tweeden Ambtenaar ter Secretarie,
\o. 64.
Zaterdag 17 November It HM».
Nieuws- en Advertentieblad
voor Z e e u w s c h - V1 a a n d e r e n.
E, 1MELE1IW,
aanbesteden
1 E U I L L E T O N
PI
Buitenland.
^*^0 «1 *i 1*4)'
jot J£at fFcicll
AXELSOHR
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Cent; franco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
A X E L.
ADVERTENTIËN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3 2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Burgemeestet en Wethouders van
AXEL, roepen op sollicitanten naar de
betrekking van
op eene jaarwedde van f 150.
De benoeming geschiedt slechts voor
den tijd van twee jaren.
Indiensttreding I Januari 9997.
Op zegel geschreven verzoekschriften
vóór 29 November e. k. in te
zenden aan den Burgemeester.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
D. .J. OGGEL.
De Serretnris.
J. A. VAN VESSEM.
Burgemeester en Wethouders van
AXEL, zullen op Dinsdag den 20
November e. k., des voormiddags
te 9 ure, op het Raadhuis,'in het open
baar
het leveren en plaatsen van eene
RIO LEERING door den wal
van Mevrouw de wed. Noske.
op eene lengte van ongeveer
40 Meter voor uitloozing van
de sloot, toebehoorende aan
den heer Dijk wel en boven
genoemde Mevrouw Noske.
71)
Nu gingen de weinige weken om onder
het maken van visites om van zijn voor
nemen keunis te geven, en afscheids
partijen, waarbij vooral Schölle zich niet
onbetuigd lief. Hoewel het Hugo dus
niet aan afleiding faalde ging de tijd hem
toch nog veel te langzaam orn. Zijn
hart trok naar huis met onweerstaanbare
kracht. Eindelijk was de laatste Zondag
aangebroken, die hij, om afscheid te
nemen, bij Weiszblut doorbracht. Olga
en Constance waren er ook. Het was
geen vroolijke dag. Cathinka was neêr-
slachtlg cn Olga, die werkelijk, dooi de
■dwaze plagerijen, een hoop had gekoes
terd, waartoe geen eigenlijke grond be
stond, kon zich ook inoeielijk tot vrooljjk-
heid stemmen. Constance zag Cathinka's
.treurigheid, waarvan deze dan ook geen
geheim maakte, en haar hart wa® vervuld
van wrevel. Zij toch schreef die treurig
heid ten onrechte "too aan liefde voor
Ehgo, en zij minachtte de vrouw die
beurtelings sympathie gevoelde voor
eiken man, ja zij ontzag zich zelfs niet,
Weiszbliit zijdelings daarop aandachtig
te maken. Deze echter liet zich daardoor
niet verontrusten en thans had hij gelijk.
Bestek en voorwaarden dezer aan
besteding'liggen ter inzage ter secretarie,
iederen dag, leeswerkdag van des
voormiddags 9—12 en des namiddags
van 24 uren.
Alleen ingezetenen hebben het recht
tot inschrijving.
Axel, den 6 November 1906.
Burgemeester en Wethouders ran A rel,
D. J. OGGEL.
De Secretaris
J. A. VAN VESSEM.
DUITSCHLAND.
Een eigenhandige brief dien de Keizer
aan Pod bielski heeft gericht, luidt als
volgt
Mijn waarde minister v. Podbielski
Naardien ik u bij besluit van heden
het verzochte ontslag uit den dienst
in genade verleend heb, is het mij een
behoefte, u voor de uitnemende diensten
die gij mij en het vaderland bewezen
hebt, en de wijze waarop gij bij de
bekleeding van uw ambt de belangen
van den mij bijzonder na aan het hart
liggenden landbouw behartigd hebt, mijn
koninklijken dank te betuigen. Als
teeken van mijn welwillendheid verleen
ik u de briljanten bij het grootkruis
van den Rooden Adelaar met eikeloof
en zwaarden aan den ring en doe ik
u de onderscheiding hierbij toekomen.
Ik verblijf uw toegenegen koning Wil
helm
Zijne vrouw had met haar verleden ge
broken, althans zij had zich, zoo goed
zij dat vermocht, na Stades vertrek aan
haar echtgenoot gewijd, doch er ging
geen enkele dag om dat zij niet aan
Stade, den waarachtig geliefde, dacht.
Van Waren's bezoek was haar aangenaam,
hij toch herinnerde haar aan haar zoo
feeder bem'mden vriend, met hem kon
zij over den verlorene spreken, en ook
die laatste schemering van vroeger genot
zou thans voor haar ondergaan.
«Hugo, vergezel mij even door den
tuin,» sprak Cathinka luide, ten aan
hoore van het geheele gezelschap. Con
stance keek Weiszblut met groote oogen
aan.
«Met genoegen,klonk het antwoord.
„Je moet mij één dienst doen. Ik
hoop dat je 't mij niet weigeren zult.»
«Het is niet waarschijnlijk Cathinka.
Ik heb hier immers zoo veel vriendschap
genoten.»
«Zie hier, ik hel) mijn portret laten
maken voor Stade, neem het mede en
geef het hem uit mijn naam.»
«Cathinka ik dacht toch dat
«Hij heeft het mij verzocht in den
laatsten brief.»
«Steeds in briefwisseling dan, dat doet
mij leed.»
«Welnu, wij kunnen niet lang alleen
blijven. Ge neemt het voor_mij mede
niet waar F»
Hugo antwoordde riet.
ITALIË.
De zware stormen en regenval der
laatste tien dagen zijn niet zonder in
vloed gebleven op de sluiting der ten
toonstelling te Milaan op Zondagavond
j. 1. Men was bang, dat de gebouwen
het niet langer zouden houden.
In September en October was het
bezoek bevredigend, zegt hetzelfde be
richt verder, ongeveer 90,000 personen,
per dag. In 't geheel zijn er gedurende
de 6l,2 maand der tentoonstellingsvreug
de over de 8 millioen bezoekers ge
weest, die met inbegrip der abonne-
menfèn 4'millioen lire hebben betaald.
Men schat het tekort op 3 millioen lire,
die door de inschrijvers op het waar
borgfonds gedekt moeten worden.
RUSLAND.
In de dagen van den oorlog'en daarna
onder de verschrikkingen van de om
wentelingsbeweging is één deel van het
Russische rijk rustig en bedaard geble
ven, tenminste uiterlijk. Daar hoorde
men niet van weigerachtige soldaten,
van aanslagen, van stakingen, kortom
van al de onlusten van den jongsten
tijd in het overige van het gebied van
den Tsaar.
Het deel van Rusland, dat wij op het
oog hebben, ligt niet in Europa, maar
in Azië. Het is niet Siberië, hetwelk
Europeesch Rusland niets toe heeft ge
geven in onrust en bloedvergieten, maar
het is het groote gebied naar het zuiden,
naar de Britsch-Indische grens, Tur
kestan en de aangrenzende streken,
waar Rusland na den tegenslag in
Mantsjoerije meer dan ooit zijn stelling
«Antwoord dan Is die kleine dienst
al te groot
«Laat mij er over nadenken.»
«Nadenken riep Cathinka driftig.
«Neen,» sprak Hugo vastberaden,
«neen, Cathinka, ik mag, ik kan dat
niet doen.»
«Hugo, het is de laatste dienst, die ik
u verzoek.
«Neen, neen Cathinka, om u zelfs
wil, neen
«Hugo, ik zal wel eene andere ge
legenheid vinden. Ik wil hem mijn
portret zenden, maar ik hecht er nu aan
dat gij het hem geeft.»
«Ik doe het niet!»
«Uw laatste woord?» riep zij bewegelijk.
»Ja."
Ze liep toornig van hem af.
Hij bleef nog een oogenblik, in gedachte
verzonken, staan. Was hij wreed ge
weest F Neen toch niet, hij mocht niet
anders handelen. Jan Stade had dan,
vreemd genoeg bij zulk een karakter,
Cathinka nog niet vergeten. Hij zou
even goed iu staat zijn, het vaderland
op nieuw te verlaten, en wat zou er dan
van den armen Weiszblut worden,
Weiszblut die Hugo van het oogenblik
zijner komst te Petersburg met blijken
van- welwillendheid had overladen. Het
griefde hem echter diep, dat hij, na
zoozeer hair vertrouwen te hebben ge
noten, als vijand van haar zou moeten
scheiden, waut zeker zou zij het hem
versterkt. Het moet merkwaardig zijn
welke veranderingen er iji de laatste
twintig jaren hebben plaatsgehad. Oude,
historische, door en door Oostersche
steden verliezen dat karakter en worden
të eenenmale geëuropeaniseerd met of
zonder behulp van den knoet. Prach
tige villa's van Russische ambtenaren
en kooplieden staan langs nieuwe wegen
in Askabad, Tasjkent, Bochara en Sa-
markand, waar de staat groote moderne
regeeringsgebouwen heeft opgericht.
Ovéral in het hart van Azië vindt men
in de groote steden electrisch licht en
dito trams. Er is rechtstreeksche spoor
wegverbinding tusschen deze steden en
Moskou en St. Petersburg, terwijl de
spoorstaven zuidwaarts bijna tot de In
dische grens reiken.
Dit alles is het werk geweest van
de militaire gouverneurs, wier woord
wet is en die met ijzeren hand de
Oostersche bewoners van deze histo
rische plekken den Weg der moderne
beschaving opdringen. Het uiterlijk
van deze landen tijdens den oorlog en
daarna, zeiden we boven, bleef onbe
wogen en is het nog. De krijgswet
houdt alles voortdurend in een ijzeren
greep, omklemd en belet elke poging
tot verzet. Er- hebben wel geruchten
van opstanden geloopen tijdens deti
oorlog, maar het bleven geruchten.
Geen man heeft de Tsaar echter ook
weggenomen ten behoeve van Mantsjoe
rije van de kwart millioen soldaten,
die orde en rust in Midden-Azië hand
haven, en dank zij de uitnemende or
ganisatie der spoorwegen, die vóór alles
militair zijn, en onneembare forten op
nimmer vergeven kunnen, en te ont
kennen was het ook niet dat hij wreed,
zeer wreed was geweest. Hem kwam
in de gedachte hoe ook hij eenmaal
iemands hulp had ingeroepen om tot tolk
te strekken bij zijne geliefde, en wat er
van hem geworden zou zijn, als dat hem
geweigerd ware. Zou ook dan het voor
werp zijner Liefde hem met open armen
verwachten zooals immers het geval was F
O, de gedachte daarvan verdrong alles
wat hem hinderde, het werd louter licht
en leven in zijn getnoed
Het zou anders geen aangename dag
voor hem zijn geweest. Slechte Weiszblut
was hartelijk, de vrouwen waren koal,
Cathinka zelfs kwetsend koud jegens hem,
en toen hij eindelijk vertrok, drukte zij
hem wel met eenige innigheid de hand,
inaar zag hem daarbij zoo smartelijk
verwijtend aan, dat hij den blik verward
nedersloeg.
Den volgenden dag nam hij afscheid
van Schölle en alle bedienden. De patroon
troostte zich dat zij met elkande.r in
relatie blijven zouden. De intimiteit had
zich nimmer verder uitgestrekt dan tot
de affaire en wat daartoe behoort; (waar
onder men rekenen kan om daar van
tijd tot tijd een diner, souper of bal te
komen bijwonen). Met alle geëmplo
yeerden was hij op een goeden voet,
maar alleen met Bolck was hij in latei-
tijd eenigszins intime geworden. Deze
was echter weder in zijne oude stroefheid
