mi GOED Al GOED.
12'5 Janrg.
Ao. 4.
Zaterdag 14 April 11106.
m dU IJ
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIFLFU W,
Buitenland.
FEUILLETON.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Cent; franco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIËN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Wegens het Paaschfeest
zal a. s. Dinsdag geen
nummer van dit blad verschijnen.
DE UITGEVER.
DUITSCHLAND.
Van een reis van keizer Wilhelm in
dit voorjaar schijnt niets meer te zullen
komen.
De Börsen-Courier meldt dat er van
een tocht naar de Middellandsche Zee
vooreerst geen sprake is. De Keizer
gaat heelemaal niet naar het buitenland.
Het tegenbezoek aan den Koning van
Spanje zal pas later aan de orde komen.
Te Posen is de musketier Rosinski,
die wegens moord ter dood veroordeeld
was, uit de gevangenis uitgebroken.
Er waren scherpe voorzorgsmaatregelen
genomen, om te verhinderen dat Ro
sinski en een kameraad van hem in
de cel ernaast zouden ontkomen. Voort
durend ging er een schildwacht langs
de twee cellen, die de gevangenen door
een kijkgat bespiedde. Rosinski had
van zijn bedd'elaken en eenig lijfgoed
een pop gemaakt, kroop zelf onder het
ledikant en bracht zoodoende de schild
wacht in den waan dat hij rustig sliep.
Terwijl de schildwacht meende dat hij
niet meer naar den slapende behoefde
te kijken, boorde Rosinski kalmweg een
gat in den vloer, waarschijnlijk met
een spijker, die later gevonden werd.
De plaats die hij had uitgekozen was
gelapt. Na korten tijd was de opening
15)
De makelaar had goede jaren gehad.
Hij had dan ook steeds geweldig hard
geloopen en dat is een groote aanbeveling
voor een makelaar. Toen hij zooveel
geld verdiende, moest hij ook toonen dat
hij veel te doen had, en dus was hij
een »rojale kerel," want de winnende
hand is mild. Hij bleef mild, ja hij
werd zelfs nog //rojaalder kerel" toen de
verdiensten wat begonnen te verminderen,
niet zoo zeer uit zucht tot verkwisting,
dan wel omdat hij toonen moest, dat hij
nog genoeg te doen had, al gingen al-
gemeeu de zaken wat achteruit. In dien
tijd was Hugo bij hem op het kantoor
gekomen en het gebeurde niet zelden,
dat des avonds te tien ure de wandelaars
op straat konden zien, dat op het kantoor
van dien makelaar nog licht brandde.
Het is waar, als men dan naar binnen
had gegluurd, had men oom zien lezen
in een nieuwe Rotterdammer en neef in
een oprechte Haarlemmer.
Intusschen was het in het eerste jaar
nog tamelijk druk, vooral in de oogen
van Hugo, die aan zeer weiuig werk
zaamheid gewoon was, en verminderden
de zaken, Ottewal ijverde des te meer
zoo groot dat Rosinski er door kon en
in een cel terechtkwam die niet bezet
en dus niet afgesloten was. De boef
ging daarna kalm naar buiten, sloeg
een koekoek in en klom daardoor naar
buiten. Aan het glas moet hij zich
leelijk bezeerd hebben, want men heeft
later een heel eind een bloedspoor
kunnen volgen.
De schildwacht op de gang had wel
bij het doorboren van den vloer ge-
druisch gehoord, maar meende dat het
uit de verdieping beneden hem kwam.
Pas tegen 3 uur 's ochtends haalde hij
den bewaarder en werd men de vlucht
gewaar. Een afdeeling bereden sol
daten heeft dadelijk de bloedsporen
gevolgd en in alle richtingen gezocht.
Maar Rosinski, die in de uniform van
zijn regiment was, is nog altyd niet
gepakt.
FRANKRIJK.
f)e rnijnwerkersstakinf!
In het congres van vertegenwoordi
gers der vakvereenigingen uit de kolen
bekkens Pas-de-Calais, Nord en Anzin,
te Lens gehouden, hebben 45 afdee-
lingen zich verklaard voor de hand
having van den looneisch van 7 frank
18, maar tevens ingenomenheid betuigd
met het denkbeeld van een nieuwe
bijeenkomst tu3schen patroons en werk
lieden. Zeven atdeeliugen wilden hand
having der eischen en geen bijeenkomst.
De afdeeling van Bruay stemde niet
mee. Na afloop van het congres heeft
Basly den president van de vertegen
woordigers der patroons met de beslis
sing van het congres in kennis gesteld.
om nog het een en ander tot stand te
brengen. Meestal mislukten zijne po
gingen, maar meu weet dat dit niet zelden
de werkzaamheden slechts vermeerdert.
Weldra echter hield ook dat op, en, of
schoon de makelaarsaffaire bekend stond
als eeue zeer goede (eene oude reputatie,
gestaafd door groote verteringen, doet
veel af,) de verdiensten werden luttel.
Om daarom nu juist op een minderen
voet te gaan leven, dat was van Ottewal
niet te vergen. Het natuurlijk gevolg
was, dat zijn humeur on verdragelij k
werd, waaronder echter, daar hij in de
wereld altijd dezelfde vroolijkheid behield,
vooral Hugo leed.
De makelaar was niet dom genoeg om
de onhoudbaarheid van zijn toestand niet
in te zien. Halve nachten bleef hij
slapeloos om na te denken over een
middel van herstel. Zou hij iets anders
beginnen Maar hij wist van niets dan
van zijn vak. Hugo werd hem een doorn
in het oog. Hij had toch den neef uitzicht
gegeven van eenmaal aandeel in zijne
zaken te zullen krijgen, en hoe zou dit
nu gaan, daar de affaire zoo achteruit
ging? Zou hij Hugo teleurstellen Zijn
goed hart gedoogde dit niet, te meer daar
hij den jongen man gaarne zag.
Als hij dan lag te peinzen over zijne
toekomst, dan kwam hem nog maar een
reddingboei voor den geest. Hij be
woonde een huurhuis, en dat huis kwam
toe aan eeue zekere weduwe van Ulk.
Het was zeer druk in de straten van
Lens, terwijl het congres vergaderde
op het stadhuis. Wel tien of twaalf
duizend menschen stonden in de buurt
van het stadhuis bijeen. Daar kwam
een optocht van vrouwen aan, honderd
vrouwen, met tromslagers en trompet
ters voorop, met rood-wit-blauwe en
zwarte vlaggen. Zij voerden een groot
bord mee, waarop te lezen stond Wij
willen 7 frank 18. Voor dien vrouwen
stoet ging de menigte op zij. De stoet
naderde het stadhuis tot aan het cordon
der politie. Toen werd de internationale
aangeheven. Om 12 uur was het con
gres afgeloopen.
ITALIË.
Uitbarsting van den Vesuvius.
De verwachting, dat met het bedaren
van den Vesuvius de instorting van de
kerk te San Giuseppe de laatste treur
mare uit Apulië zou zijn is op droevigen
wijze beschaamd. De ramp, die Napels
Dinsdagochtend heeft getroffen, is al
bijna even erg.
Napèls baadde zich in een heldere
atmosfeer en schitterend zonnelicht
Dinsdagochtend, langzamerhand terug-
keerende tot kalmte na de verschrik
kingen der laatste dagen, toen plotseling
een verschrikkelijke slag werd gehoord.
In een oogwenk was bekend, dat het
groote dak van de markthal Monte
Oliveto was ingestortzooals later bleek
onder het gewicht van de asch en het
zand, dat de Vesuvius over Napels had
uitgestrooid. Van alle kanten liep de
bevolidng te hoop kermende vrouwen
poogden in den reusachtigen puinhoop
De dame was eigenaresse van verschei
dene woningen ert had den naam van
eene moeielijke tante te zijn, maar hij
had daar nooit over kunneu klagen,
integendeel, hij had altijd een zekere
welwillendheid bij haar gevonden, die
ja, wel wat bijzonder was. Ze
naderde de veertig met rassche schreden
en zag er tamelijk goed uit, maar Otte
wal had te minder sympathie voor haar
gevoeld, naarmate hij meer blijkeu van
de hare had ondervondeu. Zijn huwelijk
was zeer gelukkig geweest, zijn weduwe
uaarsleven verveelde hem sinds lang, en
wanneer men hem vroeg, waarom hij
niet hertrouwde, dan antwoordde hij, dat
hij daartoe zeer genegen zou zijn, mits
hij maar iemand vond, die hem leek.
Misschien lag er op den bodem zij us
harten een andere grond, de nog steeds
onuitwischbare gedachte aan de over
ledene, maar over zulke gevoelens schaam
de zich een Ottewal. Evenwel, naarmate
zijne zaken achteruit gingen, scheen de
rijke weduwe van LTlk meer charmes
voor hem te verkrijgen, en eindelijk
besloot hij dan ook maar, haar ten
huwelijk te vragen. De lang gewenschte
hand werd dadelijk aaugegrepeu. Daar
was geen reden om lang te wachten en
zij trouwden een paar maanden na de
declaratie van zijn kart de eerste
declaratie van hare zijde had veel vroeger
plaats gehad.
Mevrouw Ottewal, vroeger weduwe
hun mannen te bereikenwanhopige
mannen hun vrouwen en kinderen.
Zooals meer bij groote rampen schimp
ten verbijsterde lieden op de langzaam
heid van het reddingswerk, die toch
noodig was om nieuwe ongelukken te
voorkomen. Een sterk cordon van
carabinieri hield met moeite het publiek
terug, dat zich op de ruïne wilde wer
pen, waaruit vreeselijke kreten van
pijn en om hulp opstegen. Evenals bij
de ramp te Nagold in Wurtemberg de
vorige week werden ook hier de slacht
offers akelig verminkt voor den dag
gebracht. Men schatte hun aantal op
12 dooden, 2 stervenden, 24 zwaar- en
100 lichtgewonden. Een leger van
dokters, verplegers, politieagenten,
brandweermannen en bootwerkers hield
zich bezig met de redding en verzorging
der bedolvenen. De hertog en de her
togin van Aosta bezochten de markt
spoedig na de ramp en begaven zich
daarna naar het Pelgrims-hospitaal om
de gewonden toe te spreken. De dooden
zijn ten deele onherkenbaar.
Omtrent de catastrofe te San Giuseppe
lezen wy nog, dat Zondagavond om 5
uur een asohregen op de plaats neer
daalde, die 's nachts dichter werd. De
pastoor deelde zijn kudde mede, dat
's morgens een mis zou worden gevierd
om uitkomst af te smeeken. Toen de
godsdienstoefening begon waren hon
derden aanwezig, maar niemand had
gelet op den z waren hoop asch, die op
het dak der kerk lag opgestapeld. Ora-
.streeks 9 uur toonde de priester aan
de geloovigen het beeld van den Heili-
van Ulk, was eene groote, eenigzins
grove vrouw, met donker bruine oogeu,
die blijken gaven van veel eMrgie. Ze
sprak veel en niet altijd slecflt, ze wist
wat ze wilde, daarom wilde ze dan ook
met kracht. Ze had gewild met Ottewal
te trouwen, en het was geschied, ze
wilde het zestienjarig zoontje Karei, dat
zij mede ten huwelijk had gebracht, in
de zaak van den makelaar opgenomen
zien, en het zou alzoo geschieden. Dat
was het hoofddoel met het huwelijk ge
weest, want het jougskeu was de appel
harer oogen. Dat ook Ottewal onder de
algemeene gang van zaken gebukt ging,
had zij spoedig bemerkt; dat hij buitendieu
van zichzelven weiuig middelen bezat
wist zij reeds lang, maar zij had voor
deu man altijd eene zekere achting ge
koesterd, die intusschen niet verder ging,
■dan dat zij in hem juist een goeden en
praktischen opvoeder voor Karei zag.
Dat Hugo haar zoon zeer in den weg
stond bespeurde zij eerst later, zoodra
zij het echter zag, was haar besluit ge
nomen Hugo moest verwijderd worden
Hoe zij alle middelen, meer en minder
geoorloofde, daartoe in het werk stelde,
hoe zy uren lang haar zoon inspireerde
voor het vak van zijn stiefvader, hoe zij
haar best deed om deu jongen aan hem
te boeien eu daardoor tegelijk haai invloed
op den echtgenoot te vermeerderen, hoe
zij een levendig deel nam aan alles wat
de affaire betrof, zoodat Otiewal verheugd
