No. 34.
26e Jaar
Woensdag 27 Juli 1910.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch- Vlaanderen.
F, ÜIFLFHW
Nieuwe Plannen.
FEUILLETON.
Het vermiste kleinood.
WKI.SCIIK 5COURANT.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
elkeD regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Met zekerheid kan worden geconsta
teerd, dat van uit Zeeuwsch-Vlaanderen
hoe langer hoe meer actie uitgaat om
België in het fokken van zijn zwaar
paardenras op zij te streven. En het
doet ons genoegen, dat wij als voor
naamste deelnemers aan die actie de
paardenfokkers uit onze eigen omgeving
leeren kennen. Noemen we voorop
enkele ouderen van jaren (die het
onuitstaanbaar vonden zoo ver ten
achter te moeten staan bij de zoo
naburige Belgen) en daarom als het
ware uit instinct reeds lang voor de
bres stonden, om daarin verandering
te brengen. Niet alleen dwong hun
arbeid en volharding ons aller achting
af, maar weldra vond die ook navolging
en gordden ook jongeren het zwaard
aan tot den strijd.
Gesteund in hun streven door land
bouwonderwijs en paardencursussen,
die steeds tot eigen initiatief aanspoor
den, volgde men het goede voorbeeld
der voormannen en gaf ook de groote
concurrentiegeest van den tegenwoor-
digen tijd den doorslag tot het optreden
met eigen kracht. Men werd wakker
en begon te werken.
En niet tevergeefs is gearbeid
Behalve dat vereenigingen als Voor
uitgang is ons streven en Hippos van zich
laten spreken, kan ook de Oost.-Zeeuwsch-
VI. Concours- Hippique-vereeniging, hoe
jong ook, reeds wijzen op eigen arbeid
en vruchten, terwijl ten slotte ook
particuliere fokkers (we behoeven geen
Den volgenden avond ontving mevrouw
Gerstenberg iD hare artistiek ingerichte
salons, waar verbazend veel schilder
stukken, portretten en photographiën aan
hare voormalige kunstenaarsloopbaan her
innerden, met en benevens een aantal
verdroogde lauwerkransen met prachtige
linten, sprekende getuigen van de ver
gankelijkheid aller wereldsche heerlijk
heid. Wat echter hare eigene persoon
betrof, zoo droeg zij eene soort van
gloriekrans door de omstandigheid, dat
zij eens de hand had afgeslagen van een
prins, die trouwens veel meer schulden
dan, inkomsten meebracht.
Toen mevrouw Gerstenberg, destijds
Mina Buschmann, bij haar afscheid van
het tooneel ook de meerderheid harer
toiletten opruimde, behield zij toch de
beste stukken voor zichzelf. Dienten
gevolge verscheen zij vaak met staatsie-
sleepen k la Elisabeth van Engeland, in
het co8tuum van Arienne Lecouvreur,
ook wel eens in een klassiek gewaad
k la Iphigeuia.
Heden, nu hare salons zich met jeugd
vulden, verscheen zij naast hare beval
lige dochter, haar heidebloempje*, in
den stijl van Maria Theresia, heel
namen te noemen) allerwege naam
maken.
Of heeft het geen beteekenis lezer,
dat alleen om de aanwezigheid op het
groot internationaal concours te Den
Haag van enkele pracht-exemplaren
hengsten uit ons goede land van Axel,
niemand minder dan Z. K. H. de Prins
der .Nederlanden het Bestuur der Conc.-
Hipp.-ver. aldaar wenschte te spreken
en in haar de geheele vereeniging zijn
hulde bracht, als zijude daarin vertegen
woordigd de geheele rij van fokkers
uit onze omgeving
Voorzeker, evenals het feit, dat de
voorzitter der afd. Axel, van de Z. L. M.
benoemd werd tot lid van het uitvoerend
comité, afd. paarden, voor de in 1913
te houden nationale en internationale
tentoonstelling, uitgaande van de Ko
ninklijke Nederlandsche Landbouwvereeniging
onder bescherming van Prins Hendrik.
Voorwaar de zomermaanden van
1910 hebben voor de paardenfokkerij
een rijken oogst gegeven en zullen een
blijvend lichtpunt vormen in hare
historie.
Vermeldden de Hollaudsche bladen
in Juni den roem van Axels landbouw
tentoonstelling, opnieuw klonk in Juli
de naam van dat nederige stadje, ge
legen in een uithoek van Nederland
toen daar in de residentie gekruist-
Belgische paarden uit Axel met de
hoogste prijzen werden bekroond.
Nieuwe Rotterdammer, Nieuws van den
Dag, Avondpost, enz., droegen als om
strijd de lijst der overwinningen (veelal
vergezeld van een „pluimpje" voorde
Zeeuwen) door het gansche land van
knap nog, heel ree en spraakzaam.
Toen Lepsius binnentrad, rammelde
reeds het theegerei, en een fijne bloemen
geur stroomde hem tegen.
Ginds bij den grooten spiegel stond
Ulla Von Rittweg, terwijl hare moeder
natuurlijk de eereplaats aan de rechter
zijde van de middelste sofa innam.
Beiden tegelijk keken zij naar hem, toen
hij in de deurlijst verscheen met dit
verschil alleen, dat Ulla nerveus met
de oogleden knipte, terwijl hare mama
de wenkbrauwen in de hoogte trok.
Hij begroette het tweetal met eene
zwijgende buiging. Meteen kwam het
heidebloempje aangetippeld, meteen naïef:
»0, mijnheer Lepsius, wij moeten
samen spelen Ik ben al zoo bang van u !c
Ulla's voorhoofd fronste zich. Zij had
dit blonde deerntje wel de oogen willen
uitkrabben.
»Bang voor mij?* vroeg Lepsius lachend.
»En denkt u dan dat ik niet bang ben
van u Ik stel voor, dat wij in onzen
angst allebei naar uwe mama vluchten.*
»Ach ja! Mama -- die weet 't!c
lispelde Heidebloempje, vol stille bewon
dering opkijkend. >Ik voel mijzelf als
een sidderend lammetje
»Tegen deze vergelijking, hoe poëtisch
zij ook wezen moge, moet ik beslist
protestperen,* zeide Lepsius, haar het
ledige kopje uit de hand nemend. »Pas
u maar eens op, hoe goed wij allebei ons
zaakje zullen klaarspelen
Oost naar West, van Zuid naar Noord.
En wat had zulks reeds ten gevolge
Dat enkele Belgische en Duitsche koop
lieden onze paardenmarkten bezoeken
dat bij een bezoek aan de paardenten-
toonstelling te Rozendaal bleek, dat de
goede naam van het Axelsche paard
(zoo werd het daar genoemd) op aller
lippen was en eindelyk, dat, naar we
uit vertrouwde bron vernemen, de
secretaris van de Z.-Vl. Conc.-Hipp.-ver.,
de heer F. Zonnevijlle alhier nog pas
geleden een schrijven ontving van de
gemeente reinigingsdienst uit Arnhem,
waarin werd gevraagd of men in Axel
kon koopen drie paarden, 1.60 M.
stokmaat met goede beenen en mak
in behandeling.
Maar dit is slechts een begin van
succes heeren fokkers. Gij moet nog
verder. Men behoeft niet te moeten
zoeken, niet te vragenneen, het
gaasche land en het buitenland moet
weten, dat in deze streek paarden zijn,
die met de Belgische kunnen concur-
reeren.
Dit moet een algemeene bekendheid
worden. De kracht, die hier schuilt
moet tot ontwikkeling komen, moet
zich uiten, opdat men in de residentie
daden ziet, welke kunnen beantwoorden
aan de gespannen verwachting, die
daar op het oogenblik heerscht.
Ook de Regeering moet overtuigd
zijn dat er in Zeeuwsch-Vlaanderen O. D.
mannen wonen, die hun vak meester
zijn, opdat zy den handel in paarden
steune, ook in het Buitenland steune
door middel van voorlichting met woord
en daad, haren consulairen dienst en
Daar klonk de stem van mevrouw
Gerstenberg
>Willen de dames en heeren, die in
het eerste stuk meespelen,.nu wel zoo
vriendelijk zijn aan de tafel plaats te
nemen De rollen liggen tot het voor
lezen gereed.*
Ulla maakte eene snelle beweging, die
haar een oogeublik aan Richard's zijde
bracht.
»U bent mij dus ontrouw geworden,*
fluisterde zij haastig in het voorbijgaan.
»Ik wensch u veel genoegen.*
Met eene korte buiging trad hij ter-
zyde en liet haar passeeren.
Nu kookte 'tin haar spijt en trots
en een gloeiend verlangen om dat koude
maangezicht te verduisteren, zoodat hij
het nooit meer aanlachen zou. En onder
dezen prikkel las zij zoo goed en zoo
pikant, legde zij zooveel humor in hare
rol, dat een daverend applaus haar
loonde.
Mevrouw Gerstenberg kon niet nalaten,
mevrouw Rittweg met dit succes te feli-
citeeren. »Uitstekend Onverbeterlijk
Ik maak u mijn compliment
Lepsius had van uit zijn hoekje geen
blik van de lezende afgewend. Scherp
tegen het waaierpalmblad naast haar
hoofd teekende zich haar fijne profiel af,
het capricieuse voorhoofd met de fijne
adertjes, het gebogene neusje met de
beweeglijke vleugels, de t'risch roode
lippen, die verlokkelijk konden glim-
desnoods door uit te voeren wetten
en besluiten.
En dat de medewerking der autori
teiten op het gebied van landbouw en
veeteelt verzekerd is bewijst wel het
volgende feit
Bij het laatste bezoek aan den Haag
genoten de voorzitter en secretaris van
de Z.-Vl conc.-hipp.-ver. ook de hooge
eer bij den Directeur-Generaal van den
Landbouw toegelaten te worden, ten
einde daar te confereeren over eene
belangrijke wijziging in de wet op de
paardenfokkerij. Bereidwillig stond mr.
Van den Hoek hun te woord en verwees
hun naar den Inspecteur van den land
bouw, wien hij zelf telefonisch vroeg
of hij de Axelsche heeren kon af
wachten. Bij dezen hoogwaardigheids-
bekleeder gekomen, bleek men juist
ter geschikter tijd te zijn, daar binnen
enkele dagen een herziening van boven
genoemde wet zou plaats hebben.
De heeren maakten hunne wenschen
kenbaar en aanvaardden gretig de
wenken, hun door den heer F. H.
Löhnis gegeven. Een adres werd ge
formuleerd en geteekend en weldra
zal vermoedelijk de belangrijke veran
dering worden afgekondigd, dat voortaan
geen militair zitting zal kunnen hebben
in de commissie voor de Rijkskeuringen.
Zij dit even ter loops medegedeeld,
een bewijs is het zeker, dat waar onze
Regeering zich de zaak zoo aantrekt,
ook het Buitenland rekening zal houden
met onze wenschen.
Zoo worden de Belgische paarden
uit Nederland sedert 1907 reeds be
gunstigd door het Duitsche tarief. Maar
lachen en zoo hartstochtelijk trilleD. Hij
kon niet anders, dan zijne bekoring op
zich laten inwerken en toch schaamde
hij zich over zijne zwakheid.
»Nu de personen voor het tweede stuk!
Het debuut van mijn Heidebloempje
riep mevrouw Gerstenberg en een
welwiHende glimlach van al de aan
wezigen volgde op dit moederlijke ver
zoek om toegeeflijkheid.
Het was te verwachten dat de schuch
tere kleine, terdege gedrild, haar zaakje
wel goed er zou afbrengen. Om te be
ginnen trippelde zij als een wit lammetje
naar de tafel, keek Lepsius, die tegen
over haar zat, verlegen blozend aan, en
wat de hoofdzaak was zag er bij
dit alles alleraanvalligst uit.
Ulla's vingers jeukten letterlijk, om
het papier uit die onzekere handjes te
rukken en dan zelf alles, wat haar hart
zoo rusteloos maakte, in de voorge-
schrevene woorden te leggen. Maar zij
moest lijdzaam blijven zitten en toe-
hooren.
Allerliefst, werkelijk charmant!* prees
mevrouw Von Rittweg, in de handen
klappend. »Juffrouw Erica, mijn com
pliment
Die werd Ulla nu toch te veel. Tranen
van spijtigheid schoten haar in de oogen.
Niemand zag zij, dan Lepsius, en
zijn pols sloeg heftiger bij dien aanblik....
Waarom vatte hij niet hare hand en
drukte die met geweld in de zijne?