i:
No. 35.
Woensdag 7 Augustus 1907.
23e Jaarg.
EEN OUDE GESCHIEDENIS
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEMAN,
Buitenland.
FEUILLETON.
COIR ANT.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIËN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
DUITSCHLAND.
De Norddeutsche Allgemeine Zeitung
jbegroet keizer Nikolaas te Swinemünde
lals „welkome gast", die er eenige dagen
met den Duitschen keizer „vriend
schappelijk samenkomt." Daarmede,
vervolgt het officieuze blad, beantwoordt
hij het bezoek, dat keizer Wilhelm hem
in Juli 1905 in de Finsche scheren
heeft gebracht. De nieuwe ontmoeting
is een bezegeling van dé oude vriend
schap tusschen de twee vorstenhuizen
en de twee door vele belangen met
elkaar verbonden rijken. „Dé Swine-
mündsche dagen zullen voornamelijk
voor persoonlijk verkeer dienen. Be
paalde politieke doeleinden hebben niet
tot de samenkomst geleid. Niemand
heeit dus reden, de ontmoeting der
vorsten met argwaan of wantrouwen te
bezien."
Het Berliner Tageblatt waarschuwt
lijn landgenooten, dat zij niet te veel
goeds van de bijeenkomst moeten ver
wachten. De gang der politieke ont
iwikkeling ondergaat in 't algemeen
weinig den invloed van dergelijke ont-
I moetingen tusschen bevriende vorsten
Het blad herinnert, hoe op de ontmoe
ting bij Björkö in 1905 de bijeenkomst
te Algeciras gevolgd is, waar Rusland
zich de trouwe bondgenoot van Frankrijk
toonde.
Een officier brengt in de Kölnische
Zeitung tegen het voorstel om het werpen
van ontplotbare stoffen uit luchtbal
lonnen in oorlogstijd te verbieden het
„Hier ben ik zelf,* sprak Fraus luchtig
maar hij werd eensklaps zoo duizelig, dat
hij zich haasten moest een stoel machtig
te worden om niet te vallen,
j Eva ontstelde hevig, en ze zou nog
jmeer ontsteld zijn als ze geweten had
wie Frans ongemerkt op deri voet was
gevolgd en nu luistervinkje spe
achter de portière die de deur verborg,
'tWas misschien gelukkig dat ze het
piet wist; en voor Frans ook. Deze
heer begon, toen zijne duizeling over
was, met groote welsprekendheid en met
een stem die in den beginne wat beefde
hetgeen natuurlijk was bij een zoo
zwak mensch -r- maar langzamerhand
i vaster werd, een verontrustend tafereel
j op te hangen van den toestand van zijn
hart. Lichamelijk verzekerde hij, was
hij heel wel, maar zijn ziel leed en zijn
hart liep gevaar van te breken, het-
P geen den dood tengevolge kon hebben
Toen Frans het tegenwoordige had
behandeld, nam hij het verleden in
overzicht en stapte toen over in de
toekomst. Eva luisterde aandachtig,
terwijl ze met zenuwachtige haast bleef
voort-borduren. Toen eindelijk Frans zijn
bezwaar in, dat er toch niet verboden
zal worden op die luchtballonnen te
schieten. Mogen die zich dan niet
verdedigen Overigens herinnert de
schrijver aan de algemeen erkende
stelling, dat hoe scherper het oorlogstuig
is, hoe meet de staten, tegen een oorlog
zullen opzien en hoe sneller een oorlog
uit zal wezen.
Een eskader bestuurbare luchtsche
pen, die vernieling uit de wolken wer
pen, zal zeker afschrikkend werken en
een oorlog tot een sneller einde kunnen
brengen, al zal 't hun niet geoorloofd
zijn, zoomin als aan legers en vloten
nu, om tegen onbeschermde steden te
woeden.
FRANKRIJK.
Vrijdagmiddag om 4 uur zijn de
gevangenen van Argeliers uit de ge
vangenis losgelaten. De gevangenen
begaven zich naar het Schouwburgplein,
waar een menigte van eenige honderden
menschen hen j uichend begroette. Men
verzocht Ferroul het mandaat van
Montpellier aan te nemen voor de depar
tementale staten, maar Ferroul wei
gerde. Hij wilde in zijn eigen district
blijven.
ENGELAND.
De Anglikaansche kerk te Edgware,
in Middlesex, werd vroeger, zooals overal,
ook gebruikt als begraafplaats. Nog in
1820, mièschien ook later, werden
menschen in de kerk begraven. Nu is
men onlangs tot de ontdekking gekomen,
dat er onder de kerk water staat en
de kisten niet in aarde begraven, maar
in het water liggen. De kerkgangers
hadden wel eens last van een onaan
gename lucht, maar vooral van de vocht
der steenen. Er is nu besloten de
kisten te verwijderen.
ZWITSERLAND.
Volgens een bericht uit Genève zijn
er een aantal Japanners, van wie er
een als officier tegen de Russen heeft
gevochten, in Zwitsersche hotels werk
zaam als bediende of koksmaat. Zij
willen het bedrijf goed leeren en in
Japan hotels naar Westerschen trant
openen.
Het zullen toch geen verspieders zijn
die de verdedigingswerken van Zwit
serland komen opnemen tegen den tijd,
dat het Oosten de volkeren Europa's
gaat onderwerpen
OOSTENRIJK HONGARIJE.
Zooals men weet, zal koning Eduard
den 15en Augustus te Ischl een ont
moeting hebben met Frans Jozef.
De Neue Freie Presse wijst er op, dat
ditmaal de Engelsche onderstaatssecre
taris van buitenlansche zaken, sir
Charles Hardinge, en de Oostenrijksch-
Hongaarsche minister van buitenland-
sche zaken, baron von Aehrenthal, bij
de ontmoeting zullen tegenwoordig zijn.
De vorstelijke samenkomst, zoo schrijft
het blad, krijgt daardoor een bijzondere
beteekenis. Toen koning Eduard den
15en Aug. 1905 Frans Józef bezocht,
waren er geen ministers tegenwoordig.
Het bezoek van nu moet dus meer
beteekenis hebben dan dat van twee
jaar geleden.
lange rede besloot met de treffende
ouderstelling, die hij trouwens wist
dat valscli was, »dat waarschijnlijk
Eva's gedachten nog altijd bij den v&l-
schen vriend waren, en er dus voor hem,
Frans, bitter weinig hoop zou overblijven,"
toen richtte Eva het hoofd op, en zag Frans
niet een vochtig oog en een betninnelijkeu
glimlaeh aan, en zeide de volgende
treffende woorden, die van hare kennis
van 't menschelijk gemoed in 't algemeen,
maar van dat van Frans in 't bijzonder,
getuigenis gaven
»Dat weet je wel beter, Frans.
De luitenaut ter zee tot wien deze
woorden waren gericht was onder zijne
redevoering, op eene onmerkbare en
schier raadselachtige wijze, steeds dichter
genaderd tot de borduurster, die te ijverig
bezig was om er iets van te merken, en
toen deze de uitspraak waagde dat Frans
ihet wel beter wist,* wilde het toeval
dat de jongelui vlak naast elkaar zaten.
»Ik zou daaruit moeten opmaken,
zei Frans halfluid, »dat uwe genegenheid
voor mijnheer Barneveld niet groot was,
anders kunt ge hem immers niet zoo
spoedig vergeten
»Ik wil openhartig zijn, Frans, ik zal
mijn fout erkennen. Ik heb me-zelve
misleid. Ik dacht dat ik voor
mijnheer Barneveld werkelijk genegen
heid koesterde, en zieeensklaps sta ik
voor de overtuiging dat ik mij diep
ongelukkig zou gevoelen waaneer ik
RUSLAND.
De Lodzer Zeitung meldt een en ander
over de oorzaak van de te Lodz afge
kondigde doch mislukte algemeene
staking. In de laatste dagen hadden
n.l. voortdurend arrestaties plaats gehad
onder het personeel der Poznanskifa-
briek. Om tegen die inhechtenisne
mingen te protesteeren, werd de staking
Het genoemde blad geeft nog een
typisch staaltje, hoe de Russische politie
met de terroristen omspringt. Onder
het personeel van een fabriek bevonden
zich eenige terroristen, die waarschijn
lijk de daders waren van den dyna-
mietaanslag, welke onlangs tegen een
paar politiebureau's gepleegd werd.
Daar de politie echter geeu kans zag
aan de wanbedrijven der terroristen
een einde te maken, heeft ze de om-
kooping als middel te baat genomen en
tegen een flink bedrag zijn thans ver
scheidene terroristen overgehaald om
als aanbrengers in dienst der politie te
treden. Zulks na de formeele toezegging,
dat zij volkomen vrij zouden uitgaan.
Een arbeider te Sosnitza werd door
zijn kameraden verdacht een spion te
zijn in dienst der politie. De revolu-
tionnaire socialistische partij sprak
daarop het doodsvonnis over hem uit.
Donderdag werden vijf revolverschoten
op hem gelost, waardoor hij zwaar ge
wond werd. De aanslag geschiedde
vlak bij de woning van den werkman
en deze had nog de kracht zich naar
binnen te sleepen. Zijne aanvallers
drongen echter eenige oogenblikken
voor immer aan hem verbonden was.*
»Hebt ge die overtuiging gekregen,
Eva, toen toen»
De welsprekende Frans zocht te ver
geefs naar woorden om zijne gedachten
uit te drukken, hoewel die gedachten
toch zeer bepaald waren.
Eva glimlachte en kreeg een erge kleur.
»Toen Pt herhaalde zij.
Wanneer?* vroeg de diplomatieke
zeeofficier.
»Dat weet je wel,* zei Eva op nieuw,
en gaf dus ten tweede male een bewijs
harer menschenkennis, want Frans wist
het werkelijk wel.
Het gesprek scheen te staken, of als
er nog een gesprek gevoerd werd, was
het onhoorbaar; de afstand tusschen de
beide sprekers was ook zoo zeer ver
minderd, dat het gek zou geweest zijn
als ze nog overluid gesproken hadden.
In dergelijke toestanden wordt er gewoon
lijk meer gefluisterd dan gepraat.
De brave Admiraal, die geduldig en
doodstil achter het gordijn stond, een
wel wat vreemde positie voor een Admi
raal, zelfs al is hij gepensionneerd, - -
en die, waarschijnlijk met groote vol
doening en bewondering eerst naar de
rede van zijn pupil, toen naar de gevatte
en puntige antwoorden zijner dochter
had geluisterd, spitste te vergeefs zijne
ooren om nog meer welsprekendheid
op te vangen, maar toen alles doodstil
bleef, dreef hem de nieuwsgierigheid zóó
ver, dat hij eens even met één oog door
de reet der portière moest gluren, en
met dat ééne oog zag zijne Excellentie
een pendant van het tafereel dat hij
eens met zijne beide oogen had gezien,
dien ochtend toen de dokter belde terwijl
Frans in flauwte onder de hoede van
Eva was achtergebleven.
De Admiraal kuchte even, maar bleef
onzichtbaar, waarschijnlijk ten gevolge
van een gemengd gevoel van mensch-
lievendheid en bescheidenheid dat zich,
bij 't aanschouwen van het treffend
tooneel van hem had meester gemaakt.
Een kanon vóór de deur van een
slapende afgestoken, of de plettereude
schok van een dak, dat eensklaps boven
het hoofd van een mediteerend recensent
invalt, kon bij geen van beiden een
grooter schrik te weeg brengen dan de
schrik d;e dit bescheiden kuchje onze
in gepeins verzonken jougelui aanjoeg.
Frans en Eva kenden dat kuchjeze
behoefden elkaar niet te vragen wie of
wat is dat Ze wisten het maar al te
goed. Hun eerste beweging was van
elkaar terug te deinzen, met een snelheid,
die een groote tegenstelling opleverde
met de omzichtigheid waarmede Frans
genaderd was. Toen staarden ze elkander
aan met oogen vol ontzetting, alsof ze
eensklaps in elkaar een afzichtalijk
monster hadden ontdekt, en keerden
vervolgens angstvallig het hoofd naar de
I portière. Het gordijn hing onbeweeglijk*
