IVo. 17.
If oensdag 1 Juni 1910.
26e Jaarg,
F. dieleman,
^Het vermiste kleinood.
voor
Nieuws- en Advertentieblad
Zeeuwse h -Vlaander en.
Buitenland.
FEUILLETON.
Binnenland.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
AL)VERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eikeD regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
DUITSCHLAND.
De Lokal-Anzeiger verneemt, dat de
bloedzweer op de rechterhand van den
Keizer het gevolg is van een insecten-
beet, die een tamelijke zwelling ver
oorzaakt heeit. Om het gevaar van
bloedvergiftiging at te wenden, is er
een snede in de zwelling gegeven. De
Keizer is onder behandeling van zijn
lijfarts dr. Ilberg. Hij kan de hand
goed gebruiken en mag uitgaan. Zijn
algemeene toestand is ook zoo goed,
dat alle schikkingen, die voor de voor
jaarsparade en de ontvangst van het
koninklijke paar van België getroffen
waren, gehandhaafd zijn.
Daar de Keizer op raad van den
dokter zijne (rechter) hand een paar
dagen zal moeten ontzien, heeft hij den
Kroonprins voor den tijd, dat hij ver
hinderd is dit te doen, opgedragen, de
stukken te onderteekenen, die hij den
Kroonprins met dat doel zal doen toe
komen.
ENGELAND.
Er wordt in de Engelsche pers
allerlei gemopper over de regeling van
koning Eduard's uitvaart ruchtbaar.
Men komt op tegen het militaire
karakter van de begrafenis. Het bestuur
van het Internationale Genootschap van
Vrede en Scheidsgerecht heeft dat
protest in een besluit onderschreven.
Toen zijn leden van den Geheimen
Raad en van het Lagerhuis gaan klagen,
dat zy als de eerste de beste uit het
Het afscheidsdiner voor den waarne-
menden landraad Lepsius, wiens heengaan
algemeen werd betreurd, was schitterend
afgeloopen. Men had den assessor nog
nooit zoo opgeruimd gezien als dezen
avond, nu de vervulling zijner wenschen
naderde en hij de zekerheid had, van
den dag van morgen aan Renate's zijde
te zullen mogen slijten. Hij verheugde
zich nu reeds op de verbaasde gezichten,
wanneer het bericht zijner verloving
zwart op wit de ronde deed. Hoe heerlijk
voor hem, dat het in zijn vermogen zou
8taan, den stand zijner beminde op te
heffen en haar het schoone hoofd hooger
te doen dragen Menig schuimend glas
ledigde hy op dit nu nog heimelijke
vooruitzicht, op Renate's welzijn.
President Von Testarp, buiten dieust
de aangenaamste man van de wereld,
mocht den jongen assessor bijzonder
gaarne lijden. Hij had hem dus met de
andere deelnemers aan het diner uitge-
noodigd om 's avonds, na afloop, bij hem
nog eene sigaar te komen rooken. In
de beste stemming bereikten de heereu
het huis van den presideert en stapten
schertsend de stoep op, over welke zoo
kort tevoren nog Renate in doffe wan
hoop was heengesneld.
publiek behandeld en nergens bij toe
gelaten werden.
En nu schrijft de Daily Chronicle
Het is een allemansgeheim, dat sommige
hooge vreemdelingen ontevreden waren
met de plaats, nun in den stoet toebe
deeld. De vertegenwoordiger van een
groote Europeesche mogendheid is met
grooten spoed dadelijk na de begrafenis
uit Londen vertrokken als een teeken
van protest, dat hij in den stoet achter
de koningen van eenige kleine staatjes
moest gaan. (Vermoedelijk wordt aarts
hertog Frans Ferdinand van Oostenrijk
bedoeld.) De heer Pichon, de Fransche
minister van buitenlandsche zaken,
was ook zeer ontevreden, dat men hem
in een rijtuig bijna aan het eind van
den stoet liet rijden, nog achter den
vertegenwoordiger vau China. Hij
troostte zich, dat de heer Roosevelt,
de vertegenwoordiger van een tweede
groote republiek, bij hem in het rijtuig
zat. Hofdignitarissen besluit de
Daily Chronicle begrijpen nog niet
de plaats van republieken in de orde
der dingen. Elk buiteulandsch prinsje
had den voorrang boven de vertegen
woordigers van de Vereenigde Staten
en Frankrijk, twee van de grootste
mogendheden ter wereld.
Als Ieren het met elkaar oneens zijn,
dan steken ze dat niet onder stoelen
en banken. In het graafschap Cork
wordt er tegenwoordig stevig gebakke
leid tusschen aanhangers van O'Brien
en Redmond. Cork is O'Briens bolwerk.
Te Newmarket ging het Donderdag zoo
hevig toe, dat de politie ging schieten.
»Een oogenblikl* zeide de heer Von
Testarp. »Ik moet maar even mijne
vrouw verwittigen.*
In het salon brandden nog de gas
lichten, en in wilde verwarring stonden
de meubels door elkaar.
Wat is hier gebeurd, Louise?* vroeg
de president, bij dien aanblik. »Ik heb
eenige heeren meegebracht, en
De presidentsvrouw, rood en heet van
het zoeken, rees van den grond op.
»Verbeeld je eens, Adalbert, wat er ge
beurd is 1* En zij vertelde de toedracht
der zaak.
Testarp, die mevrouw Kleber niet
luchteD kon, had eerst veel lust tot
lachen maar al spoedig begon hij ernstig
te kijken.
»Ei ei Dat is eene fatale ge
schiedenis
>De oorknop is weg. Er is nu geen
hoekje of gaatje ondoorzocht gebleven,*
riep mevrouw. »Wat moet ik morgen
zeggen
»Kunnen jullie vrouwen dan nooit een
diamant zien zonder hem in de vingers
te moeten nemen riep de president
geërgerd. »Wat wil je nu Moet ik
bijgeval den steen vergoeden. Heb ik
de achtduizend mark zoo maar op straat
te gooien Je begint maar met die
juffrouw Mildner onmiddellyk af te
danken. Dat is nummer één.
»En dan
»Dan mag mevrouw Kleber zien hoe
Een Ier is er door gedood. Volgens
een bericht gebeurde dat nog bij ongeluk.
De politie schoot over de hoofden van
de vechtenden en een vreedzaam jong
man, die op eenigen afstand stond,
kreeg een kogel door het hoofd.
ITALIË.
Over een nieuwen merkwaardigen
spoorwegdiefstal schrijft iemand uit
Milaan aan de Frankfurter Zeitung
Den 30en April is op de lijn Nizza
Milaan—Cernobbio mijn koffer door
middel van valsche sleutels geopend.
Een kostbaar paarlensnoer, alsmede
mijn Duitsche en Fransche geld werd
er uitgenomen. Klein geld hebben de
dieven versmaad. Bij het openen van
mijn koffer kon ik geen spoor van
ftiefstal er aan vinden. Alle voorwerpen
waren op hun gewone plaats. Eerst
bij een nauwkeurig onderzoek bleek
dat de genoemde voorwerpen ontbraken.
Het paarlensnoer en het geld hadden
heelemaal onderaan gelegen, onder
allerlei andere voorwerpen. De dief
of de dieven moeten dus over veel tijd
beschikt hebben. Ik heb onmiddellijk
de zaak aangegeven bij de politie in
Cernobbio, den politiecommissaris in
Como, de spoorwegdirectie en den
consul-generaal te Milaan, maar kreeg
totdusver geen antwoord. Bij de in
den laatsten tijd in bedenkelijke mate
zich ophoopende misstanden van dezen
aard op Italiaansche spoorwegen, schijnt
de vraag gepast of niet allengs de tijd
is gekomen om door diplomatiek in
grijpen bij de Italiaansche regeering
hulp te verschaffen.
zij weer aan haar moois komt. Dat is
hare zaak. In ons huis is de oorknop
niet. Zij mag zoeken tot zij hem vindt
of ook laten zoeken.*
»Je bedoelt riep mevrouw verschrikt.
»Ik bedoel niets,* zeide de president,
ondanks zijne onverschillige houding zeer
verontrust. »Ik bedoel niets dan dat
je wat bier en glazen laat brengen, en
dat je zelf even binnenkomt om den
heeren goedenavond te wenschen
Neen, zoo iets dols is my in mijn eigen
huis toch nog nooit uit de lucht ge
vallen I*
»Neemt mij niet kwalijk heeren, dat
ik u heb laten wachten,* zeide hij, in
zijne kamer tredend, waar zijne gasten
staande hem verbeidden. »Maar wat ik
zooeven heb gehoord, is geen grapje
Ah, daar komt mijne vrouw Louise,
vertel het nu zelf maar eens aan de
heeren. Het is haast niet te gelooven 1*
»Ik ben er nog zoo van ontdaan,*
zeide mevrouw, aan ieder de hand
reikend, met verzoek om plaats te nemen.
»A1 zou ik zelf ook, terwille van een
overigens onbesproken meisje, mijne ver
denking willen doodzwijgen, dan zouden
toch de dames, die getuigen waren, zeer
zeker den mond niet houden, en aller
minst zou de benadeelde persoon zelf
dit doen.
Hierop vertelde zij het voorgevallene.
»Ik zelf zat als van den donder ge
troffen, toen ik juffrouw Mildner, nadat
MONTENEGRO.
De correspondent der Frankfurter
Zeitung te Cettinje zegt thans uit be
trouwbare bron te kunnen melden, dat
Montenegro bij de aanstaande jubileums
feesten tot een koninkrijk zal verheven
worden.
Koninklijk bezoek aan Amsterdam.
Vrijdagochtend had de aubade plaats.
Reeds het vorige jaar was het plan
ontworpen om bij gelegenheid vaneen
eerstvolgend bezoek der Koninklijke
familie aan Amsterdam een aubade van
schoolkinderen te doen plaats hebben,
zooals thans gebeurd is, alles volkomen
naar wensch. Ruim 8000 kinderen
namen hieraan deel. Onnoodig is het
te schrijven, dat een indrukwekkend
geestdriftig applaus volgde op de 5
liederen, die ten gehoore van de Ko
ninklijke gasten werden gezongen, door
die 8000 met vlaggen en kransen galles
volgens stijl) versierde kinderen.
Vrijdagnamiddag werd voor het eerst
door het Koninklijk Echtpaar, vergezeld
van de Prinses een rijtoer ondernomen,
gedurende welke de vorstelijke perso
nen werden toegezongen door tal van
kinderen, die hier en daar op een
tribune waren opgesteld.
Na de aubade van 's morgens steeg
's middags andermaal een lied van
huldiging op, uitgevoerd door 9000
zangers.
Te 5 uur stelden zij zich opDe
muziekkorpsen van het 10e reg., het
zij den steen lang en met zichtbare
gretige oogen bekeken had, diep zag
kleuren en toen aan de uitnoodiging tot
het omkeeren der zakken geen gevolg
zag geven
Richard Lepsius meende een slag
midden in het gezicht te hebben gekre
gen zoo hevig schrok hij.
»Wie, mevrouw?* riep hij. »Wie
noemde u daar? Wie zou er --
»Dat mooie juffertje heeft zich vooral
die dames leelijk verdacht gemaakt,*
zeide de president gemelijk. »Ja, ja
Mijne vrouw met hare menschlievend-
heid en goedheid van vertrouwen'!
Daarmee is zij al menigmaal tegen de
lamp geloopen 1*
Lepsius was niet in staat een woord
uit te brengen.
»Stille wateren hebben diepe gronden,*
merkte de griffier Langen berg op.
»Ja, dat is een oude ervaring den
hemel zij 't geklaagd!* riep de president.
>Wat ik van die mevrouw Kleber
»Kleber?« riep Lepsius, als uit een
droom ontwakend. »Bedoelt u eene
zekere Charlotte Kleber
»Kent u die dame?* vroeg mevrouw
Von Testarp.
»Op eene bruiloft heb ik haar lang
geleden wel eens ontmoet,* antwoordde
de assessor ontwijkend. Het suisde hem
in de ooren, en voor de oogen duizelde
't hem.
►Zy moet, naar ik hoor, niet van de
