No. 12
1 oensdag 11 Mei 1910.
26e Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. Dl EL EU AX.
Buitenland.
FEUILLETON.
Het vermiste kleinood.
COIJMN
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Cent; franco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
A UVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Centvoor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrydagnamiddag TWEE uren.
ENGELAND.
Koning Eduard overleden.
Vrijdagavond om 11.50 is een officieel
bulletin uitgegeven, meldende, dat de
koning om 11.45 vreedzaam was ont
slapen, in tegenwoordigheid van de
koningin, den prins en de prinses van
Wales, de koninklijke prinses, hertogin
van Fife, den hertog van Fife, prinses
Victoria en prinses Louise, hertogin
van Argyll.
Alle kinderen des konings stonden
aan zyn sterfbed behalve koningin
Maud van Noorwegen, aan wie geseind
is en die dadelijk onderweg is gegaan.
Volgens de Times wilde de koning
Vrijdagochtend niet in bed blijven. Hij
deed met zijn secretaris Lord Klolys
zelfs zaken af: Hij was onder zijn
ziekte moedig en vastberaden en praatte
als gewoonlijk, behalve bij hoestbuien
en aanvallen van benauwdheid. In
den voormiddag had hy een kramp
achtige hoestbui. In den namiddag
herhaalden zich die. In den avond
namen tje aanvallen den vorm aan van
gebrek aan adem, en verviel de koning
in een toestand van sluimering. Al
dien tyd bleef de koning buiten bed.
Volgens de Daily Express was de
ziekte van den koning een asthmatische
i aandoening van het hart. Het eerste
geneeskundige onderzoek scheen op een
complicatie in de keel te duiden en
men vreesde, dat een operatie noodig
zou wezen. Maar prof. Thomson, de
keel-specialist, die er by werd geroepen,
i)
I.
Het meer was in den nacht dichtge-
i vroren. In den namiddag werd de ijsbaan
lh geopend, en terstond was, bij het spelen
•ek der muziek, de toeloop groot.
Onder de beste rijders onderscheidde
zich een slanke, rijzige jonge man,
elegant in kleeding en houdingde
en lepsius, plaatsvervanger van een met
(verlof afwezigen hoofdambtenaar. In
het bureau stond hy aangeschreven als
w Eerzuchtig, en in de gezelschapskringen
noemden de jonge luitenants hem ver
waand. Maar de jonge damesweield
uit vond hem charmant, en de moeders
speculeerden op hem als op een toe-
tts' komstigen schoonzoon.
I »U zult zien, mama*, fluisterde eene
pupsche blondine hare wantrouwig uit
kijkende moeder toe »u zult zien,
let duurt niet lang of zy komt aanzetten,
jij loopt hem toch overal na. Alle
nenschen praten er over.
t Is een schandaalc, verklaarde me-
trouw Grützig, de wederhelft van den
(pperhoutvester. »Maar zet nu geen
Jjdig gezicht, Milla. Hij keek zooeven
'®rn( lierheen*.
ert Joörouw Camilla drukte haar motje
tgen hare lippen.
zei dat een operatie onnoodig was.
Twee flauwten deden die hem ver
pleegden alles vreezen. 's Avonds bleek,
dat het voortdurend hoesten en de
moeite met ademhalen het hart hadden
aangedaan. De linker hartkamer werkte
niet meer. Zuurstof gaf geen verlichting.
Koningin Alexandra draagt haar
smart met berusting.
Onder de betuigingen van deelneming
is er een bizonder hartelijke van den
Duitschen keizer.
Vrijdagavond bleef de menigte on
danks den zwaren regen voor het Buc-
kingham-paleis wachten. Vele personen
van beteekenis kwamen nog laat na
vraag doen. De doodstijding werd den
menschen om 12.5 meegedeeld, dadelijk
na het vertrek van den prins van
Wales. De tyding werd met een diep
gemurmel ontvangen.
Vele politieke vergaderingen werden
Vrijdag met het volkslied geopend.
Minister Seely, te Sheffield sprekende,
zeide, dat hij, terwijl de koning zwaar
ziek lag, geen politieke rede kon houden.
Nu sprak hij over's konings verdienste
als vredestichter. Hij noemde hem den
grootsten waarborg voor den vrede in
de wereld. Onder het levende geslacht
en misschien sedert eeuwen was er
geen grooter vriend van den vrede
geweest. Gen. Botha had hem gezegd,
dat hij geloofde, dat de magnetische
persoonlijkheid van den koning meer
dan eenige andere factor de vereeniging
van de blanke nationaliteiten in Zuid-
Atrika had bewerkt.
De doodstijding kwam als een ge
weldige schok te Londen, aangezien
»U weet, mama, hoe hij mij van den
beginne af het hof heeft gemaakt. Ze
plaagden mij reeds met hemO,
die valsche kat, die wij toch enkel uit
medelijden in onzen kring hebben opge
nomen 1 En als 't niet voor de oude,
krakerige presidentsvrouw was
»Glimlach toch eens, kind vermaande
de diep gekrenkte moeder. »Hij kijkt
nog altoos naar ons heen.c
»Naar óns LariHij kijkt
uit, of z ij ook komt aangedraafde, ant
woordde Milla Grützig, van de bank
opspringend en den arm barer moeder
heftig drukkend. »En ik heb toch zoo
veel van hem gehouden, Mama! - O,
ik zou dol kunnen worden op die straat
arme kat 1«
»Nu, wij zullen tot het laatst toe hier
blijvenc, verklaarde mevrouw Grützig.
»En als 't noodig mocht zijn, dan zal ik
voor de presidentsvrouw eens een boekje
opendoen Maar glimlach nu eens,
Milla. Dat staat je goed.*
Op dit oogenblik kneep de dochter
baar weêr in den arm. »Daar komt
zij Daar Ziet u niet
»Onzin Lepsius komt. Stil nu!»
De assessor begroette de beide dames
allerminzaamst.
Hij had aanvankelijk van de pikante
blondine met de bruine oogen veel werk
gemaakt, druk ten huize van den opper
houtvester verkeerd en daardoor aan
leiding gegeven tot hoop en tot teleur-
men op het bericht dat de koning weer
werkte was gaan hopen, dat hij her
stellen zou.
Er werd in heel het land geen ver
gadering gehouden, waar niet vurige
wenschen voor zijn herstel werden ge
uit. Als een voorbeeld hoe algemeen
geliefd hij was, kan dienen dat het
socialistische oud-Parlementslid Crooks,
te Londen het woord voerende, zijn
gehoor uitnoodigde het God Save the
King te zingen. De koning geeft om
den kleinen man, zeide hijde koning
is ons aller vader.
De rouw is algemeen, het heele land
door. Overal waaien de vlaggen half
stok. Van alle torens luiden de klokken.
Wedrennen en allerlei feestelijkheden
worden afgezegd. Van alle kanten der
wereid stroomen de betuigingen van
rouwbeklag in.
Van den prins van Wales hebben
wij weinig te zeggen. Hij trad niet op
den voorgrond. De Engelsche bladen
lieten zich weinig over nem uit. Een
paar jaar geleden, toen hij, van een
groote reis teruggekeerd men weet,
dat hij van zijn leven buitengewoon
veel gereisd heeft te Londen in een
redevoering het Engelsche volk een
Word wakker! toeriep en het ver
maande zich niet zijn voorrang in
handel en nijverheid te lal en ontrukken,
toen leek het of hij een rol ging
spelen in het openbare leven. Maar
het gerucht, over die rede gemaakt, is
sedert verstomd.
In de koloniën kent men hem. Hij
heeft ze herhaaldelijk bezocht. Men
weet, dat hy naar Zuid-Afrika zou gaan
stelling. Toen echter kwam er een
avond, op welken hy een hem onbekend
meisje tegen de ruwheid van een be-
schonkene beschermde en haar naar huis
begeleidde. Een sluier bedekte zoozeer
haar gelaat, dat hij hare trekken niet
goed had kunnen onderscheiden. Zij
had hem ook niet de hand gegeven, maar
enkel met matte stem bedankt. Later
had hij haar op straat weêr ontmoet,
nu goed aangekeken, en sedert had
het beeld van Renate Mildner hem dag
en nacht voor de oogen gezweefd. Hij
had bij hare moeder, de ziekelijke me
vrouw Mildner, een bezoek willen af
leggen. Maar Renate verzocht hem, dit
niet te doen. Er werd toch zoo ge
babbeld in Neustadt en zij leefden
zoo stil, zoo van allen teruggetrokken.
Het pensioentje der moeder en de weinige
taallessen die Renate gaf, dit waren
de middelen van bestaan, en met fiere
oprechtheid kwam het meisje tegenover
den ridder harer eerste liefde daarvoor
uit. Maar op straat zagen zij elkaar
herhaaldelijk en eens, opeen mistigen
winteravond, viel tusscheu hen beiden
het woord »liefde«. Renate meende toen
van geluk te moeten sterven. Zij vroeg
niet of zy voor den jongen man wei
eene goede passende partij waszij
vroeg ook niet of hij zelf haar in mate-
rieëlen zin een draaglijk bestaan zou
kunnen verzekeren. Zij vroeg naar niets
zij was enkel zalig zij dacht aan
om in 't najaar het eerste Unie-parle
ment te openen. Daarvan zal nu waar
schijnlijk niets komen.
GeorgeFrederik Ernst Albert is in
Juni 1865 geboren. Hij was niet de
oudste zoon. Albert Victor, de oudste,
in 1864 geboren, is in Januari 1892
overleden. Deze was toen verloofd met
zijn nicht prinses Marie van Teek.
Tot voldoening van het Engelsche volk
nam de tegenwoordige prins van Wales
in Juli 1893 dezelfde tot zijn vrouw.
De nieuwe koningin wordt den 26en
dezer 43 jaar. De nieuwe koning van
Engeland zal heeten George V.
FRANKRIJK.
Uit Toulon wordt gemeld, dat het in
dat gedeelte van het zuiden van Frank
rijk sinds een dag of drie abnormaal
slecht weer is. Donderdag heeft er
weer een zware storm gewoed, die
boomen ontworteld en muren omge
worpen heett. Zeevaarders en land
bouwers maken een moeilijken tijd door;
de zee staat buitengewoon hol, de vaart
gaat met groote moeilijkheden gepaard.
De wachters der lichttorens hebben
order ontvangen extra-goed uit te kijken,
opdat er ingeval van scheepsrampen
zoo spoedig mogelijk hulp gezonden
kan worden.
RUSLAND.
Met buitengewone eer is Vrijdag het
stoffelijk overschot ter aarde besteld
van den politie-agent die in den nacht
van Zondag op Maandag op zijn post
in een voorstad van Petersburg ver
moord werd. De lijkdienst werd bij
gewoond door het geheele personeel
geen hindernis, geen bezwaar evenmin
als hij zelf. Met den eersten kus be
hoorden die twee elkander toe voor het
leven. Het was een roes, het was eene
koorts. En het éénige, wat over die
eerste zaligheid eeue schaduw wierp,
was de gedachte, dat Lepsius' verblijf
in deze stad op een einde liep en dat
weldra het uur van het laatste heimelijke
samenzijn zou hebben geslagen.
Terwijl nu de jonge man met de
dames Grützig eenige hoffelijke phrasen
wisselde, met geen blik zijn ongeduld
naar zijn beminde verradend, gleed
Renate Mildner voorbij, zonder op te
zien, midden in het gewoel verdwijnend
en over de blinkende ijsvlakte weder
de verte in, waar zij droomerig en in
zichzelf verloren het oogenblik verbeidde,
dat hem aan hare zijde brengen zou.
En daar hoorde zy, achter haar
Ren ate
Zij behoefde zich niet oin te wenden.
Hij stond reeds naast haar.
Eindelijk
Zij kleurde onder den bewonderenden
blik, met welken hij hare gestalte om
vatte.
»Ik had eigenlijk niet moeten komenc,
zeide zij, met glimlachenden ernst. »Er
zijn te veel oogen en ooren in de na
bijheid.*
»Maar ik moet met je spreken*, viel
hij haastig in »en langer dan een
paar minuten. Ik heb je zoo véél te,