EIND GOED U WL
Jaarg.
*0 6.
ffoetisrivr April 1006.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwscli-Vlaanderen.
F. ilIELEMW,
\XEL.
Buitenland.
FEU ILLETO N.
wiiiscm;
COIR AAIT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrfldagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Cent; franco per post SCent.
Voor België 70 Cent. AfzonJerlij Cent.
DRUKKER—UITGEVER
ADVERTENTIËN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
DUITSCHLAXD.
Van de 30,000 krijgsgevangen Fran-
sche soldaten die in den oorlog van
1870/71 te Mainz ondergebracht waren,
zijn er 989 gestorven en op het kerkhof
daar begraven. Volgens een overeen
komst met de Fransche regeering, zal
hun gebeente nu opgegraven, verzameld
en in twee groote graven opnieuw ter
aarde besteld worden.
De sedert Augustus te keer gaande
vuurspuwende berg op het eiland Sa-
waiï (Duitsch Samoa) is in de laatste
weken weer erg aan het rommelen.
Bij Toapepe heeft de lavastroom de
zee bereikt. Hij heeft totnutoe vier
dorpen met hunne plantages verwoest.
Hoewel er geen menschen zijn omge
komen, zal het Duitsche bestuur toch
een hulpverschaffing op groote schaal
moeten inrichten, om de onbehuisden
aan nieuwe hutten en plantages te
helpen. De dakloozen genieten nog
altijd gastvrijheid in bevriende dorpen.
Aan den Rijksdag zal zoo spoedig
mogelijk een som voor den aankoop
van land gevraagd worden.
De correspondent van de T&glische
Rundschau te Munchen deelt eeuige
bijzonderheden mede over de stokoude
vrouw Josefa Eder, die op 19 Maart te
Spitzendorf haren ll8den verjaardag
heeft gevierd, wat uil de registers van
de parochie ambtelijk bevestigd is. Zij
is nog zoo krachtig en opgewekt, dat
zij barrevoets langs de moeilijke en
17)
Nu kwam Hugo bijna dagelijks, ge
durende de zomermaanden, in de huis
kamer van Ottewal, en Alida en Hugo
werden vrienden, ja niemand was er die
hem nog troost kon verschaffen dan zij.
Hem wezenlijk helpen kon zij echter
niet, immers, had zij al eenigen invloed
op Ottewal, deze werd geheel verlamd
door die zijner gade, maar bedaard en
met zachtmoedigheid spoorde zij den
jongeling aan om te vertt ouwen, eerst
op God en dan op zich zeiven. Zij wist
zijn gevoel van eigenwaarde op te wekken,
en hem te bewegen om zelf te zoeken,
en zich door alle moeielijkheden een weg
te banen tot haar die hij lief had, en,
wees hij op den slechten tijd, die hem
dat geheel onmogelijk maakte, zij maande
hem aan om geduld te oefenen, maar
tevens, zij keurde het af dat hij zoo
weinig teeken van leven bij Agnes gaf,
zij meende, dat, waar zij elkander reeds
zulke blijken van sympathie gegeven
hadden, het ook de plicht van deze was
om te wachten, en de onvoorziene ver
tragingen daarin geen verandering maken
mochten, althans zoo lang Agnes van
zijne genegenheid overtuigd zoude blijven,
heuvelachtige wegen van hare woon
plaats loopt68 jaar geleden heeft ze
reeds haren man, een armen houthak
ker, verloren, die lm; niet veel meer
dan drie kinderen achterliet. Nu woont
zij bij haar oudste dochter, een vrouw
van 85 jaar, in en wo.'lt laar als stam
moeder van een talnj c nakroost geëerd. -
Verleden jaar is de best nog met
Paschen een uur ver naar het doip
Tittling gewandeld, om er te biechten.
Voor wie de bergachtige streek van
het Beiersche woud kennen, wil dat
wat zeggen, en menige vrouw die 50
jaar jonger is, ziet, om de vermoeienis,
van dien biechtgang af. Haar leven
lang heeft Josefa niet anders gegeten
dan den schralen kost van de arme
boschbewonerszure melksoep, meel
knoedels, zuurkool en aardappelen
Vleesch kent men in die streek bijna
alleen van hooren zeggen. Hare bloed
verwanten doen met hun karige mid
delen voor het oudje wat zij maar
kunnen, maar weelde zal zij wel nooit
van haar leven kennen. De hoofdzaak
voor haar is dat zij 's ochtends haar
koffie krijgt. Een bescheidener wenseh,
voor een vrouw die in drie eeuwen
geleefd heeft, kan men zich moeielijk
voorstellen.
FRANKRIJK.
De bladen geven uitvoerige beschrij
vingen van het beleg en van den strijd
dien de troepen ge voer 1 hebben tegen
het door de in oproer verkeerende sta
kers bezette Li.évin. Eerst laat's avonds
werd het leger meester van de plaats.
Het kranig gedrag der officieren en
dat het dus al te conciëntieus was van
zijne zijde om haar geheel te veronacht
zamen, dat toch voor haar zeker ook
geene zaak ter wereld onaangenamer
W klli.
E w rk-'lijk schiep hij moed, werkelijk
it c u zdf te vinden, wat hij
ion 'ren mei verkrijgen kon.
Het -tuk speelt in onzen tijd en in ons
land, liet spreekt lus van zelf dat zijn
streven te vergeefs was.
„Zoo kan het niet blijven 1" riep hij
eindelijk op mistroostigeu toon uit. De
zomer was reeds voorbij, zoodat mevrouw
Ottewals schepter weder zwaar op de
ouderhoorigen drukte, en Hugo had
eindelijk eens gelegenheid gevonden Alida
alleen te spreken.
„Neen, Hugo," zei Alida op vastberaden
toon, „dat kan het ook nietSpreek
open met oom
„Met hem, maar dat is even goed als
dat ik met haar spreek, en.
„Neen, niet volkomen, zij wil u wel
verwijderen en dus hij ook datzijn wij eens."
//Nu, en wat moet ik dan.dan heb
ik immers niets meer over."
//Ge moet naar buitenslands."
„Buitenslandsen Agnes?"
„Zij zal wachten. Spreek met oom,
hij zal u gelegenheid verschaffen, om
ergens anders vooruit te komen."
Hij bleef lang in gepeins verzonken.
Toch zeide hij eindelijk: „ik zal er over
nadenken."
troepen, die tot de uiterste grens van
geduld en koelbloedigheid gaan, wekt
algemeene sympathie en bewondering.
Maar het misbruik, dat de stakers er
van maken en het aantal gewonde mi
litairen, maken den toestand gevaarlijk
en gespannen, daar elk oogenblik de
troepen uit noodweer tot het uiterste
kunnen moeten komen. Vandaag zullen
er in het geheel 26.090 man militairen
in Noord Frankrijk aanwezig zijn.
ITALIË.
Professor Matteucci seint van het
observatorium, dat behalve de door den
wind opgejaagde asch uit den vulkaan
ook giftige gassen het verblijf op den
waarnemingspost tot een kwelling ma
ken. Het schijnt, dat de deuren en
vensters van dien aard zijn, dat men
die gassen niet buiten kau houden en
Matteucci heeft het daarom no lig
geoordeeld, alle personen, die met
rechtstreeks bij den dienst op het obser
vatorium betrokken zijn, weg te sturen.
Den ganschen dag kronkelden zich
onder den hevigen winddruk reusach
tige zuilen van asch door de lucht.
Zooals de geleerden voorspeld hebben
heeft zich in Sant' Anastasia en op
andere plaatsen giftig kooloxydegas
gevormd, zooals zich dat ook in de
vermaarde Hondsgrot op Capri bevindt.
Van overheidswege is de bevolking
daarom gewaarschuwd nooit in kelders,
slaapkamers of andere afgesloten ruim
ten te gaan zonder licht. Want gaat
dit uit dan heeft men het bewijs, dat
er zulke gassen zijn.
De opstuivende aschwolken bemoei
lijken de hulpverleening zeer.
DeD volgenden dag reeds gaf hij zijne
begeerte aan Ottewal te kennen. Deze
was nit den brand, nu het verzoek van
zijn neef zelf kwam. Hij paaide zijn
geweten er mede, dat hij den neef nooit
had verzocht' om heen te gaan en deed
het onmogelijke om hem eene goede
plaatsing te bezorgen. Het gelukte vol
komen. De bestemmingsplaats werd St.
Petersburg, en het vertrek was zeer kort
op handen. Hugo deed intusschen alle
moeite om eerst Agnes nog eens te ont
moeten, doch Rentinck, die er nu bepaald
tegen was geworden, dat die twee nog
aan elkander zouden denken, verhinderde
het.
„En nu moet ik gaan," zei Hugo tegen
Alida op zekeren dag, met tranen in de
oogen, „zonder haar zelfs gezien te
hebben. Waarom ga ik, nu ik haar toch
verloren heb."
„Verloren? waarom Hugo? schrijf haar."
„Zal zij den brief ontvangen Hij,
haar vader is er immers tegen, en.
„Schrijf een brief Hugo, en geef mij
dien, ik zal er voor zorgen, de eerste
gelegenheid de beste. Ge vertrouwt mij
toch niet waar?"
En hij deed dit, en nam met ee1 j
beklem t gemoed afscheid vau Audi, j
eenige die zich zijner had aangetrokken j
in zijne diepe neerslachtigheid. Ottewal I
bracht hem zelf naar hel stoomsciip, I j
mm deed betrekkelijk veel voor hem, j
gaf hem alles mede wat hij gaarne had, J
RUSLAND.
Alle indertijd wegens de staking ont
slagen post- en telegraafbeambten wor
den weder aangenomen. Stetkewitsj,
de nieuw benoemde postdirecteur te
Petersburg, heeft reeds 217 ontslagen
beambten teruggenomen. De adminis
tratie schijnt niet alleen genegen, die
beambten weder in dienst te nemen,
wier ontslag definitief was vastgesteld,
maar wil ook de ontslagen voormannen
van het Al-Russische postverbond hun
betrekking teruggeven.
Deze verzoenende houding van het
Russische postbestuur zal, hoopt men,
hare werking op de post- en telegraaf-
beambtén niet missen.
In Odessa heerscht, vooral in uni-
versiteits.cringen, groote verontwaardi
ging over de huiszoeking door kozakken
en politie igenten gehouden in de col
legezalen en ilinie.ceu van de hooge-
school, benevens de woningen van
professoren, naar bommen en wapenen.
Men vond slechts wat oude kransen
en een aantal verboden geschriften,
toebehoorendeaau professor Kasanetsky.
Het is de eerste maal, dat zoo iets in
een autonome hoogeschool plaats heeft.
Te Moskou heeft op 't oogenblik een
congres van conservatieve en reactio
naire vereenigingen plaats, waaraan
zoowat 300 personen deelnemen. De
metropoliet Wladimir wijdde het congres
in met een plechtige mis.
De priester Wostergof verklaarde in
zijn openingsrede, dat die drie grond
zuilen van het Russische rijk steeds
bleven de autocratie, de rechtgeloovig-
en was overdreven zelfs in het moed
toespreken en in allerhande soorten van
hartelijkheden, maar, toen eindelijk dat
stoomschip van wal zette, toen hij nog
met de oogen dien wapperenden zakdoek
volgde, toen ten laatste het geheele vaar
tuig voor zijn blik verdween, toen glom
er toch een traan in 's mans oog, een
traan, die hij met zorg verborg om niet
het ongeluk te beleven, dat iemand er
hem op attrapeeren mocht. Neen, al die
cadeaux, al die hartelijkheden van de
laatste dagen, hadden zijn geweten niet
tot zwijgen gebracht, de klopper herinner
de hem onophoudelijk er aan „bij het
sterfbed mijner zuster heb ik beloofd
hem tot vader te zullen strekken."
Hij kwam te huis. Karei kwam hem
vroolijk te gemoet. Geen wonder waarlijk,
alleconcurrentie was verdwenen. Mevrouw
juichte in haar harte, maar zei koeltjes
wat zie je bleek, OttewalBen je niet
recht wel Hij gaf geen antwoord maar
liep naar het kantoor, waar hij thans
alleen kon zijn.
Slechts ééne had den man volkomen
begrepen. Alida sloop zachtjes naar
hem toe.
Beste oom, zeg mij toch, hoe was hij
g --c nd. Oen ik kau mij zoo goed be-
gi'.jpen, hoe het u hinderen m iest."
„Ja, jammer, jammer," sprak hij,
zon'ii brave jong iïmiI k a gaarne
eu toen, net kóu uiet anuers, het
moest."
