H
to.
I?
Het kruis yan Innesmore.
?io.
Woensdag 6 Mei 1908.
24e Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEMAN,
Buitenland.
F E U1LLETON
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
AOVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent;- voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrydagnamiddag TWEE uren.
FRANKRIJK.
Bij Asnières in de Seine is onlangs
het lijk opgehaald van een Japan
ner. De Matin deelt mede, hoe deze
Oosterling in Frankrijk aan zijn eind
is gekomen. De Japanner was Ideka
Keda Giro, majoor van het Japansche
leger, door zijn regeering uitgezonden
om groote bestellingen te doen in Frank
rijk. De vreemdeling vertoefde sedert
eenigen tijd te Parijs en was daar in
een pension aan de boulevard St. Ger
main. Hij had zich laten introduceeren
in een sociëteit aan de boulevard des
Capucines, den Cercle de 1' industrie
et du commerce, en daar bracht hij
zijn avonden door. De majoor is zwak
geweest. Hij is aan het spelen geraakt
op de sociëteit en schijnt daar het geld
verspeeld te hebben, dat de Japansche
regeering hem had meegegeven, waar-
lyk niet voor dit doel. Hij heeft een
einde aan zijn leven gemaakt, niet door
harakiri, maar door verdrinking.
ENGELAND.
Te Glasgow vertelt men, dat Camp-
bell-Bannerman, toen hij daar de laatste
maal was, bij het verlaten van het huis,
waar hij op bezoek was geweest, zijn
paraplu uit den standaard miste. Na
onderzoek bleek, dat de keukenmeid,
die een liberaal en groote vereerster
van C. B. was, de regenscherm van
den grooten man bij zich'had staan
ze had het ding aan 't hart gedrukt en
gekust. Het grappigste is, zei C. B.,
dat de paraplu niet eens van mij is
ik heb 'm geleend.
ITALIË.
Naar uit Milaan gemeld wordt, is de
algemeene staking der veldarbeiders
voor onbepaalden tijd afgekondigd.
RUSLAND.
De gevangenissen in Rusland zijn
overvol. Er worden op 't oogenblik
51,000 meer in de gevangenissen ge
borgen dan er plaafs is. Dat komt ge
deeltelijk, omdat men in de gevange
nissen eenige duizenden tot dwangar
beid in Siberië veroordeelden heeft
opgesloten, die wachten op hun bestem
ming. Het verblijf van die ballingen
in de gevangenissen in benauwde hok
ken met veel te weinig ruimte, waar
gebrek is aan licht en lucht beide, is
bijna ondragelijk en voortdurend klagen
de directeuren der gevangenissen, dat
men de tot ballingschap veroordeelden
zoolang op hun bestemming laat wach
ten. Ook de betrokken gevangenen
zeiven klagen er over. Het komt
meermalen voor, dat die gevangenen
den directeur smeeken hen toch naar
Siberie te laten gaan, daar het verblijf
in de gevangenissen voor hen een on
duldbare marteling is. Doch de direc
teuren zijn zeiven machteloos en kunnen
%an den onhoudbaren toestand weinig
veranderen. Het eenige wat zij doen
kunnen is vertoogen sturen naar St.
Petersburg, maar het duurt door den
bureaukratischen rompslomp in Rusland
dikwijls heel lang eer zulk een stuk
ter bevoegde plaatse is aangeland, laat
staan beantwoord.
In Doema-kringen gaat men om met
het plan den tachtigsten geboortedag
NOVELLE.
VI
»Ma Innismoreherhaalde Beaufort,
toen zijne gade hem den naam van den
gast noemde en hij sprak op eenen toon,
die de vrouw, met verwondering, tot hem
deed opzien. »Hij was hier F Hij kwam
weder F En wat wil hij Ft vroeg sir Wal
ter, terwijl hij immer toorniger werd,
»heeft hij ook iets laten blijken Ft
>Ach, dierbare Walter it antwoordde
lady Beaufort, ik geloof, dat ik hem
maar al te goed begrepen bebit
»Gij aarzelt Ft riep Beaufort, terwijl
hij hare hand in de zijne drukte,
>spreek !t
»Het is de liefde, die hem hier heen
brengt, de liefde tot Anna,t zei ze zacht
en zag haren gemaal aan, om te weten
welken indruk dat woord op hem zou
maken, wat het lot der miDnenden wor
den zou. Eu het scheen of sir Walter
iets veel ergers had gewacht, want de
rimpels van zijn voorhoofd verdwenen
door eene diepe ademhaling scheen hij
lucht te geven aan zijn beklemd gemoed
en e«n vriendelijke lach speelde op zijn
mannelijk gelaat. Wat was toen die
van Tolstoj te vieren door opheffing
der doodstraf. Het denkbeeld gaat
blijkbaar uit van de kadetten. Het or
gaan, de Retsj, bepleitte onlangs de
opheffing der doodstraf als het beste
middel tot het eeren van den grooten
schrijver. Men wil nu een daartoe
•trekkend wetsontwerp in de Doema
indienen, dat dan in de herfstzitting
in behandeling zou komen. De afschaf
fing der doodstraf is ook een van Tol
stoj's vurigste wenschen.
Het lijkt inmiddels zeer de vraag, of
men er in zal slagen dit denkbeeld te
verwezenlijken.
TURKIJE.
De soldaten van het Nizam-regiment
te Uskub, die in Maart naar huis ge
zonden zouden worden, zijn aan het
muiten geslagen. De muiterij werd
echter onderdrukt door inhechtenisne
ming der raddraaiers.
Nauwelijks was echter deze muiterij
onderdrukt, of 300 redifs werden op
roerig. Zij bezetten het post- en tele
graafkantoor. De garnizoenscomman
dant heeft voorgesteld de redifs naar
huis te zenden, hetgeen waarschijnlijk
ook geschieden zal,
CHINA.
Er komen weer berichten omtrent
ongeregeldheden in sommige provincies
van Zuid-China.
In Anhoeï en Honan kwam een deel
der bevolking iu verzet tegen de in
voering en heffing van nieuwe belas
tingen.
In de «tad Jingsjang werden de ge
bouwen der Fransche zending vernield.
goede moeder blijde, om hare dochter.
»De liefde!* zei Beaufort en verzonk
een oogenblik in gepeins; »en Anna?*
>Ik geloof, dat haar hart niet onge
voelig is gebleven,* antwoordde de vrouw.
»Gij kent den jongen man en weet,
hoe hij wel in staat is, een meisjeshart
te winnen, hij is schoon, ridderlijk en
beminnenswaardig. Maar zij hebben
geen woord tot elkander van liefde ge
sproken, want ik heb mijne dochter
geen oogenblik verlaten, opdat het niet
tot eeue verklaring komen mocht, voor
gij, mijn waarde gemaaluw gevoelen
hadt gezegd.*
Met eene zekere verstrooiing had hij
haar aangehoord, toen ging hij een paar
malen de kamer op en neder en sprak,
terwijl hij de hand aan het voorhoofd
lei »daar is geene mogelijkheid op
»Ook ik heb reeds aan al de bezwaren
gedacht, die dezer verbintenis in den weg
staan,* sprak de vrouw, getroffen •over
den beslisten toon, in het woord van ha
ren gemaal. »Maar ik meende, als er
eens vrede kwam tusschen Engeland en
den Schotschen koning het gebeurde
toch wel meer, dat de edele geslachten
uit beide landen, zich met elkander ver
bonden
»Het kan niet zijn 1* zei sir Walter,
zonder eenige verdere verklaring, wat in
hem, die altijd zijne redenen opgaf, vreemd
was.
Daar hij zweeg vroeg de vrouw op
liefdevollen toon, naar de reden.
>Het is onmogelijk!* herhaalde hij,
terwijl hij altijd de kamer op en neder
ging-
Walter! zoo herken ik u niet!* zei
ze zacht. »Wilt gij' waar het om 't geluk
van uw kind te doen is, niet raadple
gen en overleggen met uwe vrouw F
»Och, geloof mij, dat ik alles overwo
gen heb antwoordde hij. Het geluk
van mijn kind ligt mij na aan het hart.
Maar hier onmogelijk.*
Hun gesprek werd afgebroken door
het binflenkomen van Richard. >Wij
hebben een vreemd bezoek gehad F* vroeg
hij zijne moeder. »Ik geloof nu den ta
lisman te keDnen, die ons onlangs, tegen
roof en verwoesting beveiligde oude
verplichting niet mede gerekend,* voeg
de hij er bij, terwijl hij zijnen vader
aanzag. »Ann& schijnt wel te vergeten,
dat, hoe de vederen van een roofvogel
ook schitteren, ze toch altijd met pijlen
moeten begroet worden.*
>Laat aan mij de zorg over de eer
van mijn huishernam de vader, op
strengen toon.
Tusschen vader en zoon was reeds se
dert eenigen tijd eene betreurenswaar
dige slechte verstandhouding ontstaan,
waaraan de laatste wel de meeste schuld
had. Lang was hij in den vreemde vrij
en onafhankelijk geweest; riddereer had
hij zich verworven en nu moest hij dee-
leu iu de ballingschap zijns vaders, nu
Maar ook het gebouw der Chineesche
plaatselijke autoriteiten werd verwoest.
De opstandelingen staken er den brand
Toen werd de gevangenis openge
broken de daarin aanwezigen zagen
zich in vryheid gesteld.
De regeering heeft troepen gezonden
om de beweging te onderdrukken doch<
men vreest dat de troebelen in omvang
zullen toenemen
AMERIKA.
Den len Mei is in de Vereenigde
Staten een brutale treindiefstal gepleegd.
Zooiets is in Amerika lang niet zeld
zaam, ja men zou haast zeggenhet
behoort er tot de alledaagsche gebeur
tenissen. Maar ditmaal is er de beroo-
ving van den trein toch wel iets zeer
opmerkelijks. Het teit werd n.l. niet
gepleegd in het Verre Westen, maar in
een der staten van het dichtbevolkte
Oosten, en nog wel bijna onder den
rook eener groote industriestad - Pitts
burg, een nijverheidscentrum dat meer
inwoners telt dan b.v. Rotterdam. De
trein in quaestie was een sneltrein van
dePennsyivania-Mij. tusschen New York
en St. Louis, van welken gemeenlijk
wordt gebruik gemaakt voor het verzen
den van belangrijke geldsommen uitNew
York naar het Westen. De bandieten be
vonden zich in den trein, overvielen deD
dienstdoenden postbeambte, bonden hem
trokken aan de noodrem en brachten
daardoor den trein tot staan op nog
geen 15 K.M. van Pittsburg. Zij ver
dwenen met medeneming van vier post
zakken met aangeteekende brieven en
pakketten met geldswaardigen inhoud.
zag hij zich aan het gezag zijns vaders
onderworpen, dat hij reeds lang niet meer
gewoon was. Had de moeder niet ge
durig, als een engel des vredes, tusschen
beide mannen gestaan, wellicht ware het
vroeger tot openbare vijandschap geko
men.
En toen de vader nu weer zoo ruw
en gebiedend, zijnen zoon, alle aandeel
ontzegde in eene zaak, die wel hun ge
meenschappelijk overleg scheen te vor
deren, werd diens gemoed op eenmaal
zoo vol; »het is ook mijn recht te wa
ken voor de eer des huizes,* sprak hij,
>want als zy wordt aangerand dau treft
de smaad mij even zeer, als eenig an
der lid, ja evenzeer als het hootd. Mij
ne tegenwoordigheid hier bewijst het.*
Doodelijk werd de moeder verschrikt
op het vermetel woord, waarvan de uit
werking niet achter bleef. Met een blik
vol vurige woede, trad sir Walter tot
dicht bij zijnen zoon»waagt gij het
knaap - zoo tegen mij te spreken F* riep
hij, met donderende stem. »Uw hierzijn,
zegt gij, hebt ge aan mijne schande te
danken F Ellendige jongen 1 wilt gij mij
oordeelen F Zwijg!* schreeuwde hij,
toen Richard wilde antwoorden, zwijg
en ga uit mijne tegenwoordigheid
Handenwringend kwam de moeder
tusschenbeiaen, of zij, met hare tranen,
den sterrn bezweren kou maar Richard,
die zoo bleek als een lijk was geworden,
verliet de kamer, zonder een woord te
