eindal
ft O.
99.
Zaterdag 23 Maart 1907.
226 Jaar».
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. 1MELFH Y\,
Buitenland.
FEUILLETON.
COURANT.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIËN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
elkeD regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
DUITSCHLAND.
Te Leipzig is in een rumoerige ver
gadering van dienstboden een vereeni-
ging van huisbedienden opgericht. Tot
de sprekers behoorde de sociaal-demo
craat Liittich. Een van de meisjes
sprak den wensch uit, om een zwarte
lijst aan te leggen, waarop de slechte
meesteressen en onbetrouwbare besteed-
sters zouden aangeteekend worden.
Josefine Eder, de weduwe van een
houthakker te Spitzendorf, in Beieren,
heeft Dinsdag haren 119den verjaardag
gevierd. Zij is de oudste vrouw in
Duitschland en al op haar 50ste jaar
weduwe geworden. Van hare drie kin
deren is er nog een in leven, een doch
ter van 86 jaar. Josefine Eder woont
in bij een kleindochter die een boerde
rijtje heeft. Zij hoort en ziet nog goed
en heeft een goeden eetlust, maar haar
geestelijke vermogens zijn in den laat-
sten tijd wat achteruitgegaan.
ZWITSERLAND.
In het kanton Graubunderland is een
nieuwe kieswet, waarbij stemplicht in
gevoerd wordt. Bij volksstemming met
ongeveer 6000 tegen 5600 stemmen
aangenomen.
Gustav Leemann, werkman aan een
machinefabriek te Romont, en plotselin
millionnair geworden door den eersten
prijs in de loterij van de tentoonstelling
te Milaan, is voorloopig werkzaam ge-
bleyen op de fabriek. Aan de gemeen-
103)
Daar heerschte vroolijkheid, daar
heerschte liefde, daar heerschte geluk
De weduwe voelde geen zwakte op dezen
heuchelijken dag! Daar was geen enkel
aan tafel, die Alida, de oogappel van het
gezin, haar groot geluk misgunde. Haar
groot geluk P Waarlijk dat zij zelve het
als zoodanig beschouwde, daarvan maakte
zij geen geheim. De donkere oogen
schitterden van vreugd, de wangen
tintelden van genot, en in de volheid
van haar hart, zei-ze tegen Hugo»ik
zou ook waarlijk niet weten hoe ik, na
zoovele jaren als het ware steeds genood
zaakt te zijn geweest, om aan dien in
dringer te denken, het ledig zou hebben
aangevuld, als ik niet meer aan hem
denken mocht.*
't Was een eenvoudig, maar toch een
feest zoo als er slechts zelden wordt ge
vierd en wanneer men de weinige ge
rechten in aanmerking neemt, dan zou
men verwonderd staar, dat het nog zoo
lang had kunnen strekken, want het was
vrij laat toen men van tafel opstond.
Nu ging de weduwe haar middag
slaapje doen, en Alida met Hugo hadden
den tijd om veel te recapituleeren wat
te Uster, waar hij is geboren en opge
groeid, heeft hij 10000 francs geschon
ken4000 voor het arraenfouds, 3000
voor uitbreiding van het ziekenhuis en
8000 voor een oude-mannen- en vrou
wenhuis.
OOSTENRIJK HONGARIJE.
Volgens sociaal-democratische opga
ven hebben van 760 bakkers er 50 de
eischen van hun personeel ingewilligd.
Door de. niet-stakende arbeiders van
een broodfabriek was een plakkaat aan
geplakt, waarin het terroristische op
treden der stakers sterk werd gegispt.
Dit vond de politie opruiing en zij nam
het plakkaat in beslag. De bond van
Oostenrijksche industriëelen en het In-
dustriëele Centrale Verbond protesteer
den daartegen.
Beide partijen patroons en gezel
len staan steeds onverzoenlijker
tegenover elkaar. Maar brood komt
er inmiddels voldoende aan.
Van den Arlberg zyn tot dusver 78
lawines neergekomen, die het verkeer
volkomen gestoord hebben. Aan het
zuiderstation te Innsbruck liggen 1700
Macedonische en Italiaansche arbeiders
die over den Arlberg naar Duitschland
en Amerika willen. Bij Gries heeft een
lawine beide sporen van de Brenner -
lijn bedolven. Nadat één vrij was ge
maakt, konden de treinen weer loopen.
Het verkeer was voorts gestoord door
lawinen op den Gisela-spoorweg en op
den Gastèïnër spoorweg. Een personen
trein is daar bedolven, maar niemand
is gekwetst.
hun beiden belang.in boezemde. Nu eerst
leerde hij in alle nuances het gehouden
gedrag van Alida te 's Hage kennen, nu
eerst vertelde Van Waren wat meer van
de redenen, die hij had om Stade tegen
te werken.
De theetafel was weder de reünie van
het geheele gezin. Terwijl Hugo het
gezelschap amuseerde door het een en
ander van Petersburg te verhalen, kwam
de meid binnen en diende den heer
Stade aan.
Men kan nagaan, hoe verrast, ja ont
steld Van Waren was.
»Hoe zullen wij daarmeê aan vroeg
Alida, belet geven?" Zij begreep ook
zoo goed, hoe onaangenaam de visite
voor Hugo wezen moest.
»Dat kan immers niet,« zei de weduwe,
»mijnheer Stade kan ik geen belet geven,
eu waartoe ook ?c
Mevrouw heeft gelijk,zei Hugo,
waarom zou hij niet binnenkomen
Toen de meid vertrokken was, hernam
hij »dat is immers in ieder geval het
beste, tot eene explicatie zal het toch
moeten komen. Ik moet zeggen, Alida,
en het doet mij leed, dat hij je wel
spoedig komt bezoeken, want hij was
van morgen nog niet in de stad. Nu,
ik hoor hem komen. Je moet mij maar
aan hem voorstellen.*
Stade kwam binnen.
»Zoo dames, hoe gaat het U hebt
u goed gehouden, mevrouw van Ulk.
RUSLAND.
Het ia stellig geen kleinigheid, die
Stolypin Dinsdagmiddag de Doema als
menu heeft voorgezet. Wat zal er van
dit inderdaad breed opgevatte en met
Rusland'8 innigste belangen samenhan
gende programma worden?
Tot dusver gedraagt de Doema zich
verstandig en de aanneming van de
eenvoudige orde van den dag paste
geheel in die lijn.
Als alles eens boven verwachting
goed mocht gaan indien de uiterste
linkerzijde en de reactionaire rechter
zijde wat zelfbeheersching konden too-
nen zou er kans op komen en er
werd maar een deel van Stolypin's
rijke programma afgewerkt, dan zou
Rusland een grooten stap voorwaarts
hebben gedaan. Dan zou het bewezen
hebben tot wetgevenden arbeid langs
grondwettigen weg in staat te zijn. Dat
bewijs ontbreekt nu nog te eenenmale.
De vorige Doema was toch eigenlijk
een janboel, waar dikke en harde woor
den door de zaal vlogen, men dadelijk
met althans voorloopig onvervulbare
eischen kwam aandraven en de parle
mentaire toon tegenover Tsaar en re
geering vaak veel te wenschen overliet.
Als dat spelletje in deze tweede Doema
opnieuw moest beginnen, dan zou Sto
lypin niet aarzelen terstond de ontbin
ding te herhalen, waardoor de ernstige
leden hun taak door de schuld der
uitersten weer zouden zien verijdeld.
Het schijnt, dat de sociaal-democraten
niet wilden inzien, dat zij door hun
toomek>os optreden al het tot nu bereik
te weer in gevaar kunnen brengen.
Dag Hugo Het was mij om jou te doen.
Ik ben voor een goed uur in de stad
gekomen en wilde iets van je weten
betrekkelijk o^ze laatste speculatie.
Heeft die geld opgebracht, dan zal ik
hoogst waarschijnlijk over weinige dagen
weer uit de stad moeten, tenzij jij het
deze keer wel op je zoudt willen nemen
sprak hij, terwijl hij zoowel Hugo als
Alida satiriek aankeek. Hij vond dat die
beiden nog al dicht naast elkander zaten.
Hugo was verlegen, maar Alida nam
het woord: >mijnheer Stade, ik heb het
plezier u mijn aanstaande voor testellen.*
»Zoo, zooriep Stade glimlachend,
»je vous en fais mon compliment. Wat
al veranderingen in zoo n korten tijd
Als Hugo alles zoo leep geadministreerd
heeft als dit, zal ik nog wel schatrijk
geworden zijn er bij. Le bon garcon
en hij schaterde van plezier
Van Waren antwoordde: »leepbenik
nooit geweest, en zal ik ook wel nimmer
worden, Stade, maar daarover later. Ik
zal je van de laatste speculatie vertellem*
»Als de heeren soms een aparte kamer
willen hebben vroeg mevrouw.
»Niet noodig!* riep Jan, >in een
oogenblik is het afgepraat. Buitendien
is het hier althans geen geheim en wan
neer we wat zacht spreken willen, is
het alleen om niemand te vervelen.*
Toen nu de compagnons met elkander
redeneerden, zei de weduwe halt-fluiste
rend tot Alida, »zou mijnheer Stade toch
Ieder weet, dat Rusland dry ft in een
zee van ongerechtigheden, maar wat
kan een razen als van de uiterste par
tijen daaraan ten goede doen, vraagt
de liberale pers.
Er zijn twee bemoedigende diagen,
die hoop geven, dat deze Doema het
verder zal brengen dan, haar voorgang-,
ster. In de eerste plaats de voortref
felijke leiding van den veelgeprezen
Golowin. Dan de omstandigheid, dat
het gematigde element in deze Doema
veel sterker is, dan in het eerste en
het ontbindingslesje van verleden jaar
kennelijk nawerkt.
Dat zijn lichtpunten.
Maar de donkere plekken ontbreken
ook niet. Dat de Tsaar ditmaal het
niet de moeite waard achtte in persoon
de Doema met eene troonrede te ope
nen, wordt ajs een ongelukkig teeken
beschouwd. Stolypin's waarschuwing
van Dinsdagmiddag, dat het hier geen
kwestie van rechters en beklaagden
gold, geeft ook reden tot denken. Daar
lag een bedekte waarschuwing in om
niet te ver te gaan met interpellaties
en kritiek op regeeriugsdaden.
Aan den anderen kant bevat Stoly
pin's verklaring ook heel veel vriende
lijke en aanmoedigende woorden.
Als aan beide zijden een gewone
nuchtere gematigdheid wordt betracht,
en het persoonlijke element vooral in
de aanvallen op Stolypiu op den achter
grond raakt, dan kan met i echt spoedig
de wedergeboorie van het heilige Rus
land, waarvan de minister-president
sprak, een aanvang nemen.
Doch zoover zyn we nog niet.
werkelijk zin in je gehad hebben, dat
hij zoo dadelijk hier komt
»Ik geloof het niet, mama, hij moest
immers Hugo spreken."
Het gesprek over de speculatie was
spoedig afgeloopen en de conclusie was
geweest, dat Stade weder vertrekken zou,
»Wel, mevrouw, wat dunkt u er van P
Heb ik geen hondenneus Hugo moest
ik bepaald lieden avond spreken, en
ik vind hem
»Och, mijnheer Stade, ik denk dat
mijnheer Van Waren u zijn voornemen
W geschreven hebben* antwoordde zij
onschuldig.
»Mij geschreven, mevrouw Wij
zijn alleen compagnons voor de dubbel
tjes, voor de rest gaat ieder zijn weg.»
»En is u dadelijk naar hier gekomen,
mijnheer Stade vroeg Alida verbaasd.
»Dat mag ik niet zeggen, ik heb eerst
een domheid begaan, ik heb Genoegen
bezocht, alsof het nu nog noodig ware
zijn heil daar te zoeken nuenfin.
nu hij hier komen kan. Al wel, ik ben
natuurlijk van avond hier het vijfde rad
aar den wagen, en als men dat voelt, is
het beter dat men heengaat, voor men
verwijderd wordt, wat zeg-jy, Hugo
»Maar mijnheer antwoordde de we
duwe, »u begrijpt toch wel dat u ous
bijzonder welkom zijt.*
»Parole d'houneur, mevrouw, daar is
niets wat ik zou weinig begrijp. Mij
dunkt ik zie, aan wat weet' ik zelf niet,
