AAULMHL m
m GOEHL SÜED.
a m~ ai nuiir
Xo. 14. Woensdag 23 Mei '1006. 22e
voor Zeeuwscli-Vlaanderen.
Nieuws- en Advertentieblad
Jas
óo
Buitenland.
FEUILLETON.
x.
I COURANT.
Hl te
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Cent; franco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKERUITGEVER ADVERTENTIËN vnn 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer o Cent. Groote letters worden naar
F» DlELEMAA plaatsruimte berekend. Plaatsing 3,2 maal.
j Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
AXEL. j Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
DUITSCHLAND.
Uit Kattowitz wordt gemeld dat dezer
dageii de Pruisische grensbeambte Bache
uit Eichenau, terwijl hij in gezelschap
van eenige burgers patrouilledienst
deed, door een Russisch grenskozak op
100 M. afstands van de Russische grens
in de linkerzijde van het bekken is
geschoten. De wond is gevaarlijk. De
mannen die bij Bache waren, zagen
duidelijk dat de Rus op hem aanlegde,
maar dachten dat hij een grap wilde
uithalen.
In de laatste maanden hebben Rus
sische kozakken aan de Pruisisch-Rus-
sische grens herhaaldelijk zulke wan
daden bedreven, zonder dat men zich
te Berlijn er erg druk over schijnt te
maken.
FRANKRIJK.
Dreyftis.
De Dreyfuszaak zal 15 Juni e. k.
dienen voor de vereenigde Kamers van
het hof van cassatie. Eerst zal het
hoi van cassatie de stukken van het
geheime dossier onderzoeken, waar
denkelijk twee dagen mee heen zullen
gaan. Vervolgens zal de raadsheer
rapporteur, Moras, zijn rapport uitbren
gen, de procureur generaal, Baudouin,
zal zijn requisitoir houden en de ad
vocaat van Dreyfus, Mörnard, zal
pleiten.
Naar men verzekert zegt de Temps
zou het rapport van raadsheer Moras
tot de conclusie komen, dat de nieuwe
Het wordt hoog tijd dat wij eens weder
het oog vestigen naar Hugo van Waren,
dien wij op de stoomboot verlaten hebben.
Hoe somber, hoe onbeschrijfelijk zwaar
moedig was hij gestemd toen hij zijn
vaderland achter zich lietHet was of
de geheele weekheid der jaren in Bosch-
en-beek doorgebracht weder over zijne
ziel was gelegd. Zoo was hij getogen
uit het land, waar alles hem reeds ver
laten had. Alles Ach ja, ook Agues,
hij zag haar immers zoo zelden. Toch,
hy mocht niet deuken dat hij van haar
verlaten was hij mocht misschien
niet, schoon het wezen kon Treurige
onzekerheid O lang, lang moest
het nog duren voor hij eenige tijding
door middel van Alida zou kunnen ver
nemen. Betraand stond zijn oog, het
was hem lief, dat de kapitein van het
schip te veel te doen had om op hem te
letten, want die man kende hij, die man
was een rechte zeebonk, een spotter met
alle weekhartigheid, die zich stellig niet
ontzien zou ook met hem den draak te
•teken.
feiten, waaruit de onschuld van Dreyfus
kan blijken, genoeg beteekenen om
het arrest van den krijgsraad van
Rennes te vernietigen. Maar hij zou
van oordeel zijn, dat Dreyfus, evenals
in 1899, opnieuw naar een krijgsraad
moet worden verwezen die de zaak ten
principale zal onderzoeken.
Procureur-generaal Baudouin daaren
tegen zou de onschuld van Dreyfus
bewezen achten door het onderzoek,
dat de strafkamer van het hof van
cassatie heeft ingesteld. Hij zou meenen
dat het hof uitspraak moet doen in de
zaak ten principale en het vonnis van
Rennes moet vernietigen zonder ver
wijzing. Immers zou er voor den mili
tairen rechter niet meer gepleit kunnen
worden over de Dreyfuszaak sedert dat
Esterhazy is vrijgesproken.
De correctioneele rechter te Parijs,
heeft twee voerlui veroordeeld tot 1 en
4 maanden gevangenis en 16 frank
boete, wegens inbreuk op de vrijheid
van arbeid. De voerlui waren 2 Mei
in een van de werkplaatsen van de
Métropolitain binnengedrongen en had
den daar van een paard en wagen de
teugels en de trekriemen afgenomen.
Dat men hier te doen heeft met een
inbreuk op de vrijheid van arbeid lijkt
op het eerste gezicht duidelijk, maar
dat wordt minder duidelijk, als men
de verdediging hoort van de twee voer
lui. Die teugels en riemen waren van
ons, zeiden zij. Waarom mochten wij
die niet meenemen De sleepers
baas bevestigde dat. Het i3 de ge
woonte, legde hij uit, dat de voerlui
Allengs stoomde men de Zuid-Holland-
sche oevers voorbij eindelijk had men
reeds de kust achter zich. Het was
frisch weder. De kapitein was in zijn
schik, de gelegenheid was goed.
Altijd staarde Hugo nog op de nauwe
lijks meer zichtbare kust. De laatste streep
zelfs verdween en nog altijd staarde hij.
De zeelucht, de beweging van het
schip, het gezicht van enkel lucht en
water, dat alles heeft een onbeschrijf-
lijken invloed op ons. Waar die invloed
al te overheersohend wordt, daar gevoelen
wij ons aangegrepen, als viel plotseling
een zware ziekte op ons neder, maar
ook dan, wanneer we nog op de beenen
kunnen blijven, wanneer we ons nog
kunnen diets maken, dat we ons goed
houden, werkt die invloed niet weinig
krachtig op ons denken en handelen.
Alles verkrijgt een geheel andere tint
wat wij krachtigs, doortastends in onze
natuur hadden, verdwijnt; eene over-
gevoeligheid maakt zich van ons meester,
zoo geheel overeenstemmende met onzen
toestandeen lijdelijk afwachten der
ziekte. In die oogenblikken teekent zich
slechts voor onzen geest, wat ons gevoel
heeft aangedaanwij dweepen, wij
glimlachen, wij schreien, al naarmate
denkbeelden voor ons oprijzen. De ruwe
toon noch de werkzaamheid der schepe
lingen zijn in staat, anders dan slechts voor
een oogenblik onze overpeinzingen te
storen.
zelf voor trekriemen en teugels zorgen.
Desalnietteman meende de rechter
dat er inbreuk was gemaakt op de vrij
heid van arbeid.
De secretaris-generaal van de ar
beidsbeurs van Toulon, een zekere Du-
rand, is door de correctioneele recht
bank veroordeeld tot 3 maanden ge
vangenis en 50 frank boete. Hij had
den commissaris van politie een tijdlang
in de arbeidsbeurs vastgehouden.
ENGELAND.
Keir Hardie en zijn partij zijn woedend
op het Hoogerhuis, omdat dit het wets
ontwerp, waarbij aan vreemde werk
lieden het landen in Engeland verboden
wordt, wanneer zij gehuurd zijn om de
plaatsen in te nemen van Engelsche
werklieden, die met hun patroon in
geschil zijn, in tweede lezing verworpen
heeft. Het Lagerhuis had het wetsont
werp met algemeene stemmen aange
nomen. De conservatieven in dat Huis
dorsten er niet tegen te zijn, zeggen de
radicalen, uit vrees voor de werklieden
onder hun kiezers; zij vertrouwden
echter, dat hun geestverwanten in het
Hoogerhuis, die met geen kiezers te
maken hebben, de wet wel zouden
verwerpen. Hetgeen dan geschied is.
Maar Keir Hardie wijt die verwerping
tnede aan de regéering. De unionistische
lords zeiden tot de regeeringals gij
de verantwoordelijkheid voor het wets
ontwerp op u neemt zullen wij het
voor de tweede maal lezenbij de
artikelsgewijze behandeling zullen wij
dan verder zien. Maar de regeering
weigerde. In het Lagerhuis, waar de
En Hugo? Hij was van zijnekindsch-
heid overgevoelig geweest. Niet licht,
meestal nimmer gaat de kleur, die ons
karakter in de eerste jaren onzer jonge
lingschap aangenomen heeft, geheel ver
loren. Hugo's denkbeelden hadden in
Rotterdam wel belangrijke wijzigingen
ondergaan, maar juist de wrevelige toon,
waarin hij, zoodra hij vertrouwelijk met
iemand sprak, zijn ergernis te kennen
geven kon, dat zulk een onrustig leven
alle gevoel verbannen moest, was het
grootste bewijs, dat het in zijn harte nog
gloeide. Thans vooral deed de oude
Hugo zich weêr gelden met onbedwongen
kracht. Hem kwam voor den geest, hoe
hij eenmaal de eenige steun zijner moeder
was geweest, en hoe die vrouw hem was
ontvallen, hoe hij eenmaal de liefde van
Agnes had bezeten, en hoezeer hij zich
thans van haar verwijderde, misschien
wel voor eeuwig. Diep treurig stond
zijn blik, maar niet alleen droefheid blonk
daarin, neen, wat had hij misdaan, vroeg
hij zich af, dat zulke rampen hem treffen
moesten Immers niets 1 Wien was
het te wijten Voor een groot deel geen
ander dan dien oom, dien Ottewal, die
hem vaderlijk de hand had toegestoken,
toen zijne moeder hem ontviel, maar die
hem later wreed verstooten had. Ha,
hoe was het mogelijk dat hij, bij het
afscheid, den man hartelijk de hand had
gedrukt? Was deze mee de bron van
al zijne ellende Die vrouw.maar
wet door Keir Hardie's partij voorgemeld
werd, hield de regeering zich onzijdig
dat wou ze nu weer doen. Toen ver
wierpen de unionistische lords de wet
dadelijk bij de tweede lezing. Dit wreef
Keir Hardie Donderdag de regeering
in het Lagerhuis onder den neus.
De liberale bladen zeggen echter, dat
Keir Hardie gevallen is in den kuil;
die de unionisten voor hem gegraven
hadden. Zij wilden het tusschen de
onafhankelijke arbeiders en deregeering
tot een botsing laten komen, en dat is
hun voorloopig gelukt. Zijn partij moest
echter begrijpen, dat er over groote
kwesties de onderwijswet, de onge
vallenwet een botsing met het Hoo
gerhuis te wachten is, en daarom kon
de regeering het niet over deze zaak
van minder belang tot den strijd laten
komen. De radicalen de Star o. m.
vatten den handschoen echter op,
en zeggen, dat de strijd tusschen het
volk en het Hoogerhuis ,dat ver
gulde lijkenhuis" nu geopend is.
ZUID-AFRIKA.
Er is in Natal gevochten, en wel bij
Ketsjwajo's graf. Naar 't heet, dreven
de Engelschen hun vijand het bosch
inmaar dat is juist, waar de Engel
schen den vijand niet willen hebben.
Eenige krijgers van Bambata, die den
volgenden dag uit het bosch kwamen,
werden gepakt.
Te Mbiza is een Engelsch opzichter
in zijn kamp gedood.
Lord Selborne heeft in een toespraak
tot het tweede Transvaalsche vrijwil
ligerskorps, dat naar Natal gaat, ge-
wat ging hem die vrouw aan. Aan het
sterfbed had de broeder zijne zuster be
loofd om hem te beschermen, dergelijke
beloften zijn heilig, daarmede had die
vrouw niet te maken. Zij was vrij, hij
was een meineedige
De bitterheid, de wraakzucht werkt
nimmer krachtiger, als dan wanneer men
alleen het gekrenkte gevoel spreken laat.
Men wil vergelden, zij het op edele wijze,
maar men wil doen gevoelen, dat men
zich gekrenkt acht.
Was zoo Hugo's toestand gedurende
den eersten dag, ook den volgenden ging
het niet beter. Naarmate de zee on
stuimig of stil was, verhief ziclj bij hem
het gevoel van zeeziekte, zoodat hij onop
houdelijk in den toestand verkeerde van
een krauke en een herstellende en dit
moest de overgevoeligheid immers aan-
kweeken Was er nu nog iets geweest
wat zijn geest afleiding schenken kon,
was de kapitein of een ander der schepe
lingen een geestig, verstandig, niet al te
grpf man geweest, het had waarschijnlijk
weldadig gewerktnu echter, zonder
andere passagiers, en alleen overgelaten
aan de slingeringen van schip en gevoel,
was Ottewal altijd en altijd de figuur,
die zijne ziel verontrustte gelijk een
nachtmerrie. Eene opwinding van zich
zelve was daarvau het noodzakelijk ge
volg, en daar hij dan toch eindelijk be
hoefte gevoelde om iets uit te voeren,
had hij de pen in de hand om ziju
