m.
Ao.
Woensdag 12 Februari 11)08.
23e Jaarjf.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEMAX.
Buitenland.
FEUILLETON.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
PORTUGAL.
Alle politieke gevangenen zijn nu
vrijgelaten, ook drie personen die in
hechtenis waren genomen omdat men
hen medeplichtig achtte aan den moord
aanslag van verleden Zaterdag.
Een voor een verschijnen nu de
bladen weer, die oppositie tegen Franco
hebben gevoerd. O Paiz en de Secoio
pleiten voor algemeene amnestie als
het eenige middel om de rust te her
stellen.
Franco moet van plan zijn, zijn zoon
naar een Duitsche universiteitte brengen.
Te Madrid wordt met stelligheid ver
zekerd, dat Franco terstond na den
koningsmoord een telegram heeft ge
zonden aan de Spaansche regeering om
haar te verwittigen, dat de monarchie
in gevaar verkeerde en er een omwen
teling dreigde. Franco waarschuwde,
dat een mogelijke omwenteling in Portu
gal ook op Spanje zou kunuen terug
werken, en hij vroeg de hulp der
Spaansche regeering om koningin Amelie
en koning Manuel te beschermen.
De Spaansche minister-president, Mau
ra, seinde het telegram aanstonds aan
koning Alfonso over. Koning Alfonso
was aan het jagen in de buurt van
Sevilla. Wat de ministerraad, dien
Maura bijeen riep, besloten heeft, is
onbekend, maar het is een feit, dat er
troepenbewegingen hebben plaats gehad
langs de Portugeesche grens.
Van de buiteulandsche bladen zijn
de Spaansche het meest eenstemmig.
ITALIË.
De rechtbank ts Milaan heeft 22
carabinieri en politie-agenten vrijge
sproken. die den lien October op het
volk geschoten hadden en daardoor de
aanleiding waren geweest tot het uit
breken der algemeene staking. De
rechtbank sprak hen vrij op grond van
de overweging, dat zij door de volks
menigte bedreigd werden en uit nood
weer van hun wapens hadden moeten
gebruik maken.
RUSLAND.
Naar aanleiding van het voorstel van
Goetsjkof, dat de voorzitter der com
missie voor de landsverdediging het
recht zou hebben de zittingen desver-
kiezend met gesloten deuren te houden,
hebben zich in de Doema schandalige
tooneelen afgespeeld. Aan het uitge
breide verslag van de St. Petersburger
Zeitung ontleenen we het volgende.
Poerisjkewitsj sloot zich bij het voor
stel van Goetsjkof aan, maar, zoo voegde
hij er aan toe, ik wil niet zoo kieskeurig
in mijn uitdrukkingen zijn als Goetsjkof
als ik minister was en ik kwam in de
commissie, dan zou ik bij het zien van
Miljoekof myu jas toeknoopen.
Dit zeggende, knoopt Poerisjkewitsj
inderdaad zijn jas toe. Er ontstaat eeu
onbeschrijfelijk tumult, bijna even erg
als bij het Roditsjef incident indertijd.
„Er uit met hem brult men van links.
Van rechts schreeuwt men terug. Ver
geefs luidt de voorzitterzijubel. „Pauze!"
roept men van links. De voorzitter
eischt van Poerisjkewitsj, dat hij zijn
verontschuldigingen zal maken en dreigt
Er zijn twee soorten van partijen dat
zijn de mislukte en de geslaagde. De
eerste zijn gewoonlijk die, welke lang
te voren zyn gereed gemaaktde laatste,
die geheel onverwacht opkomen.
Het diner van Hork slaagde dan ook
volkomen, minder om de cullinaire won
deren die Krisje verrichtte, dan wel om
de stemming die onder de gasten heerschte
en de gevolgen dier gelukkige stemming.
Terwijl nu Krisje, in 't zweet haars aan-
schijus, de toebereidselen tot het middag
maal maakte en door Dobber werd ont
haald op eene beschrijving van de trotsche
dame, die, zooals hij zeide, sprekend
op Reinoud geleek, en er dien ten
gevolge allerlei discussiën werden ge
voerd en commentariëu gemaakt, heel
gewichtig, maar te lang om ze te her
halen, hadden de heeren en dames zich
verdeeld. Heel toevallig had i> n ilary
en Reinoud elkander achter in den tuin
ontmoet, en van die gelegenheid had de
jonge officier gebruik gemaakt om de
juffer een frisch-geplukte roos aan te
bieden. Blozend nam ze de bloem aan.
neeg toen heel nuffig, maar wierp ook
snel een schuchteren blik in 't rond. Er
was niemand, en dit scheen haar moed
te geven zij richtte het schoone hoofd
fier omhoog, en terwijl zij den geur der
bloem inademde, stapte zij aan de zijde
van haar cavalier langzaam voort. Rei
noud had niet minder gekleurd en hij
was zelfs zoo verward dat hij, in
weerwil van zijn waarschuwing, dat hij
»zoo veel te zeggen had," geen woord
wist uit te brengen.
>Je hadt me nog iets te zeggen, Rei
noud,* begon eindelijk Mary op onver
schilligen toon.
»Ik geloof, dat ik reeds alles gezegd
heb,« stotterde Reinoud.
Het paar was tot het priëel genaderd
Mary trad onder het groen en zette zich
in den armstoel van Hork.
»Ik weet waarlijk niet meer wat je
mij gezegd hebt,* antwoordde zij, aan
dachtig de roos beschouwende. »Ik dacht
dat er nog iets moest volgen, maar
'tis zoo ook goed. Je hebt geheimen,
Reinoud, en die mag ik natuurlijk
niet weten.
Reinoud stond vóór haar, en toen hij
haar zoo zag, in die losse, bevallige
,i i. i)e. kin rustende op de hand,
den elleboog .■••en leunende op den arm
van den stoel, toen vlood eensklaps
alle beschroomd e id,. en onstuimig hare
hand grijpende, en een knie buigende,
riep hij hartstochtelijk: »Mary, ik heb
maar één leven, en dat behoort u
Er volgde een diepe stilte. Mary sid-
met uitsluiting voor tien zittingen.
Poerisjkewitsj schynt niet te willen.
Dan bestijgt hij het spreekgestoelte en
verklaart: „Ik neem mijn woorden
niet terug. Wel ben ik bereid ze te
wijzigen. Ik wijzig mijn woorden in
dier voege, dat ik in plaats van het
woord Miljoekof alleen de aanvangs
letter M noem. (Hij dreigt met de vuist
in de richting van Miljoekof.)
Het tumult begint met vernieuwde
woede. De sociaal-democraat Adzjemof
trommelt met de vuisten op zijn
lessenaar.
De voorzitter verklaart, dat Poerisjke
witsj de beleediging niet heeft terug
genomen. Hij stelt daarom voor Poerisjke
witsj voor tien zittingen uit te sluiten.
Hij zegt het voorgevallene ten zeerste
te betreuren. Hij geeft daarop overeen
komstig het reglement van orde nog
maals het woord aan Poerisjkewitsj om
alsuog zijn verontschuldigingen aan te
bieden. Tot Poerisjkewitsj „Gij hebt
het woord".
Poerisjkewitsj op uitdagenden toon
„Het woord? Waarvoor?"
De voorzitter „Als ge mijn woorden
niet gehoord hebt, dan zal ik ze her
halen."
Poerisjkewitsj „Ik laat mij met
pleizier uitsluiten, zelfs voor vijftien
zittingen, als ik daarvoor het genot kan
hebben hem (Miljoekof) in het gelaat
te spuwen
Een heidensch kabaal ontstaat daarop
in de zaal. Op de banken der linker
zijde gaat men als razendeu te keer.
Vergeefs luidt de bel van den voor
zitter.
Poerisjkewitsj„Hij kan me uitdagen,
als hij wil." Miljoekof reageert daarop
niet, waarop Poerisjkewitsj woedend
roept„Lafaard, schurk, ellendeling
De voorzitter: „Daar de afgevaar
digde Poerisjkewitsj het hem verleende
woord misbruikt heeft, om, in plaats
van zijn leedwezen te betuigen over
het door hem gezegde, zijn beleediging
nog erger te maken, stel ik voor hem
voor vijftien zittingen uit te sluiten."
Nadat een pauze van een kwartier
gehouden is, wordt het voorstel van
den voorzitter met alle stemmen tegen
de uiterste rechterzijde aangenomen en
Poerisjkewitsj voor vijftien zittingen
uitgesloten.
Een dergelijk onbekookt optreden als
dat van Poerisjkewitsj zal zijn partij
geen goed doen. Men zal zich herin
neren, dat deze zelfde Poerisjkewitsj
indertijd wegens ruzie met den voor
zitter Doebrowin uit het Verbond van
het Russische volk getreden is. Hij
heeft toen een nieuwe partij opgericht,
die hetzelfde doel nastreefde als het
Verbond, maar ook die groep is uiteen
gespat en nu doet Poerisjkewitsj moeite
weer een andere schare onder zijn
vanen te vereenigen. Het zullen niet
de meest zachtaardige elementen zyn,
die zich bij hem aansluiten.
AMERIKA.
Wederom doen in de Vereenigde
Staten oorlogsgeruchten de ronde. Tal
van Washingtonsche dagbladen maken
melding van het bericht, dat president
Roosevelt zich heeft gewend tot de
party leiders in het Congres om hun
derde en liet haar bloem in den schoot
vallen. Toen hief zij verschrikt het
hoofd op en zeide snel»Sta-op, Rei
noud, men mocht ons zien
Reinoud gehoorzaamde werktuigelijk
maar nu ook was het ijs gebroken.
»Mary,« sprak hij erastig, »ik heb nooit
durven denken, dat ik u van mime liefde
zou mogen spreken ik zou het ook nooit
gewaagd hebben, als 't geheim van vader
Hork een geheim was gebleven. Dezen
morgen nog dacht ik met zoo'n diepen
weemoed terug aan het geluk van den
vorigen avond, een zoo groot geluk, dat
ik het soms nog voor een bedriegelijken
droom houd. Ik had zelfs berouwik
verweet mij, willens en wetens mijn
eigen rust verstoord, mijn eigen geluk
verwoest te hebben. Wat deed ik, arm
kind der fortuin, in de zalen der rijken,
aan de tafels der grooten 1 Kon ik
weten dat daar mijn plaats was 1 Had
vader Hork, in plaats van een baronnen-
zoon, geen kind van een scharen-slijper
kunnen aannemen Het lot is me
wel gunstig geweest 1 Van welk eene
hoogte zou ik gevallen zijn, als nu of
morgen het geheim was uitgekomen, dat
mijne moeder een marketentster, mijn
vader een arm soldaat was geweest 1
Al die vragen, al die verwijten doe ik
mij nuen ik vraag er u vergiffenis
voor, Mary, dat ik me gisteren heb laten
meeslepeu door mijn gevoel, maar ook
door mijn hoogmoed. Er was toen nog
een breede klove tusschen ons, en tot
mijn schande moet ik bekennen, dat ik
aan de mogelijkheid dacht, dat die klove
zoo eensklaps kon geëffend worden.
Vader Hork, die mij door woord en voor
beeld wel geleerd heeft een nederigen
naam te kunnen adelen door braafheid
en vlijt, heeft me ook reeds vroeg de
les voorgehouden, dat men, om zich te
verheffen, nederig moet zijn en blijven,
en hef slechts belachelijke hoogmoed is
van hem die, als Icarus, naar de zon
wil vliegen. Had ik naar vader Hork's
lessen gehandeld, daP zou ik me in
eigen oogen niet belachelijk hebben ge
maakt, en ik had mij geen enkel verwijt
behoeven te doen. De aangenomen zoon
van den braven, nederigen Hork vraagt
u vergiffenis, Mary, in 't zelfde oogen-
blik dat de zoon van den baron Van
Lichtveldt u van zijne liefde durftspreken.
Nog handel ik zeker verkeerd, want 't is
of vader Hork achter mij staat en me
toefluistert: »Reinou:l, ge zijt een hoog
moedige dwaas, daar ge in één uur uw
nederigen staat vergeten kunt en u durft
plaatsen naast haar die, pas geleden, nog
zoo hoog boven u stond, door rang en
fortuin maar ik bezit zijne wijsheid
en deugden uietik heb me laten mee-
sleepen door mijn gevoel, en nli ge mij
er voor straft, Mary, mag ik me niet
beklagen
»Het spijt me,* zei Mary, zonder de
oogen op te heffen, met een lichte beving
