23.
Woensdag 26 1907.
23'' Jaarir.
EES OÜDE GESCHIEDENIS.
?*0.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEMAX,
Openbare Aanbesteding.
aan te besteden
Buitenland.
FEUILLETON.
COURANT.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Cent; franco per post 60 Cent.
Voor Bblgië 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITG E VER
AXEL.
AÜVERTENTIÉN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Burgemeester en Wethouders van
AXEL, zijn voornemens op DINSDAG
16 JULI aanstaande, des voormiddags
te 10 ure, in het Gemeentehuis te Axel,
(in een perceel)
het herstelwerk enz. aan den
TOREN op hét gemeente
huis, alles met bijlevering van
bouwstoffen.
Bestekken en teekeningen zijn it
ƒ1,50 per stel verkrijgbaar ter Ge
meente-Secretarie van heden af.
Plaatselijke aanwijs op Zaterdag 29
Juni aanstaande, des namiddags te 2 ure.
Alleen ingezetenen hebben recht tot
inschrijving.
Inlichtingen te bekomen bij den Ge
meente-Opzichter O. VAN DJSN BROEKE
te Axel.
Axel, den 24 Juni 1907.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
D. J. OGGEL.
De Secretaris,
J. A. VAN VESSEM.
DUITSCHLAND.
In Duitschland heeft het Vrijdag
middag hard gestormd, geregend en
geonweerd. Te Balie leek het feest-
>Ik wou dat onze Lieve Heer me
haaldestotterde hij, »dan was ik
er uit. Maar 't zal niet lang meer duren.
Zoo'u ouwe brak van een schuit heeft
gauw uitgediend, als ze van haarankeris.
>Ik heb je niets gedaan, Elbert,
•nikte Eva.
Elbert werd eensklaps een lam.
»Neen, je hebt me niets gedaan,*
snikte hij, »niets, Eefje, neein-me
niet kwalijk, Freule, niets
»Geef me dan de hand, Elbert,* zei
Eva haar tranen drogende, >en zeg me
waarom je zoo zonderling tegen me bent
geweest. Iedereen heeft me gefeliciteerd,
en jij alleen, onze oudste en beste vriend,
zegt niets, en je houdt je boos.*
Elbert was opgestaanhij nam de
kleine zachte hand in zijn grove matrozen-
hand.
»God zegen je, mijn kind zei hij
op een toon die Eva door merg en been
ging. »God zegen je! Er is niemand
iu de wereld, de Admiraal ook uiet, die
d&t beter meent dan ik. Maar 't spijt
me. Het had anders moeten gaan.*
»Anders vroeg Eva met neergeslagen
oogen. »Hoe had het dan moeten gaan
terrein waar de Duitsche scherpschut-
tersvereenigingen zouden schijfschieten,
na den storm, op een puinhoop. Ook
op de kermis woeien honderden kramen
tegen den grond. Een aantal menschen
liepen kwetsuren op. In de Elbe bij
Maagdenburg zijn vier werklieden, die
op een steiger aan éen brug werkten,
verdronken. Bij Brunsbiittelkoog is een
scheepje volgeloopen. Pe schipper,
zyne vrouw en twee kinderen zijn
verdronken.
FRANKRIJK.
Over den opstand brengen de dag
bladen uit Frankrijk slechts aanvullend
nieuws en beschouwingen die vaak
verward zijn. Van beteekenis lijkt de
verklaring omtrent het moeilijke van
troepenverplaatsing gegeven dat men
de troepen uit het oosten niet durft
weghalen, omdat zij, uit zonen der
streek bestaande, de veiligste wacht
aan de grens geacht worden.
Te Agde werden Vrijdag 14,000 Lebel-
patronen vermist. Ook hadden de
muitende soldaten, alvorens te deser-
teeren, een aantal Lebel-ge weren ver
nield.
Een reiziger vertelt in de Temps,
hoe tusschen Toulouse eu Narbonne
alle wijuveldeu verlaten lagentoch
vraagt de wingerd in dezen tijd speciale
behandelingen, waar echter geen eige
naar aan schijnt te denken. Tusschen
Lézignan en Narbonne niets dan lange
stoeten van menschen met levendige
maar droeve gelaatsuitdrukking. Te
Narbonne leven de prefect en de onder
prefect als gevangenen en de vijf
»Je denkt niet meer aan aan Frans.*
Het hooge woord was er uit.
»Frans herhaalde Eva. Frans denkt
niet veel aan ons, Elbert. En Frans,
wat komt die hier te pas?*
»Frans denkt niet veel aan ons Wel,
ik wed, dat er geen dag voorbij gaat,
zonder dat hij aan ons denkt. Ik wed,
dat hij op de wacht aan 't dek, aan
niepiand anders denkt dan aan ons. Ik
wed, dat als hij hoort wat hier gaande
is, hij er miserabel aan toe zal zijn. Ik
wed, dat hij nog zieker wordt dan hij
geweest is. Ik wed'tzou me erg
meevallen als hij niet over boord sprong
Let op wat ik je zeg 1 Een mensch
is zoo gesteld, dat-ie soms niet te ver
trouwen is, net als een schip dat uiet
naar zijn roer luistert ot eeu stoom
schip dat eeu mankement in zijn machine
heeft.*
Eva begreep de bedoeling volkomen;
Elbert's beeldspraak was haar geen
raadsel. Zelf had ze zich in de eenzaam
heid, aan haar werktafeltje, vóór haar
piano, 's nachts op het weeke kussen, in
stilte afgevraagd hoe Frans over haar
engagement denken zou. Maar het ant
woord op die vraag was ze zich schuld!
gebleveu, omdat ze begreep dat het uiet
gunstig zou zijn.
»Hoe kau ik het helpen, Elbertzei
ze bijna schreiend, waarom heeft hij
niet naar raad geluisterd waarom is
hij zee-oöicier geworden Hij deugt er
generaals, die er toeven, gaan enkel
in burgerkleeding uitAan hötelhou-
ders en restaurants is verboden den
officieren en den agenten van den
veiligheidsdienst voedsel te verstrekken.
Ook journalisten hebben te lijden, daar
vele stille agenten zich in den laatsten
tijd voor journalistén hebben uitgegeven.
De omgekeerde wereld dus 1Eigen
aardig, in een blad als de Temps te
lezen bij de begrafenis der slachtoffers
zullén de journalisten uit Parijs een
krans aanbieden.
Bij den brand in de prefectuur te
Perpiguan was de prefect met zijn gezin
en dat van den departements-secretaris
op het dak gevlucht. Het gebouw is
slechts gedeeltelijk vernield.
In het Var-departement, dat van
Clemenceau, beginnen de gemeente
raden nu ookde departementale com
missie heeft een motie van hulde aan
Ferroul aangenomen. Te Toulon heeft
de arbeidsbeurs de roode vlag omfloerst
uitgehangen.
Te Montpellier zongen betoogers een
hymne aan Marcelin Albert op het
schouwburgplein, zij floten druk en
maakten ander rumoer en eindigden
met revolvers te schieten. Een hunner
werd licht gekwetst door een sabelslag
van een gendarme. Om half elf werden
de ruiten van een politiebureau inge
gooid. Toen hebben de ruiters met
voetvolk den volkshoop uiteengejaagd.
Er bleken twee gekwetsten. Vele
menschen zijn gevangen genomen
wegens het dragen van wapenen. Te
middernacht was het schouwburgplein
schoon geveegd, maar de ruiterij moest
niet eens voor, en nu het te laat is,
heeft hij berouw.*
»Oho zei Elbert, »daar heb ik je,
waar ik jé hebben wou 1 Dat heeft je
die meneer, je weet wel, wijs
gemaakt. Kijk eens hier, freule Eva,
als ik hier blijf, is 't uit respekt voor jou
en voor je papamaar je moet me
niet kwalijk nemen als ik met hém niets
te maken wil hebben. Ik laat me door
hém niet kommandeeren, reken er op,
en nu mag hij je man worden, dat
is alles goed en wel, ik ben nu
eenmaal zóó gesteld dat ik hem niet
lijden mag.*
Na deze openhartige verklaring, zette
Elbert zijn muts weer op en begon te
splitsen dat het een aard had.
Eva kon niet nalaten even te glim
lachen.
»Wat je daar zegt, Elbert, zullen we
nu maar onder ous laten blijven, maar
je behoeft er niet bang voor te wezen,
dat we je hier lang in den weg zullen
zijn.*
»Zoo zei Elbert vrij norsch, eu gin^
met zijn monnikenwerk voort, zonder
verder een woord te uiten.
Eva wist nu ook waar Elbert de schoen
wrong, en daar ze uu liefst niet iu nadere
verklaring met hem wilde komen, zei ze
op schertsenden toon
»Nu, Elbert, ik hoop dat we altijd
goede vrienden zullen blijven, en datje
booze bui spoedig over zal zijn.*
blijven chargeeren in de aangrenzende
straten, waar nu en dan nog met revol
vers werd geschoten. Om half een was
de rust hersteld.
Dp bisschop van Montpellier heeft
een herderlijk schrijven uitgevaardigd,
waarin hjj de gebeurtenissen betreurt
en het einde van den opstand predikt,
daaraan toevoegend, dat dan de regee
ring eindigen zal met maatregelen, die
het gevolg zijn van een onrechtmatig
wantrouwen 1
Te Perpignan begonnen de betoogers
Vrijdagavond om elf uur weei^ tot rust
te komen. De troepen bleven onder
de wapenen.
Te Narbonne volkomen kalmte.
Te Beziers eveneens25 gendarmen
uit Narbonne waren er aangekomen.
Ziedaar het „laatste nieuws", min of
meer officieel, weinig belangrijk en
misschien voornamer dingen verbergend.
De Radical dringt er op aan, dat de
wet op knoeierij in den wijnhandel,
zoodra ze aangenomen zal zijn in
de Fransche Kamer is dat reeds gescflied
in werking gesteld wordt, en dat
de regeering onmeedoogend alle ver-
valschers zal vervolgen.
Mocht zij 'took doen met de andere
„saboteurs", de vervalschers van meel,
melk, boter, cacao, suiker, en zoo voorts!
En mocht niet alleen de Fransche
regeering het doen 1
AMERIKA.
De Interstate Commerce Commission
heeft een onderzoek ingesteld naar
zekere verkeerde, ja schandelijke prak
tijken, uitgeoefend door*tal vanAmeri-
Ze wilde gaan, maar Elbert stond
eensklaps op.
>Ik heb geen booze bui,* zeide hij,
»neen, dat heb ik niet, maar ee.n mensch
is zóó gesteld, dat als hij, gelooft dat het
bestek verkeerd is gezet, hij geen ver-
Wouwen in de Vaart heeftniet dat 't mij
wat schelen kan waar de schuit terecht
komt: als de heele equipage naar den
kelder gaat, ga ik mee naar de haaien,
daar maal ik niet ammaar je moet
me niet kwalijk nemen, als ik Frans
liever aan 't roer zie, dan Hendrik, of Jaap,
of hoe hij heeten mag."
»Je kunt doen en laten wat je wilt,*
antwoordde Era beleedigd, »en zoo
hoop ik ook te doen. Dag Elbert
En Eva giqg, heen, niets minder ppge-
wonden dan zij gekomen was.
»Er is met dat vrouwvolk geen land
te bezeilen,* bromde Elbert woedend, en
sehopte zijn marlpriem boosaardig in een
hoek. »Ze begrijpt me heel goed, maar
ze heeft nu eenmaal haar zinnen op dien
baviaan gezet, en nu is er niets aan te
doen. Was hij toch maar hier 1 Kon
ik hem maar praaien 1 Ja-wel, praai
maar eens van de pool naar de linie?
Wie had dat ooit kunnen denken 1
Overal zoo netjes doorheen gelaveerd, en
dan in eens op te tornen tegen een blinde
klip 1 De donder sla er door
Elbert verzonk in gedachten. Mijme
rend haalde hij de doos, waaruit hij in
kritieke oogen blikken ziju troost puLte,
