COURANT.
m ss Mm.
iw u iJ k3 U I
\o. ii.
Woensdag 8 September 1909.
25e Juarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwse li-Vla a ii de ren.
F. Dl EL FM AX,
Buitenland.
FEUILLETON.
Binnenland.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrydagnamiddag TWEE uren.
FRANKRIJK.
Donderdagmiddag kwamen vier jon
gelui vrij, die in de gevangenis Santé
hebben gezeten wegens ongepaste uitin
gen van politieke gezindheid. Een
vijftigtal kameraden wachtte de vrij
gestelden op. Afschrikwekkend heeft
deze gevangenisstraf niet gewerkt. De
jongelieden trokken terstond na de
begroeting naar den tuin van het
Luxembourg. Bij kleine troepjes gingen
zij den tuin binnen om geen achter
docht te wekken. Op een gegeven
oogenblik klommen zij allen over het
hek om het standbeeld van Schuerer-
Kestner. Een der betoogers legde een
krans van stroo neer, waaraan linten
waren bevestigd met beleedigende op
schriften aan het adres van den presi
dent der republiek en andere overheids
personen. Zij juichten Leve de koning
Weg met Schuerer-KestnerDood aan
de verradersen dergelijke dingen
meer. De bewaarders van het Luxem
bourg en de luitenant van de wacht
kwamen alras aangesneld. Vijf be
toogers werden in hechtenis genomen,
na eenig tegenspartelen. Vier van
dezen werden nog denzelfden avond
vrijgelaten, de vijfde, een belhamel, die
met den officier van de wacht gevochten
had, is den nacht over gebleven in
den politiepost. Vrijdag is deze jonge
man, Réal del Sarte genaamd, naar
het huis van bewaring gebracht, onder
beschuldiging van het plegen van ge
weld tegen den bevelhebber van een ge-
29)
Johanna was bezig met in de gracht,
die langs het huis stroomde, potten 'en
ketels af te spoelen. AaD den overkant
stond Tijmen en gluurde door eene hooge
heg van hulst naar zijn buurmeisje.
Meer belangstellend en nieuwsgierig nog
werd hij, toen hij zag, hoe Johanna, na
dat zij de gereinigde ketels even in
't achterhuis had gebracht, terug kwam
met den langen punterboom en het
roer, en daarmee in den aan wal lig-
genden punter stapte. Eerst maakte zij
handig het roer aan den achtersteven
vast en toen begon zij met het scheepje
uit te hoozen, d. i. het water er uit
te scheppen. »Waar mag ze nu heen
gaan?* dacht Tijmen, en daarop, uit zijn
schuilhoek te voorschijn tredende, mom
pelde hij: »Waarom zou 'k het haar
zelve niet vragen En, na eerst eens
naar weer en wind gekeken te hebben,
riep Tijmen naar den overkant»Ga
je er met den punter op uit, Na
»Dat is 't plan al,« luidde het antwoord
van Na, die echter den buurman niet
aanzag, maar in hare gebogene houding
bleef staan en voortging om met het
kleine houten schopje het water uit de
I boot te scheppen.
>Waar zal de reis naar toe?<
wapenden troep en van het schreeuwen
van oproerige kreten.
ENGELAND.
Lang heeft de Mauretania de reizen
van en naar New York het snelst af
gelegd, maar nu is weer eens de Lusi-
tania de baas. Van de rots buiten
Queenstown tot het punt bij New York,
waar deze wedstrijdsbaan eindigt, voer
zij in vier dagen 11 uren en 42 minuten.
Den kortsten tijd voor deze réis had
tot nog toe in Augustus 1.1. de Mauretania
gemaakt, n.l. 4.14.38. De Lusitania
heeft het er nagenoeg drie uur korter
over gedaan.
In het jaarverslag van het „Prestwich
Asyl" te Lancashire maakt de directeur,
dr. F. Percival de volgende opmerking
over de oorzaken der hand over hand
toenemende ellende, waardoor de arm
huizen van Engeland steeds gevulder
worden
Het graafschap Lancashire is in
stijgende mate beheerscht door een
sociaal systeem, dat den rijkdom en
de macht ongelijk verdeelt en het
grootste deel der bevolking dwingt zich
aan den hardsten arbeid te onderwerpen,
alleen om middelen te vinden tot on
derhoud van een armzalig bestaan.
Met het lot van deze menschen verge
leken is dat der oude negerslaven
werkelijk vorstelijk.
De kinderarbeid in de fabrieken
neemt elk jaar toe, de vrouwen moeten
als fabriekarbeidsters haar brood zoeken,
en veronachtzamen daardoor de plichten
van het huishouden, de mannen vinden
nauwelijks tijd voor de meest noodige
»Niet ver, even achteruit!* riep Na,
en stapte weer aan wal en 't achterhuis
binnen. Een oogenblik daarna echter
kwam ze terug met den mast en het
zeil, hetzelfde, waaronder Richter was
verborgen geweest, toen Abels hem naar
de kooi bracht.
»Wo,u je zeilen, meid? Dat zal niet
gaan.*
»Op de ruimte is nog wel wind
genoeg
»Ga je dan 't wiede over
»Ja, 'k zou een gankje naar de kooi
doen.*
»Is je vader dan niet t'huis
»Neen.«
Vader is toch niet onklaar
»Neen, vader is naar Rotterdam, naar
den poelier.*
»Wel zoo kom, ik kon je wel
even helpen en mee naar de kooi gaan.*
»Ben je raar?* riep Johanna, lachende,
rukte vlug de ijzeren pin, waarmee het
scheepje aan den oever was vastgehecht,
uit den grond, en den boom grijpende
stootte zij van wal. »Dan was 'kook
wel gek,* bromde Na tusschen de tan
den, terwijl ze onder de waterwilgen en
esschenboomeu, waarmee de oever bezet
was, het ranke vaartuig deed vooruit
schieten, »dan was 'k wel gek, als ik
dien vent bij mij in den punter nam
Ik wil geen praatjes langer van hem
hooren.*
»Vriendelijk is zij niet, »overlegde
rust. Zoo'n toestand schept in steeds
toenemende mate candidaten voor de
armhuizen.
TURKIJE.
Volgens de berichten uit Albanië zijn
de Turken daar den toestand meester,
althans in de streek van Rogowo en
Verisowits. De troepen zijn nog al
hardhandig opgetreden en al heeft dit
aan den eenen kant vóór, dat de op
standelingen eerbied voor het gezag
hebben geleerd, aan den anderen kant
is er wrok gezaaid in veler harten en
verbittering in de gemoederen der
loyale Albaneezen, die het met de
kwaden hebben moeten ontgelden. In
vroeger tijden hadden de Albaneezen
het gemakkelijker. Ze behoefden maar
even het hoofd op te steken of hun
wenschen werden ingewilligd. Men
was te Konstantinopel bang voor een
opstand der Albaneezen en gaf toe.
Abdoel Hamid, die anders voor geen
klein geruchtje vervaard was, behan
delde de Albaneezen met zekeren
schroom. Hij koos er zelfs zijn lijfwacht
uit. Maar onder het nieuwe regeer-
stelsel wordt den Albaneezen aan 't ver
stand gebracht dat zij zich naar de
bevelen uit Konstantinopel hebben te
richten en zich aan het centrale gezag
hebben te onderwerpen. De hardhan
dige manier waarop hun dit thans te
verstaan is gegeven zal intusschen,
gelijk gezegd, veel kwaad bloed zetten
en, nog in aanmerking genomen de
kuiperijen der reactionnairen, dient te
worden afgewacht wat de naaste toe
komst voor Albanië zal brengen. Of
het rustig zal blijven, lijkt twijfelachtig.
Tijmen, terwijl hij bat meisje Daoogde,
»maar dat is niets als verlegenheid
als 'k liaar eens achterna ging naar de
kooi, daar kon ik haar mooi ojf mijn ge
mak eens spreken. Maar neen, dat lijkt
me toch niet goed toe; maar morgen zal
ze er wel weer heen gaan, en dan ja,
dat kan best, daD ga ik een oogenblik
vroeger van huis, en langs een omweg
steven ik naar Abels' kooi.*
Drie dagen zonder toespraak, zonder
een menschelijk wezen te kunnen of te
mogen zien, dat was voor Richter geen
aangenaam vooruitzicht. Toch zou hy
zich in 't geval moeteu schikken, want
Johanna was niet in 't geheim en hy
moest zich dus voor haar zorgvuldig
verborgen houden. Maar waar zich te
verbergen Aan den anderen kant van
de kolk tusschen 't geboomte Zou dat
wel noodig zijn Hij kou immers wel
op het zoldertje gaan, daar zou Johanna
toch niet kouaeu zien, en, als hij daar
doodstil bleef liggen,, dan kon hij ten
minste de dochter van zijnen vriend nog
door een reetje zien, dat gaf ten minste
eenige afleiding. Zoo zorgde Richter
den volgenden morgen bij tijds op zijne
slaapkamer te zijn. Hij sloot het luik,
maar zqrgde een reetje open te houden,
waardoor hij zien kon. Toch klopte hem
't hart, toen hij, na verloop van eenigen
tijd, schreden vernam en de deur van
't kooihuisje hoorde openen. Daar trad
AMERIKA.
De Amerikaansche minister van
justitie heeft verklaard, dat indien het
nieuwe, door Cook ten noorden van
Heibergland ontdekte land van eenige
waarde is, de grondwet de vlag zal
volgen. Of, met andere woordenhet
door Cook geziene land (hij is er niet
opgeweest, heeft er ook geen vlag ge
plant), zal door de Vereenigde Staten
worden in bezit genomen.
Prins Roland Bonaparte, de bekende
reiziger en geleerde hij is president
van het Fransche aardrijkskundige
genootschap heeft zich over dezelfde
quaestie uitgelatenaan wie zal het
Noordpoolgebied toebehooren Bona
parte meent dat het gebied ten noorden
van Canada tot aan de Pool theoretisch
toebehoort aan Canada, wijl het een
voortzetting van dat land vormt. Maar
nu aan de Noordpool een Amerikaan
zijn vlag zegt te hebben geplant, wordt
het een moeilyke quaestie. Er zouden
daaruit wel onverwikkelijke quaesties
kunnen ontstaan, en diplomatieke ver
wikkelingen kunnen voortvloeien, vooral
omdat het zoo uiterst moeilijk zal wezen
om in die streken te komen tot een
betrouwbare grensafbakening.
TWEEDE KAMER.
Naar aanleiding van eene missieve
van de Kamerleden de heeren Schaper,
Ketelaar, Nolcing, Troelstra, Helsdingen,
Hugenholtz, Van der Zwaag, Smeenge,
De Klerk en Ter Laan, is met het oog
Johanna binnen, met haar zwart-zijden
mutsje op het ronde kopje. Met haar
groote blauwe oogen, haar blozende
frissche wangen en forsche ronde armen
zag ze er wel heel anders dan de
Amsterdamsche of Rotterdamsehe dames,
maar toch in haar soort heel aardig uit.
De armen waren wel wat rood, de
handen wat ruw, de voeten wat lomp,
maar toch, 't was een aardig meisje. Ze
nam de boekweit uit de kist en mom
pelde bij zich zeiven, maar zoo, dat
Richter het verstaan kon »Met zoo'n
man te trouwen, neen, dan liever dood
De eerste keer de beste, dat hij er over
begint, zal ik het hem dan ook maar
eeus heel duidelijk zeggeu, dat ik niets
van hem wil weten. Mijn schoolmeestertje
moge dan niet rijk zijn, hij is een braaf
eu vriendelijk manneke, de goedheid
zelf. Als hij nu de school eens hier
mocht krijgen Dan bleef ik hierin het
dorp wonen en hoefde niet zoo ver van
onze volk weg. Maar dat zou haast al
te mooi zijn de vrouw van den
meester en dan Zondags hem in de
kerk voor den lessenaar te zien, en te
hooren hoe hij voorleest 1 En dan komen
vader eu moeder nog even uit de kerk
bij mij inloopen, en de domiue drinkt
ua de preek een kopje koffie bij ons...
och, lieve menschen, wat zou dat toch
aardig wezen Maar hij zal de school
wel niet krijgen er zijn wel zeven
tien sollicitanten zou. hij de knapste
