ta^g.
IlilnMjil
EEN OUDE GESCHIEDENIS.
12
Woensdag 115 Mei 1JHI7.
23«
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
E. DIELEMAX,
Buitenland.
FEUILLETON^
i O.
Dit blad verschijnt elkeen Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Cent; franco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
AUVERTENTIÊN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
FRANKRIJK.
Onze lezers zullen zich herinneren,
dat de heer Novéras eenigen tijd ge
leden van zijn vrouw gescheiden is op
grond van door hem begaan overspel
geen echt overspel, waarbij de man
zijn vrouw eerlijk bedriegt, maar voor
gewend overspel, waarbij man en
vrouw en medeplichtige en advocaten
samen de rechtbank bedriegen. De
heer Novéras is later door den straf
rechter voor dat overspel veroordeeld
tot 50 frank boete. Hij kwam in beroep
bij het hof. Verleden week stelde het de
zaak een week uit omdat de advocaten
der gescheiden echtgenooten moesten
als getuigen nog worden gehoord. De
advocaten zijn Vrijdag voor geweest als
getuigen. Zij hebben het hof niet veel
wijzer gemaakt. De een beriep zich
op het ambtsgeheim, en wilde niets
zeggen en de ander zeide, dat hij pro
testeerde.
De advocaat-generaal vroeg bevesti
ging van het vonnis van Novéras.
Uitspraak over acht dagen.
SPANJE.
Vrijdagmiddag om precies kwart voor
een kwam de prins ter wereld. De
opperste grootmeesteres deelde het mede
aan den minister-president. De minister
president trad daarop de kamer der
hoogwaardigheidsbekleeders binnen en
zeide met een plechtige stem Mijne
heeren, het is een prins. En de heeren
riepen daarop luideleve de koning,
leve de koningin.
in.
Wat stond er in 'tpapiertje? Frans
vouwde het open en las het volgende
»Ik geef mijn pupil Frans Cru! hierbij
toestemming om, zooals hij verlangt,
examen af te leggen als adelborst bij de
Marine. Ik verbind mij hem de inidde
len te versohaffen zyne studiën te vol
brengen en, bij zijne benoeming tot
officier, hem kompleet uit te rusten. Ik
verbind mij verder, hem jaarlijks, zoolang
ik leef, tot zijne benoeming als kapitein-
luitenant, eene som te doen uitkeeren
ten bedrage van zijn vol jaarlijksch
tractement.
Voorberg, Augustus 18
Van Pylsburg
vice-adm.«
Frans stond te kijken alsof hij het uit
Keulen hoorde donderen. Hij wist wel
dat zijn geëerde voogd een zonderling
heer was, maar diens redeueeriug van
zooeven was zoo lijnrecht in strijd met
hetgeen hij nu geschreven onder de oogen
had, dat hij er geen touw aan wist vast
te knoopcn. Hij las het epistel nog eens
over; er was niets dubbelzinnigs in;
geen voorbehoud, geen voorwaarde
Meteen deelde de minister-president
het nieuws mede aan den kapitein-
generaal der hellebardiers. De kapitein,
generaal der hellebardiers laat de vlag
hijschen op het paleis en hij laat de
kanonnen afschieten. Een en twintig
schoten verkondigden dat er een prinsje
geboren was.
Niet alleen de bevalling, maar ook
het hoera van de menigte in de zij
kamer, en de een en twintig kanon
schoten heeft de Koningin met moed
doorstaan.
En nu het prinsje. Die was een
kwartier na de geboorte gewasschen
en aangekleed. Een burgermanskind
komt dan in de wieg te liggen en raag
daar naar hartelust schreeuwen en
slapen. Niet alzoo de kroonprins van
Spanje. De kroonprins werd gelegd
op een zilveren presenteerblad, kreeg
een sluier over zich heen, vader Alfonso
nam het blad op de handen en liep
triomfantelijk de kamer der hoogwaar
digheidsbekleeders binnen. Tante Eula-
lia liep er achter aan. Er was tijd
genoeg geweest voor de genoodigde
heeren om het paleis te bereiken, zoodat
deze plechtigheid van het vertoonen
door den vader bijzonder goed slaagde.
Als de natuur meewerkt zal de Ko
ningin het prinsje zelf voeden. Het is
een dik jongetje met blond haar.
De dynastieke bladen van Spanje zijn
opgetogen over de heugelijke gebeur
tenis. En dat is geen wonder. Het is
sedert 1784 niet gebeurd, dat den koning
van Spanje een zoon geboren werd.
In 1784 werd Ferdinand VII geboren.
Dat is de laatste maal geweest. Koning
hoegenaamd. Hij wilde juist het papier
weer dicht vouwen, toen zijn oog viel
op drie kleine lettertjes onder aan, rechts
in het hoekjez. o. z.
Het «papiertje* was een gewoon dubbel
velletje postpapier, klein formaat. Frans
sloeg haastig het blaadje om, en daar
las hij
»Ik herroep mijne op de keerzijde ge
schreven beloften, voor het geval dat
mijn pupil Frans Crul den minsten schijn
vau tegenzin mocht doen blijken in de
door hem gekozen loopbaanen ik zal
hem ook onmiddellijk allen geldelijken
bijstand outtrekken, als hij 't in zijn
hoofd mocht krijgen een Ihuwelijk aan
te gaan.
Datum als voren.
Van Pylsburg.c
Frans lachte om dat zonderlinge toe
voegsel. Een notaris, die den acten-vorm
op zijn duimpje kent, zou er natuurlijk
ook om gelachen hebben, maar niet om
dezelfde reden als Fraus. In plaats van
nog eens over de zaak na te den keu,
liep Frans zijn voogd snel achterop.
►Mijnheer,* zeide hij, half buiten adem,
»ik dank u hartelijk voor uwe goed
heid.*
Wat bedoel-je?* vroeg de Admiraal,
met een strakke dienstplooi op 't gelaat.
»Ik zal u altijd dankbaar blijven,*
zei Fraus uit de volheid van zijn hart.
Dus heb-je de les begrepen
'Eene les, Mijnheer?*
Alfonso zelf is een postumus. Diens
vader XII, is de zoon van een regee-
rende koningin, Isabella II, dochter van
Ferdinand VII.
Het stroomde gelukwenschen aan
het paleis. Zoowel uit het binnenland
als uit het buitenland.
Hoe de prins heeten zal is nog niet
bekend. Men denkt Alfonso.
TURKIJE.
Reuter's correspondent te Uskub
seint bijzonderheden over de gevangen
schap en de bevrijding van den heer
Abbott, die onlangs bij Saloniki in han
den van roovers viel.
Onmiddellijk na de gevangenneming
van Abbott liet zijn vader den ganschen
omtreK afzoeken door een vertrouwden
bediende en allerwege iuformeeren.
Ook de wali van Saloniki zond een
aantal geheime agenten, om te trachten
den roovers op 't spoor te komen. Alle
moeite was echter vergeefs. Eindelijk
het was de 6e April kreeg men
eenige aanwijzing omtrent het gebeurde,
doordat men in den tuin van den heer
Abbott te Saloniki een brief vond. In
dien brief schreef de heer Abbott zijn
vader, dat hij in de handen van roovers
gevallen was, die een losgeld vroegen
van 25,0J0 Turksehe ponden. In een
met potlood geschreven postcriptum,
dat de roo ver hoofd man er bij gevoegd
had, schreef deze, dat de dood of ver
minking van den gevangene het gevolg
zou zijn van weigering om het losgeld
te betalen of van elüe poging om de
rooverbende op een valsche manier te
bejegenen.
»0, is 't geen les? Je wilt dus
«Naar zee, Mijnheer! Bij de Konin
klijke marineNatuurlijk.*
«Heel goed, jongentje. Je hebt ook
aan den keerkaut van't blaadje gekeken,
denk ik
«Zeker, Mijnheer.*
»En komt dat overeen met je idée's
en je plannen
«Natuurlijk, Mijnheer.*
»Heel natuurlijk vind ik het niet,
of ja-wel, toch natuurlijk voor een jongen
die zijn hersens niet gebruikt. Er zijn
ook volwassen en oude menschen die
hun hersens niet gebruiken. - Maar ik
heb je een dag tijds gelaten om je te
bedenken, waarom maak-je er geen
gebruik van
«Mijnheer, ik heb alles sinds lang
overwogen. Ik heb geen andere vocatie
dan om zeeman te worden,* zei Frans
het hoofd omhoog stekende.
«Je bent een knappe jongen,* zei de
Admiraal met een allerkomiekst gezicht,
-«een drommels knappe jongen. Je
hebt de vocatie om zeeman te worden.
Wat is vocatie, geachte heer en pupil?*
«Roeping, Mijnheer!* antwoordde
Fraus zeer gebelgd, en bijgevolg op
brutalen toon.
«Roeping, juist. Dat is een v<>oi
treffelijk woord, Mijnheer,* zei de Ad
miraal op droog irouischen toon.
«roeping: dat is zoo iets voor een ge
roepene, een uitverkorene. U we edelheid
Ten laatste bereikten de onderhan
delingen een stadium, waarin het duide
lijk was, dat elke dag verder uitstel
gevaarlijk zou worden voor den ge
vangene.
Daar de Turksehe autoriteiten wei
gerden zelfs het gereduceerde bedrag te
betalen van 15,000 Turksehe ponden,
waarop het losgeld ten slotte was vast
gesteld, werd deze som, na bekomen
machtiging, verstrekt door den consul-
generaal. Het geld werd den avond van
den 25en April van Saloniki verzonden
onder geleide van vier gewapende
mannen en werd den roovers ter hand
gesteld op een plek in de heuvels op
vier of vyt mijlen van Saloniki. Meer
dan twintig roovers werden bij die ge
legenheid gezien.
In zijn gesprek met den boodschapper
van den heer Abbott zeide de aan
voerder der bende, dat het geld geens
zins weggeworpen was, daar het lange
jaren achtereen rust en geluk zou bren
gen voor een reeks van fatsoenlyke
families.
De bende stond er op haar gevangene
nog twee dagen by zich te houden, ten
einde aldus tijd te vinden om het geld
in veiligheid te brengen. Op den avond
van den 26en stelden zij hun gevangene
er mee in kennis, dat het iosgeld betaald
was en dat het uur zijner bevrijding
thans weldra zou aanbreken. Zij gaven
hem zijn schoenen terug en eenige
voorwerpen van waarde, die men hem
bij zijn gevaugenneming ontnomen had.
Tevens gaven zij iiern 20 Turksehe
ponden ten geschenke! Dit was een
vast gebruik der roovers.
zal waarschijnlijk zich geroepen voelen
de Nederlandsche zeemacht op een
goeden voet te brengenhet prestige
onzer vlag te verheffende vloot te
reconstrueereu den bezem in den mast
te steken, enz.
«Ik zal mijn plicht doen, Mijnheer,*
zei Frans driftig.
«Anders niet? Dat is geen roeping,*
zei de Admiraal kortaf. «DeRuyterhad
ook vocatie, maar toen de Ruyter nog
een jongen was, kon hij daar evenmin
een eed op doen als gij. Je moet eerst
door de tegenspoeden heendwalen en dan
nog blijven volhouden, en geen anderen
stand verkiezen boven den eens gekozene,
al is hij nog zoo mooi, dan kun-je
zeggen ik heb roeping. Je kunt het nu
probeeren, dat is alles. Je plicht
doen, dat spreekt van zelf, maar
een man van ïoeping doet meer, veel
meer, oneindig meer dan zijn plicht; hij
doet het bovenmenschelijkehij offert
zich op, dat is roeping.*
De Admiraal zweeg een oogenblik
toen hervatte hij met een hartstocht die
zijn pupil hem nooit had toegedacht
«Roeping is fanatisme. Om je aan den
krijgsstand te wijden, moet je fanatiek
zijn. Je moet kunnen zeggen ik wil
me opofferen voor mijn vaderland. Een
man die zijn dagelijksch brood wil ver-
door dienst te doen op de Vloot
o in het Eeger, is geen soldaat van
roeping, en heb-je de waarachtige
