If
es
r
25e «faarg.
Een balling op eigen grond.
WO. 7.
Woensdag 28 April 1909.
fE
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaandereii.
F. DIELEMAA
AXEL.
Buitenland.
12
FEUILLETON.
)E
COURANT.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag;- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor Bïlgiï 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AÜVERTENTIEN van 1 tot i regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
DUITSCHLAND.
Donderdagavond om 10 stoof een
huurauto op den Ingoldstadter weg bij
Munchen op een compagnie infanterie
in, die van een oefening terugkeerde.
Twee soldaten werden zwaar gewond.
I De auto ging er in razende vaart van
door, maar werd bij Schliesiheim, waar-
j^jheen de politie getelefoneerd had, aan
gehouden.
De bestuurder verklaarde, dat hij
r de soldaten gezien noch gehoord had,
hoewel zij zongen, en dat hij doorge
reden was, omdat hij bang was, dat
men hem zou lynchen.
FRANKRIJK.
Uit Marokko komen vrij ernstige
'1 berichten. De nederlaag van de re-
Q] geeringstroepen brengt allerlei gevolgen
Hl mee. De troepen van den rogi, den
UI. eeuwigen pretendent, die in den laatsten
tijd sterk achteruit was gegaan in
macht, steken het hoofd weer op. De
rogi verzamelt zijn getrouwen weer.
Te Fes is het rustig gebleven, maar
te Meknes en in de omstreken van die
IS stad, die niet ver van Fes ligt, is het
1 onrustig. Zoo onrustig, dat Si Mo
hammed Gebbas, de vertegenwoordiger
des Sultans te Tandzjer, verklaard
A heeft, dat hij het onraadzaam achtte
voor vreemdelingen, zich thans naar
Meknes te begeven, of daar te blijven.
Het ernstigste bericht komt van de
Marokkaansch-Algerijnsche grens. Bij
Bergent zouden, volgens een bericht
i.
Wanneer gij ooit te Londen komt,
mijne lezers, vergeet dan niet den
Tower te bezoeken, dat kolossale ge
bouw met zijne dikke muren, die u
zooveel en zoovelerlei uit de vervlogene
eeuwen weten te verhalen, den Tower,
die nu eens tot verblijf voor Engelands
vorsten diende, dan tot staatsgevangenis
strekte en daar staat als getuige van de
wreedheid en onmenschelijkheid van hen,
die door God waren geroepen om de
weldoeners te zijn van hun volk. O,
uit die overwelfde kelders met hunne
vochtige wanden en nauwe vensters is
zoo menige zucht van verdrukte on
schuld ten hemel gestegen, zoo menige
traan der pijnigendste smart geweend
de Tower staat daar als een historisch
gedenkboek van het verleden, als de
getuige van zoo menige daad, door Clio's
stift geboekt, van zoo menig feit mis
schien, dat nooit het daglicht heeft aan
schouwd en wellicht nimmer aan den dag
zal komen.
In den tijd echter, van welken ik
thans spreek, was die Tower geheel
anders dan tegenwoordig. De witte toren
van de Temps, twee Franschen ver
moord zijn door een Moorsche bende.
Deze twee Franschen, de heeren Sal-
lager en Cantini, maakten deel uit van
een expeditie, die geologische onder
zoekingen verrichtte in Dzjebel-Beni-
Boe-Zeggoe.
De bekende Compagnie internationale
des wagonslits, heeft een week geleden
een klacht ingediend bij het parket
van Dijon tegen het personeel der
restauratiewagens. De maatschappij
verdacht het personeel van diefstal
van levensmiddelen. Bij onderzoek is
nu gebleken, dat de koks en kelners
van de restauratiewagens de gewoonte
hadden aangenomen, een deel van de
provisie uit den wagen te werpen. Op
afgesproken plaatsen kwamen vrouwen
lichtzinnige vrouwen den buit
ophalen, en deze placht te Dijon van
de hand te worden gezet. Van het
heele menu werd aan den weg ge
offerd flesschen wijn, vleesch, gevo
gelte, liqueur, vruchten, zelfs bloemen.
Toen de sneltrein uit Pontarlier een
paar dagen geleden te Dijon aankwam,
gingen eenige inspecteurs van den
veiligheidsdienst den restauratiewagen
binnen. Het heele personeel van den
wagen, 8 personen, werd in hechtenis
genomen.
Dit was onaangenaam voor het per
soneel, maar ook onaangenaam voor
de reizigers, die zich hadden voorge
steld in den trein te eten, voorbij Dijon.
Om de reizigers voor honger te be
hoeden bleef de trein een klein half
uur te Dijon staan. De reizigers konden
toch, het merkwaardigste gedeelte van
het huidige gebouw, stond er toen nog
niet, eerst ruim twee eeuwen later in
1030 werd die gesticht onder den toen
regeerenden koning Willem I, door den
kundigen bouwmeester Gaudulf, bisschop
van Rochester. Een andere kerkvoogd,
Longchamp, bisschop van Ely versterkte
hem onder koning Richard, welke ver
sterking later werd voltooid onder ko
ning Jan zonder land, die er in de laat
ste jaren zijner regeering zijn hof hield.
Toen Hendrik III in 1217 op nieuw in
't bezit van het sterke kasteel kwam,
bouwde deze er de groote zaal, de raad
kamer en de kapel aan, en zoo werd de
Tower langzamerhand wat hij nu is en
zooals gij hem thans kunt zien.
Iudien 't mijn voornemen was, u eene
geschiedenis van dit sterke slot te geven,
ik zou u eene lange lijst kunnen op
noemen van hen, die sedert den onge-
lukkigen bisschop van Durham, Ralf
Flambasd in de kerkers van den Tower
versmachtten of er hunne doodsure ver
beidden. Geen gering getal van vorsten
en vorstelijke personen zoudt gij daar
onder ontmoeten. Maar nog eens, ik
heb mij niet voorgenomen, u eene ge
schiedenis van dat in alle opzichten zoo
merkwaardige gebouw te schrijven, maar
verzoek u, in uwe gedachten u duizend
jaren terug te plaatsen en met mij ten
jare 861 den Tower van Londen binnen
te treden.
zich in dien tijd aan het buffet van
het station van het noodige voorzien.
Wat is de duim waard van een
pianoleerares De Parijsche rechtbank
heeft dit Vrijdag in een vonnis uitge
maakt. Het is 1800 frank.
Mevrouw Delsaut heeft, al eenigen
tijd geleden, een ongeluk gehad aan
het Noorderstation te Parijs. Zij stond
in het portier van een trein, die op
het punt was van vertrekken, vaarwel
te wuiven aan haar dochtertje, toen
onverwachts de trein zich in beweging
zette. Een conducteur smakte het por
tier dicht, en mevrouw Delsaut kreeg
haar duim er tusschen. De duim werd
gekraakthst was de rechterduim.
De rechtbank heeft de Noorderspoor
wegmaatschappij veroordeeld tot een
schadevergoeding van 1800 frank. De
maatschappij is aansprakelijk voor de
daden van haar personeei in dienst.
De chef van dienst had een fout begaan
door het sein van vertrekken te geven
zonder dat hij zich, overeenkomstig de
voorschriften, vergewist bad, dat alle
portieren van den trein waren gesloten.
Castro.
De .Versailles" is gisterochtend in
de haven van St. Nazaire aangekomen.
De gezagvoerder van het schip zeide,
dat Castro een uitstekende reis had
gehad.
De ingenieur Roy ging Castro's hut
binnen en sprak een oogenblik met hem.
Castro zeide, dat hy nog ziek was en
klaagde, dat de reis zeer stormachtig
en bezwaarlijk was geweest. Hy gat
Id een der hooge vensterbogen van
't oude kasteel, die zoo blijkbaar getuigen
van de ontzaggelijke dikte der muren,
zit op een rood fluweelen kussen, met
goud omboord en gouden kwasten aan
de vier hoeken, de schoone negentien
jarige koningin-weduwe Judith. Het
blonde haar, op de wys der Frankische
vrouwen gestrengeld, en haar blauw,
zielvol oog, door lange wimpers over
schaduwd, toonen duidelijk hare afkomst
aan. Inderdaad, zij is een Frankische
prinses, de achterkleindochter van Karei
den Groote, den verlichten vorst, het
sieraad zijner eeuw, de dochter van Ka-
rel den Kale, sedert het verdrag van
Verdun wettig koning van Frankrijk.
Ofschoon eerst negentien jaren oud, is
zij reeds voor de tweede maal weduwe,
en hebben er stormen over dat jeugdige
hoofd gewoedvan daar den ernst, op
die liefelijke gelaatstrekken verspreid, de
sombere wolken, die van tijd tot tijd dat
hooge, blanke voorhoofd omsluieren.
Nog slechts een kind van ruim twaalf
jaren, werd zij door Hincmar, den bis
schop van Rheims, te Berberie aan de
Oise door den echt verbonden aan koning
Ethelwolf van Engeland. Deze schonk
haar den titel van koningin en zette
haar den koninklijken diadeem op de
slapen, zeer ten ongenoegen van 't volk,
dat in de gemalin huns konings geene
koningin wilde zien. Zou men dus in
Frankrijk er nooit in toegestemd hebben,
het voornemen te kennen, om in den
loop van den ochtend naar Parijc te
gaan.
Castro heeft ook een correspondent
van Havas ontvangen en ten overstaan
van hem de volgende verklaring af
gelegd
,Men zegt tegen mij, dat ik vrij ben.
In werkelijkheid ben ik het niet,
omdat, indien ik naar Fort-de-France
terug wilde keeren, dit mij onmogelijk
zou zyn. De eer en de waardigheid
van de Fransche vlag moeten te St.
Nazaire dezelfde zyn als te Fort-de
France. Doet de rechten van den
mensch eerbiedigen, die gij reeds lang
geleden verkondigd hebt."
Een pacsagier, die samen met Castro
de reis had gedaan, vertelde, dat
Casto, op het oogenblik dat men hem
te Fort-de-France met den sterken arm
aan boord bracht, in heftige protesten
tegen zijne uitzetting uitbarstte. .In
dien men mij vry had gelaten om mijn
land te bereiken, zou ik dadelijk een
leger op de been gebracht en moeite
gedaan hebben, om daarmee de macht
te heroveren riep hij.
Hij schreef zyn uitzetting toe aan in
triges van de Ver. Staten en noemde
haar een schending van het volken
recht waarom de heer Castro zelf
zich ook nooit veel heeft bekommerd.
Hij is thans te Parijs, waar hij nog*
van allerlei dingen heeft verklaard
geen president van Venezuela meer te
willen worden, alleen zijn persoonlijke
belangeu te willen dienen, omdat hij voor
Venezuela toch niets kan doen, wijlde
VenezolaDen slaven willen blijven, enz.
dat eene zijner vorstinnen met een
Engelschen koning gehuwd was, zonder
naast haren gemaal op den troon te zitten,
in Engeland daarentegen gaf 't gedrag
van Ethelwolf aanleiding tot een geduch-
ten opstand. Reeds de afwezigheid van
Ethelwolf, die met zijnen zesjarigen zoon
Alfred, den jongste uit zijn huwelijk
met Osburgha, een tocht naar Rome had
ondernomen, de tijding dat hij, met
voorbijgang van zijne drie andere zonen,
Ethel bald, Ethelred en Ethel bert, zijn
lieveling Alfred door Paus Benecdictus
III tot koning van Engeland had laten
zalven, en de dreigende houding, die de
Deensche indringers al meer en meer
aannamen, hadden het volk tot ontevre
denheid tegen hunnen wettigen, maar
zwakken en aan Rome zoo geheel en al
ondergeschikten koning aangezet. Doch
toen nu Ethelwolf met zijne jeugdige
gade terug keerde, toen hij haar de kroon
opzette en haar tot zich op den troon
verhief, toen werd deze ontevredenheid
opstand tegen 's konings gezag. Ethel-
bald, de oudste van Ethel wolfs zonen,
stelde zich aan het hoofd der misnoeg
den en zwoer met Calchstau, bisschop
van Shirborn, Canwolf, stadhouder in
Sommersetshire en tal van andere grooten,
in 't woud van Selwood een plechtigen
eed, om den vorst, die 's lauds rechten
zoo met voeten vertrad en zich niet ont
zag aan eene vreemde vorstin de rech
ten te gunnen, welke hunne eigene
