Zaterdag 25 Juni 1910.
20e Jaarg.
A
Nieuws-
Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEMAN,
Buitenland.
FEUILLETON.
Hst vsrmists klsinood.
D't blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKERUITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
AdvertentiSn worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
DUITSCHLAND.
De buitengewone vergadering van
het Verbond van metselaars en opper
lieden heeft Dinsdag te Berlijn de
scheidsrechterlijke beslissing, die te
Dresden in het geschil in het bouwvak
geveld is, met overgroote meerderheid
aangenomen.
Men hoopt, dat het werk deze week
in geheel het rijk zal hervat worden.
Uit Lubeck komt bericht, dat het
Maandag den heelen dag snikheet is
geweest, maar dat 's nachts, blijkbaar
ten gevolge van de sterke uitstraling,
op verschillende plaatsen de te velde
staande gewassen bevroren zyn.
FRANKRIJK.
Senator Lannelongue heeft bij den
Senaat een voorstel ingediend om de
ontvolking van Frankryk tegen te gaan
met behulp van de volgende maat
regelen vermeerdering van militaire
plichten voor ongehuwde mannen boven
negen-en-twintig jaar verplichting voor
alle staats-, departementale- en ge
meente-ambtenaren om gehuwd te zijn
op vijf-en-twintigjarigen leeftijd. Amb
tenaren, die minstens drie kinderen
hebben, zullen geldelijke voordeelen
genieten in hun betrekking en ook bij
hun pensionneeringopheffing van de
bepalingen in het burgerlijk wetboek
betreffende de beschikbare gedeelten
eener nalatenschap, met de bedoeling,
dat het recht van den vader van een
gezin om vrij te beschikken over zijn
ouderlijk erfdeel geen vrees kan doen
ontstaan voor verbrokkeling der for
tuinen door het toenemen van het aantal
kinderen.
De groep uit den Senaat voor handel
en industrie heeft van gedachten ge
wisseld over eeD voorstel om te Parijs
een wereldtentoonstelling te houden.
In beginsel heeft de groep uit den
Senaat dit voorstel goedgekeurdzij
zal de regeering raadplegen. Als jaar
waarin de tentoonstelling zal gehouden
worden, is 1920 voorgesteld.
ENGELAND.
In de Engelsche bladen vinden wij
een verslag van de ontvangst, die de
deputatie voor en die tegen het vrouwen
kiesrecht bij Asquith hebben gevonden.
Daaruit blijkt, dat Asquith aan de twee
deputaties onverholen heeft te kennen
gegeven, dat hij voorshands tegen het
parlementaire kiesrecht der vrouw is
en dus niet geneigd, om mee te werken,
dat Shackleton's wetsontwerp, hetwelk
iets meer dan een millioen vrouwen
het kiesrecht zou bezorgen, in de
loopende zitting afgehandeld kan wor
den. Maar, voegde hij er bij, zoo
denken er niet al mijn ambtgenooten
in het kabinet en de meerderheid in
de partij over. Hij zou zoo trouw
mogelijk de argumenten voor en tegen
aan het oordeel van het kabinet over
brengen, en de beslissing van het
kabinet aangaande het wetsontwerp van
Shackleton zoo spoedig mogelijk in het
Lagerhuis meedeelen.
Zondag heeft een predikant op een
dorp bij Norwich van den kansel ge-
De wind raasde door den kouden nacht,
loeiend langs den ouden stadsmuur,
gierend over de daken als eene stem
van groot en "eindeloos leed.
Renate wachtte tot hare moeder naar
bed en ingeslapen was. Toen stond zij
zachtkens op en ging in de woonkamer
terug en liep daar heen en weer, heen
en weer, met ineengewrongen handen.
Menigmaal bleef zij staan en staarde naar
de deur, alsof die zoo aanstonds toch
moest opengaan en Richard binnenlaten.
En dan kwam er een wonderbare glans
in hare oogen, een glans van onuitspre
kelijk geluk. Zij doorleefde nog eens
het oogenblik, toen zij aan zijne borst
lag en al haar leed bij zijnen kus ver
gat. En in de overmaat haars verlan
gens strekte zij hare armen naar hem
uit, riep hem luide bij zijnen naam.
Maar slechts de wind kreunde haar een
antwoord toe.
Zij dacht niet meer aan de schande
die men haar had aangedaan maar
slechts aan datgene, wat zij verloren
geven moest en toch niet verloren geven
kon. Zij dacht niet aau haren doodelijk
gekwetsten trots enkel aan haar ver
nietigde geluk.
Maar telkens toch brak er door deze
troostelooze werkelijkheid een straal van
hoop. De nieuwe dag immers zou haar
den beminde terugbrengen. Hij moest,
hij moest haar toch trouw gebleven
zijn
Toen de morgen eindelijk aanbrak en
de eerste levensteekenen meebracht op
de straat, kon Renate het in de duffe
kamer niet langer uithouden. Zij kleedde
zich aan, trok een sluier over haar gelaat
en snelde naar buiten onwillekeurig,
onbewust schier, den wegop naar Richard's
woning.
De bevroren sneeuw kraakte onder
hare voeten, en ijsvlokjes, scherp als
naalden, prikten haar voorhoofd en
wangen.
Daar stond zij voor het huipen
meteen was het haar of de grond onder
hare voeten wankelde. Want zie
Achter het venster hing een bordje met
het opschriftTerstond te huurc.
Werktuigelijk knikte zij een paar
malen en prevelde onhoorbaar iets.
Daarbij moest zij tegen een lantaarnpaal
leunen, om niet neer te zinkeu.
Een marktwagen ratelde voorbij. De
zweep klapte en hoefijzers trappelden op
de keien.
Daar schrok zij, alsof zij ontwaakte
uit een droom. Als wezenloos ging zij
den weg terug, vreemd als uit een an
dere wereld terug naar haar huis.
waar hare moeder angstig op haar wachtte.
ruchten, die over koning George in
omloop waren weersproken. Men zei,
dat hij dronk en vóór zijn huwelijk
met koningin Marie al heimelijk ge
trouwd was geweest. Allen, die den
koning kennen, zei de predikant, zyn
bereid onder eede te verklaren, dat
die geruchten ongegrond zijn.
Winston Churchill, de minister van
binnenlandsche zaken, is ook majoor
bij een regiment Yeomanry. Trouwens
hy heeft in den Boerenoorlog en in
vele kleine en groote oorlogen voordien
als soldaat en officier in het vuur ge
staan. De officieren van dat regiment
Yeomanry nu waren onlangs in een
kamp te gast bij de officieren van een
regiment huzaren. Na tafel werd er
gebokst. Churchill kreeg een uitdaging
van eeh der huzarenofficieren en nam
het aan. Over en weer werden er
uitvallen gedaan, tot de rechtervuist
van den huzarenofficier, recht van den
schouder uit gestooten, 's ministers kaak
trof en hem tegen den grond velde.
De scheidsrechter besliste toen, dat
Churchill het had afgelegd.
ITALIË.
Bij de gemeenteraadsverkiezingen is
het hier en daar heftig toegegaan, met
name te Florence, waar een verwoede
strijd is geweest tusschen de gematigd-
clericalen en het demokratische blok.
Beide partijen hadden getracht alle
beschikbare rijtuigen te anuexeeren,
hetgeen vaak tot allerlei ruwe tooneelen
ileiding gaf. De democraten hebben
gepoogd de auto van graaf Seristori
omver te werpende graaf en de
chauffeur wisten echter het volk met
hun revolvers op een afstand te houden.
Terwijl te Florence de gematigd-cleri-
calen de overwinning hebben behaald,
hebben te Milaan en te Turyn de soci
alisten en de democraten de zege
En met verstikte stem bracht zij uit
>U hebt gelijk gehad Hij is wegI*
»Kind, kind ween maar eens uit
Met verdwaasden blik staarde zij de
oude vrouw aan.
»Weenen? Waarom Niet om
myzelf want ik heb u nog, moeder...
En om hem? Dat hij even laag staat
als de groote hoop? Dat hij zijn woord
kon breken Dat hij zoo laf, zoo jam
merlijk laf mij in den steek laten kon
O, moeder met eiken traan, dien
ik om hem vergoot, zou ik en'cel mij
zelf vernederen
Zij stond rechtop, het hoofd omhoog,
de handen saaragevouwen.
>U hebt mij zoo vaak mijn trots ver
weten, moeder. Nu, wat zou ik nu
wezen zónder mijn trots? Hoe zou
ik dan dit uur kunnen verdragen
Als hem zulk eene verdenking getroffen
had en zij hadden allen hem den rug
toegekeerd, zooals zij 't m ij hebben ge-
daau, moeder, dan zou ik hem niet ver
laten hebben in den nood. Ik zou in
hem hebben geloofd, al zou de gansche
stad hem gesteenigd hebben. Ik zou
niet den zwaarsten steen tegen hem
hebben opgenomen, zooals hij tegen mij
maar ik zou naast hem hebben ge
staan en voor hem gesproken hebben en
hem met mijne liefde getroost. Nooit
zou ik hem afvallig geworden zijn
nooit
>0, Reua, kind behoef je m y dat
OOSTENRIJK-HONG ARIJE.
Naar uit Boedapest gemeld wordt, is
Maandagmiddag bij Baja de Duitsche
ballon Plauen door den storm tegen
den grond geslagen. Van de vier
reizigers kreeg één een hersenschudding,
een tweede bekwam een gebroken rib,
een derde een gebroken arm. De
vierde bleef ongedeerd. De ballon was
Zondagavond iD Leipzig opgestegen.
In Hongarije houden de regens en
de daarmee gepaard gaande over-
stroomiugen aan. Het geheele aantal
slachtoffers wordt totdusver opgegeven
als drie honderd. Frans Jozet heeft
honderd duizend kronen beschikbaar
gesteld voor de slachtoffers Troepen
en ingenieurs zijn naar de getroffen
streken gezonden. Vele plaatsen zijn
niet meer te herkennen. In het dorp
Ypost zijn alle huizen vernielddaar
alleen wordt het aantal slachtoffers op
meer dan tachtig geschat. Het herstel
van wegen en spoorlijnen zal maanden
duren.
AMERIKA.
In Rusk (Texas) is een neger gelyncht,
die beschuldigd werd van moord op
een blanke vrouw. De neger, een
zekere Johnson, is door een woedende
menigte levend verbrand. De overheid
te verzekeren ?c fluisterde mevrouw Mild-
Der diep geschokt.
,U, moeder, ja om u te doen be
grijpen waarom ik om hem niet weenen
kan,< zeide Renate, haar hoofd buigend
en de gevouwene handen drukkend tegen
hare borst. »Er kan een tijd komen,
moeder, dat ik weenen zal over mijzelf
over mijn doode hart, dat zoo zwaar
te dragen is. Maar om hem neen
Hoe kan men weenen om iemand
dien men veracht, moeder ?c
»Bedrieg jezelf niet, kind Je bemint
hem nog.
»Mogelyk, dat ik het betere in hem
zoo ineens niet kan vergeten. Maar
mocht er ooit nog een dag komen,
waarop hij over zijne lafheid wroeging
voelen zal en mij berouwvol om vergif
fenis zal smeeken, dan, moeder, dan
zal ik gewroken zijn!* riep het meisje,
en zij ademde zwaar.
»Die dag zal niet komen kind. Denk
daar niet aan.
>Ik hoop V zeide Renate dof.
Er werd gescheld. Het was de post
bode met een paar postwissels.
»Voor juffrouw Mildner. Verzoeke te
quitteeren.
Het bloed schoot Renate naar het hoofd.
»Ik neem dit geld niet aan. Het kan
aan de zenders worden teruggegeven,*
zeide zij tot den man, en zij sloot de
deur. »Liever verhongeren, moeder,
dan het geld van dat volk aanraken,
