No. 32.
Woensdag 27 Juli 1901.
20e
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeenwscli-Vlaanderen.
F. Dl KLEM AN,
Buitenland.
FEUILLETON.
Alleen voor ons zeiven?
AXIiLSC
COURANT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 centfranco per post 60 cent.
Voor België 70 cent. Afzonderlijke Nos. 5 cent.
DRUKKER UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIËN van 1 tot 4 regels 25 centvoor
eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiên worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
DE OORLOG IN OOST-AZIE.
Het juiste bedrag der Russische ver
liezen in den Mo-tiën-ling is tot dusver
niet openbaar gemaakt: alleen een schat
ting van den bevelvoerenden officier
die deze verliezen op meer dan 1000
raamde, is bekend.
De Peterburgsche correspondent van
de Echo de Paris (en dit blad is over
't geheel goed ingelicht) seint nu, uit
de beste bron vernomen te hebben, dat
volgens een telegram van Koeropatkin
aan den Tsaar de Russen op 16 en 17
Juli in dien bergpas meer dan 1900
dooden en gewonden gehad zou hebben.
De correspondent voegt er bjj, dat
verscheiden Japansche afdeelingen zich
bevinden op het uiterste punt, waar
heen de Japanners in de richting van
Liao-jang opgerukt zijn.
Men weet nu echter, dat er na de
mislukte poging der Russen om de
Japanners uit den belangrijken bergpas
te verdryven, weer hevig gevochten is
in deze streek. De plaatsen zijn, als
gewoonlijk, niet op de kaarten terug
te vinden. Toch is met vrij veel zeker
heid aan te toonen waar de gevechten
geleverd zijn.
Daaruit volgt dan, dat hoewel de
Russen geen succes hebben met hun
pogingen om de Japanners terug te
werpen, deze laatsten ook slechts lang
zaam opschieten. Het terrein der jong
ste gevechten ligt ongeveer halverwege
den Motiënling en Liao-jang en Moekden.
Intusschen is het natuurlijk zeer wel
mogelijk, dat een belangrijk voordeel,
Van dag tot dag namen de gezworenen
meer aandeel aan de debatten, en zelfs
zij die er in den beginne over hadden
uitgevaren dat men ter wille van niets
waardig gespuis van huis was weggehaald
en er niet eens eene matige schadever
goeding voor kreeg, waren nu vol zelf-
verloochenenden ijver. Want het is een
uitgemaakte zaak door het goede te doen
en te werken in het algemeen belang
wordt men zelf beter en onbaatzuchtiger.
Zij die het gansche jaar door aan niets
anders dachten dan aan het onderhoud
en de vermeerdering hunner bezittingen
gevoelden nu dat het de schoonste plicht
van den burger is, om het te helpen
handhaven en tot de instandhouding dei-
maatschappij mede te werken.
Oude bekenden vond Maarten hier niet
meer dan één, zijn voormalige wacht
meester, die nu opzichter was over eene
groote, aan den staat behoorende, ijzer
smelterij. Hij voegde zich natuurlijk bij
de hoogere beambten, waartoe zijn titel
hem het recht gaf en at met hen aan
één tafel, maar gedroeg zich jegens Maar
ten zeer minzaam en vriendelijk slechts
vermeed hij, hem gemeenzaam toe
te spreken, want hij begreep dat als hij
in deze streek door de oprukkende
Japanners behaald, hun plotseling de
gelegenheid verschaft om hun stellin
gen een heel eind vooruit te brengen,
en inderdaad de verbindingslijn van
Koeropatkin te bedreigen.
Het gerucht wil dat er bij Liao-jang
op dit oogenblik een groote slag aan
den gang is. Een ambtelijk telegram
van Koeropatkin meldt dat de Russische
hoofdmacht ten O. van Liao-jang het
oogenblik gunstig of noodzakelijk heeft
geacht, om de Japanners slag te leveren.
In zenuwachtige spanning wordt het
vervolg op dat telegram tegemoet ge
zien. De Echo de Paris verneemt nog
vandaar dat de generaals Keiler en
Hersjelman de leiders zijn van de ge
combineerde beweging. De beweging
van de Russen zou noodig geworden
zijn, omdat generaal Koeropatkin nog
niet klaar is met zijn concentratie te
Liao-jang en er daarom belang bij heeft
den Japanschen marsch tegen deze
laatste plaats te sluiten.
DUITSCHLAND.
De officieuse Norddeutsche Allg. Ztg.
schrijft
Volgens een telegram van den Duit-
schen consul te Aden van 21 dezer
is het volgende gebeurd bij de inbe
slagneming van postzakken aan boord
van het Duitsche stoomschip Prinz
Heinrich door den Russischen hulp
kruiser Smolensk. De Prinz Heinrich
werd op volle zee op de hoogte van
Aboe Aile aangehouden, Twee officie
ren van de Smolensk kwamen met
met het vertrouwelijke ,/je" voor den dag
kwam, Maarten hem nu op denzelfden
toon zou antwoorden.
Maarten kreeg echter een anderen
kameraad. Het was een houtboer uit
een afgelegen streek, die al op jaren en
zuinig op zijn woorden, maar nogzuini
ger in zijn doen was. Telkens als hij
van een zitting in zijn logement terug
kwam, begaf hij zich dadelijk naar zijn
kamer en kleedde zich van het hoofd tot
de voeten in zijn werkpak. Hij zat aan
tafel tegenover Maarten, die eens tegen
hem zeideffHet is voor mij ook een
vreemd gevoel zoo weken lang in mijn
zondagspak te loopen." ^Laten wij
samen een kamer nemen dan komt het
logies ons goedkooper uit," antwoordde
de houtboer. Maarten vond dit goed't
soldatenleven had hem aan kameraadschap
gewend. De houtboer droeg een over
dreven zorg voor alles wat hij bij zich
had, het scheen zelfs #ls of er geen ander
genot voor hem bestond. Maar hoe karig
en zei Is gierig hij was, voor geen geld
in de wereld zou hij zich als gezworene
hebben laten omkoopen. Hij had dan
ook, voor zoo veel hij daartoe in staat
was, Maarten lief gekregen, toen deze
eens gezegd had: Wie eens gezworene
geweest is, moet er dubbel zorg voor
dragen dat zijn woord voor een eed ge
houden wordt."
In de tweede zittingsweek zou er lang
durig beraadslaagd worden over een ben
een geleide van 20 man aan boord.
De geheele post werd doorzocht, en de
voor Japan bestemde postzakken wer
den meegenomen.
Volgens een brief van den kapitein
van den Russischen hulpkruiser aan
den kapitein van de Engelsche stoom
boot Persia, aan welke de van de Prinz
Heinrich afgehaalde post ter verdere
overbrenging is overhandigd, zijn door
de Russen twee pakketten behouden,
die door een Duitsche ammunitie-fabriek
aan een Japansch adres te Nagasaki
waren verzonden.
Voor de rechtbank to Brunswijk had
zich dezer dagen baron Rudolf von
Bodungen, vroeger leeraar, te verant
woorden wegens het verzenden van
een uitdaging tot een tweegevecht.
De baron had het herhaaldelijk met
een van de oudere leerlingen aan den
stok gehad, wat hem zoo verbitterde
dat hij den jongen uitdaagde. Aan de
dagvaarding had de strijdlustige pae-
dagoog geen gevolg gegeven, waarom
de rechtbank besloot, hem in hechte
nis te laten nemen.
ENGELAND.
De najaarsmanoevres zullen dit jaar
in Engeland van bizonder belang zijn.
Er zal namelijk een landing worden
voorgesteld aan den mond van de
Theems. De vijand wordt bij zijn po
ging gesteund door een flotielje torpe
dobooten, waarvan elk een oorlogschip
voorstelt. De landingstroepen hebben
juist de sterkte van een Duitsch
legercorps, een attentie, die door onze
de bedriegers, die zoowel van plundering
als van moord waren aangeklaagd. Som
mige medegezworenen werden door het
lot ontheven om daarbij tegenwoordig
te zijn, en waren er met al hun ijver
voor de zaak toch blij overanderen wer
den door aangeklaagden en verdedigex-s
voorbijgegaan en ook op hun gelaat was
dankbaarheid en vreugde te lezen. Zij
keerden nu voor eenige dagen naar huis
terug, om dan weder met frissche krach
ten aan 't werk te gaan. Ook Maarten had
er wat voor willen geven een dag of wat
thuis te mogen doorbrengen. Hij gaf
dit aan een zijner medegezworen te ken
nen en deze gaf hem den raad om den
verdediger te verzoeken, hem af te wijzen.
Maar Maarten vond het niet goed, dat
de bevoegdheid om iemand af te wijzen
misbruikt werd, en moest dus aanblijven.
Toen nu verscheidene medegezworenen
naar hunne woning wegreisden, zag Maar
ten hen met het gevoel van een gevan
gene na. De herfstzon scheen zoo helder
in de gerechtszaalhoe frisch en vrolijk
moest het dan niet buiten op liet veld,
bij den arbeid wezen Kon hij daar ook
maar bij zijn En dan terugkeeren, met
den vrede in het hart, dat zou heerlijk zijn.
De tegenspraak van zijne vrouw, die
hem bijna geheel door 't hoofd was gegaan,
stond hem op eens weder voor den geest
en kwam hem veel heviger en van veel
meer beteekenis voor, dan ze inderdaad
geweest was.
oostelijke buren wel op prijs zal wor
den gesteld bij de toch reeds zoo har
telijke verstandhouding Generaal French
zal hen aanvoeren. De opperbevelheb
ber zal in eigen persoon de verdedi
gende strijdmacht leiden.
De samenwerking van leger en vloot
aan de Noordzeekust valt in Engeland
wel in den smaak. Maar de prijs,
waarvoor men die manoeuvre krijgt,
is niet gering: men schat de kosten
op f30.000.000.
Aanstaanden Donderdag gaan koning
Eduard en zijn gemalin die tegen
woordig maar druk aan 't reizen zijn
voor eerste-steenleggingen en derge
lijke plechtigheden meer - in de ber
gen van Wales de reusachtige water-
leidingswerken inwijden, die voortaan
Birmingham zullen voorzien van water.
In de vallei van Elan zijn daartoe zes
meren gevormd; door dertig geweldige
trapsgewijze aangebrachte filters be
reikt het water uit die kunstmatige me
ren de eigenlyke waterleiding.
Door den aanleg dezer werken is
Wales een aandenken van artistieke
en historische beteekenis kwijt geraakt.
Onder de verdronken valleien be
hoort ook die van Claerwen, waar de
dichter Shelly in 1812 een tijdlang
vertoefde, en die hij met geestdrift
heeft bezongen. Hij woonde op een
heerlijkheid, die thans onder 45 voet
water is bedolven door de ingenieurs
der stad Birmingham.
Gedurende de beraadslagingen, die
verscheidene dagen duurden, was het
Maarten dikwijls als of hij hetgeen ge
sproken werd, door een gedruisch moest
opvangen, maar het was een gedruisch
dat geen president van de rechtbank ver
bieden kan, want het was in zijn eigen
gemoed.
Hij deed de uiterste moeite, om alleen
te denken aan hetgeen er voorviel, maar
daar tusschen door liet zich telkens weder
de tegenspraak van zijne vrouw hooren
en dwong hem zich te verdedigen, zoo
dat hij dikwijls niet meer wist waar hij
zich bevond. Doch toen hij bedacht dat
hij nu weldra over leven of dood zijner
medemenschen zijn oordeel zou moeten
uitspreken, zonder recht te weten wat
zij gedaan hadden kwam hij op eens tot
zich zeiven. Zijne wangen gloeiden zijn
hart klopte en het was of er in zijn hoofd
gehamerd werd. Als of er revelje gebla
zen was, keerde hij op zijn post terug.
Hij kende zijn plicht, en het gelukte hem
eindelijk zijne gedachten bij 't verhandelde
te bepalen hij had daartoe een uitste
kend middel gevonden. Telkens als hij
in den grooten stoel leunde en het zich
gemakkelijk maakte, dwaalden zijne ge
dachten als door betoovering af, maar
zoodra hij zich strak oprichtte en met
een ernstigen blik getuigen en aange
klaagde aankeek, waren alle onrustige
gedachten verdwenen.
Het proces liep ten einde. Maarten