10.
it oensdag 8 1907.
M OUDE GESCHIEDENIS
Nieuws- en Advertentieblad
J atari*.
n
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELËMAX,
Buitenland.
FEUILLETON.
n.
.(I.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
A B O N N.E M E N T S P R IJ S
Per 3 Maanden 50 Cent; franco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIËN van 1 tot 4» regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
FRANKRIJK.
Te Parijs heeft Vrijdag een merk
waardige strafzaak gediend. Beklaagde
is een zekere heer Novéras, eenigen tijd
geleden veroordeeld tot 50 frank boete
door den correctioneelen rechter, en
van dat vonnis in beroep gekomen bij
het hof. Hij staat terecht wegens
overspel, en hij ontkent. Het merk
waardige van het geval is, dat het
overspel, dat nu door Novéras ontkend
wordt, hem eenigen tijd geleden van
zijn vrouw heeft afgeholpen.
Dit dient nader verklaard te worden.
De heer Novéras was gehuwd, maar
het huwelijk was niet gelukkig. Man
en vrouw verveelden elkaar en zij
besloten dat zy zouden scheiden. Een
van beiden zou zich op overspel laten
betrappen, de bedrogen echtgenoot zou
op grond van het overspel echtscheiding
aanvragen en dan zou elk zijn vryheid
terug hebben. Zoo gezegd, zoo gedaan.
Man en vrouw dobbelden er om, wie
yoor overspeler zou spelen. De man
verloor, en hij kwam zijn woord na.
Hij knoopte liefdesbetrekkingen aan met
een zekere juffrouw Colombey. Me
vrouw Novéras liet door den commis
saris van politie juffrouw Colombey en
haren echtvriend betrappen en de echt
scheiding volgde zonder moeilijkheden
voor den burgerlijken rechter.
Maar toen gebeurde er iets waar
Novéras niet op gerekend had. Hij
had zich voor den strafrechter te ver
antwoorden wegens het overspel en
Een paar dagen later kwam het jong-
mensch, welks toekomst op Landlust dus
besproken was, opdagen. Zijn vacantie-
tijd wa» aangebroken.
Frans Crul was een knappe, flinke
jongen, met donkerbruin haar, en groote
donkere, volgens 't beweren zijner mees
ters, »biutale< oogen. Hij telde nog
geen zeventien jaren, en toch teekende
zicli reeds tusschen zijne oogeu een
verticale groef, die van vastheid of onver
zettelijkheid getuigde. Frans was het
pleegkind van den Admiraal, de zoon
van een sinds jaren overleden vriend.
De knaap was op zijn vijfde jaar op
Landlust gekomen, eu van dien tijd af
had hij zyn pleegvader altijd »Mijnheer»
genoemd, zonder dat Mijnheer er ooit
toe gekomen was, den jongen voor wien
hij een vader was, te vergunneu hem
den vadernaam te gevendaartoe was
hij te stug, hoe goed hij het ook
meende, hoe hartelijk hij zijn overleden
vriend had lief gehad.
Frans was met de vigilante van het
station te Goudberg afgehaald eu werd
op het perron van Landlust door zijn
werd beboet. Novéras woedend. Hij
wilde wel de winst van het overspel
hebben, maar het verlies niet? Voor
het hof heeft Novéras zijn overspel
zeer stellig ontkend. Hij had met
juffrouw Colombey geen echt overspel
gepleegd, maar slechts overspel voor
gewend volgens afspraak, in koelen
bloede. En ik kan het bewijzen ook,
zei de beklaagde. Onze advokaten,
van mijn gescheiden vrouw en mij,
waren geheel op de hoogte.
Toen Novéras alzoo ontkend had,
stond de advocaat-generaal op en ver
zocht uitstel van de zaak tot a. s. Vrijdag.
Alsdan zullen nog als getuigen worden
gehoord de beide advokaten, die in het
echtscheidingsproces de partijen hebben
bijgestaan.
ENGELAND.
Volgens een Reuter-telegram uit
Allahabad zijn de onlusten te Rawal
pindi, de vesting in Punjab, Donderdag
inderdaad ernstig geweest. Het volk
stak twee buitenhuizen in brand, en
verder, van de Stoommotor-Maatschap
pij, motorwagens, rijtuigen en meubelen.
Een zendingskerk en een kantoor wer
den geplunderd, een winkel van gods
dienstige boeken vernield enz. Vol
gens een Exchange-telegram werden
bij een aantal Europeanen de ruiten
ingegooid eu plunderde het volk ook
hec postkantoor. Er is blijkbaar een
gevaarlijke gisting onder de bevolking
in sommige streken van Engelsch-Indië.
Uit Oost-Bengalen komt weer bericht,
dat men nieuwe botsingen vreest tus
schen de Hindoes en de Hohammeda-
pleegvader en Eva opgewacht. Elbert
stond op den achtergrond. Toen het
ril tuig stil hield, kwam Elbert nader en
opende het portier; Frans sprong eruit,
nam aanstonds zijn pet af en ging naar
zijn pleegvader, die zonder een schrede
te doen, en recht als een pilaar, hem de
hand toestak.
Welkom, Frans, hoe gaat het?»
de Admiraal.
>Dank u, Mijnheer, hoe vaart U ?c
»Dag, Frans zei Eva met oogen die
van vreugde tintelden.
»Dag, Eef, hoe gaat het
En Frans en Eva kusten elkaar met
broederlijke hartelijkheid.
»Dag, Elbert, hoe gaat het?»
»Als zalm, Frans, hoe maak-je 't
Frans eu Elbert wisselden een hand
druk, zoo krachtig van Elberts kant, dat
de oogen van Frans overliepen.
't Was omstreeks één uur na den
middag en het ontbijt stond gereed. Aan
tafel vertelde Fraus zijn wedervaren
sedert de laatste vacantie, terwijl de
Admiraal, voor een enkelen keer toe
gevende aan het zwak eens vaders, die
zijn jongen eens wil goeddoen, hem de
beste bouten van een kalkoen, die den
vorigen dag voor deze gelegenheid was
gebraden, toestopte. De oude zeeman
liet zijn pupil babbelen, en Eva luis
terde opmerkzaam, nu en dan een woordje
plaatsende, eene vraag doende, of in een
helderen lach uitbarstende. Na het
nen, die aan de zijde van het Engelsche
bestuur staan. Van Engelsche zijde
klaagt men, dat de regeering niet flink
genoeg de Hindoes aanpakt.
BELGIË.
De voormannen der partijen van
links laten zich niet uit over de taktiek,
die zij tegenover het nieuwe kabinet
denken te volgen.
De liberale pers gaat voort met sma
len op het nieuwe ministerie en de
Journal de Bruxelles hef-haalt voor de
zooveelste maal, dat er geen oneenig-
heid is onder de katholieke partij. Het
eenige wat er, volgens het blad, geweest
is, dat is verschil van meening tusschen
de vertegenwoordigers der partij over
politieke vraagstukken. Door zich nau
wer aaneen te sluiten hebben de staats
mannen der katholieke partij zich ge
richt naar de partij in den lande.
Zoo zegt de Journal de Bruxelles.
Men moet de toekomst niet te donker
inzien.
Maar de Petit Bleu zegt, dat in het
nieuwe kabinet water en vuur saam-
gebracht zijn, en dat het ministerie
gedoemd is, in damp op te gaan.
AMERIKA.
Te New-York en te Brooklyn ver
moedelijk ook op tal van andere plaat
sen in de V. St. zijn den eersten
Mei demonstraties gehouden tegen Roo
sevelt.
Men weet, dat tusschen den President
en sommige vakvereenigingen groote
verbittering is ontstaan, inzake Roose
velt's weigering, om zijn invloed aan
te wenden ten gunste van de werk-
ontbijt ging Frans de ronde doen en
Eva trippelde naast hem en vertelde op
haar beurt van alles wat er op Landlust
in den laatsten tijd was voorgevallen.
Eensklaps, toen ze op een afgelegen plek
waren gekomen, bleef ze staan en zeide,
na met zekere schuwheid te hebben
rondgezien.
„Frans, Papa zal je nu eindelijk wel
zeeman laten worden, -- geloof je't ook
niet
»'tls wel mogelijk, Eefje,» zei Frans
glimlachend.
»En wat zul-je zeggen, als Papa er
over begint
Wat zou-je willen dat ik antwoordde
vroeg Frans ernstig.
»Och, Frans,antwoordde Eva met
een droevig trekje om haar mond, »ik
vind het zoo verschrikkelijk, zoovele
jaren uiet bij elkaar te zijn, eu wat zou
ik angsten moeten uitstaan Want het
is toch zoo gevaarlijk op zee.c
»Ja, dat is zoo,« antwoordde Frans
met veel deftigheid, >die scheiding,
Eva, is heel naar, en ik zou er ook
erg tegen opzienmaar wat het gevaar
lijke van de zee betreft, dat is minder,
zie-je. Aan den wal is ook gevaar
overal is gevaar. Als er dezen nacht
brand in hüis komt, dat immers
gebeuren kan als de meid maar een
lucifer laat vallen, dan kunnen we in
ons bed verbranden.»
Ik merk wel,» zei Eva nog treuriger
lieden Moyer en Haywood. Deze beiden
zijn, bij een recente staking in Iowa,
medeplichtig geweest aan zeer ernstige
aanslagen tegen leven en eigendom van
niet-stakers.
De ongezouten weigering van presi
dent Roosevelt, zich het lot van deze
«anarchistische en gevaarlijke" lieden
aan te trekken, heeft den leiders van
sommige vakbonden er toe gebracht,
onder de georganiseerde arbeiders een
algemeene anti-Roosevelt-campague op
touw te zetten. De meer bezadigde
werkliedenleiders hebben hieraan niet
willen meedoen. Toch hebben de één
Mei-betoogingen wel degelijk iets te
beteekenen gehad. Te New-York wer
den dien dag twee groote volksver
gaderingen gehouden. In Manhattan
(de centrale wijk van N. Y.) en Brooklyn
werden optoenten gehouden, waarbij
tal van roode vlaggen in den stoet
werden meegevoerd. Op een der groot
ste vlaggen las men de woorden
jDoor den Dood tot de Vrijheid!"
Telkenmale als in een redevoering
Roosevelt's naam werd uitgesproken,
werd er luide gefloten en gejouwden
tal van moties, waarin de houding van
den President werd gelaakt, werden
aangenomen.
De beide beklaagden, Moyer en Hay
wood, om wier lot de heele agitatie
begonnen is, hebben een verklaring
gepubliceerd, waarin zij kalmweg be
weren, dat Roosevelt en de gouverneur
van Colorado hebben saamgespannen
„met de machtigste belanghebben
den" om hen ter dood veroordeeld te
krijgen.
kijkende, »dat je het er al op gezet hebt.
Je wilt me dus verdriet aan doen. Je
geeft dus niets om me.»
Dat was geen onaardige zet voor een
kleine meid van dertien jaren, en Frans
scheen dat met zijn jongens-verstand ook
te begrijpen, want hij glimlachte; maar
in zijn glimlach zou een gelaats-kenner
toch ook zekere zelfvoldoening hebben
opgemerkt.
»Geef ik niets om je, Eef?» vroeg hij,
haar kleine zachte hand drukkende;
heb ik dat ooit getoond
»Neeu, Frans,» zei Eva met een traantje
u haar oog, »dat heb-je ook niet;
maar ik heb er zoo'n voorgevoel van,
dat als Papa je vraagt of je naar zee
wilt gaan, je in 't geheel niet aan mij
zult denken, en maar aanstonds »ja«
zult zeggen.
Waarom geloof-je dat, Eef?*
»\Yel, je kent immers geen grooter
pleizier dan met Elbert te praten over
schepen en varen, eu hem te laten ver
tellen van zijn reizen en het bombar
deeren op de zeeroovers."
»En viud-je dat zelf' ook niet mooi
vroeg Frans met een hartelijken lach.
»HeO ik je vroeger uiet dikwijls hooren
/.eggen„Elbert vertel nog eens die
historie van dat bal, waar niets als bruine
meisjes dansten
»Zoo!« zei Eva, heel ernstig, »dat is
zeker al heel lang geleden, toen ik
nog eeu kind was. Ik herinner me er
