No. 32. Woensdag 27 Juli 1901. 20e Nieuws- en Advertentieblad voor Zeenwscli-Vlaanderen. F. Dl KLEM AN, Buitenland. FEUILLETON. Alleen voor ons zeiven? AXIiLSC COURANT. Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 Maanden 50 centfranco per post 60 cent. Voor België 70 cent. Afzonderlijke Nos. 5 cent. DRUKKER UITGEVER AXEL. ADVERTENTIËN van 1 tot 4 regels 25 centvoor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal. Advertentiên worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren. DE OORLOG IN OOST-AZIE. Het juiste bedrag der Russische ver liezen in den Mo-tiën-ling is tot dusver niet openbaar gemaakt: alleen een schat ting van den bevelvoerenden officier die deze verliezen op meer dan 1000 raamde, is bekend. De Peterburgsche correspondent van de Echo de Paris (en dit blad is over 't geheel goed ingelicht) seint nu, uit de beste bron vernomen te hebben, dat volgens een telegram van Koeropatkin aan den Tsaar de Russen op 16 en 17 Juli in dien bergpas meer dan 1900 dooden en gewonden gehad zou hebben. De correspondent voegt er bjj, dat verscheiden Japansche afdeelingen zich bevinden op het uiterste punt, waar heen de Japanners in de richting van Liao-jang opgerukt zijn. Men weet nu echter, dat er na de mislukte poging der Russen om de Japanners uit den belangrijken bergpas te verdryven, weer hevig gevochten is in deze streek. De plaatsen zijn, als gewoonlijk, niet op de kaarten terug te vinden. Toch is met vrij veel zeker heid aan te toonen waar de gevechten geleverd zijn. Daaruit volgt dan, dat hoewel de Russen geen succes hebben met hun pogingen om de Japanners terug te werpen, deze laatsten ook slechts lang zaam opschieten. Het terrein der jong ste gevechten ligt ongeveer halverwege den Motiënling en Liao-jang en Moekden. Intusschen is het natuurlijk zeer wel mogelijk, dat een belangrijk voordeel, Van dag tot dag namen de gezworenen meer aandeel aan de debatten, en zelfs zij die er in den beginne over hadden uitgevaren dat men ter wille van niets waardig gespuis van huis was weggehaald en er niet eens eene matige schadever goeding voor kreeg, waren nu vol zelf- verloochenenden ijver. Want het is een uitgemaakte zaak door het goede te doen en te werken in het algemeen belang wordt men zelf beter en onbaatzuchtiger. Zij die het gansche jaar door aan niets anders dachten dan aan het onderhoud en de vermeerdering hunner bezittingen gevoelden nu dat het de schoonste plicht van den burger is, om het te helpen handhaven en tot de instandhouding dei- maatschappij mede te werken. Oude bekenden vond Maarten hier niet meer dan één, zijn voormalige wacht meester, die nu opzichter was over eene groote, aan den staat behoorende, ijzer smelterij. Hij voegde zich natuurlijk bij de hoogere beambten, waartoe zijn titel hem het recht gaf en at met hen aan één tafel, maar gedroeg zich jegens Maar ten zeer minzaam en vriendelijk slechts vermeed hij, hem gemeenzaam toe te spreken, want hij begreep dat als hij in deze streek door de oprukkende Japanners behaald, hun plotseling de gelegenheid verschaft om hun stellin gen een heel eind vooruit te brengen, en inderdaad de verbindingslijn van Koeropatkin te bedreigen. Het gerucht wil dat er bij Liao-jang op dit oogenblik een groote slag aan den gang is. Een ambtelijk telegram van Koeropatkin meldt dat de Russische hoofdmacht ten O. van Liao-jang het oogenblik gunstig of noodzakelijk heeft geacht, om de Japanners slag te leveren. In zenuwachtige spanning wordt het vervolg op dat telegram tegemoet ge zien. De Echo de Paris verneemt nog vandaar dat de generaals Keiler en Hersjelman de leiders zijn van de ge combineerde beweging. De beweging van de Russen zou noodig geworden zijn, omdat generaal Koeropatkin nog niet klaar is met zijn concentratie te Liao-jang en er daarom belang bij heeft den Japanschen marsch tegen deze laatste plaats te sluiten. DUITSCHLAND. De officieuse Norddeutsche Allg. Ztg. schrijft Volgens een telegram van den Duit- schen consul te Aden van 21 dezer is het volgende gebeurd bij de inbe slagneming van postzakken aan boord van het Duitsche stoomschip Prinz Heinrich door den Russischen hulp kruiser Smolensk. De Prinz Heinrich werd op volle zee op de hoogte van Aboe Aile aangehouden, Twee officie ren van de Smolensk kwamen met met het vertrouwelijke ,/je" voor den dag kwam, Maarten hem nu op denzelfden toon zou antwoorden. Maarten kreeg echter een anderen kameraad. Het was een houtboer uit een afgelegen streek, die al op jaren en zuinig op zijn woorden, maar nogzuini ger in zijn doen was. Telkens als hij van een zitting in zijn logement terug kwam, begaf hij zich dadelijk naar zijn kamer en kleedde zich van het hoofd tot de voeten in zijn werkpak. Hij zat aan tafel tegenover Maarten, die eens tegen hem zeideffHet is voor mij ook een vreemd gevoel zoo weken lang in mijn zondagspak te loopen." ^Laten wij samen een kamer nemen dan komt het logies ons goedkooper uit," antwoordde de houtboer. Maarten vond dit goed't soldatenleven had hem aan kameraadschap gewend. De houtboer droeg een over dreven zorg voor alles wat hij bij zich had, het scheen zelfs #ls of er geen ander genot voor hem bestond. Maar hoe karig en zei Is gierig hij was, voor geen geld in de wereld zou hij zich als gezworene hebben laten omkoopen. Hij had dan ook, voor zoo veel hij daartoe in staat was, Maarten lief gekregen, toen deze eens gezegd had: Wie eens gezworene geweest is, moet er dubbel zorg voor dragen dat zijn woord voor een eed ge houden wordt." In de tweede zittingsweek zou er lang durig beraadslaagd worden over een ben een geleide van 20 man aan boord. De geheele post werd doorzocht, en de voor Japan bestemde postzakken wer den meegenomen. Volgens een brief van den kapitein van den Russischen hulpkruiser aan den kapitein van de Engelsche stoom boot Persia, aan welke de van de Prinz Heinrich afgehaalde post ter verdere overbrenging is overhandigd, zijn door de Russen twee pakketten behouden, die door een Duitsche ammunitie-fabriek aan een Japansch adres te Nagasaki waren verzonden. Voor de rechtbank to Brunswijk had zich dezer dagen baron Rudolf von Bodungen, vroeger leeraar, te verant woorden wegens het verzenden van een uitdaging tot een tweegevecht. De baron had het herhaaldelijk met een van de oudere leerlingen aan den stok gehad, wat hem zoo verbitterde dat hij den jongen uitdaagde. Aan de dagvaarding had de strijdlustige pae- dagoog geen gevolg gegeven, waarom de rechtbank besloot, hem in hechte nis te laten nemen. ENGELAND. De najaarsmanoevres zullen dit jaar in Engeland van bizonder belang zijn. Er zal namelijk een landing worden voorgesteld aan den mond van de Theems. De vijand wordt bij zijn po ging gesteund door een flotielje torpe dobooten, waarvan elk een oorlogschip voorstelt. De landingstroepen hebben juist de sterkte van een Duitsch legercorps, een attentie, die door onze de bedriegers, die zoowel van plundering als van moord waren aangeklaagd. Som mige medegezworenen werden door het lot ontheven om daarbij tegenwoordig te zijn, en waren er met al hun ijver voor de zaak toch blij overanderen wer den door aangeklaagden en verdedigex-s voorbijgegaan en ook op hun gelaat was dankbaarheid en vreugde te lezen. Zij keerden nu voor eenige dagen naar huis terug, om dan weder met frissche krach ten aan 't werk te gaan. Ook Maarten had er wat voor willen geven een dag of wat thuis te mogen doorbrengen. Hij gaf dit aan een zijner medegezworen te ken nen en deze gaf hem den raad om den verdediger te verzoeken, hem af te wijzen. Maar Maarten vond het niet goed, dat de bevoegdheid om iemand af te wijzen misbruikt werd, en moest dus aanblijven. Toen nu verscheidene medegezworenen naar hunne woning wegreisden, zag Maar ten hen met het gevoel van een gevan gene na. De herfstzon scheen zoo helder in de gerechtszaalhoe frisch en vrolijk moest het dan niet buiten op liet veld, bij den arbeid wezen Kon hij daar ook maar bij zijn En dan terugkeeren, met den vrede in het hart, dat zou heerlijk zijn. De tegenspraak van zijne vrouw, die hem bijna geheel door 't hoofd was gegaan, stond hem op eens weder voor den geest en kwam hem veel heviger en van veel meer beteekenis voor, dan ze inderdaad geweest was. oostelijke buren wel op prijs zal wor den gesteld bij de toch reeds zoo har telijke verstandhouding Generaal French zal hen aanvoeren. De opperbevelheb ber zal in eigen persoon de verdedi gende strijdmacht leiden. De samenwerking van leger en vloot aan de Noordzeekust valt in Engeland wel in den smaak. Maar de prijs, waarvoor men die manoeuvre krijgt, is niet gering: men schat de kosten op f30.000.000. Aanstaanden Donderdag gaan koning Eduard en zijn gemalin die tegen woordig maar druk aan 't reizen zijn voor eerste-steenleggingen en derge lijke plechtigheden meer - in de ber gen van Wales de reusachtige water- leidingswerken inwijden, die voortaan Birmingham zullen voorzien van water. In de vallei van Elan zijn daartoe zes meren gevormd; door dertig geweldige trapsgewijze aangebrachte filters be reikt het water uit die kunstmatige me ren de eigenlyke waterleiding. Door den aanleg dezer werken is Wales een aandenken van artistieke en historische beteekenis kwijt geraakt. Onder de verdronken valleien be hoort ook die van Claerwen, waar de dichter Shelly in 1812 een tijdlang vertoefde, en die hij met geestdrift heeft bezongen. Hij woonde op een heerlijkheid, die thans onder 45 voet water is bedolven door de ingenieurs der stad Birmingham. Gedurende de beraadslagingen, die verscheidene dagen duurden, was het Maarten dikwijls als of hij hetgeen ge sproken werd, door een gedruisch moest opvangen, maar het was een gedruisch dat geen president van de rechtbank ver bieden kan, want het was in zijn eigen gemoed. Hij deed de uiterste moeite, om alleen te denken aan hetgeen er voorviel, maar daar tusschen door liet zich telkens weder de tegenspraak van zijne vrouw hooren en dwong hem zich te verdedigen, zoo dat hij dikwijls niet meer wist waar hij zich bevond. Doch toen hij bedacht dat hij nu weldra over leven of dood zijner medemenschen zijn oordeel zou moeten uitspreken, zonder recht te weten wat zij gedaan hadden kwam hij op eens tot zich zeiven. Zijne wangen gloeiden zijn hart klopte en het was of er in zijn hoofd gehamerd werd. Als of er revelje gebla zen was, keerde hij op zijn post terug. Hij kende zijn plicht, en het gelukte hem eindelijk zijne gedachten bij 't verhandelde te bepalen hij had daartoe een uitste kend middel gevonden. Telkens als hij in den grooten stoel leunde en het zich gemakkelijk maakte, dwaalden zijne ge dachten als door betoovering af, maar zoodra hij zich strak oprichtte en met een ernstigen blik getuigen en aange klaagde aankeek, waren alle onrustige gedachten verdwenen. Het proces liep ten einde. Maarten

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1904 | | pagina 1