n
*Me Jaai'u
Tan Alkmaar begint ie Tictorie.
So. 03.
Woensdag II November 1908.
II
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIFXEMA\>
Buitenland.
FEUILLETON
mm
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.'
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
elkeD regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
De crisis in het Oosten.
Ten aanzien van de conferentie ver
neemt de Zeit uit goede bron, dat
Oostenrijk-Hongarije nog niet heeft ge-
«Dtwoord op de nota van Rusland, maar
er tusschen de regeeringen te St.
Petersburg en te Weenen besprekingen
gaande zijn in vriendschappelijken
geest en die hoop geven, dat een schik
king zal worden getroflen.
De Wiener Allgemeine Zeitung ver
neemt insgelijks uit welingelichte bron,
dat de onderhandelingen tusschen de
kabinetten een normaal beloop hebben
en van bevredigenden aard zijn. De
Russische nota vormt er de grondslag van.
Het heet, dat op den linkeroever van
de Drina dag en nacht versterkingen
worden aangelegd, hetgeen van Servi
sche zijde nauwlettend wordt gadege-
De Politika zegt, dat er in de laatste
dagen meer dan honderd soldaten van
het Oostenrijksch-Hongaarsche leger
onder leiding van officieren in volle
uitrusting naar Servië gedeserteerd zijn,
om voor de Servische zaak tegen Oosten
rijk-Hongarije te strijden.
De Engelsche en de Pransche gezant
Ihebben de aandacht van den grootvizier
gevestigd op de bewegingen der Turk-
tche troepen op de grens, terwijl de
Bulgaarsche regeeriug de reservisten
naar huis had gezonden.
De grootvizier antwoordde, dat de
reservisten slechts voor den tijd van
21 dagen waren bijeengeroepen voor
16)
IX.
In de drukte van een zeer talrijk
weduwnaarsgezin, welks bestiering sinds
l&ug aan haar oudste dochter was opge
dragen, treffen we de kloeke Cathanjua
Rembrants aan. Zij was juist geheel in
[haar element; ijverig bezig, om aaneen
paar jongere zusters hare bevelen uit
te vaardigen, toen de klink werd opge
licht, en haar oude plaaggeest Maerten
Pieters van der Meij binnentrad. Onge
twijfeld zou hij, ware hij in zijne gewone
stemmiug geweest, ook thans niet in
gebreke zijn gebleven, haar met hare
bedrijvigheid een weinig te kwellen
maar men kon 't henu aanzien, dat hij
zijn hoofd ditmaal te vol had van ernstiger
zaken. Hij wierp zich achteloos op een
bank, die onder 't venster stond, en zeide
met nadruk
»Ik vreesde al dat ik u niet thuis zou
treffen, Trijne, 'tkwam mij in den zin,
gij soms met andere vrijsters aarde
aan de vesten hielpt dragen.*
k Lag niet aan de beurt van daag
anders waar ik niet achtergebleven.
r waarom hadt ge daar zoo'u vrees
'oor tt Zou u zoo bijster veel niet
manoeuvres en dat hun diensttijd over
een week zou afgeloopen zijn. Daarna
zouden zij naar huis worden gezonden.
ENGELAND.
Vrijdag was het te Londen de Guy-
Fawkesdag, met de sedert drie eeuwen
gehandhaafde en steeds geliefkoosde
viering van de tijdige ontdekking en
verijdeling van het buskruitkomplot.
Immers scheen het in de booze bedoeling
der toenmalige samenzweerders te
liggen, om het Parlement en allen, met
inbegrip van den koning, die zich, bij
de opening der volksvertegenwoordiging
in het gebouw bevonden, in de lucht te
laten vliegen, met de vaatjes buskruit,
welke het de zamenzweerders gelukt
was in de Parlemeutskelders verborgen
te houden.
Sedert onheugelijke tijden heeft de
Engelsche burgerij den Guy-Fawkesdag
gevierd met het ontsteken van vreugde
vuren, het afsteken van vuurwerk en
het houden van kleine en groote op
tochten, waarbij stroopoppen, zooge
naamde „guys" niet langer Guy Fawkes
maar allerlei tijdelijk onpopulair ge
worden lieden, Engelschen of vreemde
lingen, al dan niet vorstelijke personen,
moeten verbeelden. Deze stroopoppen
worden, na rondgedragen te zijn en
velerlei mishandelingen te hebben on
dergaan, of 's avonds aan de vlammen
prijsgegeven, dan wel voor andere
gelegenheden bewaard.
Vrijdag waren het vooral stemrecht
vrouwen, die als stroopoppen dienst
moesten doen, en het veel verbreide
gerucht deed de ronde, dat de strijd-
verscheeld hebben, al waar 'k eens van
honk geweest.*
»Toch wel, Trijne; want ik kom af
scheid nemen.*
»Afscheidnemen en waar naar toe dan
de Spanjool heeft ons zoo nauw opge
sloten, als vogels in een kooi.*
»Daar hebdij 't juist: ik moet de stad
uit om ontzet te halen. Sinds de vijand
die batterij daar aan den Meelmolen
heeft opgeworpen, die wij met ons uit
vallen niet hebben kunnen weerom
winnen, raken we zoo van alle kanten
in de engte, dat Hopman Dnijvel en
Hennebaert en Luitenant Samploen alree
moeten hebben voorgeslagen, om gond
en kleinodiën bijeen te pakken, en daar
mee scheep te gaan naar de Schermer.
Gelukkig dat de Gouverneur met de
Burgemeesters en Hopman Steen wijk een
zoo spoorbijster opzet door hunne hartige
taal nog gekeerd hebben. Maar de
brieven van Sonoij en dè Noord-Holland-
scne Staten, die, als ge weet, voor een
dag of wat door een onzer boden zijn
ingebracht, behelzen almee niet veel
troostelijks 't is veel beloven en weinig
geven. Daarom willen onze Heeren
zoowel als de Hopluiden er wat scherper
bij hen op aandringen, dat ze ons met
den allereersten ontzet doeu, 't mag dan
wezen met toezending van volk of door
steken van dijken. En de bezorging
van dien maanbrief heb ik op mij ge
nomen.*
lustige stemrechtamazonen der Nati
onal Women's Social and Political
Union zeiven voor de levering van
talrijke stroopoppen gezorgd hadden,
bij wijze van reclame voor haar zaak.
Het zou geen onhandige reclame ge
weest zijn, en die kiesrechtvrouwen
houden, men weet dat, van alle reclame,
hoe vreemd en oogenschijnlijk dolzinnig
ze ook wezen moge, als ze slechts de
openbare aandacht vestigt op hare
grieven.
In elk geval staat het vast, dat Vrijdag
onder de rondgesjouwde stroopoppen
de stemrechtvrouwen het leeuwinnen-
deel vormden, en dat de grootste stroopop
van alle, met een enormen zonnescherm
en een sjerp, waarop de woorden Votes
for Women duidelijk te lezen stonden,
in het openbaar, als weleer een Tndische
bij den dood van haar man, op een
reusachtigen brandstapel geplaatst werd,
welken de burgerij van Hampstead alle
jaren gewoon is op de hoogste kruin
van Hampstead Heath te ontsteken, na
het houden van een gecostu meerden
optocht.
NOORWEGEN.
Te Kristiania is er werkstaking aan
de haven. Donderdag liepen er 800
dokwerkers leeg. De besturen hunner
vakvereenigingen trachten de staking
naar andere Noorsche havens over te
brengen. Donderdagavond vielen de
stakers schepen aan, waarop nog werd
gewerkt. Een kapitein werd daarbij
onzacht behandeld. De cargadoors
ontkennen, dat zij werkvolk uit Enge
land willen laten komen.
»Weet ge wel,* vroeg Catharijne,» dat
ge veel te doen zult hebben, om bij die
boodschap den hals niet in te schieten
Maerten. Ik heb gehoord, dat de Span
jaard alle wegen met schildwachten heeft
afgezet.*
»I)at is wel zoo, Trijne, maar vraagdij
zelve veel naar de kogels van den over
kant, wanueer ge uwe manden met
aarde naar de wallen brengt Gij deukt
als ikvoor vaderland en religie te
sterven, doet niet zeer. Maar 't is mij
lief, dat ge u, spijt al on3 gekrakeel aan
mij nog wat gelegen laat liggen. En
juist ook omdat ik dat van u hoopte zou
't mij gedeerd hebben, indieu ik op zulk
een reis geen vriendelijken groet van u
had kunnen meenemen.*
Catharijne zei daar niets pp, maar zij
had op dat oogenblik over 't geheel
veel meer vrouwelijks over zich dan
anders.
»Lui8ter eens hervatte van der Meij.
»Uwe zusters zijn de kamer uit, en ik
heb de3 vrij praten. Wat dunkt u,
Trijneke-lief, als wij eens eudden met
zamen te trouwen*.
»Ei loop, gij meent weer met mij te
deunen,* antwoordde Catharijne zoo
stuur weg of zij nergens van weten wou,
en toch had zij een kwartier later be
loofd, dat zij, zoo Maerteu behouden
terugkwam, Catharijne vau der Meij zou
worden.
'tWas in de vroegte van den 3en
AMERIKA.
Er is nu officieel bekendgemaakt, dat
president Roosevelt tegen een bezoldi
ging van 72,000 gulden zal toetreden
tot den staf van het tijdschrift Outlook,
dat een reusachtige oplaag heeft, maar
buiten de V. St. weinig bekend is. Er
waren dagbladen, die moeite hadden
gedaan, den President na zijn aftreden
te engageeren en die hem tot f120,000
's jaars hadden gebodenmaar Roose
velt is op die aanbieding niet ingegaan.
Het geschrijf en gepraat over de be
trekking, die de President na het ein
digen van zijn ambtstermijn zal aan
vaarden en de betaling, die hij ervoor
zal erlangen, wordt door vele Ameri
kanen hoogst onaangenaam gevonden.
Er moest, zoo redeneeren zij, geen
noodzaak kunnen bestaan voor iemand,
die president van de Vereenigde Staten
is geweest, om, door betaalden arbeid,
in zijn onderhoud te voorzien. Het
land moest daar voor zorgen en wel
door een behoorlijke pensionneering.
Op het oogenblik hebben de presidenten
en vice-presidenten na aftreden geen
pensioen. En deze hoogste twee ambten
in de republiek zijn niet zóó hoog be
zoldigd, dat de President in zijn Witte
Huis-jaren veel kan overleggen. De
vice president krijgt, betrekkelijkerwijs
gesproken, zóó weinig, dat hij het ambt
niet behoorlijk kan bekleeden, wanneer
hij niet een vermogend man is. Tal
van presidenten der Vereenigde Staten
hebben dan ook in hun ambteloos leven
een groote zuinigheid moeten betrach
ten. Zoo b. v. Cleveland, die, ofschoon
niet geheel onbemiddeld, het na zijn
September, dat dit gesprek voorviel.
Dou Frederik zette dien dag tfët beleg
met alleu ijver voort, zonder zich door
een nieuwen uitval der onzen te laten
afschrikken, weshalve er van deZe zijde
dubbele aandrang bestond om in het met
den koenen timmerman beraamde waag
stuk geen vertraging te brengen. Tegen
's avonds tien ure zou de afreis plaats
hebben.
Op dien tijd werd er aan de Voormeir
een schuit uitgebracht, wier riemen zoo
behoedzaam gehanteerd werden, dat ze
't water nauw raakten. De roeiers, om
hunne erkende behendigheid gekozenen
aanstonds tot het waagstuk bereid be
vonden, waren Claes Almars en Coeuraet
Palingman van der Meij zélf hield een
voor deze onderneming opzettelijk door
hem vervaardigden polsstok in de hand
welke niet alleen dienen moest om hem
de vele graften en poelen, die anders
zijn weg wel eens stremmen konden,
over en door te helpen, maar waarin hij
tevens, door er een opening iu te boreu
en deze daarna weer met een houten
nagel te stoppen, kunstigerwijs den hem
toevertrouwden brief verborgen had, die
bijgevolg, ook wanneer hij in s vijands
handen vallen mocht, nog niet in zijn lot
behoefde te deelen. Gelukkig was het
weder hem gunstig een dichte nevelmist
outtrok hem evenzeer aau 'toog, als de
bekwaamheid zijner gezellen aau 't ooi-
der vijanden. Ou bemerkt stiet de boot,
