UIT DE OUDE D000.
Nieuwjaars-advertentiën
,V>. 75.
Zaterdag 25 December 1909.
25'" Jaarg.
j 1 J J I J
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEMAN,
13 ERICH T.
Buitenland.
FEUILLETON.
D't blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
AdvertentiSn worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
B\j dit blad behoort een bijvoegsel.
In het Nieuwjaarsnummer dat
op 1 Januari 's morgens verschijnt
kunnen
worden geplaatst a 30 cent. Men
wordt beleefd verzocht hiervan zoo
spoedig mogelijk opgave te doen.
DE UITGEVER.
ENGELAND.
De werkstaking in de kolenmijnen
van Nieuw-Zuid-Wales loopt op een
eind. Een vergadering van vertegen
woordigers van patroons en mijnwerkers
uit het westen des lands heeft een
bevredigende uitkomst gehad, welke
echter nog door het stakerscongres be
krachtigd moet worden. Men verwacht
dat Maandag reeds het werk hervat
zal worden, en hoopt dat ook op de
mijnen in het Zuiden de vrede spoedig
hersteld zal wezen. De gasfabriek te
Sydney heeft steenkool gekregen van
de sporen, zoodat het licht kan blijven
branden.
Inmiddels heeft de wetgevende macht
met spoed een wetsontwerp tot wijziging
van de wet op arbeidsgeschillen aan
genomen. De wet bepaalt nu, dat de
voormannen van patroons of werklieden
10)
IV.
»Zoo luidde nu de brief, en ik verzeker
u, dat ik den slip van mijnen mantel
in den mond moest houden, om het niet
van lachen uit te barsten. De kleine
blonde Pauline hield het waschkaarsje
voor haren mond, om het uit te blazen,
en toen zij mijnen gesmoorden lach op
merkte, namen ook hare trekken eene
bijzonder vroolijke uitdrukking aan.
Vervolgens wischte haar adem de vlam
weg, en andermaal zaten wij in het
donker. Ik alzoo was de overbrenger
van den brief, en had het aan mijn
noodlot en aan mijne nieuwsgierigheid te
danken, dat ik de dames moest geleiden
naar het groote wassen beelden-spel op
het slotplein. Pauline klopte den koetsier,
en gaf hem bevel derwaarts te rijden
en toen zij, bij die manoeuvre, zich uit
het portier boog, en mij aanraakte, o
Tippelhoe werd het mij toen te moede
De naast mij zittende dame, wier harde
en knokkerige hand waarschijnlijk tot
even zoo knokkerige armen, en een even
zoo knokkerig lichaam behoorde, want
haar aangezicht was daar mager genoeg
toe, vroeg mij thans»Gij kent alzoo
bij uitsluiting of staking een straf kun-
neD krijgen van ten hoogste een jaar,
en de anderen van ten hoogste twee
maanden, zonder de keuze van een
boete. De politie mag tot elke ver
gadering doordringen. Vergaderingen
om een staking te bewerken, die stoor
nis zal brengen in de voortbrenging
of den toevoer van steenkool, gas, water
of levensbehoeften, zijn verboden. Over
eenkomsten, die beperking of monopoli
seering van voor den handel noodige
zaken beoogen, worden gestraft met
een boete van 6000.
RUSLAND.
Uit St. Petersburg meldt men van
22 dezerDe chef der geheime politie
te St. Petersburg, kolonel Karpof, is
omtrent middernacht nagenoeg aan
stukken gescheurd door de ontploffing
van een bom of ontplofbare stoffen.
Het geval-Karpof is nog niet geheel
opgehelderd. De totdusver bekende
feiten zyn de volgende. Eenige dagen
geleden huurde een jonge man in de
Wiborgsche wijk een kamer. Zijn pas
poort stond ten name van Michiel
Woskressenski. Gisteren kwamen twee
personen (naar 't heette, een oom van
Michiel en een knecht) om onbekende
redenen op Michiel's kamer. Toen zij
zich op de trap bevonden, had een
hevige ontploffing plaats in de kamer,
die geheel vernield werd. De oom
werd bijna onherkenbaar verminkt.
De knecht werd ernstig gewond.
Woskressenski snelde in zijn hemds
mouwen en zonder hoed de straat op.
Toen een agent hem wilde tegenhouden,
Robert? Ik heb u nimmer in zijn gezel
schap gezien, c
»Toen ik daarop antwoordde, dat Ro
bert een mijner nauwste vrienden was,
loog ik waarachtig nietwant ik be
doelde daarmede mij zeiven, Deze ver
zekering echter zoude mij stellig op
nieuw in verlegenheid gebracht hebben,
dewijl de juffrouw op den goeden weg
was, mij omtrent den onbekenden Robert
in het lange en breede te ondervragen,
toen, tot mijn groot geluk, het rijtuig
het plaveisel bereikte, en al hotsende en
daverende zich tegen alle verdere con
versatie verzette.
Deze avond had mij echter tot alle
mogelijke martelingen gedoemd. Nauwe
lijks aan dit verhoor ontkomen, waartoe
ik mij daarenboven nog uit het portier
boog, om te zien of wij niet haast op
het slotplein zouden aangekomen ziin,
viel mij eensklaps in Gerechte Hemel
Gij zult met de d&mes aan de groote
tent afstijgen, gij zult haar biljetten
moeten koopen, en hebt hoogstens eenige
stuivers in uw zak. Zie, dat was voor
mij wel de ergste slag, die mij treffen
kon. Wanneer de beminnenswaardige
Robert, die ik echter wenschte dat liever
de duivel hem haalde, in de tent trad, dan
was ik natuurlijk ontmaskerd. Intusschen
lag er dan in de zaak nog altijd iets
dichterlijks, en was ik overtuigd, dat de
kleine Pauline mij in dat geval, met nog
interessanter oogen zoude aangezien
haalde hij een revolver uit zijn zak,
maar werd overmeesterd en in hecht,
genomen. Men meende eerst te doen
te hebben met een bende samenzweer
ders, maar eenige uren later kwam men
tot de ontdekking dat die oom de chef
der geheime politie was, als hoedanig
hij een klein jaar geleden was aange
steld. De knecht is eveneens in dienst
der geheime politie. Zij zouden beiden
op de kamer van Michiel gelokt zijn.
Op Woskressenski zijn zeven passen
gevonden.
Naar het Russische Telegraaf agent
schap meldt, is kolonel Karpof het offer
geworden van een sluipmoord. De
dader Michaël Woskressenski had de
politieke politie eerst kort geleden zijn
diensten aangeboden om de misdadige
werkzaamheid der revolutionnaire or
ganisaties aan het licht te brengen.
Woskressenski pleegde den moord
aanslag door middel van een bom, die
in het huisraad verborgen en met de
leiding van een electrische schel in
verbinding gebracht was.
AMERIKA.
Na zijn ontslag in handen te hebben
gesteld van de volksvertegenwoordiging,
die zich gehaast heeft het te aanvaarden,
heett Zelaya ook van zijn besluit tot
aftreden kenni3 gegeven aan president
Taft. Hij seinde aan het staatshoofd
der Ver. St., dat hij het presidentschap
had neergelegd, om Nicaragua in staat
te stellen, opnieuw te komen tot vriend
schappelijke betrekkingen met de Ver.
Staten.
Ten bewijze van zijn oprechte ge.
hebben. Doch om een zoo prozaïsch
einde aan de zaak te maken, en bij
den ingang van de tent te zeggen Mijne
dames, ik ben een ellendeling zonder
geld, deze gedachte was mij ver
schrikkelijk.
Het kwam echter beter uit, dan ik
gedacht had. Gelijk een misdadiger,
die naar de gerechtsplaats geleid wordt,
beloerde ik de genoemde tent, of zij
misschien niet reeds gesloten zoude zijn
en toen rolde de wagen het slotplein op,
en stond weldra voor de gevreesde tent.
Verbeeld je mijne vreugd Tippel, zij
was gesloten en donker als de nacht
welke omstandigheid aan de naast mij
zittende parel van het vrouwelijk ge
slacht minder aangenaam was, dan aan
mij. Eene stille zucht ontglipte hare
borst, terwijl zij, toen de koetsier volgens
zijn order voor de teut stilhield, aan
Pauline vroegwat men nu verder zou
aanvangen Deze echter kon haar ant
woord nog niet gereed hebben, toen er
uit de schaduw der boomen, die de tent
omringden, eene gestalte aan het portier
trad, gelukkig niet aan mijne zijde, dien
de dierbare Johanna weldra voor haren
geliefden scheen te herkennen. Met eene
lichte gil stond zij van hare plaats op,
en maakte eene beweging, alsof zij door
het portier wilde vliegen. Bij de menigte
vau mantels en shwals echter, waarmede
zij omhangen was, was zoodanig voor
nemen met eenige zwarigheid verbonden,
zindheid, zoo voegde Zelaya er in zijn
telegram nog bij, wilde hij het land
verlaten hij was echter bereid, reken
schap af te leggen van zyn daden.
Wat Zelaya met dit telegram beoogd
heeft is niet recht duidelijk misschien
wil hij er mee bereiken, dat zijn a. s.
vertrek naar buitenaf niet worde be
moeilijkt door Amerikaansche oorlogs
vaartuigen.
De bekendwording van Zelaya's af
treden heeft nog aanleiding gegeven
tot een vaderlandlievende demonstratie
in het Nicaraguaansche Congres, waar
verklaringen werden aangenomen, be
helzende, dat de Nicaraguanen zich tot
den laatsten droppel bloed zouden ver
dedigen tegen een landing van Ameri
kaansche troepen.
Nu, met dien laatsten droppel zal
het allicht zoo'n vaart niet loopen. Ook
Nicaraguanen verstaan wel de kunst
om „voor 'tvaderland te sneven en
toch te blyven leven".
Het schijnt, dat als opvolger van
Zelaya, zoowel de afgetreden President
zelf als de regeering van Mexico gaarne
Madriz zouden verkozen zien. Maar
te Washington zal men naar de
Köln. Ztg. van een correspondent daar
ter stede verneemt enkel tevreden
gesteld zijn als Estrada, het hoofd van
den opstand in Nicaragua, president
wordt. De reden ligt voor de hand.
De Amerikanen hebben het bedrijf van
Estrada direct en indirect gesteund
en deze laatste zal wel tot contra-pres
taties genegen zijn. Maar uit den aard
der zaak zal hij die het gemakkelijkst
kunnen bewijzen, als hij president is.
om welke reden zij zich vergenoegde
om, onder den uitroep »0, mijn lieve
Robert de beide armen naar buiten te
strekkeu.
De stem, waarmede deze uitgelezene
jongeling haar ten antwoord gaf»Ja,
ik ben 't, mijne aangebedene schat
paste geheel bij de laffe briefstijl van
vroeger. Ik hield mij op dit oogen blik
natuurlijk zoo stil als mogelijk was;
want, voordat ik het ruime sop koos,
wilde ik gaarne beproeven, mij bij de
kleine blondine te verontschuldigen.
Mijne hoop, dat dit zoude gelukken,
grondde ik op de veronderstelling, dat
het teedere paar nog eenige woorden
alleen zou te spreken hebben, en derhalve
verplicht zoude zijn, het rijtuig te ver
laten dewyl zij het toch der goede
Pauline niet konden vergen, in den don
keren nacht rond te zwerven. En waar
lijk ik had mij niet bedrogen. De edele
jongeling opende het portier, en vroeg:
of er nog iemand in het rijtuig was,
waarbij freule Johanna hem bij het uit
stappen ten antwoord gaf»Ja, Pauline
en dec
Het noemen van mijnen naam, als de
overbrenger van den brief, loste zich in
een lange kus op, en zachtjes wandelde
het paartje de schemering in.
Zoodra had ik mij verzekerd, dat de
geliefden ver genoeg verwijderd waren,
of ik vatte het kleine handje van Pauline,
en zeide, haar vleiend
