mmnuLi
JOZEF IH MEEUW.
No.
20 Jaarg.
ff oensdag 27 April 1004.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEMAX,
AXEL.
Buitenland.
FE UI L Li: TON.
COIJRAINT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 cent; franco per post 60 cent.
Voor België 70 cent. Afzonderlijke Nos. 5 cent.
DRUKKER UITGEVER
ADVERTENTIËN van 1 tot 4 regels 25 cent; voor
eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiên worden franco ingewacht, uiterlyk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
De BURGEMEESTER der gemeente
Axel maakt bekend, dat Openbare A er-
gadering van den Gemeenteraad is be
legd tegen DONDERDAG den SSsten
APRIL 11)04. des voormiddags te 98 4
ure. ten Raadhuize ter behandeling der
volgende zaken
1. Mededeeling ingekomen stukken.
2. Aangaan Geldleening.
3. Wijzigen Gemeentebegrooting 1903
4. Af- en overschrijving posten op
de begrooting 1903.
5. Aanbieding verslag van den toe
stand der Gemeente over 1903.
Vaststellen verordening bepalende
de uren, waarop het bureau
van den Burgerlijken Stand
dagelijks voor het publiek ge
opend zal zijn.
Benoemen leden stembureaux.
8. Vaststellen kohier schoolgelden.
Axel, den 25 April 1904.
De Burgemeester voornoemd.
D. J. OGGEL.
6.
7.
DE OORLOG IN OOST-AZIÊ.
Voljgens een bericht van een niet zeer
b o trouw baar Italiaansch nieuws-agent-
schap zouden 24 Japansche stoomsche
pen, die bestemd waren voor nieuwe
pogingen tot verstopping van den toe-
Het was op een Zondag na St. Jan,
neen op een maandag, maar het was
feestdag; St. Petrus en Paulus was het;
wij vieren hem niet, maarde Koomschen.
Ik ga dan met prettig helder weer van
huis, met niets bij mij, dan een fluweelen
muts in een doek, voor de dochter van den
Halderboer te Wengeren, gij weet wel,
dezelfde die nu weduwe ismen zegt
dat zij met een heel jong man uit den
omtrek van Neustadle gaat hertrouwen
zij is al twee Zondagen na elkander
in Neustadle geweest en moet er te ge-
I-lijk met hem gekomen zijn. Het is niet
verstandig van haar dat zij zulk een jon-
I gen man neemt. Toen was zij nog de
I bruid van haar eersten mandat was
I een broederszoon van den heidemolenaar
J van den ouden meen ik. Ik loop dan
I voort, eerst het dal door. Het was een
mooi jaar, wij hebben in langen tijd zulk
j een jaar niet gehadregen en zonneschijn
op zijn tijd. In het bosch kom ik nog
de kinderen van den straatmaker tegen
den jongen en het meisje. De jongen
is soldaat geworden en is later bij" de
lvrijwilligers doodgeschoten. Het meisje
jwoont in den Elzas, zij moet goed ge
trouwd zijn. Zij hoedden daar aan het
gang der haven van Port Arthur, naar
Saseho teruggekeerd zijn, daar admi
raal Togo van oordeel is dat hun op
offering nutteloos zou zijn, met het oog
op den verzwakten toestand der Rns-
sische vloot.
Een aantal drijvende mijnen zijn
waargenomen ter hoogte van het voor
gebergte van Sjantoeng, in den veel
bezochten zeeweg tusschen Sjanghai,
Tsjifoe, Tientsin en de noordelijker ge
legen havens. Ze vormen een ernstig
gevaar voor de scheepvaart.
Het Journal verneemt uit Petersburg
dat generaal Koeropatkin den Tsaar
geseind heeft, dat hij onverwijld aan-
vallenderwijs te werk zou gaan, aange
zien hij de thans tot zijn beschikking
gestelde legermacht voldoende acht.
Koeropatkin moet last gegeven hebben,
een inftmterie-brigade te laten opruk
ken. ond" teun l door een sterke macht
van ioia jn. Oox worden een 5030
man d.xa- liet noord-oosten van Korea
gezonden om de Japanners in de flank
te vallen.
Van andere zijde is daarentegen ge
meld dat de Russische verkenners in
die buurt reeds weer naar de Oessoeri
terugtrekken.
De correspondent van de Köln. Ztg.
te Petersburg zegt dat de bijzonderhe
den welke bekend worden, het gerucht
dat Alexejef zal aftreden, bevestigen.
De stoot tot Alexejefs besluit heeft
vermoedelijk de benoeming van Skryd-
lof tot bevelhebber van de vloot in
Oost-Azië gegeven, daar de verhouding
hek, waar zoo veel hazelnoten zijn, een
oude en een jonge geit. Ik vraag de
kinderen, waarom weet ik niet, of er
niet een nadere weg is naar Wengern.
Wel ja, zeggen zij, dan moet ik niet
boven, langs den breeden weg, maar bij
de jeneverstruiken links door het bosch
gaan. Ik vraag nu of een van de kin
deren mij den weg wil wijzen, tot ik
niet meer mis kan loopen. Ik weet
niet, maar ik had al een voorgevoel dat
mij iets zou overkomen. Maar de kin
deren waren zoo dom om geen van beide
alleen te willen gaan en samen ook niet.
Ik loop dan voort, en boven in het bosch
daar waar nu het bouwland van den
paardenkooper ligttoen was liet nog een
eind het bosch in roep ik nog eens
de kinderen toe, of ik op den goeden
weg ben, en zij roepen ja ten minste
dat meende ik te hooren. Ik ga dus voort
en het was heerlijk koel in het bosch
ik was blij dat ik het bosch kon houden,
want het begon op het open veld heet
te wordenhet was tegen tien uur, en
hier was het nog frisch en koel als des
morgens in de vroegte. Als men zoo
veel zitten moet, doet een loopje iemand
goed, en ik wa3 toen nog jong en kon
springen als een veulen. Bij een hage-
beuk zie ik het vol aardbeien staan ik
eet er een paar, maar ik houd mij niet
lang op en maak dat ik voortkom. Ik
loop al maar bergop, ik weet niet hoe
lang, en nergens zie ik een open plek en
tusschen beiden zoo slecht mogelijk is.
Voornamelijk Skrydlof moet reeds vroe
ger van zijne antipathie hebben doen
blijken, toen hij in het begin van het
voorjaar te Petersburg vertoefde. Hij
zou toen den Tsaar bezworen hebben,
Alexejef terug te roepen en aan Koe
ropatkin het opperbevel op te dragen.
Dralen achtte hij gevaarlijk. Als dit
alles waar is, is het niet twijfelachtig,
of de Tsaar zal Alexejefs telegrafisch
gedaan verzoek inwilligen.
DUITSCHLAND.
Graaf Pückler, de vermaarde anti
semiet, die zichzelf boven de wet ver
heven acht, is Vrijdag te Berlijn in
hechtenis genomen en naar Glogau
overgebracht. De man had terecht
moeten staan wegens beleediging van
een stationschef te Klein-Tschirne, maar
was tot drie keer toe niet verschenen
De rechtbank gaf daarom ten slotte
telegrafisch bevel, om het wederspan-
nige heerschap te halen. Te Berlijn was
hij, ouder gewoonte, weer bezig, om
fulminante redevoeringen tegen de joden
te houden.
ENGELAND.
De Daily News spreekt, en zij ver
antwoorde wat zij zegt
„Gelukkig Lissabon„O nu in Lis
sabon te wezenEr zijn daar geen
kranten. De werkstaking der zetters,
zoo leest men, „houdt aan dientenge
volge komen er in het geheel geen
kranten uit." Gelukkig, driewerf ge
lukkig LissabonIn plaats van het
politienieuws kan het nu zijn klassieken
gaan lezen; in plaats van de dagelijk-
soms gaat de weg weer een eind
bergaf. Waar ben ik dan toch Ben
ik op een boschweg Het spreekwoord
zegt van iemand die op een verkeerden
weg is hij is op een boschweg. En zoo is
het ook. De boschweg leidt niet naar
menschen. Ik wist het toen nog niet,
maar ik ondervond het en moest er voor
boeten. Och wat, denk ikhet valt u
maar wat lang, dat komt van het vele
zitteniedere weg is u te veel. Maar
ik word toch moede, en ik ga zitten.
Daar ritselt iets ei valt een dorre tak
van een boom af; kijk, kijk, een eek
horentje. Het hangt aan een boomstam
en staart mij aan en spitst zijn bek. Ik
kijk hem na, hoe hij den boom opklau
tert; nu zijn er twee, zij spelen krijger
tje met elkander. Hé, hoe snelDan
aan dezen, dan aan dien kant. Ik moet
zeggen dat ik veel van die diertjes houd
dat heb ik aan mijne moeder te danken
honderdmaal zeide zij tegen onskinde
reu, let overal op, dan hebt gij overal
vreugde, waar gij gaat en staathet kost
niets, en gij weet niet waar het eens
goed voor kan zijn, als men overal acht
op geeft. Maar men moet zich toch op
weg door zulke dingen niet laten ophou
den dat brengt iemand gemakkelijker
aan het dwalen. Ik loop weer voort en
kom aan een jong dennenbosch, zoo dicht
begroeid dat het er heel donker in is,
maar heerlijk koel. Daar ligt iets. Wat
is dat toch Het is eeu hert, dat slaapt.
sche fabelen uit het Verre Oosten, kan
het de verhalen van zijn oude roman
tiek weer opnemen. Geen oorverscheu
rende kreten van „al de winners" (op
de wedrennen) verbreekt de namiddag-
rust geen marktberichtengeen poli
tieke crisissen geen moorden of inbra
ken of ontvluchtingen. Een ieder be
moeit zich met zijn eigen zaken en doet
zijn eigen werk. Voor den dagblad
schrijver, gebonden aan den dagelijk-
schen tredmolen, of erger, aan den tred
molen van den nacht, is dit vizioen van
een kranteloos Lissabon als een blik
in den hof van Eden. Voor de lezers
zijn wij niet zeker of eenzelfde ervaring
hier niet ook eenig goed zou doen. Als
wij plotseling van al onze kranten be
roofd werden, zou de gewone burger
waarschijnlijk het gevoel hebben iets
te missen zooals iemand die eensklaps
het rooken moet opgeven. Maar hij
zou het met zijn eigen gedachten moe
ten stellen, hetgeen iets nieuws ware,
en hij zou dingen waarin hij belang
zou stellen ontdekken in drukwerken,
waarvan hij op het oogenblik helaas
te weinig afweet."
OOSTENRIJK-IION GARI JE.
De spoorwegwerkstaking.
De oppositie in de Hongaarsche Ka
mer verlangde Vrijdag een zitting met
gesloten deuren, omdat zij niet wilde
ingaan op het voorstel de zittingen tot
Maandag te verdagen. De meerderheid
besloot echter toch daartoe en zoo werd
der oppositie zelfs de gelegenheid be
nomen in geheime zittingen deze week
verder munt te slaan uit de staking
Van schrik geef ik een gil, en het hert
wordt wakker, en staart mij aan met
zijn groote oogen als of het zeggen wilde
dom ding, wat stoort gij mij in mijn mid
dagslaapje. Ik loop weg zoo hard ik kan,
denkende dat het hert achter mij aan
komt, en het is mij of ik het al voel dat
hij mij op zijn horens neemt en den berg
afgooiten van een dorren tak die van
een booin valt schrik ik zoo, dat mijn
leden beven. Goddank, nu ben ik het
bosch uit, maar zoo veel duizende
vlinders als daar waren heb ik in mijn
heele leven niet gezien de weide was
er geheel rood van. Ik sta er een tijd
lang met genot naar te kijken. Daar
vliegt een havik hoog in de lucht en
ik staar den vogel in zijn vlucht na.
Mooi is het, dat moet men erkennen,
het is als of hij zwemt in de lucht. Maar
nu voorthoud u niet opzoo gaat het
goed, daar is een klein voetpad. Nu is
het gewonnen, denk ik, nu zijt gij op
den goeden weg, en weder onder men
schen. Er ligt een beenen knoop aan
den wegik raap hem op en steek hem
in den zak, en dat was goed ookik
was het heel en al vergeten, dat ik nog
een stukje brood in den zak had dat
smaakt heerlijkbeter heeft mij nog geen
bruiloftsmaal gesmaakt. Zoo midden in
het bosch kan men zich haast niet meer
voorstellen, dat de menschen zaaien en
oogsten en dorschen en malen en bakken.
De weg is zoo smal, dat ik gedurig de
