n u u L
No. (>0.
Woensdag t November I 905.
2le Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
Jiruniiii 91
voor Z e e u wis c li - V1 a a n d e r e n.
F. DIELEMAN,
Buitenland.
FEUILLETON.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
A B 0 N N E M E N T S P R IJ S
Per 3 Maanden 50 Cent; iranco per post 60Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIËN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
BELGrIE.
Woeste heeft Vrijdag in de Kamér
hevig tegen Helleputte uitgepakt. De
eene hatelijkheid over de andere heeft
hij hem naar het hoofd geslingerd.
Binnenskamers mogen de fracties van
de clericale partij bezig zijn tot eenheid
van gedachte te geraken, in de open
bare vergadering hebben zij er geen blijk
van gegeven. Ook de socialisten meng
den zich in het gevecht. Zoo stond
Woeste soms tegenover Helleputte en
Vandervelde tegelijk, wat hij Helleputte
als een schande toerekende.
De deskundigen zijn het niet eens.
Helleputte staat tegenover tal van
andere deskundigen. Ik buig voor de
andere deskundigen, zei Woeste, en
houd mij aan de meeniug der regeering.
De regeering is van alle kanten inge
licht. Het plan voor de havenwerken
maakt een bres in de fortenrij om Ant
werpen. Er zijn dus nieuwe forten
noodig. Geen regeering zou de verant
woordelijkheid op zich nemen tegen
over het buitenland, Antwerpen van
verdedigingsmiddelen te ontblooten.
Deze regeering is van oordeel, dat de
twee deelen van het wetsontwerp on
afscheidelijk bij elkaar behooren. Ook
de liberale partij zou de opening in
de fortenrij niet laten voortbestaan.
En wat de socialisten betreft zei Woeste,
dat is een partij van afbraak, daar heb
ben de regeeringsgezinden geen reke
ning mee te houden.
Woensdag zal Woeste zijn rede voort
zetten.
i Uil F BUI
Historisch Romantisch Tafertei.
uit de Zwolsclie Geschiedenis (1362).
U4)
Met eiken stap, waarmede hij het bis
schoppelijke leger naderde, klom de angst
en verbittering bij den monnik, en na
eenige vergeefsche pogingen gedaan te
hebben om zich uit de handen van zijne
geleiders los te rukken en te ontvluchten,
wendde hij zich nogmaals tot den hopman,
en zeide met eene sidderende stem:
//Walter, mijn zoon! zult gij een dienaar
der heilige kerk om eenen enkelen mis
stap aan het verderf overgeven laat mij
los, Walter! en ik zal u eene reliqui,
een beentje uit het bekkeneel van den
heiligen Michaël schenken, dat u tegen
eiken houw en zwaardslag zal beschut
ten V'
//Verduiveld! spreekt gij waarheid,
patarheeft dat beentje die wonderbare
kracht?" vroeg Walter ougeloovig.
#Geen staal of ijzer zal hem treffen,
die daarmede gewapend is antwoordde
de monnik plechtig, terwijl in zijn bleek
gelaat weder een lichte straal van hoop
doorblonk.
tfDan zoude ik de schandelijkste woe-
PORTUGAL.
De trein van Madrid met president
Loubet is Vrijdagmorgen om 11 uur
te Lissabon aangekomen. Koning Car
los was aan het station om den presi
dent te ontvangen, zoo ook prins Lode-
wijk Philips, de zoon, en de hertog van
Oporto, de broeder des Konings.
Het ging huiselijk toe bij de ontvangst,
veel huiselijker dan in Madrid. Het
publiek was op het perron toegelaten
en de orde was vrijwel aan het publiek
overgelaten. Wat niet wegnam, dat
de president hartelijk ontvangen werd;
de menschen juichten voor Loubet,
voor Frankrijk en voor hun koning.
Een compagnie cadetten bewees de
militaire eer, en daarop ging het de
stad in. Er reden 7 rijtuigen in den
stoet, 7 vergulde koetseri, elk met, 6
paarden bespannen, dp paarden bestuurd
door mannen met gepoederde pruiken.
Tegen het elders gevolgde gebruikkwain
het rijtuig met de twee staatshoofden
achteraan. Langs den weg stonden
kinderen geschaard, die met Fransche
vlaggen zwaaiden, en in een der hoofd
straten zong een koor van 1600 men
schen de Marseillaise.
Overal opgewondenheid. Het publiek
bewoog zich vrij, evenals aan het sta
tion, en om de soldaten die netjes in
den pas rondom het koninklijk rijtuig
marcheerden, stoorden de menschén
zich niet. Zij drongen tot het rijtuig
door en zoo werden koning Carlos eu
president Loubet naar het paleis opge
bracht omstuwd van juichende drom-
keraar zijn die ooit op twee, beeneu
rondloopt, indien ik er u van beroofde.
Houd het morgen den beul voor den
neus, als hij gereed staat, om u den
kalen knikker van een te splijteu," ant
woordde de hopman lachende, hetwelk
de monnik met eene vervloeking be
antwoordde.
#Een beentje uit het bekkeneel van
Sint Michaël draagt gij bij u, pater ?'-
vroeg Razonius met een onnoozel gelaat.
„Ik bezit het gansche bekkeneel in mijne
verzameling van squeletten, echter ont
breekt er een stukje van den neus aan
misschien is het dat hetwelk gij be
waart."
Walter wierp den trompetter eenen
bestraffendeu .blik toe, maar een geheime
wenk van dezen deed hem zwijgen.
z/Hier is het, mijn zoon fluisterde,
de monnik zacht (een uitgedroogd beentje
te voorschijn halende)//kunt gij daar
mede het geheele bekkeneel volkomen
maken, dan bezit gij eenen schat, die
met geen goud te betalen is, én gaarne»
schenk ik het u, zonder andere belooning
dan dat gij de koord om mijne handen
een weinig losser bindt."
Langen tijd bekeek dé heelmeester
het kostbare voorwerp bij het heldere
maanlicht, met eene belangstelling, die
op nieuw de hoop vau den monnik op
wekte, en in geene kleine mate vaster
werd, toen eindelijk de trompetter zeide
z/Pilleu en lavementen de monnik heeft
Het is verder een feestelijke dag ge
weest, besloten met een galadiner in
het Ajuda-paleis.
De bladen zijn vol lof ovér Frankrijk
en Loubet.
ITALIË.
Koning Victor Emmanüel en zijn ge
malin zijn Vrijdagochtend om 11 uur
te Genua aangekomen op het nieuwe
station te Brignole. Naast de officieele
wereld was een afvaardiging van officie
ren van het ter begroeting overgeko
men Fransche eskader aanwezig. In
den loop van den dag kwam een Engelsch
smaldeel binnen en een Amerikaansch
oorlogsschip. De regeering is vertegen
woordigd door den minister-president
en de ministers van marine en opèn-
bare werken. Prachtig weer begun
stigt de feestelijkheden ter eere van
Genua's handelsexpansie.
RUSLAND.
De correspondent van de Times te
Petersburg heeft van een hoog perso
nage het volgende oordeel over den
toestandDe oproerlingen zijn goed
gewapend en van bommen voorzien.
De Russisch eregeering heeft blijk
baar haar gezag in de provincies prijs
gegeven. Zelfs te Petersburg is het
twijfelachtig, of de regeering haar ge
zag kan handhaven. De troepen zijn
onbetrouwbaar, ook de keizerlijke garde;
de staatsambtenaren steunen de stakers
openlijk. De Russische zegsman ver
klaarde geen anderen uitweg te zien dan
dat de Tsaar afstand doet van zijn troon.
waarachtig gelijkhet is het voorste
neusbeentje van
z/Uwe kennis is grooter dan die van
eenig sterveling, welken ik immer aan
trof; want wien ik ook de reliqui heb
vertoond, niemand koude mij zegge'n tot
welk gedeelte van den heiligen Michaël
het behoorde," hernam Willibald, terwijl,
ondanks zijn vreeselijke angst, eeü lichte
spot over de Onnoozelheid van Hen heel
meester in zijn bleek gelaat lag uitge
drukt.
//Ik geloof u gaarne pater," hernam
Razonius, //want niemand zou ooit op
de gedachte komen, dat de heilige mon
nik Willibald eene reliqui bij zich droeg,
dewelke niets andera is dan een stukje
uit den neus vaneenen aap
De schorre, snijdende gil van woede|
welken de monnik uitstiet, vermengde
zich met het schaterend lachen van den
hopman, die op nieuw den verbitterden
en bespotten pater eenen krachtigen por
met de vuist in de, zijde gaf, welke hem
bijna voorover dééd tuimelen. Einde-*
lijk bereikte de treiu de tent van dén
bisschop, voor" welke dé groenzijden ba
nier van Sint Maarten was opgericht.
Deze tent, die bijzonder ruim en met"
eene kostbare pracht was versierd, was*
door een kleed van purperlakeu, metl
gouden franjes bezet, in twee deelen ge
scheiden, waarvan het voorstè tot een
vertrek waarin de edelen en ridders
konden ontvangen worden was ingericht,
De Daily Telegraph verneemt uit
Petersburg Witte is naar Peterhof ver
trokken, waar hij vijf uren lang met
den Keizer in gesprek was.
Geheel Petersburg verklaarde dat
de Keizer finaal geweigerd had, om
Witte's program van hervormingen
goed te keuren. Daartoe was de Kei
zer bepraat door de hofpartij, welker
leiders, o. a. Stisjinski, sturmer en
Ignatiëf, een heimelijke vergadering
hebben gehouden in het paleis van
grootvorstin Marie. Men noemde daar
Witte een Mirabeau, zijn volgelingen
Jakobijnen en zijn program onuitvoer
baar, zonder dat Rusland ten onder
gang gedoemd wordt.
De correspondent van de Daily Tele
graph is nochtans overtuigd dat de
hofkliek de nederlaag moet lijden en
dat de afkondiging van e'en Russische
grondwet ophanden is, maar dat de
Russische Keizer daarmee vermoede
lijk in het noodlot van Alexander II
zal deelen. De Poolster, het jacht van
den Keizer, ligt intusschen onder stoom,
om den Keizer eü zijn gezin zoo noodig
veilig naar Denemarken te voerener
is een uitgelezen bemanning aan boord,
gelijk op de vloot die de Poolster zal
begeleiden.
Volgens den correspondent, hebben
de spoorwegstakers alleen den Siberi-
schen spoorweg ongemoeid gelaten en
trekt de regeering daarvan partij, door
in allerijl Siberische regimenten naar
Rusland over te brengen.
De Standaard verneemt uit Peters
burg De voortvarendheid waarmede
de arbeiders het werk, zonder vooraf-
terwijl het achterste gedeelte voor des
bisschops bijzonder gebruik was bestemd.
Op dit tijdstip was van Arkel gezéten
aau eene ebbenhouten tafel, waarop eene
zware zilveren lamp, naast een schenk
blad en drie bekers van hetzelfde metaal,
brandde, met twee zijner vertrouwdste
vassalen in een druk gesprek gewikkeld,
terwijl op korten afstand, op eene prach
tige, met damasten kussens belegde zit
bank, de gravinne Hendrina van Arkel
en Mathilda van Voërst, zich met eenig
vrouwelijk handwerk bezig hielden.
Beide de edele maagden hadden, ondanks
zijne tegenwerpingen, den bisschop willen
volgen, om des te meer de voorwerpen
harer zuivere liefde nabij te zijnin
eene voor hare behoeften ingerichte tent,
naast die van Arkel, hadden zij haren
intrek genomen, en deze tent verlieten
zij alleen wanneer zij den bisschop een
bezoek wilden geven.
z/Gij zijt reeds weder terug?" vroeg
van Arkel verwonderd, toen hij Walter
in het oog kreeg, dié in eene rechtstan
dige, roerlooze houding aan den ingang
der tent stond, en den kleinen Razonius,
dié zich, aciiter hem geplaatst, bijua ge
heel aan het gezicht onttrok; //waar
blijft dan jonker Arnold?"
//De edele ridder is op den Diesertoren
bij den gevangenen baron gebleveu
antwoordde Walter met die afgebetene
kortheid, welke volgens zijne wijze van
zien, den ondergeschikte betaamt," wan-
