Aanbesteding.
il u
EIND COED AL W.
No. 37.
Woensdag 15 IJ
Nieuws- en Advertentieblad
il ft
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEHAX,
Buitenland.
FEU1LLETON
JfnS Jbti
fc H* 5*
tb S
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrjjdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Cent; franco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER —UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIË N van 1 tot 4 regels 25*Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Burgemeester en Wethouders van
AXEL, maken bekend, dat op Don
derdag den 16 Augustus a. s.,
des namiddags ten 5 ure, ten raadhuize
zal worden aanbesteed, de levering van
I. Plus minus 1500 liter zuivere
Amerikaansche (geen Rus
sische) PETROLEUM.
II. 12000 Kilogram Belgische
ANTHR ACIET, grootte
20/30 m.M.
III. 10000 Kilogram mechanisch
geklopt, gesorteerd en ge
zeefde COKKS No. 1.
IV. 5000 Kilogram RUHRKO—
LEN (stukken).
Inlichtingen te bekomen ter Secre
tarie.
Axel, den 9 Augustus 1906.
Burgemeester en Wethouders van Axel.
D. J. OGGEL.
De Secretaris
J. A. VAN VESSEM.
FRANKRIJK.
De Keizer heeft de familie Krupp
veel eer bewezen, door een paar dagen
op villa Hügel haar gast te blijven.
Donderdagavond gaf de zangvereeni
ging „Gemeinwohl", die uit beambten
en werklieden van Krupp bestaat, een
uitvoering van volksliederen. De Kei
zer was aangenaam verrast door de
uitstekende stemmen die er bij het
koor waren. En hij juichte het toe
dat de vereeniging het volkslied zoo
in eere hield. Bij de zang wedstrijden
komt het, zeide hij in een gesprek met
den directeur, meer op halsbrekende
toeren, op nauwelijks bereikbare hooge
tonen en andere' kunstigheden aan.
Het eigenlyke volkslied hoort men haast
niet van zangvereenigingen, tot 's Kei
zers groot leedwezen, want hij mag
veel liever een lied als „Werhatdich,
du schöner Wald" dan de een of andere
opgeschroefde partituur. De Keizer
was ingenomen met een pas verschenen
uitgave van volksliederen en hoopte
dat nu bij wedstrijden het eigenlijke
volkslied meer ten gehoore zou gebracht
worden.
Vrijdagochtend heeft de Keizer een
paar uren lang de fabrieken en werk
plaatsen bekeken. Hij bezocht o. a. de
pantserplatenwalserij, de oprichting
voor metaalonderzoek, de fabriek van
slaghoedjes en drie geschutgieterijen.
Op het schietterrein werden ten slotte
verschillende kanonnen van de nieuwste
soort voor hem afgeschoten.
Om halfdrie vertrok de Keizer naar
Wilhelmshöhe.
Mevrouw Krupp heeft de Wilhelras-
orde gekregen.
Te Passau, in Beieren, bevindt zich
in een verzegeld spoorrijtuig een Roe-
meniër die melaatsch is. Hij wordt
door de Duitsche overheid uit Frankfort
a d M. naar zijn land teruggezonden.
De Oostenrijksche overheid weigert
echter den man over hare grens te
laten. Zoo lang de onderhandelingen
duren, moet het spoorrijtuig met den
Roemeniër te Passau blijven staan.
Bij schietoefeningen in een van de
forten aan de Wezer is een granaat
voor zij in een kanon was geplaatst,
gesprongenT wee man werd en gedood,
een gevaarlijk en 8 licht gewond.
FRANKRIJK.
Te Lyon heeft de zomerhitte een
slachtoffer gemaakt op ongewone wijze.
Daar is een man, men kan bijna zeggen
door de hitte bevroren. De koetsier
van een ijswagen kreeg het zoo met
de warmte te kwaad, dat hij even tot
opfrissching in den wagen kroop. De
overgang was te sterk. In den wagen
beving hem de koude. De man viel
flauw en werd een tijd later gevonden
met bevroren beenen. Hij is naar het
ziekenhuis gebracht. Er is weinig hoop,
dat hij het leven er bij haalt.
ENGELAND.
De werf van Vickers, Maxim Co
bouwt voor Rusland een grooten kruiser,
en nu gaat te Londen het gerucht, dat
er voor de Russische regeering inlich
tingen worden ingewonnen om in Enge
land een of twee groote linieschepen te
bouwen, grooter dan de Russische vloot
er nog gehad heeft. De goede ver
standhouding met den ouden vijand
legt Engeland geen windeieren.
45)
»En wie zijn deze?* vroeg Hugo
wijzende op het drietal. «Geredden
hoop ik?«
„Ja, ik heb niet ongelukkig gewerkt,
al is er één verdronken. De vader van
den armen jongen. Wij zagen hem
verdrinken. O 't was een vreeselijk
gezicht
Ofschoon de beide vrienden Hollandsch
spraken, en dus de jonge Fin daarvan
geene syllabe verstond, begreep hij nu
toch waar men het over had, en hij
begon bitter te schreien.
Hugo werd diep bewogen. Hoe gaarne
had hij de schipbreukelingen wat toege
sproken Hij kende echter de Russische
taal niet. Eindelijk, als ware het hem
behoefte toch wat te zeggen, riep hij
half snikkende »o Stade, welk een edel
inensch zijt gij
»Edel als ik op zijn Zondagsch ben,
zooals ieder mensch,« zei deze lachende.
«Kom, laat ons toch wat harder loopen,
ik ben verlangend mijne arme Cathinka
te zien.*
«Neenriep Hugo eensklaps vast
beraden. »Integendeel, loop zacht, en ik
zal zoo hard gaan als ik kan.*
„En waarom Die arme jongens hebben
behoefte aan warmte.en rust.«
«Cathinka zon zich dood schrikken als
ze je nu in eens zag althans zeker,
ze zou een dwaas figuur voor Weiszblut
maken.
«Het is waar, we moeten haar sparen,
ofschoon je niet moet vergeten, dat hij
niet gauw voelt, hij heeft een huid als
een renoceros.«
«Toch niet Stade, dat is overdreven,
maar enfin, daarover later, ik vlieg naar
huis.*
.Maar neem dan dien jongen met de
flambouw meê.«
»Oeh dat hoeft niet of ja, liet is
toch misschien beter,en met één gaf
Stade zijne orders aan den jeugdigen
schipbreukeling, en liepen deze en Hugo
zoo spoedig hunne vermoeide leden het
slechts gedoogden.
Weldra waren zij het huis genaderd.
Nu was echter goede raad duur, neen,
zelfs voor grof geld niet te krijgen.
Mevrouw Weiszblut moest het eerst
gesproken worden. Zou zij in huis zijn r1
En hoe met den jongen te handelen,
die natuurlijk niets liever wenschen zou,
dan eindelijk onder dak te komen en te
rusten Hugo beproefde om eenige
Duitsche en Engelsche woorden te
spreken, doch het bleek dat de Fin niets
dan zijne eigene taal verstond. Besluite
loos liep hij een paar malen om het huis
heen, om te zien of hij door de ramen
kon ontdekken, wie daar binnen waren
De jongen drukte, zonder merkbaren
onwil, als het ware machinaal de voet
stappen zijns voorgangers, en verlichtte
het pad met den fakkel. Gelukkig
duurde het niet lang, of Cathinka, die
waarschijnlijk het licht in de verte had
gezien, kwam er op af.
Wie is die knaap riep ze gespannen
en haastig.
»Een arme schipbreukeling,ant
woordde Hugo.
Dadelijk richtte mevrouw Weiszblut
zich tot den jongen, en overstelpte hem
met vragen in "het Russisch, waarvan
Hugo, voornamelijk ook door de snelheid
waarmeê de woorden uitgesprokei
werden, geene syllabe verstond. Hij
haastte zich dus aan den Fin een wenk
te geven, van niet te antwoorden, hetgeen
deze scheen te begrijpen, althans hij
zweeg en van Waren nam die gelegen
heid gretig waar om het woord op te
vatten. Men moest dan ook tot de zaak
komen, want Stade kon spoedig daar zijn.
«Er zijn nog meer geredden, en wie
ze gered heeft, zult u wel kunnen raden.*
»Ja, dat moet Stade gedaan hebben,
maar waar is hij dan, hij zelf?
Toch niet vergaan
«Dan hadt u mij nooit weder gezien
sinds het kompliment van heden
avond,» liet hij er glimlachende op volgen,
niet o in te toonen dat hij zich beleedigd
gevoelde, maar om door scherts hare
Een gezelschap Belgische journalisten
is in Engeland op bezoek. Zij hebben
koning Eduard een telegram gezonden,
waarin zij de hoop uitspreken, dat hun
bezoek op eenigerlei wijze zal meehel
pen om de vriendschappelijke gevoe
lens tusschen de volken van Europa
te bevorderen.
RUSLAND.
Een deputatie uit de arbeiders van
twee Moskousche fabrieken heeft alle
werklieden dier beide ondernemingen
opgegeven als lid van den anti-omwen-
telingsgezinden Bond van Russische
mannen. Op deze wijze hopen de ar
beiders te ontkomen aan den dwang
tot deelneming aan politieke of alge-
meene stakingen.
Volgens een bericht uit Wertsjne-
Oedinsk in het Tran sbaikal-gebied is
door gewapende lieden op het station
Sloedjenko 95,000 roebel geroofd. Ver
schillende beambten werden gewond.
Een aantal leden van Kamer en Senaat
te Parijs, benevens van het Institut
de France e. a., hebben besloten het
volgend adres te zenden aanMoeromtsef,
den voorzitter der ontbonden Doema
„Wij ondergeteekenden, leden van
den Senaat, de Kamer van Afgevaar
digden, het Institut de France, vertegen
woordigers van gemeentelijke instellin
gen en inrichtingen voor onderwijs,
benevens andere Fransche burgers,
achten zich gelukkig u bij de sluiting
van het eerste Russische parlement de
betuiging van hun sympathie en hoog
achting te zenden. De geschiedenis
ongerustheid geheel weg te nemen.
»Maar zeg mij dan, is is hij terug
«Ja.«
»Hoe kunt ge dat weten
»Ik zelf heb hem gezien.*
»Is het waar, waarachtig waar
God dank Maar hoe kan het wezen
Ik heb overal gevlogen om hem te zoeken
en« doch plotseling slaakte zij een
gil van verrassing, daar zij hem uit het
berkenhout zag te voorschijn komen.
Een oogenblik daarna lagen zij in elkan
ders armen. Hugo keek verlegen rond,
of zij ook konden verrast worden. De
vreemde houding waarin hij hier voor
kwam, hinderde hem, in aar daaraan was
thans niet veel te doen. Cathinka
schreide en lachte van vreugde en deed
Stade honderd vragen. Van Waren liet
tien minuten lang den uiet te stuiten
wekker atloopen toen waagde hij het
eindelijk om in bedenking te geven, of
de schipbreukelingen niet naar rust
zouden verlangen en of de andere
vrienden ook niet uit hunne ongerustheid
moesten gered worden.
»Dat is waar, laat ons naar binnen
gaan.*
«Onmogelijk, zóó niet. Vooreerst de
schrik, en dan neen Stade, hoor toe.
Thans ben ik stuurman en moet gij
volgen. Ieder zijn beurt. Eerst moeten
deze Finnen hospitaliteit vragen, dan zal
van zelf, zoo niet door Weiszblut,
allicht door een der meisjes gevraagd
