n
DE QUDEJLUITUNANT.
ii Zeeuwscli-Belgisclie Paarden
74.
23e Jaarg.
Zaterdag 21 December 1907.
Nieuws- en Advertentieblad
i T7 Tb i i a
voor Zeeuwscli-Vlaanderen.
F. IHELEMAX,
MARKT
eene PAARDENMARKT
1882—1907.
FEUILLETON.
Buitenland.
Dit blad verscbijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
AUVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrjjdagnamiddag TWEE uren.
t© .A X h ïT i.
Burgemeester en Wethouders van
AXEL, maken bij deze bekend, dat op
Maandag den 6 Januari aan
staande,
ial worden gehouden, aanvang nemende
des voormiddags ten tien ure.
Axel, den 19 December 1907.
Burgemeester en Wethouder» voornoemd,
D. J. OGGEL, Burgemeester.
J. A. VAN VESSEM, Secretaris.
Vijf en twintig jaren was het in
November geleden, dat de eerste cursus
op de Rijks-Normaallessen alhier ge
opend werd. Het was een groote ver
andering en een niet geringe verbetering,
die deze inrichting in de toenmalige
onderwijzersopleiding in deze omgeving
bracht. De voorlooper van de Nor
maalschool was de zoogenaamde „Oefen
school." Tal van jaren heeft de heer
Van Wijngaarden de leiding van deze
school in handen gehad. Het was geen
lichte taak, die hij geheel vrijwillig op
zich genomen had. We kunnen het
ons haast niet voorstellen, hoe één man
lange jaren geheel alleen jongelui voor
het onderwijzersexamen heett kunnen
»Hoha een écarté-tafelriep Frits
opgewonden.
»Een écarté-tafelriepen nog twee
uideren.
In een oogenblik was de tafel gereed,
en behalve Frits en De Muscadin,
scheidden zich nog twee andere spelers
van de bank-tafel af, en zetten zich tot
ecarteeren.
»Dat spel ken ik niet,* fluisterde
Reinoud teleur-gesteld.
»Ik wel,» zei Hork»ik heb het
vroeger wel eens gespeeld, om een
dubbeltje de partij, 't Is geen onaardig
spel, maar men moet het uiet te hoog
spelen een dubbeltje is al wel. We
sullen eens kijken hoe 't hier gaat.*
Hork plaatste zich bij het tafeltje achter
De Muscadin en Reinoud naast Frits.
De twee andere heeren, jonge cavalerie-
officieren, namen ieder eeu stoel, gingen
san het tafeltje zitten en pariëerden
aanstonds een tientje.
Zoodra Hork achter den stoel van De
Muscadin had post gevat, keerde deze
zich om en keek den ouden Luitenant
alles behalve vriendelijk aan, als wilde
bij te kennen geven wie geeft je
voorbereiden. Dat heeft alleen hij
kunnen doen, die naast een krachtigen
wil een hoog ontwikkelden geest bezat.
In later jaren werd de heer Van Wijn
gaarden bijgestaan door den onderwijzer,
die verbonden was aan de Openbare
School te Axel, naar we meenen eerst
de heer Dormaar later de heeren Van
Ham en Verstraeten. Doch toen de
haren begonnen te grijzen, toen de
werklust er nog wel was, doch de
werkkracht begon af te nemen, toen
de exameneischen strenger begonnen
te worden, toen begreep de heer Van
Wijngaarden, dat de opleiding anders
moest ingericht worden. Op zijn initi
atief en door zijn invloed op het school
toezicht werd in 1882 de Axelsche
Normaalschool opgericht. Tot 1889,
toen de dood hem uit zijn werkzaam
leven wegrukte, bleef de heer Van
Wijngaarden directeur dezer inrichting.
Nadat de heer de Vries tijdelijk het
directeurschap had waargenomen werd
in 1890, kort na zijn benoeming, tot
hoofd der openbare school te Axel, de
heer B. van Ruijven, directeur der
Normaalschool.
In een tijdsverloop van 25 jaren
heeft het aan verwisseling van onder
wijzend personeel natuurlijk niet ont
broken. Slechts vier leeraren zijn er
meer in leven, die de opening hebben
bijgewoondhet zijn de heeren De
Vries, Kok, Imandt en Verbruggen,
waarvan de eerste het genot van zijn
pensioen smaakt, en de drie andere
nog aan de inrichting zijn verbonden.
Honderd acht en dertig onderwijzers
heett de Normaalschool in die 25 jaren
vrijheid mij in de kaart te komen zien
Hork, die, zooals we hebben kunnen
opmerken, nog al lichtgevoelig was uit
gevallen, en die uit den tijd toen hij bij
'tFransche leger diende een zekeren
wrok had overgehouden tegen de heeren
der ruiterij, die van de hoogte hunner
paarden met minachting op den pousse-
caillou (1) nederzagen, vestigde nu, op
zijne beurt, een blik op den gemus-
keerden huzaar, die zooveel beteekende
alsik sta hier op mijn eigen plaats,
en ik zou je raden maar vóór je te kijken.
De Muscadin keerde zich tot zijn spel
eo scheen vooreerst geen verdere notitie
van den infanterist te nemen, maar
toch ontging het Reinoud niet dat hij
wrevelig was en met zekere drift de
kaarten op de tafel wierp. Het ging den
anders in 't spel gelukkigen De Muscadin
ook niet heel voorspoedighij verloor,
en Frits riep, verbaasd over zijn ongewoon
geluk, zich tot Reinoud keerende
Blijf maar bij mij je brengt me
geluk aan
„Et vous, monsieur,* voer de Museadin
korzelig tegen Hork uit, „vous me
portez malheur! Je vous prie de passer
l'autre cóté. Je joue toujours mal
quand j'ai quel-qu'un derrière moi. Vous
comprenez le jeu, monsieur
»Pardon, monsieur!* antwoordde Hork
droogjes; »je n'y comprends rien.t
Oogenblikkelijk vervolgde De Muscadin
het spel, en nu met ongewone vlugheid
aan het onderwijs geschonken en van
die honderd acht en dertig zullen op
Donderdag 26 December velen te Axel
samenkomen om in feestelijke bijeen
komst met de tegenwoordige leeraren
het 25-jarig bestaan te vieren. Uit alle
deelen van Nederland zullen ze in het
gebouw byeenkomen, waar ze zoo
menigen prettigen dag hebben doorge
bracht. Oude bekenden, schoolvrienden,
die elkaar in jaren niet hebben gezien,
zullen elkaar weer de hand schudden.
Over heel Nedprland wonen we ver
spreid, in het maatschappelijk en school
leven zijn velen elkanders tegenstanders
geworden, doch die scheiding zal dien
dag niet gevoeld worden, want vriend
schap, die op de schoolbanken gesloten
is, doet haar invloed na jaren van
scheiding nog gelden. En wanneer we
dan a. s. Donderdag in feestelijke stem
ming byeen zullen zijn, wanneer het
gevoel van dankbaarheid jegens onze
oude leermeesters tot uiting zal komen,
dan zal zeker niet vergeten worden
de man, die de inrichting heett doen
verrijzen waaraan wij onze maatschap
pelijke positie te danken hebben. De
naam van den heer
H. VAN WIJNGAARDEN
zal bij ons in dankbare herinnering
blijven.
M., Dec. '07 R.
DUITSCHLAND.
Tegen Sacco, den te Elberfeld ont
maskerden hongerkunstenaar, is een
de kaarten schuddende en gevende, als
moest hij zoo het verlorene terug-winnen.
Hork stond met een onverschillig gelaat
te kijken, maar verloor geen enkele van
De Muscadin's bewegingen. Deze heer
had aanvankelijk, bij het opnemen van
ieden spel, zijne kaarten ouder de tafel
gehouden nu veranderde hij eensklaps
van manoeuvre en lei iedere kaart, nadat
hij ze even had bekeken, vóór zich op
den rand der tafel en plaatste zijne
vlakke hand er ophij scheen nu en dan
met zekere inspanning op eene kaart te
drukken, en na ieder dergelijke beweging,
wendde hij zich even om, en keek Hork
in 't gelaat. Nu gebeurde het ook, dat
de kans plotseling keerde. Frits verloor
het eene tientje vóór het andere na
en naarmate het geld naar zijn tegen
speler toevloeide, werd de jongeling
driftiger en roekeloozer en verdubbelde
zijn inzet; maar 't was zonderling te zien
hoe bij den ouden Hork de belangstelling
voor het spel toenam. Eensklaps ging
hij om de toekijkers, wier getal was
aangegroeid, heen, en fluisterde Reinoud
iets in 't oor. Deze zette een paar groote
oogen op en maakte een driftige beweging.
De Muscadin had het opgemerkt, en toen
hij opzag, ontmoette zijn blik dien van
Hork en Reinoud, die veelbeteekenend
op hem gericht waren. Hij veranderde
een weinig van kleur en zei driftig
»on ne chuchotte pas ici
»Ah pour cela, je ne demanderai pas
vervolging wegen» oplichting ingesteld.
De onbetrouwbare bewaker, die hem
de zoetigheden uit een automaat ver
schafte, zal wegens medeplichtigheid in
de zaak betrokken worden. Een ander
waker ontdekte het bedrog.
Zoover men kan nagaan, had de
bewaker aan Sacco in de laatste twee
weken 48 maal versnaperingen in zijn
kooi toegestopt. Toen Sacco ontmaskerd
werd, had hij dertig dagen in zijn kooi
gezeten. De „hongerkuur" had 47
dagen moeten duren, een dag langer
dan zijn vasten te Keulen.
Behalve de strafrechterlijke vervol
gers, zijn er nog twee burgerlijke pro
cessen te wachten. De impresario van
Sacco, een Keulenaar, eischt, ondanks
de ontdekking van het bedrog, van de
directie van den schouwburg, waar
Sacco te kijk was, volgens de oorspron
kelijke overeenkomst een derde van de
entrées op. De directie wil al het geld
echter, na aftrek van de onkosten, voor
de armen bestemmen, omdat de men-
schen, wlen Ret van rechtswege toe
komt, de betalers van het intreegeld,
hunne aanspraken erop niet kunnen
bewijzen.
Het tweede geding zal aangespannen
worden door Sacco's ontmaskeraar. De
hongerkunstenaar had namelijk 5000
mk. uitgeloofd aan dengene, die kon
bewijzen, dat hij voedsel gebruikte. De
vraag is, of Sacco goed voor dat geld is.
Toen Sacco uit zijn kooi werd gehaald,
was hij zeer uitgeput. Hij werd in
dekens gerold en met een rijtuig naar
het huis van zijn zwager gebracht.
Sacco verdedigt zich met te zeggen,
votre permission,* antwoordde Reinoud.
»Et quand je vons le défends zei
de ander.
»Je m'en moque pas mal',* antwoordde
Reinoud, minachtend de schouders op
halende.
De Muscadin stoof driftig op, als wilde
hij den ander te lijf; de toekijkers rondom
de tafel, meest kameraden van De Mus
cadin, maakten ruimte in de hoop van
een conflict, waarbij de vreemde indringer
die zooveel ^ucces op het bal had gehad,
een lesje moest ontvangen, dat hem zou
heugen en vooreerst den lust benemen
weder ongevraagd in hun midden te
verschijnen. Reinoud kruiste bedaard
zijne armen en mat zijn tegenpartij met
een kalmen blik. Op dat oogenblik legde
Hork zijn hand op de Muscadin's schouder
en fluisterde hem iets in 't oor. De
huzaar verbleekte en keek Hork met
een paar oogen aan, als zag hij een
Medusa-hoofd vóór zich. Hork wenkte,
en de ander volgde hem buiteD het ver
trek. Daar had een korte maar heftige
woordenwisseling plaats, die daarmede
eindigde dat de Muscadin de belofte deed
niet weder te zullen spelen, zoolang hij
in Steenvoort in garnizoen was, en Hork
van zijn kant beloofde, zonder nood
zakelijkheid, geen woord van 't geen
tusschen hen gesproken was, openbaar
te maken.
Wordt vervolgd.)
