Ml GOEHL GOED.
Xo. 87.
Zaterdag 9 Februari 1907.
22e Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEMW,
Buitenland.
FEUILLETON.
AXELSCHE
COURANT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Cent; franco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIËN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
DUITSCHLAND.
De einduitslag van de verkiezing is
dat de Rijksdag zal bestaan uit 105 leden
van het centrum, 59 conservatieven, 55
Datiocaal-liberalen, 43 sociaaldemocraten,
28 van de vrijzinnige volkspartij, 21
vrije conservatieven, 20 Polen, 15 ledbn
van de oeconomische vereeniging, 11 van
de vrijzinnige vereeniging, 10 wilden, 8
leden van den Bund bei Landwirte, 7
van de Zuidduitsche volkspartij, 7 El-
zassers, 6 leden van de Reform partei
(antiesemieten) 1 Welf, 1 Deen
Een menigte van duizenden is Dinsdag
weer om halftwaalf uur in voorbeeldige
orde naar het paleis van den rijkskanselier
getrokken, om prins Bülow onder het
zingen van vaderlandslievende liederen
geestdriftige huldebetuigingen te brengen
De rijkskanselier kwam naar buiten en
werd stormachtig begroet. Een diepe
stilte volgde toen men zag dat hij ging
spreken. Hij zeide ongeveerIk dank u.
mijne heeren, dat een vaderlandslievend
gevoei u wederom hierheen heeft gevoerd
Toen ik op 13 December een laatste be
roep op den Rijksdag deed, besloot ik
met de woorden dat de negeeriug haren
plicht zou doen, in vertrouwen op het
Duitsche volk Dat vertrouwen is niet
beschaamd geworden. Wat bij de eerste
stemming gezegevierd heeft en vandaag
bij de herstemmingen nieuwe scboone
voordeelen bevochten heeft, dat is de
Duitsene geest die gestreden heeft, aller
wegen, en die nog strijdt in dezen tijd
en die daarom niet bezweken is, omdat
De avond van het feest van Genoeger
was aangebroken. Hugo zou er niet
aan gedacht hebben. Het is waar, Stade
was niet aan het kantoor gekomen, maar
dat gebeurde wel eens meer. Willem
echter deed eraan denkeu, toen hij kwam
vragen of hij heen mocht gaan om zijn
zuster naar het feest te begeleiden. De
toestemming werd natuurlijk gegeven,
maar Van Waren herinnerde zich plot
seling met eenigen schrik, wat een paar
dagen vau te voren met Stade over dat
chapitre was voorgevallen. Ook moest
hij toch eindelijk Alida eens antwoord
geven. Hij wierp dus zijne boeken weg,
en begaf zich naar de feestelijkheid.
Verwacht van het feest zelf geene
uitgebreide beschrijving. Of dergelijke
festiviteiten amusant zijn hangt wel het
allermeest af van de stemming der vieren-
den. Wat haar karakter betreft, gelijken
allen op elkander. Een muziektent, met
muziek, die wel goed dient te zijn (en
het dan ook wel is) ornüat dezelfde
stukken door het zelfde corps op alle
plaatsen worden uitgevoerd) liet zou ons
weinig moeite kosten de geheele reeks
achtereen op te noemenouverture
hij immers onsterfelijk is. Wanneer wij
dien Duitschjn geest trouw blijven,
wanneer vooral de Duitsche jeugd dien
geest handhaaft en zich van hem vervult,
dan kunnen wij kalm en blijde de toe
komst van het vaderland tegemoetzien.
En stemt u nu met mij in in den uitroep
Het lieve, trouwe, tot aan den dood ons.
Duitsche vaderland leve hoog
Met daverend gejuich stemde de monig-
te in Met ontblooten hoofde zongen
ten slotte allen Deutschland. üeutschland
über Alles
Van het paleis van den rijkskanselier
trok de steeds aangroeiende menigte door
de Wilhelmstrasse onder de Linden door
naar het koninklijke paleis. Na herhaalde
ovaties kwam een zeeofficier buiten om
te zeggen dat de Keizer en de Keizerin
zich zouden vertoonen. Intusschen ver
schenen de prinsen Adalbert en August
Wilhelm, die eveneens toegejuicht werden.
Aan het venster van een der zalen
vertoonde zich toen het keizerlijke paar,
onder stormachtige to yuicbingen.
Nadat het stil was geworden, nam de
Keizer, die de menigte onopnoudelijk terug
had gegroet, terwijl de Keizerin met haar
zakdoek wuifde het woord en hield de
volgende toespraak Silentium Ik dank
u, mijne heeren, van heeler harte voor
het huldebetoon dat u mij heden gebracht
hebt. Het is voortgekomen uit het besef
dat u tegenover het vaderland uwen
plicht hebt gedaan en het woord dat de
ritkskanselier tot u gesproken heft:
Duitschland kan rijden, als het wil"
bewaarheid wordt. (Stormachtige toe
juichingen.)
Ik ben rotsvast overtuigd dat wij,
Guillaume Teil, la muette de Portici,
fantai8e de la Traviata, Prière russe, enz.)
Verder wat verlichting van lampions,
en hier en daar een gaz-ster, somtijds
een stuk of wat wegspattende nijver
heidsgewrochten van vau der Brug en
eindelijk een juist niet sterk geani
meerd bal.
Hugo, die wist dat Stade commissaris
van het feest was, hoopte dat de laatste
te veel te doen zou hebben om zich
duurzaam met Alida te bemoeien. Hij
zou dan ook wel gelegenheid vinden,
om met haar het vertrek naar den Haag
te behandelen. Het is waar dat, althans
in den vooravond, Jan maar weinig het
gezelschap (Alida met eene zuster,
Willem, Hugo en eenige kennissen) kwam
bezoeken. Overigens werd er aardig
gekeuveld, maar er was geen gelegenheid
om iets ernstigs te spreken. Het duurde
zelfs tot dat het bal een aanvang zou
nemen. Toen wandelden de groepjes
nog even door den tuin en Alida vond
nu gelegenheid tot Hugo te zeggen
»hoor eens, ik heb al besloten om maar
niet te gaan. Het zou-je toch zeker te
veel hinderen, als ik op die wijze eenigs-
zins het vermoeden op mij laadde, alsof
ik partij trok voor haar, ten koste van u.
Ik geloof, dat ik je stilzwygen goed be
grepen heb en ik zal thuis blij ven. c
»Goede Alida, niet om mijriep
Hugo, terwijl hij hare hand, wat onvoor
zichtig wilde grijpen tot dankerkentenis.
wanneer als totnogtoe alle standen, hoog
en laag, alle gezindten (nieuwe toejui
chingen) eensgezind zich aaneensluiten,
niet alleen rijden, maar alles omverrijden
wat zich in onzen weg plaatst. (Aan
houdende hoera'sNu wil ik besluiteu
met het woord dat de groote dichter v.
Kleist tegen zij prins van Homburg
zeide toen de Groote Keurvorst voor
Kottwitz kwam te staan: „Wat bekom
meren wij ons om den regel volgens
welken de vijand slag levert, wanneer
hij maar met al zijne vaandels voor ons
neerzinkt? De regel die hem verslaat,
dat is de hoogste. Wij hebben nu de
kunst geleerd, om hem ti overwinnen,
en zijn vol verlangen om die verder te
beoefenen." Daarom moet dit niet enkel
een tijdelijke en voorbijgaande vader
landslievende opwelling zijn, maar een
rotsvast besluit om ook voortaau op dezen
weg te blijven.
Daverende hoera s en het volkslied
weerklonken in den helderen winternacht,
terwijl de Keizer en de Keizerin en de
prinsen altijd door de menigte terug
groetten.
Om kwart voor eenen ging de keizer
lijke familie weg en langzaam verstrooid^
zich de menigte in opgewekte stemming.
FRANKRIJK.
Ribot, Bérenger en Charles Dupuy heb
ben een bezoek afgelegd bij minister
Clemenceau op het departement, om een
verzoekschrift in te dienen over het mis
bruik van sterken drank. Zij handelen
in opdracht van de anti-drankgroepen die
er in de Kamer en in den Senaat bestaan.
Het verzoekschrift spoort de regeering
Daar was echter geen tijd meer, want
de dansmuziek noodigde ieder uit om
binnen te komen.
Ze was een goed verlichte fraaie zaal,
en daar de versiering onder toezicht van
Stade had plaats gehad, heerschte daarin
meer smaak dan gewoonlijk (wat minder
nationale kleuren en meer groen bij
voorbeeld). Voor het bal aanving moest
Stade een speech houden, en in plaats
van wat banale, roude en dan ook door
de zaal ferm rollende volzinnen, wist hij
er heel aardig met de fransche zweep,
vol kwinkslagen, door te slaan. Men
riep bravo! en lachte en had plezier!
De dames van Ulk zaten weinig stil
en hadden recht veel pret. Dat Stade
met haar danste spreekt van zelf.
Hugo echter, die zooals wij weten, geen
danser was, had niets te doen, dan op
te merken. Hij bespeurde zeer spoedig
dat Jan, opgewondener dan gewoonlijk,
wat heel vrijpostig beleefd tegen de
dames was, tevens echter, en daarover
verwonderde hij zich, dat Alida van die
vrijpostigheid geen last scheen te hebben.
Daar zijn op de meeste en vooral op
zulke sociëteit-bals, verscheiden heeren
kringetjes, die niet anders doen dan
drinken, kijken en - -tamelijk geïnfluen
ceerd door wat ze gedronken en gezien
hebben hunne opmerkingen maken.
Dat wij de dames met. die opmerkingen
niet zullen lastig vallen, ligt in dereden.
Zelfs complimenten willen ze niet op
aan, mede te werken tot het tot stand
komen eener wet, die het gebruik van
absinth geheel verbiedt en het aantal
kroegen beperkt. Een wetsvoorstel in
dien geest is er thans aanhangig. Verder
zijn de leden van de anti-drankbonden
van oordeel, dat er met strenge toepassing
van de bestaande wetten reeds veel ge
wonnen zou zijn. De strafbepalingen
tegen dronkenschap, tegen tappen van
minderjarigen en dronken menschen, zyn
in onbruik geraakt. Bijna nergens maken
de gemeentebesturen gebruik van de haar
geschonken bevoegdheid om binnen zekere
kringeu van de gemeente den verkoop
van sterken drank te verbieden.
In een onderhoud, dat de drie heeren
met Clemenceau hadden, vroegen zij den
minister of die aan de directeuren der
krankzinnigengestichten zou willen vragen
om opgaven van het percentage der pota-
toren onder de bevolking der gestichten,
en zoo mogelyk van het percentage der
absinthdrinkers.
Clemenceau gaf de toezegging, dat hij
al zyn best zou doen, de anti-drankgroepen
van Kamer en Senaat in hun streven
te steunen.
RUSLAND.
De Daily Telegraph verneemt uit
Petersburg, dat Koeropatkin's boek over
den oorlog mei Japan nog slechts in enkele
exemplaren in omloop is, maar allerwegen
besproken wordt. Vele betreuren 't, dat
het boek niet algemeen verkrijgbaar mag
worden gesteldvooral militairen, die
tegen den inhoud wihen opkomen. Naar
men zegt, vermeldt het werk dat Koero-
patkin in den loop van zijn veldtocht in
allerlei wijze ontvangen en ze zijn in
haar recht. Ook in de hoekjes en gaatjes
van de sociëteitGenoegen zaten ver
scheiden zulke groepjes eu toen de
pauseering er was, werd de vroolijkt,
prettige, geestige Stade, de held van het
feest, de man aan wien men zooveel te
danken had, van alle zijden toegeroepen
»kom hier, kom hierdrink een glas
wyn met onsen natuurlyk liet hij
zich niat onbetuigd.
Dat Alida, niet alleen omdat ze er goed
uitzag maar ook door hare rijzige gestalte,
de aandacht van velen trok, is wel niet
vreemd, evenmin dat ze, onder anderen,
het onderwerp uitmaakte der gesprekken
van die vróolijke opmerkers. Bij zulk
een troepje zat Stade toen Hugo hem
juist even wat vragen wilde, maar, om
de heeren in hunne levendigheid niet te
storen, even wachten bleef op een gunstig
oogenblik. Wat hij hoorde wekte wel
zijne belangstelling op, doch juist niet
zijne sympathie, beiden zoude men heb
ben kunnen lezen in 's mans gelaat en
houding. Wat er dan toch wel ge
sproken werd
Dames (ik voed eenige hoop, dat mijn
werk ook door dames zal worden gelezen,
mij dunkt ik houd te veel van haar, dan
dat zij juist een hekel aan mij zouden
kunnen hebben), dames, ik beschouw een
bal als eene vertooning, opgewekter dan
menig ballet en soms geestiger dan een
blijspel, maar evenmin als ik u achter
