b Alkmaar begint ie Victorie
Xo. 79.
Zaterdag 9 Januari (909.
24e «faarg.
/tUIJLllJII Ij
Nieuws- en Advertentieblad
F. IHFLIMVY
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
BEKENDMAKING.
MARKT
eene Paardenmarkt
FEUILLETON.
Gemeenteraad.
Buitenland.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
elkeD regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrydagnamiddag TWEE uren.
j Ondergeteekende heeft de eer, ter
tennis te brengen van de ingezetenen
jder Gemeente AXEL, dat hij voor
nemens is dagelijks van des voorm.
9 tot 12 uur ZITTING ie nemen
in het Raadhuis, en gedurende
dien tijd voor hen te spreken is, voor
'Hes wat betrekking heeft op de belangen
dunner personen en dat der Gemeente.
Bovendien is er gelegenheid buiten
Ie hierboven vermelde uren, hem aan
lijn huis Lange Noordstraat te
binnen sprekenterwijl hij gaarne
bereid is, een ieder met raad en hulp
dij te staan, om in dezen naar zijn
rermogen bij te dragen, tot bevordering
ran hunne welvaart en de behartiging
dunner belangen.
J. HUIZINGA,
Burqemeester van Axel.
te AXEL.
Burgemeester en Wethouders van
IXEL, maken bij deze bekend, dat op
Maandag den II Januari a. s.
»1 worden gehouden, aanvang nemende
les voormiddags te tien ure.
Axel, den .18 December 1908.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
J. HUIZINGA, Burqemeester.
J. A. VAN VESSEM, Secretaris.
De achtste October zag den laatsten
Spanjaard wegtrekken het was de blijde,
nvergetelijke dag van Alkmaars ontzet.
vlam, die de vijand uit het zoo sterk
our hem beschanste, maar nu vei laten
luuhuis deed opgaan, was voor de stede-
ingen een vreugdevuur, dat hun het
inde der benauwde negen en veertig
agen belegs verkondde. Veel volks
widen die dagen aan Alva's zoon gekost
eel krijgsgereedschap liet hij er achter,
et model van een zijner in den steek
eblevene stormbruggen hing nog lang
de Groote Kerk. Een stroopbent trok
it Alkmaar, en leide in de dartelheid
er overwinning zijne bfeide voornaamste
sgerkampen, de gehuchten Ouddorp en
iuiswaart, aan kolen, buiten last der
Verheid. Maar deze, hare dankbaarheid
oor zoo groote verlossing op edeler wijs
o toon spreidende, stelde daarna voor
e deerlijk ontheisterde, maar prachtig
ernieuwde Friesche poort het Latijnsche
fschrift, wat in onze taal ongeveer dus
iden zou
t Spaansche Leeuw, hier afgeslagen,
Krt, Burgers, Gode u op te dragen
En dat der vromen kleen getal
<n heir van boozen brengt ten val.
De BURGEMEE STER'der gemeente
Axel, maakt bekend, dat Openbare Ver
gadering van den Gemeenteraad is be
legd, tegen Dinsdag den 12 Januari
1909, des voormiddags te 9!,4 ure, ten
Raadhuize ter behandeling der vol
gende zaken
1. Mededeeling ingekomen stukken.
2. Kennisgeving van de Wed. L.
Jansen van Rosendaal van
het overlijden van haren echt
genoot.
3. Verzoekschrift van den heer A.
E. C. Kruijsse alhier om aan
hem vergunning te verleenen
tot doorhaling van de verbanden
tot borgtocht voor het beheer
als ontvanger van wijlen den
heer A. E. C. van Dishoeck.
4. Vaststellen kohier schoolgelden.
Axel, den 8 Januari 1909.
De Burgemeester voornoemd
J. HUIZINGA.
ITALIË.
De Aardbeving.
Een bijzondere berichtgever van een
Duitsch blad seint uit Messina eeu en
ander aan zyn blad, waaraan we het
■volgende ontleenen
Ik maak mijn aanteekeningen aan
boord van een stoomboot zoo schrijft
XVII.
Arme Cecilia.
Haar hart had niet onvermengd met
de algemeene vreugde kunnen instem
men want was die vreugde niet voor
een deel' met het bloed haars welbe
minden gekocht Zij stelde zich voor,
wat heilige geestdrift Egbert op dezen
dag zon bezield hebben hoe vurigwhij
God zon gedankt hebben voor tien
triomf der zuivere religie. En dan weer
voerde hare verbeelding haar terug naar
dat oogenblik, toen hij in volle levens
kracht van haar afscheid nam, en naar
dat andere vreeselijke toen zij,
die zich met Trijne Rembrants bij de
Kennemerpoort bevond, geroepen werd
om hem als een bloedig lijk weer te
vinden.
Zij weende bitter, maar toch die en
kele malen slechts, dat zij alleen was
want tegen*dat haar vader terug kwam,
had zij de sporen harer tranen zorgvul
dig weggewischt. Aan hem had zij
thans besloten zich geheel toe te wijden
want, mocht anderer min door lengte
van tijd opnieuw kunnen ontgloren, de
hare, dat gevoelde zij, was met Egbert
voor altijd ten grave gedragen. Zelfs
de oude Waterland, zoo kort hij zijne
dochter nog kende, hield zich hiervan
overtuigd, eu gaf zuchtende de hoop op,
om ten minste uit zijne dochter uog na
komelingen der oude Pers ms van Wa
terland te zien. Wij zouden hem
hij o.a. die mij met meer dan dui
zend vluchtelingen en eenige honder
den gewonden naar Napels terugbrengt.
Naast mij zit op het dek een beschaaf
de vrouw met vijf kinderen, wier
vader op een andere boot stervende
naar eeu of andere haven, mogelijk
Livoruo, gebracht wordt. De familie
bewoonde een huis in het deel der
stad, dat 't meest geleden heeft, in de
aan zee gelegen wijk achter de gas
fabriek. Het was een huis, gebouwd
overeenkomstig de voorschriften, dat
elk der beide geoorloofde verdiepingen
door kettingen moest worden gedragen.
Het huis was opgetrokken van steen,
zooals iu een aan hout arm land nu
eenmaal noodzakelijk is. Iu Frisco
eischte de ramp slechts een beperkt
aantal slachtoffers, daar bijna alle hui
zen daar van hout waren.' Demoeder
en kinderen ontwaakten Dinsdagoch
tend, toen de eerste aardschok het huis
deed daveren. Het huis leek wel een
schip, dat door de golven op en neer
geslingerd werd. Buiton was het een
gekraak en een geraas alsof de gansche
aarde zou barsten. De muren kraakten
angstwekkend. Het gansche huis stond
te beven. De vrouw werd uit haar
bed geslingerdze voelde een doffe,
stekende pijn in net hoofd. Goed tot
bezinning kwam ze pas, tben ze haar
kinderen hoorde jammeren, terwijl
buiten allerwege angstkreten weerklon
ken. Ze wilde opspringen, maar voel
de dat ze als 't ware geketend was.
„Moeder, een aardbeving, een aardbe
ving"; jammerde haar oudste jongen,
een knaap van 12 jarpn. Hij had
echter onrecht doen, ingeval wij daarmee
zeggen wilden, dat alleen zijn geslachts-
trots, of zelfs de smart zijner dochter,
hem den dood van zijn toekomstigen
schoonzoon dee betreuren. Integendeel,
hij had zich in die weinige dagen, dat
hij Egbert had leeren kennen, ongemeen
aan hem gehecht, zoo door hunne geest
verwantschap in 't ijveren voor de refor
matie, als ook doordien Fgbert, wiens
gezetheid op de Schrift hem elk
harer geboden, en dus ook >.'t vereeren
van liet aangezicht des ouden,* met bij
kans angstvallige stiptheid deed betrach
ten, zich pijnde om met onvermoeibaar
geduld naar Waterland's langgerekte,
telkens weerkeerende familieverhalen te
luisteren
Had Brigitta's voortdurende uitsporige
geestgesteldheid het aan Cecilia onmo
gelijk gemaakt om haar zusterlijk bezoek
te herhaleu, trouw had zij daareutegeu
zelfs reeds weder na den dood haars
verloofden, haar woord gehouden om
hare pleegouders in hunne treurige ge
vangenschap te gaan vertroosten. Bij
zulke gelegenheden was telkens, en tel
kens al sterker, de wensch in haar op
gekomen, dat zij ook hem, wien zij thans
voor haren eenigen eigen broeder kende,
een woord van opbeuring toespreken, en
hare genegenheid hem bewijzen mocht.
De vrees nogthaus, dat ook hij slechts
de van zijn geloof afvallig gewordbne in
haar zien zou, eu haar alsdan bij hem
lucifers gevonden en licht gemaakt en
was vervolgens naar de kamer zijner
moeder geloopen. Doch hij vond die
versperd door de ingestorte verdieping
er boven. Met zyn kleine handen, die
nog de sporen er van dragen, wist hij
zijn moeder te bevrijden. Alle kinde
ren waren ongedeerd slechts van den
vader was er geen spoor. In koorts
achtige haast met zijn moeder naar zijn
vader zoekende, duwde hij balken en
steenen op zij, toen een nieuwe schok
het huis deed sidderen. Toen ont
waakte in de vrouw het instinct der
moeder, die haar kindereu boveu alles
wilde redden. Twee harer kleine kin
deren in de armen nemend en twee
aan den knaap toevertrouwend, baande
ze zich een pad over het puin naar
buiten in den stikdonkeren nacht. Met
hun zessen strompelden ze voort. Geen
woord werd gewisseld, de vrees dreef
hen voort. De vrouw dacht, dat zij
wel eenige uren werk had gehad om
een afstand van nog geen duizend
schreden af te leggen. Bij de via le
Principe Amadeo kon ze niet verder,
haar krachten begaven haar. Plotse-
ling zag ze zich en hare kinderen be
dreigd door de vlammen, terwijl daar
achter de zee brulde. De regen viel
bij stroomen. Het leek of het einde
der wereld gekomen was. Toen het
dag begon te worden, zag ze de vluchte
lingen om zich heen en ontwaarde tal
van lotgenooten. Eensklaps dacht zij
aan haar man, dien ze achter hadden
gelaten. De oudste jongen wilde hem
weer gaan zoeken. De moeder sidderde
voor het leven van haar jongen, maar
geen betere ontvangst dan bij Brigitta
te wachten stond, had hij haar tot dus
verre weerhouden. Daarbij was haar,
spijt de minzaamheid, waarmee hij haar'
als iedereen, steeds had bejegend, nog
altoos iets van dat ontzag bijgebleven^
waarmee men hem tot haar had leeren
opzien, en gevoelde zij des bij de ge
dachte, dat hij haar mogelijk met harde
en scherpe verwijtingen zou terugstooten
een zekere huivering. Dan, het diep-'
gaand besef van plicht, dat haar be--
heerschte, en de machtige band des
bloeds, kregen eindelijk beslist de over
hand; en toen zij eenige dagen na 't
ontzet zich weer naar de gevangenpoort
begeven zou, stond het bij haar vast
dat zij, nevens hare pleegouders, ook haar'
broeder zou opzoeken.
Aan dit plan intusschen schakelde in
haar geest nog een anderdat namelijk
haar vader haar vergezellen zou. De
vijandschap tusschen hem en zijn zoon
streed, onnatuurlijk als zij was, haar
sinds lang tegen de borst, en strookte
ook in hare schatting al te slecht met
de liefde, die het Christendom voor
schrijft en ademt. Nu was wel is waar
op den duur 's grijsaards verbittering
een weinig geluwd; maar toch vond
Cecilia, al hacTzij zich de taak geens
zins licht voorgesteld, nog veel meer
werks dau zij vermoed had, toen zij nem
overreden wilde om een zoon, die zich
in zijne schatting tot een Baalpriest*