No. 12 1 oensdag 11 Mei 1910. 26e Jaarg. Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen. F. Dl EL EU AX. Buitenland. FEUILLETON. Het vermiste kleinood. COIJMN Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 Maanden 50 Cent; franco per post 60 Cent. Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER—UITGEVER AXEL. A UVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Centvoor eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrydagnamiddag TWEE uren. ENGELAND. Koning Eduard overleden. Vrijdagavond om 11.50 is een officieel bulletin uitgegeven, meldende, dat de koning om 11.45 vreedzaam was ont slapen, in tegenwoordigheid van de koningin, den prins en de prinses van Wales, de koninklijke prinses, hertogin van Fife, den hertog van Fife, prinses Victoria en prinses Louise, hertogin van Argyll. Alle kinderen des konings stonden aan zyn sterfbed behalve koningin Maud van Noorwegen, aan wie geseind is en die dadelijk onderweg is gegaan. Volgens de Times wilde de koning Vrijdagochtend niet in bed blijven. Hij deed met zijn secretaris Lord Klolys zelfs zaken af: Hij was onder zijn ziekte moedig en vastberaden en praatte als gewoonlijk, behalve bij hoestbuien en aanvallen van benauwdheid. In den voormiddag had hy een kramp achtige hoestbui. In den namiddag herhaalden zich die. In den avond namen tje aanvallen den vorm aan van gebrek aan adem, en verviel de koning in een toestand van sluimering. Al dien tyd bleef de koning buiten bed. Volgens de Daily Express was de ziekte van den koning een asthmatische i aandoening van het hart. Het eerste geneeskundige onderzoek scheen op een complicatie in de keel te duiden en men vreesde, dat een operatie noodig zou wezen. Maar prof. Thomson, de keel-specialist, die er by werd geroepen, i) I. Het meer was in den nacht dichtge- i vroren. In den namiddag werd de ijsbaan lh geopend, en terstond was, bij het spelen •ek der muziek, de toeloop groot. Onder de beste rijders onderscheidde zich een slanke, rijzige jonge man, elegant in kleeding en houdingde en lepsius, plaatsvervanger van een met (verlof afwezigen hoofdambtenaar. In het bureau stond hy aangeschreven als w Eerzuchtig, en in de gezelschapskringen noemden de jonge luitenants hem ver waand. Maar de jonge damesweield uit vond hem charmant, en de moeders speculeerden op hem als op een toe- tts' komstigen schoonzoon. I »U zult zien, mama*, fluisterde eene pupsche blondine hare wantrouwig uit kijkende moeder toe »u zult zien, let duurt niet lang of zy komt aanzetten, jij loopt hem toch overal na. Alle nenschen praten er over. t Is een schandaalc, verklaarde me- trouw Grützig, de wederhelft van den (pperhoutvester. »Maar zet nu geen Jjdig gezicht, Milla. Hij keek zooeven '®rn( lierheen*. ert Joörouw Camilla drukte haar motje tgen hare lippen. zei dat een operatie onnoodig was. Twee flauwten deden die hem ver pleegden alles vreezen. 's Avonds bleek, dat het voortdurend hoesten en de moeite met ademhalen het hart hadden aangedaan. De linker hartkamer werkte niet meer. Zuurstof gaf geen verlichting. Koningin Alexandra draagt haar smart met berusting. Onder de betuigingen van deelneming is er een bizonder hartelijke van den Duitschen keizer. Vrijdagavond bleef de menigte on danks den zwaren regen voor het Buc- kingham-paleis wachten. Vele personen van beteekenis kwamen nog laat na vraag doen. De doodstijding werd den menschen om 12.5 meegedeeld, dadelijk na het vertrek van den prins van Wales. De tyding werd met een diep gemurmel ontvangen. Vele politieke vergaderingen werden Vrijdag met het volkslied geopend. Minister Seely, te Sheffield sprekende, zeide, dat hij, terwijl de koning zwaar ziek lag, geen politieke rede kon houden. Nu sprak hij over's konings verdienste als vredestichter. Hij noemde hem den grootsten waarborg voor den vrede in de wereld. Onder het levende geslacht en misschien sedert eeuwen was er geen grooter vriend van den vrede geweest. Gen. Botha had hem gezegd, dat hij geloofde, dat de magnetische persoonlijkheid van den koning meer dan eenige andere factor de vereeniging van de blanke nationaliteiten in Zuid- Atrika had bewerkt. De doodstijding kwam als een ge weldige schok te Londen, aangezien »U weet, mama, hoe hij mij van den beginne af het hof heeft gemaakt. Ze plaagden mij reeds met hemO, die valsche kat, die wij toch enkel uit medelijden in onzen kring hebben opge nomen 1 En als 't niet voor de oude, krakerige presidentsvrouw was »Glimlach toch eens, kind vermaande de diep gekrenkte moeder. »Hij kijkt nog altoos naar ons heen.c »Naar óns LariHij kijkt uit, of z ij ook komt aangedraafde, ant woordde Milla Grützig, van de bank opspringend en den arm barer moeder heftig drukkend. »En ik heb toch zoo veel van hem gehouden, Mama! - O, ik zou dol kunnen worden op die straat arme kat 1« »Nu, wij zullen tot het laatst toe hier blijvenc, verklaarde mevrouw Grützig. »En als 't noodig mocht zijn, dan zal ik voor de presidentsvrouw eens een boekje opendoen Maar glimlach nu eens, Milla. Dat staat je goed.* Op dit oogenblik kneep de dochter baar weêr in den arm. »Daar komt zij Daar Ziet u niet »Onzin Lepsius komt. Stil nu!» De assessor begroette de beide dames allerminzaamst. Hij had aanvankelijk van de pikante blondine met de bruine oogen veel werk gemaakt, druk ten huize van den opper houtvester verkeerd en daardoor aan leiding gegeven tot hoop en tot teleur- men op het bericht dat de koning weer werkte was gaan hopen, dat hij her stellen zou. Er werd in heel het land geen ver gadering gehouden, waar niet vurige wenschen voor zijn herstel werden ge uit. Als een voorbeeld hoe algemeen geliefd hij was, kan dienen dat het socialistische oud-Parlementslid Crooks, te Londen het woord voerende, zijn gehoor uitnoodigde het God Save the King te zingen. De koning geeft om den kleinen man, zeide hijde koning is ons aller vader. De rouw is algemeen, het heele land door. Overal waaien de vlaggen half stok. Van alle torens luiden de klokken. Wedrennen en allerlei feestelijkheden worden afgezegd. Van alle kanten der wereid stroomen de betuigingen van rouwbeklag in. Van den prins van Wales hebben wij weinig te zeggen. Hij trad niet op den voorgrond. De Engelsche bladen lieten zich weinig over nem uit. Een paar jaar geleden, toen hij, van een groote reis teruggekeerd men weet, dat hij van zijn leven buitengewoon veel gereisd heeft te Londen in een redevoering het Engelsche volk een Word wakker! toeriep en het ver maande zich niet zijn voorrang in handel en nijverheid te lal en ontrukken, toen leek het of hij een rol ging spelen in het openbare leven. Maar het gerucht, over die rede gemaakt, is sedert verstomd. In de koloniën kent men hem. Hij heeft ze herhaaldelijk bezocht. Men weet, dat hy naar Zuid-Afrika zou gaan stelling. Toen echter kwam er een avond, op welken hy een hem onbekend meisje tegen de ruwheid van een be- schonkene beschermde en haar naar huis begeleidde. Een sluier bedekte zoozeer haar gelaat, dat hij hare trekken niet goed had kunnen onderscheiden. Zij had hem ook niet de hand gegeven, maar enkel met matte stem bedankt. Later had hij haar op straat weêr ontmoet, nu goed aangekeken, en sedert had het beeld van Renate Mildner hem dag en nacht voor de oogen gezweefd. Hij had bij hare moeder, de ziekelijke me vrouw Mildner, een bezoek willen af leggen. Maar Renate verzocht hem, dit niet te doen. Er werd toch zoo ge babbeld in Neustadt en zij leefden zoo stil, zoo van allen teruggetrokken. Het pensioentje der moeder en de weinige taallessen die Renate gaf, dit waren de middelen van bestaan, en met fiere oprechtheid kwam het meisje tegenover den ridder harer eerste liefde daarvoor uit. Maar op straat zagen zij elkaar herhaaldelijk en eens, opeen mistigen winteravond, viel tusscheu hen beiden het woord »liefde«. Renate meende toen van geluk te moeten sterven. Zij vroeg niet of zy voor den jongen man wei eene goede passende partij waszij vroeg ook niet of hij zelf haar in mate- rieëlen zin een draaglijk bestaan zou kunnen verzekeren. Zij vroeg naar niets zij was enkel zalig zij dacht aan om in 't najaar het eerste Unie-parle ment te openen. Daarvan zal nu waar schijnlijk niets komen. GeorgeFrederik Ernst Albert is in Juni 1865 geboren. Hij was niet de oudste zoon. Albert Victor, de oudste, in 1864 geboren, is in Januari 1892 overleden. Deze was toen verloofd met zijn nicht prinses Marie van Teek. Tot voldoening van het Engelsche volk nam de tegenwoordige prins van Wales in Juli 1893 dezelfde tot zijn vrouw. De nieuwe koningin wordt den 26en dezer 43 jaar. De nieuwe koning van Engeland zal heeten George V. FRANKRIJK. Uit Toulon wordt gemeld, dat het in dat gedeelte van het zuiden van Frank rijk sinds een dag of drie abnormaal slecht weer is. Donderdag heeft er weer een zware storm gewoed, die boomen ontworteld en muren omge worpen heett. Zeevaarders en land bouwers maken een moeilijken tijd door; de zee staat buitengewoon hol, de vaart gaat met groote moeilijkheden gepaard. De wachters der lichttorens hebben order ontvangen extra-goed uit te kijken, opdat er ingeval van scheepsrampen zoo spoedig mogelijk hulp gezonden kan worden. RUSLAND. Met buitengewone eer is Vrijdag het stoffelijk overschot ter aarde besteld van den politie-agent die in den nacht van Zondag op Maandag op zijn post in een voorstad van Petersburg ver moord werd. De lijkdienst werd bij gewoond door het geheele personeel geen hindernis, geen bezwaar evenmin als hij zelf. Met den eersten kus be hoorden die twee elkander toe voor het leven. Het was een roes, het was eene koorts. En het éénige, wat over die eerste zaligheid eeue schaduw wierp, was de gedachte, dat Lepsius' verblijf in deze stad op een einde liep en dat weldra het uur van het laatste heimelijke samenzijn zou hebben geslagen. Terwijl nu de jonge man met de dames Grützig eenige hoffelijke phrasen wisselde, met geen blik zijn ongeduld naar zijn beminde verradend, gleed Renate Mildner voorbij, zonder op te zien, midden in het gewoel verdwijnend en over de blinkende ijsvlakte weder de verte in, waar zij droomerig en in zichzelf verloren het oogenblik verbeidde, dat hem aan hare zijde brengen zou. En daar hoorde zy, achter haar Ren ate Zij behoefde zich niet oin te wenden. Hij stond reeds naast haar. Eindelijk Zij kleurde onder den bewonderenden blik, met welken hij hare gestalte om vatte. »Ik had eigenlijk niet moeten komenc, zeide zij, met glimlachenden ernst. »Er zijn te veel oogen en ooren in de na bijheid.* »Maar ik moet met je spreken*, viel hij haastig in »en langer dan een paar minuten. Ik heb je zoo véél te,

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1910 | | pagina 1