]%o. 14.
Zaterdag 25 Mei 1907.
23e Jaarg.
EEN OUDE GESCHIEDENIS.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEMAN,
Voorbereidend Militair Onderricht,
Buitenland.
FEUILLETON.
AXELSCHE
COURANT.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIÊN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
elkeD regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
De Burgemeester van AXEL, brengt
onder de aandacht van de jongelieden
van 16 tot 24 jarigen leeftijd in deze
gemeente, die in aanstaanden winter
wenschen deel te nemen aan het
dat zij zich daartoe vóór 1 Juni a. s.
moeten aanmelden ter gemeente-secre
tarie, alwaar nadere inlichtingen te
bekomen zijn.
Axel, den 16 Mei 1907.
De Burgemeester voornoemd
D. J. OGGEL.
DUITSCHLAND.
Verleden week Zondag had het oude
Londensche Zondagsblad te Observer,
dat tegenwoordig niet altijd in gunstigen
zin van zich laat spreken, een brief
van een bijzonderen correspondent uit
Berlijn, waarin beweerd werd dat men
in Duitschland algemeen in de naaste
toekomst een oorlog verwachtte.
De conservatieve Berlïjnsche Post
heeft de moeite genomen het geschrijf
van den Engelschman te weerleggen.
Wij kunnen slechts met nadruk her
halen, zegt zij, dat geen ernstig staats
man, hetzij in Duitschland of.Engeland,
een oorlog met het verwante volk in
den zin heeft. En dat aan weerskanten
»Ik vind het heel verstandig van Papa,»
zei Eva op een toon van gekwetste
majesteit. »Papa heeft groot gelijk mijn
arme Mama zou niet van verdriet ge
storven zijn, als Papa bij haar was ge
bleven, in plaats van naar Oost-Indië te
varen.
„Zoo zei Frans verbluft. >Hoe weet
je dat?»
»Hoe ik dat weet vroeg Eva uit de
hoogte. »Ik zou toch al heel dom moeten
zijn, als ik dat niet wist. Het is zoo
natuurlijk als iets ter wereld, als men
van iemand houdtmijn goede moeder
die Papa zoo innig lief had, kon immers,
zonder hem, geen jaren achtereen blijven
leven Ik begrijp niet dat je zoo iets
niet begrijpt.»
»Maar je papa is toch wél blijven
leven, zei Frans.»
Deze opmerking trok Eva. Zij bleef
een poot nadenkend stilstaan.
»Dat is heel iets anders,» zeide ze toen.
»Neen, dat is precies hetzelfde,» zei
Frans haastig. >Als alle menschen van
verdriet moes te u sterven, omdat ze voor
langen tijd moesten scheiden van hen
die ze liefhebben, dau zag het er gek uit.»
naar geen verhevener doel wordt ge
streefd dan naar de handhaving van
den vrede; dat dé wapeningen van
béide partijen slechts aan dat doel
dienstbaar zijnen dat er niet het
minste geschilpunt of wrijvingsvlak is
tusschen de twee volken, dat tot een
oorlog zou moeten'leiden. Ten bewijze
van Duitschland's vredelievende ge
zindheid vertelt de Duitsche pers nog
dat generaal v. Einem, de minister van
oorlog, dezer dagen met eenige leden
van de begrootingscommissie uit den
Rijksdag te Jtiterbog is geweest, om
hun de nieuwe kanonnen te laten zien.
Men vertoonde hun de geweldige uit
werking van de machine-kanonnen op
1400 M. en de vernuftige inrichting
van de stukken met terugloopenden
vuurmond. Generaal v. Einem moet
daarbij gezegd hebben dat hij het zeker
niet zou beleven dat de kanonnen in
een oorlog gebruikt zouden worden en
dat hy geen oogenblik dacht dat er in
de laatste toekomst oorlog zou komen.
Zaterdag is bij de uitbetaling van
het loon aan de metselaars en timmerlui
te Berlijn medegedeeld dat zij vandaag
uiet op het werk behoefden te komen.
De groote uitsluiting waarbij 55,000
werklieden in het eigenlijke bouwvak
en 45,000 in verwante beroepen be
trokken zijn, is'daarmee begonnen. De
werklui namen de boodschap kalm op,
nergens is het tot rustverstoring ge
komen.
ENGELAND.
Een comité, bestaapde uit vertegen
woordigers van verschillende Éngelsche
»Als je een meisje waart, zou-je zoo
niet spreken,» zei Eva met tranen iD de
oogen, »maar die jongens zijn zoo
hardvochtig.»
„Maar, lieve Eva, als ik nu nooit
wil trouwen, wat kan het je dan
schelen, of ik naar Oost of West ga
vroeg Frans, de nuchtere Frans.
>Wel neen, mijnheer Frans, het
kan mij ook eigenlijk niet schelen,» zei
Eva geraakt, »doe jij maar wat je
wilt. Het kan mij niet schelen, en ik
wil je wel beloven, dat als je voorjaren
afscheid van ons neemt, ik me niet zal
doodtreuren. Jé bent me een lievertje,
bonjeur FraD6
En Eva keerde hem den rug toe, en
ging heen met een zoo trotsche houding,
dat geen beleedigde prinses het haar zou
hebben verbeterd.
»Komaan,« dacht Frans, ze hebben
het er op gezet, me het zeeleven tegen
te maken maar ik zal mijn zin hebben.»
En Frans kreeg zijn zin.
V.
Er zijn ruim zes jaren verloopen sinds
den gewichtigen dag 'waarop 't beslist
werd dat Frans Crul het voetspoor van
De Ruyter Tromp zou volgen. Frans
was met buitengewonen spoed vooruit
gekomenhij was onlangs tot luitenant
bevorderd, en zou nu eerstdaags uit Indië
naar buis varen. In al dien tijd had hij
zijn voogd en Eva slechts drie maal
vereenigiugen en gevormd om de be
langen van onderworpen rassen voor
te staan, heeft zich tot den eersten
minister gewend om hem te verzoeken
op het Haagsche vredescongres aan te
dringen op uitbreiding van de tusschen
de betrokken regeering geldende regelen
op hei voeren van oorlog tot de onder
worpen rassen en volken.
In zijn antwoord betuigt de minister
zijn instemming met het böginsel van
het verzoekschrift, maar het is te laat,
zegt hij, om het program van het
Haagsche congres nog aan te vullen.
Hij zou het beginsel zelfs uitgebreid
willen hebben tot volken, die, hoewei
niet aan een moid onderworpen,gnepog
nog niet genoeg een weg der hddbe-
schaving gevorderd zijn om internati
onale overeenkomsten mede te kunnen
onderteekenen.
De straffen, uitgedeeld aan ontrouwe
armmeesters en een paar ambtenaren
van armhuis en gasthuis te West Ham,
loopen uiteen van twee jaar tot zes
maanden gevangenisstraf met dwang
arbeid. Twee jaar was de hoogste
straf, die de rechter kon opleggen
wegens omkooperij en andere oneerlijk
heden, door deze negen mannen ge
pleegd.
SPANJE.
De koningin van Spanje heeft tot
dusverre het kroonprinsje zelf gevoed.
Zij komt echter tot de ontdekking, dat
zij haar plichten als koningin niet kan
nakomen wanneer zij haar moeder
plichten trouw vervullen wil. Er wordt
nu een min gehaald om het kindje te
voeden, en de koningin van Spanje
gezien, namelijk gedurende de vacantie-
dageu, en het laatst kort vóór zijn vertrek
naar Indië. De Admiraal had meer
gedaan dan woord gehouden. Frans was
op vorstelijke wijze uitgerust en had een
inkomen als een vlagofficier. Maar Frans
had óók meer gedaan dan hij beloofd
hadhij was een paar studiejaren over
gesprongen en had dus ook een buiten
gewoon avancement gemaakt. Bij het
laatste afscheid was Eva zeer bedroefd
geweest, en Frans had ook moeite gehad
zich goed te houden, maar Frans was
een jongen vol geestkracht en had zijne
aandoening zoo goed onderdrukt, dat Eva
voor zich zelve de overtuiging kreeg dat
Frans een heer was, die van niemand
meer hield dan van zich-zelf, en dat hij
overigens eeu hart van steen in eeu borst
van ijzer met zich omdroeg. We gelooven
zelfs, dat Eva zich in dezelfde dichterlijke
termen in een aan Frans gerichten brief
uitliet, eeu brief, waarin meer derge
lijke verheven ontboezemingen voor
kwamen, en dien Frans heel zorg
vuldig bewaarde, en, als we goed
onderricht zijn, nog steeds achter slot
houdt, waarom, dit zal misschien
later blijken.
Frans werd eindelijk terug verwacht;
maar Frans, die tegen 't voorjaar zou
komen, was er in Juni nog niet. Toen
kwamen er eensklaps verontrustende
berichten uit Indië. Er zou eeue expe
ditie worden uitgezonden, en alle besciiik-
offert de moedermelk op aan het land.
'tZou ook wel jammer zijn voor Spanje,
als de koningin sommige plechtigheden
niet zou kunnen bijwonen, doordat zij
haar kind moest voeden.
Het kleine Alfonsje is Zaterdag ge
doopt ip de kapal van het paleis. Alle
grootwaardigheidsbekleeders, op 't schit
terendst gekleed, waren aanwezig. In
plechtigen optocht werd de doopeling
door de markiezin van Salamanca van
zijn wieg naar de kapel gedragen,
tusschen kardinaal Rinaldi, die den
paus-peet vertegenwoordige, en de
koningin-moeder van Spanje, de peet
grootmoeder. Daarachter aartshertog
Eugenius, de hertog van Oporto, prins
Arthur van Connaught en prins Frede-
rik Leopold van Hohenzollern, verte
genwoordigers van vier peet-vorsten
dan kwamen de infantes Eulalia en
Isabella, en prinsen en andere prinses
sen en het heele koninklijk huis en de
muziek van de hellebardiers, die het
schreeuwen van het kind moest over
stemmen. Er werd veel bij de plech
tigheid geschoten met kanonnen.
Bij den ingang van de kapel werd
de stoet verwelkomd door de hooge
geestelijkheid. De kapel schitterde van
het goud der galajassen. Mgr. Sancha,
aartsbisschop van Toledo, had de leiding
van de doopplechtigheid. Het kindje
werd gedoopt met water van de Jordaan.
Wij willen nog eenmaal zijn naam
noemen. Onze lezers mogen hem aan
stonds weer vergetenAlfonso Pio
Ohristino Eduardo Francisco Guilliermo
Carlos Enrique Eugénio Fernando An
tonio Venancio.
bare troepen en vaartuigen moesten er
aan deelnemen. De volgende mail bracht
meer bijzonderheden de expeditie was
van groocen omvang en zou buitengewone
inspaunlng vorderen. De regeering in
het moederland begon zich ongerust te
maken, zooals eene regeering doet die
de bewustheid heeft, een kwaad te heb
ben laten ontkiemen en aangroeien,
zonder van de haai gegeven middelen
gebruik te hebben gemaakt om het tegen
te gaan. De dagbladen begonnen hunne
kolommen met klaagliederen en sombere
voorspellingen te vullen. De natie
stoorde er zich wel niet veel aan alleen
de familiëo, die betrekkingen en zaken
in Indië hadden, maakten zich ongerust
de couranten zongen variatiën op oude
thema's; iedereen gaf zijn hart lucht op
zijn manier, en iedereen wist de schuld
op een ander te werpen en zijn eigen
handen schoon te wasschen. Voor een
onpartijdig man was 't onmogelijk bepaald
iemand de sehuld te geven van de
verschrikkelijke rampen die de pessi
misten in Oostersche zaken voorspelden.
Natuurlijk, waar iedereen, voor zich-zelf,
e®n weinigje schuld heeft aan een alge-
meeue ramp, is dat ook niet te doen.
Als Nederland zelf eens verdween in de
wijde keel van een verslindend buurman,
wie zou dan wel de schuld krijgen
Misschien deze of gene minister, of veld
overste, maar de natie-zelve, die er aan mee
hoeft geholpen, nietdie is schotvrij.
