3*
GEMEENTERAAD.
DE STINS VOËRST.
Ko. 99.
Zaterdag 25 Maart 1905.
20e Jnai*i>'.
.m dj IJkJUIIU
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIHLFMAX,
F EUILLE T O N.
Buitenland.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag;- en Yrydagavond.
ABONNEMENTSP RJJ S
Per 3 Maandeo 50 centfranco per post 60 cent.
Voor België 70 cent. Afzonderlijke Nos. 5 cent.
DRUKKER UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIËN van 1 tot 4 regels 25 centvoor
eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiên worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
De BURGEMEESTER der gemeente
|Axel maakt bekend, dat Openbare Ver
gadering van den Gemeenteraad is be
legd tegen DINSDAG den 28 MAART
1905, des voormiddags te 9s 4 ure, ten
Raadhuize, ter behandeling der volgen
de zaken:
1. Mededeeling ingekomen stukken.
2. Aanbieding beredeneerd verslag,
ingevolge art. 52 der Woningwet.
3. Bouwverordening.
4. Rekening Alg. Burg. Armb. 1904.
5. Verzoekschrift van de „Vereeni-
ging vergunning voor Ter Neu
zen en Omstreken" om onthef
fing te verzoeken van toepas
sing van art. 43, te lid, der
Drankwet.
6. Verzoekschrift van den heer P.
Koole, om eervol ontslag als
keurmeester van vleesch en
spek.
7. Voorstel van den heer J. J. de
Peijter, om 3 lantaarns, van het
Marktplein af naar de R. C.
Kerk, op Zondagen en Heiligen
dagen, van 15 Nov. tot 15 Febr.,
te branden van 's morgens 6
uur tot zonsopgang.
Axel, den 23 Maart 1905.
De Burgemeester voornoemd
D. J. OGGEL.
Historisch Romantisch Tafereel
j uit de Zwolsche Geschiedenis (1362)
Onvermijdelijk scheen het nu te zijn,
dat de twist, niet zonder bloedver
gieten, zoude eindigen, want ook Walter
I had zich schrap gezet, en de zijnen eene
stelling doen aannemen, waarop de groote
overmacht der Voërsters menigen ver-
geefschen aanval zoude beproefd hebben
doch nu reed een der Zwolsche schepe
nen, die zich tot nu toe voorzichtig terug
gehouden hadden, den hopman op zijde,
en fluisterde hem, met zachte stem en
1 angstig gelaaat, eenige woorden toe.
Uit den wreveligen, bijna ontstelden
blik van Walter, was het af te leiden
dat de toefluisterende woorden eenen on-
aangenamen indruk op hem maakten,
en, in waarheid, dezelve waren van dien
|aard, dat zij hem, in zijne tegenwoordige
positie, smartelijk moesten treffen, naar
dien zij geene mindere beteekenis inhiel
den, dan, om zijnen ondergeschikten
bevel te geven terug te trekken, en
den overtocht van de brug aan de Voër
sters vrij te laten. Hij had echter te
veel eerbied voor de door hem zoo hoog
geschatte, en als eenen der eerste mensche-
DE OORLOG IN OOST-AZIE.
Generaal Linewitsj seinde Maandag
dat hij dien dag zijn troepen rust ge
geven had. De terugtocht naar het
noorden wordt voortgezet.
De Russische opperbevelhebber moet
4us wel overtuigd zijn dat hij geen
ernstigen overval meer te vreezen heeft
van zijn vervolgers. Men zal dat wel
zóó moeten opvatten, dat niet zoozeer
de Japansche troepen belemmerd wor
den in hun tocht noordwaarts want
de Russen kunnen van den spoorweg
toch slechts een zeer beperkt gebruik
maken voor het troepenvervoer, en voor
*t overige staan de omstandigheden vrij
wel gelijk maar dat de enorme
voorraad, dien elk leger dagelijks noo-
dig heeft, vooral wanneer het aanval
lend wil optreden, niet intijds uit het
zuiden aangevoerd kan worden voor
de Japanners, zoo lang dezen de spoor
bruggen, door de Russen tijdens hun
terugtocht vernield niethersteldhebben.
In de Engelsche bladen kan men
weer allerlei wilde geruchten vinden
over de sombere vooruitzichten van
het terugtrekkende Russische leger.
Aangezien de toestand van Linewitsj
troepen al erg genoeg moet zijn op
zichzelf, schijnt het overbodig, er nog
bij te fantazeeren. Van de geruchten
over heele legercorpsen, die nog ver
mist zouden worden, maken wij maar
geen melding.
De intendant-generaal der troepen,
generaal Huber, is overtuigd, dat hij
lijke plichten beschouwd wordende, subor
dinatie, dan dat hij zich tegen dit ont-
eerend bevel zoude aangekant hebben
nochtans konde hij zijnen wrevel niet
geheel onderdrukken, maar voor hij aan
de ontvangen orders gehoor gaf, bromde
hij half luid tusschen den zwaren knevel
baard ,/Driewerf wil ik vervloekt zijn,
indien ik niet liever deze Voerster
schurken, over mijn lijf den doorgang
had afgestaan, dan een duimbreed voor
hen te wijken, en dat ik mij niet liever,
als een speenvarken, aan hunne lansen
had laten rijgen, eer ik het voor dien
rooden hond had opgegeven, daarop wil
ik nogmaals verdd zijn."
Zich nu tot de zijnen wendende, gaf
hij, op barschen toon, bevel tot den terug
tocht, maar toen de Voërsters, thans den
weg vrij hebbende, hem voorbij trokken,
en de roode Huch eenen trotschen, ver
nederenden blik op hem wierp, had de
dappere hoofdman al zijne kennis van
de strenge plichten der gehoorzaamheid
en subordinatie noodig, om zijne gloei
ende woede in teugels te houden, en den
diepverachten Huch niet aan te grijpen.
Nadat de geheele trein der Voërsters,
die op de kleine, maar dappere Zwolsche
bende, menigen triomfeerenden blik had
geworpen, hun was voorbij getogén, ont
ving Walter den last, om zich weder in be
weging te stellen, doch'twasalsofdeonder-
gane vernedering, het krijgshaftige vuur
bij den eerlijken hoofdman uitgebluscht,en
voor de proviandeering van het leger
in den loop van het jaar kan blijven
zorgen, als de Russen de streek van
Girin in bezit houden, en zij de Chi-
neesche bevolking kunnen dwingen,
het land voor hen te bebouwen. Met
de bereidwilligheid der Chineezen om
de Russen verdere liefdediensten te
bewijzen, moet 't overigens volgens ver
schillende berichten, maar slecht ge
steld zijn. Niet alleen de tolken en
de gidsen, maar zelfs de inlandsche
bedienden loopen van de Russen weg.
Dat maakt den verkenningsdienst voor
de Russen nog moeilijker, dan hij reeds
was.
In verband met dit laatste mag men
niet veel waarde hechten aan een be
richt uit Goentsjoeling, meldende dat
de geruchten over een omtrekkende
beweging der Japanners verstomd zijn.
Generaal Misjtsjenko heet met 6000
kozakken den Russischen rechtervleu
gel te beschermen. Linewitsj heeft een
gedeelte van zijn staf weggezonden, en
andere vereenvoudigingen aangebracht,
die hem populair maken bij de troepen.
Aan het hof van den Tsaar schijnt
de oorlogspartij nog altijd het heft in
handen te hebben. Maandag moet te
Tsarkoje Selo, onder voorzitterschap
van Dragomirof, weer een vergadering
van den raad van oorlog gehouden
zijn, waarin naar 'theet, na een lang
durige beraadslaging besloten werd tot
voortzetting van den oorlog, 'met alge-
meene stemmen op éèn na. Door on
verwijlde mobiliseering van nieuwe
legercorpsen zal het numerieke over-
zijne zielskracht verlamd had. Hij reed
niet, gelijk hij anders bij het geven van
bevelen gewoon was, voor het front zijner
bende, maar liet zijn paard rustig aan
den rechtervleugel stilstaan, en van daar
riep hij, met eene lustelooze stem, die
alleen van de bitterheid, waarmede zij
verzeld ging, eenige levendigheid ont
leende: //Vooruit, ongelukkige ezels!
want dit zijt gij geworden, sedert deze
Voerster gauwdieven hunnen trotschen
voet op uwen nek hebben gezet."
Nu bewoog zich de kleine bende,
waaruit een dof gemor oprees, niet on
gelijk aan het verwijderd rommelen van
eenen wegstervenden donderslag, weder
voorwaarts, en terwijl Walter, aan de
zijde van zijn manschappen, voortreed,
hield hij eene redevoering, die den gele
den hoon, en de, in zijn oog, laffe en
verachtelijke gedweeheid der Zwolsche
/schepenen, tot tekst hebbende, van zeer
inabij aan openlijk oproer en wederspan-
inigheid zoude gegrensd hebben, indien
hij niet de voorzichtigheid gehad had,
om zijn auditorium alleen te bepalen
tot de onoplettende ooren van zijnen
zwarten strijdhengst.
XVIII.
Terwijl Walter, in de beschrevene
nedergedrukte stemming, de zijnen naar
de Meenteweide voerde, trok Sweder van
Voërst de stad binnen.
Op den prachtig opgetuigden schimmel
wicht in Mantsjoerije hersteld worden.
Volgens de Morning Post is het be
sluit totvoortzetting van den ooi log
hoewel men zich niet ontveinst,
dat de kans op succes gering blijft -
vooral op dezen grond genomen: de
Tsaar en zijn raadgevers rekenen er
op, dat de angst voor het gele gevaar
een tusschenkomst van de Europeesche
mogendheden ten gunste van Rusland
zal teweeg brengen. De Russische re
geering is overtuigd, dat het Japan
moeilijker zal vallen, na nieuwe groote
overwinningen een gunstagen vrede te
sluiten; daarentegen zou het voor Rus
land gemakkelijker zijn, op aanneme
lijke voorwaarden vrede te sluiten,
zoodra het blijkt dat het Russische leger
in Mantsjoerije geheel gedesorganiseerd
is, juist omdat de mogendheden zullen
willen verhinderen dat Japan's macht
al te groot wordt. De correspondent
van de Morning Post heeft zelfs dit
argument: Als de Tsaar den oorlog
voortzet, loopt hij kans ook Wladiwos-
tok te verliezen, maar als hij vrede
wil sluiten, verliest hy misschien Pe
tersburg.
Intusschen wordt gemeld, of het
waar is kan men moeilijk nagaan
dat de toebereidselen tot mobiliseering
in de gouvernementen Warschau en
Pjotrikof opgeschort zijn, omdat ze
zulk een groote beroering onder het
volk veroorzaakten.
DUITSCHLAND.
De hertog van het kleine landje
Anhalt heeft aan zijn vorstelijke ge
lijken een les gegeven, die algemeen
gezeten, en het vurige dier, met wilde
sprongen, onder zich latende voorthup
pelen, vestigde hij den blik van eiken
voorbijganger op zijn krijgshaftig voor
komen, en kostbaar tooisel. Het stoute
vuur, dat nog uit zijn grijs oog straalde,
en de zware, doch reeds vergrijsde, baard,
die bijna de helft van zijn trotsch gèlaat
bedekte, gaven, met de edele houding,
en de gemakkelijkheid, waarmede hij den
vurigen hengst in bedwang hield, aan
den ouden baron dat ridderlijk en kracht
vol voorkomen, gewoonlijk alleen aan
den minder rijpen ouderdom eigen. Even
opmerkelijk als zijne indrukwekkende
houding, was ook de kleeding. waarin
de machtige baron zich thans vertoonde.
Een blinkende, met goud ingelegde,
stalen helm, waarvan thans het vizier
was opgeslagen, dekte het hoofd, en
prijkte van boven met eenen fraai be
werkten helmkam, waaruit zich eene
zware vederbos verhief, die golvend neder
daalde en bijna reikte aan het schoon-
gepolijste, met eenen blauwen gloed over
togen, harnas, dat half verborgen was
onder eenen roodtluweelen mantel, met
kostbaar bont gevoerd, en om den hals
met eenen gouden haak gesloten. Naar
dien deze, over de schouders, naar1 achter
geslagen was, liet dezelve de geheele
borst vrij, en de zware zilveren keten
bloot, die om den hals hing, tot op de
linker heup nederdaalde, en den kostba
ren dolk droog, dat het eenigste wapen
