar en aanvaardden gretig de wenken, hun door den heer F. H. Löhnis gegeven. Een adres werd ge formuleerd en geteekend en weldra zal vermoedelijk de belangrijke veran dering worden afgekondigd, dat voortaan geen militair zitting zal kunnen hebben in de commissie voor de Rijkskeuringen. Zij dit even ter loops medegedeeld, een bewijs is het zeker, dat waar onze Regeering zich de zaak zoo aantrekt, ook het Buitenland rekening zal houden met onze wenschen. Zoo worden de Belgische paarden uit Nederland sedert 1907 reeds be gunstigd door het Duitsche tarief. Maar lachen en zoo hartstochtelijk trilleD. Hij kon niet anders, dan zijne bekoring op zich laten inwerken en toch schaamde hij zich over zijne zwakheid. »Nu de personen voor het tweede stuk! Het debuut van mijn Heidebloempje riep mevrouw Gerstenberg en een welwiHende glimlach van al de aan wezigen volgde op dit moederlijke ver zoek om toegeeflijkheid. Het was te verwachten dat de schuch tere kleine, terdege gedrild, haar zaakje wel goed er zou afbrengen. Om te be ginnen trippelde zij als een wit lammetje naar de tafel, keek Lepsius, die tegen over haar zat, verlegen blozend aan, en wat de hoofdzaak was zag er bij dit alles alleraanvalligst uit. Ulla's vingers jeukten letterlijk, om het papier uit die onzekere handjes te rukken en dan zelf alles, wat haar hart zoo rusteloos maakte, in de voorge- schrevene woorden te leggen. Maar zij moest lijdzaam blijven zitten en toe- hooren. Allerliefst, werkelijk charmant!* prees mevrouw Von Rittweg, in de handen klappend. »Juffrouw Erica, mijn com pliment Die werd Ulla nu toch te veel. Tranen van spijtigheid schoten haar in de oogen. Niemand zag zij, dan Lepsius, en zijn pols sloeg heftiger bij dien aanblik.... Waarom vatte hij niet hare hand en drukte die met geweld in de zijne?

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1910 | | pagina 1