>0. 68.
23e Jaarg.
1\
Zaterdag 36 November 1907.
m «a Al
Nieuws- en Advertentieblad
P. DIELEMW,
voor Zeeuwseh- Vlaanderen.
Buitenland.
FEUILLETON.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor Bklgië 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
elkeD regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
ENGELAND.
In een artikeltje over petroleum zegt
de Globe, dat het Britsche Rijk van de
landen die de olie voortbrengen eerst
op de vijfde plaats komt, terwijl het
bovenaan kon staan. „In Borneo alleen
is er genoeg petroleum om op het
oogenblik in de geheele behoefte van
de wereld te voorzien.' (In het verband
bedoelt het blad blijkbaarEngelach-
Borneo). In Nieuw-Zeelaud, het Austra
lische Gemeentebest, Zuid Afrika en
Canada zijn er petroleum-streken zoo
uitgestrekt, dat er geen grens gesteld
kan worden aan wat ze kunnen op
leveren, en als wij de petroleumbronnen
in ons Perzisch invloedsgebied, aan het
uiteinde van de golf, ontgonnen, konden
wij Bakoe zelf voorbijstreven. In Birma
en Nigerië zijn er ook petroleumvelden
gelukkig dat de Indische regeering,
wat Birma, en de admiraliteit, wat
Nigerië betreft, er ernstig hun aandacht
aan wijden."
BELGIË.
Onze lezers herinneren zich, hoe in
het voorjaar van 1906 het Belgische
schoolschip „Le comte de Smet de
Nay er" vergaan is in den Atlantischen
Oceaan. De Belgen zijn niet gelukkig
met hun onderneming tot opleiding van
zeevolk. Terwijl de Association mari
time beige een nieuw opleidingsschip
laat bouwen, zijn de leerlingen zoolang
geplaatst op een Duitsch schip, de
Rickmers. Die Rickmers, als Belgisch
opleidingsschip ingericht, doet een
groote rei» door de wereldzeeën. Er
komen ernstige klachten over dezen
tocht. Te Sydney, in Australië, zijn
vier leerlingen weggeloopen en er
heerscht onder de leerlingen groote
ontevredenheid over de behandeling,
die zij ondervinden. Dit alles blijkt
uit de brieven, die de leerlingen naar
België sturen. Daarin heet het, dat het
eten slecht is, de slaapgelegenheid ge
heel onvoldoende, de handenarbeid zoo
vermoeiend en langdurig, dat er geen
tijd voor studie overblijft. Het Kamerlid
Hymans had de regeering om inlich
tingen over de Rickmers gevraagd.
Minister Liebaert heeft het antwoord
voorgelezen in de Kamervergadering.
Het antwoord geeft niet veel meer dan
eenige aanhalingen uit de rapporten,
die zijn ingekomen van den komman-
dant van het achip, deftige ambtelijke
stukken met roosters der lesuren en
dergelijke wetenswaardigheden. De re
geering stelt het voor, alsof de klachten
der leerlingen geheel ongegrond of al
thans zeer overdreven zijn, en dat alle
ongenoegen voortspruit uit de slechte
gezindheid van eenige jongelieden.
Minister Liebaert haalt brieven aan van
leerlingen om deze meening te staven.
Is dat alles vroeg Hymans toen de
voorlezing was afgeloopen. Maar dat
antwoord is een fopperij
Minister Liebaert maakte den heer
Hymans er opmerkzaam op, dat hij een
interpellatie kan aanvragen.
Ja, zonder twijfel, zeide Hymans
daarop, maar ik wilde dadelijk even
een opmerking plaatsen over dat
stuk.
De eerste dagen ua Reinoud's tehuis
komst waren niet bijzonder vroolijk.
De oude Hork deed wel ziju best om
opgewekt te schijnen, maar 'tging niet
van harte, Reinoud zelf was stil en
ernstig en scheen zijn grootste genoegen
te vinden in eenzame groote wandelingen.
Krisje en Dobber merkten spoedig dat
er iets niet in orde was, en daar zij niet
gewpon waren een moordkuil van hun
hart te maken, namen zij, in een plechtige
raadsvergadering bij de koffie-kan, het
besluit om het naadje van de kous te
willen weten. Maar tusscben willen en
kunnen ligt nog vaak een diepe kloof
die de beste akrobaat niet overspringt.
Krisje, die Hork senior voor hare rekening
nam, vond dezen heer Öfcèrst weerbarstig,
en Dobber voer evën slecht bij den
jongen luitenant. De keuken-raad werd
hierdoor tot vertwijfeling gebracht en
zette zich op zijne beurt tot mokken,
zoodat de kleine rustige huishouding
van weleer er allertreurigst begon uit
te zien.
Reinoud had de uitnoodiging van zijn
vriend Frits vergeten en sinds zijn laatste
bezoek bij den Generaal met zorg ver
meden de Parade plaats zelfs van verre
te genaken, een enkelen hoort uit
gezonderd, toen hij met Hork eene
vergeefsche poging had gedaan om den
Generaal te bedanken voor het vorstelijk
geschenk
Op zekeren ochtend, juist toen hij
gereed was tot eene wandeling, werd er
gescheld. Hij opende zelf de deur, en
in plaats van den slachter, dien Krisje
had aangekondigd, stonden de Gravin en
Frits voor zijne verbaasde oogen.
»Dat treft gelukkig,* zei Mevrouw
lachend, >-r »ziedaar onze deserteur
Is er geen belet
Reinoud geraakte van zijn stuk en
noodigde stamelend de bezoekers in de
zijkamer, terwijl hij »den ouden heer,
die. in den tuin was, zou gaan roepen
>Neen, we zullen óók maar in den tuin
gaan,* zei mevrouw »ik heb sinds lan,
reeds papa Hork beloofd zijne bloemen
te komen zien. Het kan niet beter treffen.
En zij stapte met haar vluggen tred den
gang door naar den tuin. Hork zat in
zijn gewoon huisgewaad, den ouden rok,
in het prieel te lezen en te rooken. Hij
deed een sprong van verrassing, en wierp
ziju boek en zijne politiemuts te gelijk
in het zand.
»Als de berg niet tot Mohamèd komt,
moet Mohamed wel tot den berg gaan!*
zei de Gravin. »Wel, Hork, hoe gaat
SPANJE.
Kort bij Tarragona heeft weer een
spoorwegongeluk plaats gehad.
Een express trein van Barcelona
naar Valencia is met een groot aantal
passagiers van de brug van Rug de
Cannes in de rivier gestort.
Men spreekt Van 20 dooden en tal
van gewonden.
Het is aan een toeval te danken dat
het spoorwegongeluk nog niet ernstiger
is geweest. De treinen hebben in Spanje,
in plaats van rookwagens, bijzondere
ijtuigen voor reizigers die niet rooken.
Op verlangen van een reiziger was
een van die rijtuigen, die geheel
ontbraken, aan den trein gehaakt.
Dat rijtuig waarin wel dertig menschen
plaats hadden genomen, is op de spoor
staven blijven staan en niet in de
rivier gestort. De heer die het verzoek
had gedaan, kreeg een paar schrammen,
de overige reizigers bleven ongedeerd.
In het geheel zijn 32 menschen gedood
of doodelijk gewond, 15 ernstig en 34
licht gekwetst.
In de Kamer heeft de Catalonische
afgevaardigde Nougues verklaard dat
al de bruggen tusschen Barcelona.
Tarragona en Valencia in een treurigen
staat verkeerden. De regeering heeft
een streng onderzoek gelast en maat
regelen genomen, om een herhaling
van zulk een ramp te voorkomen.
PORTUGAL.
De Lissaboneche correspondent van
de Daily Telegraph seint van de Spaan-
sche grens, dat de stand van zaken in
Portugal weinig veranderd is. Het
het sinds de vorige eeuw Ik moet je
bloemen zien, maar eerst wil ik wat
rusten, want zoo'n wandeling is geen
kleinigheiden om je de waarheid te
zeggen, ik heb honger en dorst.*
Hork riep uit al zijne macht: »Krisje
Dobberen bood der Gravin zijn stoel
aan en liep het pad op en keerde terug,
daarbij zijn muts op de punt van zijn laars
medenemende en in de verwarring van
het oogenblik den neus stootende tegen
het latwerk van het prieel. De twee
opgeroepen geesten, die van liet buiten
gewoon bezoek reeds kennis hadde
bekomen, verschenen met tooverachtige
snelheid.
»Breng stoelen!* beval Hork, en Dobber
vloog heen als een Mercurius die een
zijner voetvleugels heeft verloren.
Reinoud gaf, op zijne beurt, Krisje
eenige bevelen, die het ongelukkige
schepsel de haren te berge deden rijzen
maar haar onmiddellijk naar de keuken
terug joegen.
Een oogenblik later kwam Dobber met
vier stoelen aanslepen en hij wilde vier
andere er vervolgens al de stoelen uit het
huis halen, toen hij eensklaps werd staande
gehouden door het nieuwe bevel van zij
meester»Neem die pijp en dat tabaks
kistje van tafel, Dobber!*
>Ah dat is Dobber,* vroeg de Gravin
»van wien ik zoo veel gehoord heb
Dobber, je moest me eèn stoof
of een voetbankje geven
groote publiek leeft oogenschijnlijk on
bekommerd en onverschillig voort, de
politiek aan de politici overlatende.
De koning en Franco rekenen blijkbaar
op die onverschilligheid van het volk
alsook op de trouw van leger en vloot.
Nochtans is het, volgeus den corres
pondent, de vraag of zij dat terecht
doen, al hoeft men niet af te gaan op
de verzekering van de tegenpartij, dat
de geest in sommige regimenten zoo
slecht is, dat hun de patronen ontnomen
zijn, en verscheiden oorlogsschepen ver
wijderd zijn, omdat de bemanning door
revolutionaire propaganda onbetrouw
baar was gewórden. De toebereidselen
voor 's konings vertrek naar Brazilië
worden inmiddels voortgezet.
RUSLAND.
Van de onmogelijke voorwaarden,
waaronder de journalisten in de Doema
moeten werken, is het volgende een
sprekend staaltje. De vroegere afge
vaardigde, Alexander Stackowitsj, thans
verslaggever, wilde den afgevaardigde
Plewako een dringende mededeeling
doen. Nu is het echter volgens het
nieuwe reglement der persmannen ver
boden in de wandelgangen te komen.
Stackowitsj zag er daarom niets anders
op dan gebruik te maken van de tele
graaf. Hij begaf zich naar het tele
graafkantoor en gaf daar een telegram
af met betaald antwoord voor Plewako.
Er werd toen een telegram besteller naar
de zaal gestuurd, die het telegram aan
Plewako ter hand stelde en met diens
antwoord, dat ook als Lelegram werd
afgegeven, terugkeerde.
>As-je-blieft, mevrouw!* zei Dobber,
deftig aanslaande, en repte zich heen
om zoo spoedig mogelijk met eene
gloeiende stoof terug te keeren.
•Neem dat vuur weg, ezel bromde
Hork.
De Gravin lachte en Dobber werd bleek
van verontwaardiging, 't Was de bitterste
pruim die hij in zijn leven te slikken
had gekregen.
»'t fs niets, Dobber,* zei de Gravin,
»ik weuschte, dat ik altijd zoo goed werd
bediend. Ik dank je voor je moeite.*
Het bleek al spoedig dat het doel van
dit onverwachte bezoek der Gravin niet
uitsluitend de bloemen van Hork gold,
waut na verloop van weinige minuten
zeide zij
Vertel me eens, Hork, wanneer
komt er een eind aan dat zonderlinge
mokken Ik begrijp er niets meer van.
En het mooiste is, dat Reinoud zich ook
al gebelgd toont. Ik mag wel vragen
welk hondje heeft jelui gebeten 'f«
De toon, waarop dit gezegd werd, was
wel luchtig, maar toch niet vrij van
verwijtenden ernst, zoodat de heeren, wien
het gold, vrij verlegen raakten hoe zich
te houden en wat te antwoorden.
»Ja, daar zit jelui nuging de
Gravin voort. >Ik verklaar nog eens dat
ik er niets van begrijp; je ziet, dat ik
openhartig ben en op den man alga;
ik houd niet vau mystères eu omwegen.
Is er iets zeg het dan maar rondweg.
