AXELSCHE COURANT
BULLETIN
No. 35.
Woensdag 7 Augustus 1907.
23e tiaarg.
AXEL, den 5 Augustus 1907.
De UITSLAG van de heden alhier gehouden verkiezing
voor EEN LID van den GEMEENTERAAD, is als volgt
Aantal kiezers
Uitgebrachte stemmen537.
Van onwaardexo'
Geldige stemmen524.
Volstrekte meerderheid^3.
Stemmen bekwamen de heeren
F. VAN DRIEL176.
J. VAN HOEVE185.
L. JANSEN VAN ROSENDAAL 111.
J. DE KRAKER52.
HERSTEMMING tusschen de heeren:
VAN DRIEL en VAN HOEVE.
sch- Vlaanderen.
COUIUiVT.
V A "N"
D E
Drukker-XJitg-ever, -F\ 1)1 I I j II /MA N Axel.
11
van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
3 Cent. Groote letters worden naar
ld. Plaatsing 3/2 maal.
den franco ingewacht, uiterlijk tot
;namiddag TWEE uren.
BUSLAND.
De Lodzer Zeitung meldt een en ander
over de oorzaak van de te Lodz afge
kondigde doch mislukte algemeene
staking. In de laatste dagen hadden
n.l. voortdurend arrestaties plaats gehad
onder het personeel der Poznanskifa-
briek. Om tegen die inhechtenisne
mingen te protesteeren, werd de staking
afgekondigd.
Het genoemde blad geeft nog een
typisch staaltje, hoe de Russische politie
met de terroristen omspringt. Onder
het personeel van een fabriek bevonden
zich eenige terroristen, die waarschijn
lijk de daders waren van den dyna-
mietaanslag, welke onlangs tegen een
paar politiebureau's gepleegd werd.
Daar de politie echter geen kans zag
aan de wanbedrijven der terroristen
een einde te maken, heeft ze de om-
kooping als middel te baat genomen en
tegen een flink bedrag zijn thans ver
scheidene terroristen overgehaald om
als aanbrengers in dienst der politie te
treden. Zulks na de formeele toezegging,
dat zij volkomen vrij zouden uitgaan.
Een arbeider te Sosnitza werd door
zijn kameraden verdacht een spion te
zijn in dienst der politie. De revolu-
tionnaire socialistische partij sprak
daarop het doodsvonnis over hem uit.
Donderdag werden vijf revolverschoten
op hem gelost, waardoor hij zwaar ge
wond werd. De aanslag geschiedde
vlak bij de woning van den werkman
en deze had nog de kracht zich naar
binnen te sleepen. Zijne aanvallers
drongen echter eenige oogenblikken
nari nep gevaar vau ie oreaen, net-
geeu den dood tengevolge kon hebben.
Toen Frans het tegenwoordige had
behandeld, nam hij het verleden in
overzicht en stapte toen over in de
toekomst. Eva luisterde aandachtig,
terwijl ze met zenuwachtige haast bleef
voort-borduren. Toen eindelijk Frans zijn
spoedig vergeten
»Ik wil openhartig zijn, Frans, ik zal
mijn fout erkennen. Ik heb me-zelve
misleid. Ik dacht dat ik voor
mijnheer Barneveld werkelijk genegen
heid koesterde, en zie eensklaps sta ik
voor de overtuiging dat ik mij diep
ongelukkig zou gevoelen wanneer ik
en die, waarscnijniyk met groote vol
doening en bewondering eerst naar de
rede van zijn pupil, toen naar de gevatte
en puntige antwoorden zijner dochter
had geluisterd, spitste te vergeefs zijne
ooren om nog meer welsprekendheid
op te vangen, maar toen alles doodstil
bleef, dreef hem de nieuwsgierigheid zóó
ver, dat hij eens even met één oog door
de reet der portière moest gluren, en
met dat ééne oog zag zijne Excellentie
een pendant van het tafereel dat hij
eens met zijne beide oogen had gezien,
dien ochtend toen de dokter belde terwijl
Frans in flauwte onder de hoede van
Eva was achtergebleven.
De Admiraal kuchte even, maar bleef
onzichtbaar, waarschijnlijk ten gevolge
van een gemengd gevoel van mensch-
lievendheid en bescheidenheid dat zich,
bij 't aanschouwen van het treffend
tooneel van hem had meester gemaakt.
Een kanon vóór de deur van een
slapende afgestoken, of de pletterende
schok van een dak, dat eensklaps boven
het hoofd van een mediteerend recensent
invalt, kon bij geen van beiden een
grooter schrik te weeg brengen dan de
schrik d;e dit bescheiden kuchje onze
in gepeins verzonken jougelui aanjoeg.
Frans en Eva kenden dat kuchjeze
behoefden elkaar niet te vragen wie of
wat is dat Ze wisten het maar al te
goed. Hun eerste beweging was van
elkaar terug te deinzen, met een snelheid,
die een groote tegenstelling opleverde
met de omzichtigheid waarmede Frans
genaderd was. Toen staarden ze elkander
aan met oogen vol ontzetting, alsof ze
eensklaps in elkaar een afzichtelijk
monster hadden ontdekt, en keerden
vervolgens angstvallig het hoofd naar de
portière. Het gordiju hing onbeweeglijk*
